100 x 135 cm

olej/płótno (dublowane), 100 x 135 cm, sygnowany i datowany p.d.: 'S. Bohusz | Siestrzeńcewicz | 1922', na odwrociu papierowa nalepka z opisem: 'Własność Pana | Prezesa Dra Stani- | sława Markowiaka'

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.


Stanisław Bohusz-Siestrzeńcewicz był wileńskim artystą. Malarstwa uczył się początkowo w Szkole Rysunkowej Iwana Trutniewa w Wilnie. Studia na Akademii Sztuk Pięknych podjął w Petersburgu w 1887 roku, na wydziale malarstwa batalistycznego, pod kierunkiem Gottfrieda Willewaldego. Pierwsza w życiu nagroda przypadła twórcy za – jak można nietrudno zgadnąć – studium konia. Następnie, na krótko wyjechał do Paryża, gdzie uczył się w 1894 roku w Académie Julian, dokąd udał się ponownie w latach 1898-1899. Podjął wówczas współpracę z prestiżowym Salonem Sztuki Goupila.

Malarz był również blisko związany z kręgiem monachijskim. Bawarską stolicę odwiedzał już od lat 80. XIX stulecia. Nie podjął jednak nigdy nauki w tamtejszej Akademii. Związał się natomiast blisko z funkcjonującą tam polską kolonią artystyczną. Przez pięć lat (1895-1900) malował pod okiem Józefa Brandta. Ożenił się nawet z jego córką, lecz małżeństwo nie przetrwało, po trzech latach doszło do rozwodu. Po tym wydarzeniu Bohusz-Siestrzeńcewicz powrócił na stałe do kraju, podróżując między Warszawą, gdzie pracował w dawnej pracowni Wojciecha Gersona, a Wilnem. W Wilnie zaprzyjaźnił się z Ferdynandem Ruszczycem, z którym zorganizował w mieście wystawę Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” (1903). Przez rok uczył na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego, choć również niedługo. Chętnie wyjeżdżał do kresowych majątków, bywając u Roszkiewiczów, Skirmunttów i Lubienieckich. Był ponadto autorem prelekcji na temat malarstwa Matejki czy Chełmońskiego oraz tematów traktujących o estetyce i teorii sztuki. Kiedy w kraju pojawili się bolszewicy (lato 1920), artysta uciekł do Poznania, z którym związał się do końca swojego życia.

Tematyka prac Brandta oraz innych polskich monachijczyków skoncentrowana wokół rodzimej wsi i pejzażu silnie na niego oddziałała i to jej poświęcił całą dojrzałą twórczość. Kompozycje z okresu monachijskiego odznaczają się witalnością i energią. Po 1900 roku, w Wilnie, gdzie zaangażował się intensywnie w lokalne życie artystyczne, pojawiały się w jego malarstwie sceny wyciszone, w których skupiał się na oddaniu gry światła i cienia oraz plam barwnych. Pojawiły się na krótko w jego malarstwie również wątki symboliczne. Głównym tematem prac stały się sceny z podwileńskich wsi i miasteczek, mistrzowskie kolorystycznie sceny z jarmarków, sianokosów, zalotów oraz przejazdów przez wioski. Na jego barwnych, odtwarzających bliski mu podwileński świat kompozycjach, pełno jest gwaru, tłoku i kurzu. Obrazy odznaczają się niezwykłą umiejętnością charakteryzowania postaci i notowanych scen.

„Przed chatą” to scena rodzajowa ukazująca odpoczynek zwierząt i woźnicy, rozciągniętego na saniach. Przypomina anegdotyczne obrazy Józefa Chełmońskiego czy Józefa Brandta. Chata (często chodzi o karczmę) była centrum wiejskiego życia – tutaj załatwiano ważne sprawy. Obraz przedstawia jednak odwrotną stronę tego „oficjalnego” funkcjonowania siedliska. To miejsce na odpoczynek i przerwę. Malarz przedstawiał przede wszystkim życie wsi. Był świetnym obserwatorem, „podpatrywaczem” scenek rodzajowych, potrafił wydobyć ich malowniczy charakter. Charakterystyczna dla jego przedstawień koni stała się szczególna koncentracja na oddaniu ruchu, w czym doszedł do ciekawych efektów. Zwierzęta na jego płótnach cechuje dynamika tak duża, że niemal rozmywają się ich kształty. Od strony formalnej Siestrzeńcewicz osiągał taki efekt dzięki operowaniu wyrazistą, zamaszyście kładzioną kreską. W obrazie artysta udowodnił, iż za przykładem Brandta potrafi doskonale operować swobodnym układem kompozycyjnym z uwzględnieniem trudnych skrótów perspektywicznych oraz harmonijnym kolorytem. Nad warstwą anegdotyczną tego obrazu dominuje romantyczny, zabarwiony nostalgią nastrój, w którym wyraża się uczuciowy stosunek malarza do natury.
Stanisław Bohusz Siestrzeńcewicz kształcił się w wileńskiej Miejskiej Szkole Rysunkowej, później w akademii petersburskiej u Bogdana Willewalda, w Paryżu w Académie Julian i w Monachium, pod kierunkiem Józefa Brandta. W 1919 roku wykładał malarstwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego. Wystawiał przede wszystkim w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, w Salonie Krywulta oraz w Wilnie. Jego ulubionym tematami były widoki i sceny rodzajowe rozgrywające się w kresowych miasteczkach z ich kolorowymi jarmarkami, targami koni, małomiasteczkowymi i barwnymi typami ludzkimi. Malował także sceny z polowań, obrazy inspirowane sztuką dalekiego Wschodu. Artysta był też świetnym rysownikiem i ilustratorem czasopism i książek.

Description:
In front of the Cottage, 1922
oil/lined canvas, 100 x 135 cm; signed and dated lower right: 'S. Bohusz | Siestrzencewicz | 1922', on the reverse a paper label with a description: 'Wlasnosc Pana | Prezesa Dra Stani- | slawa Markowiaka',

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.

olej/płótno (dublowane)

sygnowany i datowany p.d.: 'S. Bohusz | Siestrzeńcewicz | 1922'