73 x 65 cm

olej/płótno, 73 x 65 cm,

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.


„Świadomość rezultatu jest bardzo istotna dla malarza. W przypadku udanego obrazu traktuję go nieraz jako quasi-osobę wyposażoną w różne ludzkie cechy. Wychodząc z pracowni, mam poczucie, że zostawiam w niej żywego Anioła, który się zmaterializował przez moje niegodne ręce. I jest on usprawiedliwieniem mojego życia, niedoskonałego, pełnego upadków, ale w momencie pracy – świętego. Świętość dostępna dla każdego malarza, to być całkowicie oddanym swojej robocie, którą trzeba zrobić najlepiej dla siebie samego i dla tych, którzy będą w stanie przyjąć ją jako przesłanie”.

Stanisław Fijałkowski

HERMENEUTYKA PRAWD WIARY

„Studia talmudyczne” uważane są za najbardziej tajemniczy z cyklów stworzonych przez Stanisława Fijałkowskiego. Prace z tego okresu odwołują się do rozważań o etyce i prawdach wiary. W katalogu wystawy prac artysty w berlińskiej galerii Galerie Isabella Czarnowska, Anda Rottenberg i Osy Dessau piszą o tym cyklu następująco: „Rozpoczęty w 1968 roku jeden z najtrudniejszych cykli Fijałkowskiego nosi tytuł ‘Studia talmudyczne’. Określa w nim swoją twórczość jako skoordynowane formy pisania i czytania, jako hermeneutyczny akt interpretacji i argumentacji, który nawiązuje do Talmudu, do starożytnych traktatów obejmujących studium ortodoksyjnego kodeksu żydowskiego.

‘Studia talmudyczne’ osadzają praktykę Fijałkowskiego w kontekście prawa Bożego. Powinowactwo do Talmudu pozwala mu wyznawać Absolut nie na podstawie jakiegoś wyjątkowego wydarzenia czy transcendentnego objawienia, ale w kontekście życia codziennego.

‘Studia talmudyczne’ to seria ‘stron’ wypełnionych sekwencjami zatłoczonych linii bez słów pomiędzy nimi. Jako taki jest on postrzegany jako ciągłe nagromadzenie nieprzeniknionych przemówień, których specyficzna tekstowość sugeruje, że znaczenia wzniosłości nie można uzyskać poprzez konwencje słownego znaczenia, ale poprzez szczególne tajemnicze wzorce i konfiguracje wskazujące na to, co nieprzedstawialne” (Ory Dessau, Anda Rottenberg [w:] katalog wystawy, Stanisław Fijałkowski Before and After Abstraction, Galerie Isabella Czarnowska, Berlin 2016).

Na przestrzeni lat Stanisław Fijałkowski zapewnił sobie wybitną pozycję na rodzimej scenie artystycznej XX wieku, którą dostrzegają zarówno wielbiciele nurtu awangardy, jak i ci zainteresowani postmodernistyczną wielowarstwowością sztuki. Jak zauważa Agnieszka Morawińska: „Można odnieść wrażenie, że to niepodważalne miejsce Stanisław Fijałkowski zapewnił sobie dystansem do jednych i drugich, dystansem, który pozwolił mu konsekwentnie pracować w wielkim i nieprzerwanym skupieniu, w bliskim związku z umysłowymi fascynacjami dwudziestego wieku: Jungowską interpretacją kultury, podzielanym z Mirceą Eliadem zainteresowaniem filozofią jogi i dogłębnie przeżytym symbolizmem form abstrakcyjnych Kandinsky’ego (to właśnie Stanisław Fijałkowski przyswoił pisma Kandinsky’ego polskiej literaturze o sztuce)” (Agnieszka Morawińska, wstęp do katalogu wystawy Fijałkowskiego w Muzeum Narodowym w Poznaniu oraz Zachęcie Państwowej Galerii Sztuki, Poznań 2003, s. 9). Wśród swoich inspiracji Fijałkowski wymieniał dorobek Jerzego Nowosielskiego, a także Maxa Ernsta. Z kolei jako wychowanek Władysława Strzemińskiego po latach przyznawał, że profesor był jedynym artystą na łódzkiej Akademii, od którego odebrał prawdziwe wartościowe nauki.
Studia odbył w latach 1946–51 w łódzkiej PWSSP. W początkowym okresie twórczości nawiązywał do doświadczeń impresjonizmu, w końcu lat 50. przeżył fascynację informelem. Przemiany, jakie zachodzą w jego malarstwie, skupiają się głównie na stopniowym odchodzeniu od formy wprost, zbyt dosłownej. Tworzył prace, które wykorzystują sugestie „przedmiotowe” i odnoszą się np. do ikonografii chrześcijańskiej, cykle kompozycji abstrakcyjnych (np. „Wąwozy”, „Wariacje na temat liczby cztery”, „Studia talmudyczne”) czy sięgających do własnych przeżyć autora („Autostrady”). Artysta reprezentował Polskę na Biennale w Sao Paulo (1969) i na Biennale w Wenecji (1972). W roku 1977 wyróżniono go Nagrodą Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida, a w 1990 roku uhonorowany został prestiżową Nagrodą im. Jana Cybisa

Description:
"Talmudic Studies XXIII", 1980
oil/canvas, 73 x 65 cm; , ,

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.

olej/płótno