71 x 48 cm

olej/tektura, 71 x 48 cm, sygnowany l.g.: 'Rafał Malczewski',

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.


Góry jak narkotyk

Rafał Malczewski był synem Jacka Malczewskiego, który zaszczepił
w nim miłość do sztuki, a także przekazał mu pierwiastek swojego
talentu. Kluczowa dla rozwoju indywidualnego stylu młodego Malczewskiego była przeprowadzka do Zakopanego, gdzie mieszkał w latach 1917-39. Zakopane, za sprawą postaci takich jak m.in. Stanisław Ignacy Witkiewicz i Karol Szymanowski, było wówczas centrum polskiego życia kulturalno-artystycznego.

Malczewski zasłynął nie tylko jako artysta miłujący Tatry, ale również
jako wybitny taternik i miłośnik gór. W 1917, w trakcie wspinaczki na
ścianie Zamarłej Turni, przyjaciel artysty, Bronisław Bronikowski stracił
życie, a sam Malczewski był zmuszony godzinami oczekiwać na pomoc
ratowników TOPR. Jednak nawet tak przykre doświadczenia nie ostudziły pasji Malczewskiego, przeciwnie, sam wstąpił w szeregi TOPR.

Jego miłość do polskich gór została wystawiona na bolesną próbę, kiedy podczas II wojny światowej artysta wyemigrował do Brazylii, a następnie Kanady. Nawet w odległym o tysiące kilometrów kraju Malczewski poszukiwał znajomych i drogich jego sercu krajobrazów. Odnoszone na arenie międzynarodowej sukcesy również wiązały się z tworzonymi przez artystę pejzażami górskimi – w 1937, podczas wystawy światowej w Paryżu, Malczewski otrzymał złoty medal za obraz „Wiosna w górach”.

Fascynacja górami wyrażona została także w twórczości literackiej
artysty. Rafał Malczewski opublikował kilka pozycji dedykowanych
wyłącznie Tatrom. Pierwsza z nich, „Narkotyk gór”, doskonale opisuje
nierozerwalną, wręcz nałogową relację artysty z górami. Tworzy ją siedem tatrzańskich nowel, z których każda jest osobną, niepowtarzalną historią, inspirowaną podróżami artysty i zasłyszanymi opowieściami. Kolejnymi tytułami opublikowanymi przez Malczewskiego były „Tatry i Podhale” (1935), „Góry wołają” (1939) i „Pępek świata. Wspomnienia o Zakopanem” (1960), wydane podczas pobytu w Montrealu. Nawet częściowo sparaliżowany i już niezdolny do malowania farbami olejnymi, Malczewski do końca życia miał przed oczami obrazy gór.Najczęstszymi tematami pejzaży Malczewskiego były małe senne miasteczka lub przedstawienia krajobrazu Podhala i Tatr.
W „Widoku na Morskie Oko’’ artysta przedstawia naturę nieskalaną
bytnością człowieka. Konwencja artystyczna, którą posłużył się, nosi
znamiona „prymitywizującej”, sięgającej po elementy umożliwiające
nieco bardziej magiczne ujęcie rzeczywistego krajobrazu.

Doskonałym tego przykładem jest sposób, w jaki artysta kreuje zróżnicowaną taflę Morskiego Oka. Bliska widzowi powierzchnia wody
przedstawiona jest jako wartka i nieregularna, podczas gdy tafla widoczna w oddali jest całkowicie gładka, przejrzysta niczym lustro. Irena Kossowska określa to malarskie zachowanie jako „kulisowość” – zabieg ten funkcjonuje jak dekoracje teatralne, które ustawione równolegle do siebie mogą być prędko zmieniane na scenie w zależności od momentu przedstawienia.

Irena Kossowska porównuje malarstwo Malczewskiego z okresu
późnych lat 20. XX wieku z „poetyką malarstwa metafizycznego, szczególnie ze sztuką Carlo Carry”. Malczewski wybrał niespotykany sposób prezentacji rodzimego stawu. Widz spogląda na taflę nie z brzegu, lecz z samego środka, co nadaje pracy niecodzienną dynamikę i głębię. Zamiast spoglądać na klasyczny schemat ukazania pejzażu górskiego, malarz skłania widza do zmierzenia się z wieloma elementami
krajobrazu jednocześnie, kształtując bardziej sensoryczne doznanie,
porównywalne do płynięcia łodzią przez taflę Morskiego Oka. Prezentowany obraz jest znakomitym przykładem zarówno umiejętności oddania przez artystę sensorycznej obserwacji, jak i osobistego ładunku emocjonalnego kryjącego się w ukochanym przez niego krajobrazie.
Urodzony w Krakowie studiował we Wiedniu filozofię, architekturę i agronomię. Pasję do malarstwa i sztuki zaszczepił w nim ojciec, Jacek Malczewski, profesor krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1917, dwa lata po ukończeniu studiów, Malczewski przeprowadził się do Zakopanego gdzie stał się członkiem artystyczno-intelektualnej elity. Dołączył do Towarzystwa Sztuki Podhalańskiej by wspierać idee zakorzenienia się polskiej sztuki w lokalnym folklorze. Od 1925 roku tworzył projekty oprawy scenograficznej dla Teatru Formistycznego. W 1930, podróżował do Francji gdzie powrócił po wybuchu II wojny światowej przedzierając się przez Słowację, Węgry i Włochy. W 1940 uciekł do Brazylii przez Hiszpanie i Portugalie, po dwóch latach malowania widoków Rio de Janeiro i Kurytyby przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, a następnie osiadł w Montrealu. Obficie zwiedzał krajobrazy Kanady i Stanów Zjednoczonych w poszukiwaniu inspiracji do malowania. W 1959 roku odwiedził Polskę ale pomimo tęsknoty za ojczyzną, nie zdecydował się powrócić na stałe. Przeżyty w 1957 udar mózgu uniemożliwił Malczewskiemu dalsze malowanie farbą olejną ale uprawiał dalej akwarele. W 1964 odbyła się jego ostatnia wystawa, a rok później zmarł w Montrealu.

Description:
View at the Morskie Oko
oil/paperboard, 71 x 48 cm; signed lower left: 'Rafal Malczewski', ,

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.

olej/tektura

sygnowany l.g.: 'Rafał Malczewski'