22
Maksymilian Gierymski | Dyliżans w miasteczku
Estymacja:
250,000 zł - 350,000 zł
Sprzedane
180,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna. XIX wiek, Modernizm, Międzywojnie
Wymiary
44,5 x 55,5 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 44,5 x 55,5 cm, sygnowany na odwrociu: 'Max Gierymski' oraz opisany: 'Stwierdzam autentyczność obrazka | drugostronnego - pędzla | Maxa Gierymskiego | A. Sygietyński | 1917'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Obiekt importowany spoza terytorium UE na podstawie odprawy czasowej. Importowy podatek VAT w wysokości 8% kwoty wylicytowanej, będzie doliczony do ceny sprzedaży obiektu.
„(…) obrazy moje nie odznaczają się nigdy treścią, tytułów nie noszą wcale, tłumaczą się same, a często w różny dla każdego sposób”.
Maksymilian Gierymski
Od lat 50. XIX wieku klarowały się w sztuce polskiej tendencje realistyczne. Kierunek ten tężał w kręgu cyganerii warszawskiej zgromadzonej wokół Marcina Olszyńskiego. Nieco później, w latach 60. I i70. formowało je pokolenie, które boleśnie przeżyło powstanie styczniowe. Szczególnie silnie tendencja ta była w obecna w twórczości artystów, którzy kształcili się i osiedli w Monachium. Na tamtejszej scenie artystycznej polskie malarstwo wyróżniało się nastrojowością – silnie melancholijny ton był obecny zarówno w dziełach bazujących na ideałach akademizmu – jak twórczość Brandta czy Wierusza-Kowalskiego – ale też pracach malarzy zainteresowanych problematyką autonomii środków malarskich, np. Adama Chmielowskiego, lecz przede wszystkim Maksymiliana Gierymskiego.
Dzieło Gierymskiego to niezwykły fenomen w dziejach polskiej sztuki nowoczesnej. Ten przedwcześnie zmarły malarz (umiera na gruźlicę w wieku 28 lat) bardzo wcześniej osiągnął dojrzałość artystyczną i pozostawił po sobie dorobek wyznaczający perspektywy modernizmu w sztuce polskiej. Rozwinięcie zainteresowań luministycznych Maksa znalazło kontynuację w sztuce jego brata, Aleksandra Gierymskiego. Gierymski, oprócz tzw. zopfów i epizodów powstańczych z upodobaniem tworzył sceny rodzajowe. W tym zakresie był w sztuce polskiej prekursorem: wybierał tematy prozaiczne i nie malownicze, skupiając się na malarskich walorach tworzonego według nich obrazu. Wiele z jego prac nosi znamiona szybkiej notacji z pamięci, w których celowo podkreśla nieostrość konturów i szkicowość. Scenki z życia prowincji i wiejski pejzaż zyskują dzięki temu silny ładunek ekspresji, jak w mistrzowskim „Przed cmentarzem (szkic)” (1870, Muzeum Narodowe w Warszawie). W wielu dziełach Gierymskiego światło i barwa zyskują osobistą mowę. Malarz buduje przedstawienie z delikatnej tkanki malarskiej modelowanym subtelnym światłem, jak ma to miejsce w pierwszorzędnym „Krajobrazie o wschodzie słońca” (1869, Muzeum Narodowe w Warszawie).
Prezentowany „Dyliżans w miasteczku” należy to serii widok z małych miasteczek i obrazów pozostawionych przez artystę w formie szkicu, wśród których wymienić można choćby „Wiosnę w małym miasteczku” (1872, Muzeum Narodowe w Warszawie). Wskazane tu dzieła łączy kompozycja i malarskie detale, lecz tematyka odnosi do zaginionej kompozycji dotyczącej wypadku w podróży – motywu znanego przecież z pracy Alfreda Wierusza-Kowalskiego (1873, Muzeum Narodowe w Warszawie). Gierymski uchwycił różnice fizjonomiczne i ubioru swoich postaci. Obserwujemy woźnicę, starca w żydowskim stroju, studenta, dziewczynę w stroju miejskim, dwie wiejskie kobiety… Zręczność realistycznej notacji malarza wyraża się również w umiejętnym, pełnym życia przedstawieniu świnek, gęsi czy koni. Charakterystyczna jest również architektoniczna, szkicowa kompozycja w tle oraz soczyste, błękitne niebo, ledwie tylko zaznaczone swobodnymi aplikacjami farby. Wszystkie elementy – tematyka i formą artystyczna – czynią z prezentowanego obrazu Gierymskiego niezwykły kolekcjonerski unikat.
Edukację artystyczną rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej, zapewne u Hadziewicza i C Breslauera (1865 roku) W 1867 roku otrzymał dwuletnie stypendium rządowe na studia zagraniczne i wyjechał do Monachium. W okresie 1867 – 1868 studiował w akademii monachijskiej u A. Strähubera i A. Ramberga oraz w pracowni F. Adama (1867/68) i prawdopodobnie uczył się także u A. Wgnera i H. Anschütza. W Monachium nawiązał bliskie kontakty z Józefem Brandtem i grupą mieszkających tam artystów i stał się jedną z czołowych postaci polskiego środowiska artystycznego. W 1871 roku wraz z bratem Aleksandrem odbył podróż do Włoch; zwiedził m. in. Wenecję i Weronę. W 1873 roku z powodu choroby (chorował na gruźlicę) musiał przerwać pracę i wyjechał w towarzystwie brata na kurację w Meranie, Bad Reichenall, Bolzano i innych miejscowościach alpejskich. W 1874 roku został wybrany na zagranicznego członka Königlische Akademie der Kunst w Berlinie. W latach 1873 – 1874 roku mieszkał w Rzymie, później przebywał w Monachium i w Reichenall. Był nowatorem w dziedzinie malarstwa pejzażowego i jako jeden z pierwszych polskich artystów w sposób nowoczesny traktował materię malarską i koloryt przedstawienia. Malował realistycznie ujęte polskie krajobrazy, w oparciu o studia i szkice z natury, ale często o dekoracyjnie przedstawionym rysunku. Tworzył również cykle scen kostiumowych, głównie z polowań i przejażdżek konnych, sceny o tematyce wojskowej i powstańczej, rozgrywające się w rozbudowanym pejzażu.
Description:
Ride Shotgun in the Town
oil/canvas, 44.5 x 55.5 cm;, signed on the reverse: 'Max Gierymski' and described: 'Stwierdzam autentycznosc obrazka | drugostronnego - pedzla | Maxa Gierymskiego | A. Sygietynski | 1917',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Obiekt importowany spoza terytorium UE na podstawie odprawy czasowej. Importowy podatek VAT w wysokości 8% kwoty wylicytowanej, będzie doliczony do ceny sprzedaży obiektu.
„(…) obrazy moje nie odznaczają się nigdy treścią, tytułów nie noszą wcale, tłumaczą się same, a często w różny dla każdego sposób”.
Maksymilian Gierymski
Od lat 50. XIX wieku klarowały się w sztuce polskiej tendencje realistyczne. Kierunek ten tężał w kręgu cyganerii warszawskiej zgromadzonej wokół Marcina Olszyńskiego. Nieco później, w latach 60. I i70. formowało je pokolenie, które boleśnie przeżyło powstanie styczniowe. Szczególnie silnie tendencja ta była w obecna w twórczości artystów, którzy kształcili się i osiedli w Monachium. Na tamtejszej scenie artystycznej polskie malarstwo wyróżniało się nastrojowością – silnie melancholijny ton był obecny zarówno w dziełach bazujących na ideałach akademizmu – jak twórczość Brandta czy Wierusza-Kowalskiego – ale też pracach malarzy zainteresowanych problematyką autonomii środków malarskich, np. Adama Chmielowskiego, lecz przede wszystkim Maksymiliana Gierymskiego.
Dzieło Gierymskiego to niezwykły fenomen w dziejach polskiej sztuki nowoczesnej. Ten przedwcześnie zmarły malarz (umiera na gruźlicę w wieku 28 lat) bardzo wcześniej osiągnął dojrzałość artystyczną i pozostawił po sobie dorobek wyznaczający perspektywy modernizmu w sztuce polskiej. Rozwinięcie zainteresowań luministycznych Maksa znalazło kontynuację w sztuce jego brata, Aleksandra Gierymskiego. Gierymski, oprócz tzw. zopfów i epizodów powstańczych z upodobaniem tworzył sceny rodzajowe. W tym zakresie był w sztuce polskiej prekursorem: wybierał tematy prozaiczne i nie malownicze, skupiając się na malarskich walorach tworzonego według nich obrazu. Wiele z jego prac nosi znamiona szybkiej notacji z pamięci, w których celowo podkreśla nieostrość konturów i szkicowość. Scenki z życia prowincji i wiejski pejzaż zyskują dzięki temu silny ładunek ekspresji, jak w mistrzowskim „Przed cmentarzem (szkic)” (1870, Muzeum Narodowe w Warszawie). W wielu dziełach Gierymskiego światło i barwa zyskują osobistą mowę. Malarz buduje przedstawienie z delikatnej tkanki malarskiej modelowanym subtelnym światłem, jak ma to miejsce w pierwszorzędnym „Krajobrazie o wschodzie słońca” (1869, Muzeum Narodowe w Warszawie).
Prezentowany „Dyliżans w miasteczku” należy to serii widok z małych miasteczek i obrazów pozostawionych przez artystę w formie szkicu, wśród których wymienić można choćby „Wiosnę w małym miasteczku” (1872, Muzeum Narodowe w Warszawie). Wskazane tu dzieła łączy kompozycja i malarskie detale, lecz tematyka odnosi do zaginionej kompozycji dotyczącej wypadku w podróży – motywu znanego przecież z pracy Alfreda Wierusza-Kowalskiego (1873, Muzeum Narodowe w Warszawie). Gierymski uchwycił różnice fizjonomiczne i ubioru swoich postaci. Obserwujemy woźnicę, starca w żydowskim stroju, studenta, dziewczynę w stroju miejskim, dwie wiejskie kobiety… Zręczność realistycznej notacji malarza wyraża się również w umiejętnym, pełnym życia przedstawieniu świnek, gęsi czy koni. Charakterystyczna jest również architektoniczna, szkicowa kompozycja w tle oraz soczyste, błękitne niebo, ledwie tylko zaznaczone swobodnymi aplikacjami farby. Wszystkie elementy – tematyka i formą artystyczna – czynią z prezentowanego obrazu Gierymskiego niezwykły kolekcjonerski unikat.
Edukację artystyczną rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej, zapewne u Hadziewicza i C Breslauera (1865 roku) W 1867 roku otrzymał dwuletnie stypendium rządowe na studia zagraniczne i wyjechał do Monachium. W okresie 1867 – 1868 studiował w akademii monachijskiej u A. Strähubera i A. Ramberga oraz w pracowni F. Adama (1867/68) i prawdopodobnie uczył się także u A. Wgnera i H. Anschütza. W Monachium nawiązał bliskie kontakty z Józefem Brandtem i grupą mieszkających tam artystów i stał się jedną z czołowych postaci polskiego środowiska artystycznego. W 1871 roku wraz z bratem Aleksandrem odbył podróż do Włoch; zwiedził m. in. Wenecję i Weronę. W 1873 roku z powodu choroby (chorował na gruźlicę) musiał przerwać pracę i wyjechał w towarzystwie brata na kurację w Meranie, Bad Reichenall, Bolzano i innych miejscowościach alpejskich. W 1874 roku został wybrany na zagranicznego członka Königlische Akademie der Kunst w Berlinie. W latach 1873 – 1874 roku mieszkał w Rzymie, później przebywał w Monachium i w Reichenall. Był nowatorem w dziedzinie malarstwa pejzażowego i jako jeden z pierwszych polskich artystów w sposób nowoczesny traktował materię malarską i koloryt przedstawienia. Malował realistycznie ujęte polskie krajobrazy, w oparciu o studia i szkice z natury, ale często o dekoracyjnie przedstawionym rysunku. Tworzył również cykle scen kostiumowych, głównie z polowań i przejażdżek konnych, sceny o tematyce wojskowej i powstańczej, rozgrywające się w rozbudowanym pejzażu.
Description:
Ride Shotgun in the Town
oil/canvas, 44.5 x 55.5 cm;, signed on the reverse: 'Max Gierymski' and described: 'Stwierdzam autentycznosc obrazka | drugostronnego - pedzla | Maxa Gierymskiego | A. Sygietynski | 1917',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Proweniencja
Midwest Museum of American Art, Elkhart, Indiana; dom aukcyjny DuMouchelles, Detroit, luty 2000 (sprzedaż dla funduszu zakupowego muzeum); kolekcja prywatna, Stany Zjednoczone
