4503
Wojciech Weiss | Pejzaż z Pogórza, lata 20. XX w.
Cena wywoławcza: 32,000 zł
Estymacja:
35,000 zł - 50,000 zł
Zakończone
Aukcja online
Od Bałtyku po Tatry Krajobraz rodzimy w malarstwie polskim
Artysta
Wojciech Weiss (1875 - 1950)
Wymiary
46,5 x 64,5 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 46,5 x 64,5 cm, sygnowany monogramem wiązanym p.d.: 'WW', na odwrociu papierowa nalepka z opisem własnościowym oraz kartka z biografią artysty, na krośnie malarskim czterokrotnie powtórzony stempel składu przyborów malarskich Iskra & Karmański z Krakowa
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Nastrojowe pejzaże z dojrzałego okresu w twórczości Wojciecha Weissa są symbolicznym wyrazem poszukiwania spokoju i harmonii po burzliwym okresie ekspresjonistycznym. Artysta osiada w tym czasie w posiadłości zakupionej wspólnie z rodzicami w 1905 roku w Kalwarii Zebrzydowskiej. Wzgórza i ogrody oraz sam dom stały się inspiracją do powrotu do jednego z najważniejszych źródeł sztuki nowoczesnej – twórczości Paula Cézanne’a. Weiss sięgał po delikatną, rozświetloną paletę z wyraźną dominantą bieli, przez co czas ten nazywany jest „okresem białym”.
Prezentowany obraz, który powstał jednak już nieco później, świetnie ilustruje recepcję twórczości samotnika z Aix-en-Provence w dorobku Weissa. Połacie lasu w dolnej połowie płótna są malowane prostymi, wyraźnie zrytmizowanymi plamami barwnymi, które dają efekt rozwibrowania, imitując ruch patrzącego oka. Charakterystyczne dla kompozycji otwarcie pejzażu na widok delikatnie opadającego wzgórza każe myśleć o słynnym cyklu Francuza przedstawiającym górę Świętej Wiktorii, jednak mleczna, chmurna partia nieba daje wrażenie spokoju, wręcz melancholii obce ostrym błękitom Cézanne’a. Należy wreszcie nadmienić, że oprócz zwrotu ku przeszłości, obraz Weissa reprezentuje ważny trend w sztuce mu współczesnej – podobnie jak malarstwo André Derraina, pokazuje potrzebę powrotu do porządku, nawrót wśród ruchów awangardowych do idei związanych z klasycyzmem.
Przyszedł na świat w Leordzie, na Bukowinie w Rumunii. Profesja ojca – kolejarza odcisnęła wyraźne piętno na późniejszej twórczości artysty, który wielokrotnie powracał do motywów kolejowych (Płaszów, Strzyżów). Kształcił się początkowo we Lwowie, a następnie po przeprowadzce na Podgórze, w Krakowie. W 1892 roku dzięki przychylności Jana Matejki został przyjęty od razu na drugi rok studiów w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W czasie edukacji odbył pierwszą podróż po Europie i odwiedził Paryż. Pod jego wpływem, a także po spotkaniu ze Stanisławem Przybyszewskim zaczęły narastać w jego twórczości dekadenckie tendencje ekspresjonistyczne. Naukę zakończył w majsterszuli Leona Wyczółkowskiego w 1898. Jeszcze w tym samym roku wziął udział w wystawie "Sztuki" i rozpoczął współpracę z krakowskim "Życiem". W latach 1899-1903 wyprawiał się regularnie do podkarpackiego Strzyżowa, gdzie wraz z mężem i dziećmi na stacji kolejowej mieszkała jego siostra. To tam powstały najważniejsze symbolistyczno-ekspresyjne dzieła artysty wraz z „Opętaniem” czy „Promiennym zachodem słońca” na czele. W 1901 roku otrzymał od hr. Michała Tyszkiewicza stypendium, które wykorzystał na wyjazd do Italii. Odwiedził m.in. Rzym i Wenecję, do której powracał wyjątkowo chętnie.
W 1904 roku zakupił dom w Kalwarii Zebrzydowskiej. Miejsce to stało się jego azylem i przestrzenią dla licznych plenerów na kolejne lata. W tym czasie nastąpiło przejście od katastrofizmu do afirmacji życia, przyrody i świata. W 1905 rozpoczyna się w jego twórczości tzw. "biały okres", który potrwa do 1912, a w którym Weiss diametralnie rozjaśnia paletę barwną i inspiruje się sztuką Japonii. W 1907 do Krakowa przyjedzie Irena Silberger (Aneri), z którą artysta weźmie ślub rok później. Jest to czas prężnego rozwoju kariery Weissa. Zostaje on członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Secesji Wiedeńskiej, a także prezesem "Sztuki". Lata 20. to okres rodzinnej i artystycznej stabilizacji. Rodzina Weissów przeprowadza się do willi zaprojektowanej dla nich przez Tadeusza Stryjeńskiego i Franciszka Mączyńskiego przy ul. Krupniczej 31. Okres dwudziestolecia międzywojennego obfitować będzie w liczne akty, martwe natury i pejzaże utrzymane w duchu dawnych mistrzów i niepozbawione refleksów nowoczesnych prądów w sztuce, jak chociażby francuski impresjonizm. Weiss często odwiedzał wówczas południe Europy, szczególnie Niceę, w której mieszkała siostra Aneri, Maria Sperling, także malarka. W latach 30. twórca odbywał wraz z żoną regularne plenery malarskie nad Bałtykiem. Chętnie jeździ także do Ojcowa i Poronina. Wciąż stałym miejscem jego artystycznych zmagań była Kalwaria Zebrzydowska. W 1948 roku otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa za całokształt twórczości.
Description:
Landscape from Pogorze, 1920s
oil/canvas, 46.5 x 64.5 cm; signed with a bound monogram lower right: 'WW', on the reverse a paper, property label and card with artist's biography, on the stretcher four times repeated stamp of storage of art supplies Iskra & Karmanski from Cracow
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Nastrojowe pejzaże z dojrzałego okresu w twórczości Wojciecha Weissa są symbolicznym wyrazem poszukiwania spokoju i harmonii po burzliwym okresie ekspresjonistycznym. Artysta osiada w tym czasie w posiadłości zakupionej wspólnie z rodzicami w 1905 roku w Kalwarii Zebrzydowskiej. Wzgórza i ogrody oraz sam dom stały się inspiracją do powrotu do jednego z najważniejszych źródeł sztuki nowoczesnej – twórczości Paula Cézanne’a. Weiss sięgał po delikatną, rozświetloną paletę z wyraźną dominantą bieli, przez co czas ten nazywany jest „okresem białym”.
Prezentowany obraz, który powstał jednak już nieco później, świetnie ilustruje recepcję twórczości samotnika z Aix-en-Provence w dorobku Weissa. Połacie lasu w dolnej połowie płótna są malowane prostymi, wyraźnie zrytmizowanymi plamami barwnymi, które dają efekt rozwibrowania, imitując ruch patrzącego oka. Charakterystyczne dla kompozycji otwarcie pejzażu na widok delikatnie opadającego wzgórza każe myśleć o słynnym cyklu Francuza przedstawiającym górę Świętej Wiktorii, jednak mleczna, chmurna partia nieba daje wrażenie spokoju, wręcz melancholii obce ostrym błękitom Cézanne’a. Należy wreszcie nadmienić, że oprócz zwrotu ku przeszłości, obraz Weissa reprezentuje ważny trend w sztuce mu współczesnej – podobnie jak malarstwo André Derraina, pokazuje potrzebę powrotu do porządku, nawrót wśród ruchów awangardowych do idei związanych z klasycyzmem.
Przyszedł na świat w Leordzie, na Bukowinie w Rumunii. Profesja ojca – kolejarza odcisnęła wyraźne piętno na późniejszej twórczości artysty, który wielokrotnie powracał do motywów kolejowych (Płaszów, Strzyżów). Kształcił się początkowo we Lwowie, a następnie po przeprowadzce na Podgórze, w Krakowie. W 1892 roku dzięki przychylności Jana Matejki został przyjęty od razu na drugi rok studiów w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W czasie edukacji odbył pierwszą podróż po Europie i odwiedził Paryż. Pod jego wpływem, a także po spotkaniu ze Stanisławem Przybyszewskim zaczęły narastać w jego twórczości dekadenckie tendencje ekspresjonistyczne. Naukę zakończył w majsterszuli Leona Wyczółkowskiego w 1898. Jeszcze w tym samym roku wziął udział w wystawie "Sztuki" i rozpoczął współpracę z krakowskim "Życiem". W latach 1899-1903 wyprawiał się regularnie do podkarpackiego Strzyżowa, gdzie wraz z mężem i dziećmi na stacji kolejowej mieszkała jego siostra. To tam powstały najważniejsze symbolistyczno-ekspresyjne dzieła artysty wraz z „Opętaniem” czy „Promiennym zachodem słońca” na czele. W 1901 roku otrzymał od hr. Michała Tyszkiewicza stypendium, które wykorzystał na wyjazd do Italii. Odwiedził m.in. Rzym i Wenecję, do której powracał wyjątkowo chętnie.
W 1904 roku zakupił dom w Kalwarii Zebrzydowskiej. Miejsce to stało się jego azylem i przestrzenią dla licznych plenerów na kolejne lata. W tym czasie nastąpiło przejście od katastrofizmu do afirmacji życia, przyrody i świata. W 1905 rozpoczyna się w jego twórczości tzw. "biały okres", który potrwa do 1912, a w którym Weiss diametralnie rozjaśnia paletę barwną i inspiruje się sztuką Japonii. W 1907 do Krakowa przyjedzie Irena Silberger (Aneri), z którą artysta weźmie ślub rok później. Jest to czas prężnego rozwoju kariery Weissa. Zostaje on członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Secesji Wiedeńskiej, a także prezesem "Sztuki". Lata 20. to okres rodzinnej i artystycznej stabilizacji. Rodzina Weissów przeprowadza się do willi zaprojektowanej dla nich przez Tadeusza Stryjeńskiego i Franciszka Mączyńskiego przy ul. Krupniczej 31. Okres dwudziestolecia międzywojennego obfitować będzie w liczne akty, martwe natury i pejzaże utrzymane w duchu dawnych mistrzów i niepozbawione refleksów nowoczesnych prądów w sztuce, jak chociażby francuski impresjonizm. Weiss często odwiedzał wówczas południe Europy, szczególnie Niceę, w której mieszkała siostra Aneri, Maria Sperling, także malarka. W latach 30. twórca odbywał wraz z żoną regularne plenery malarskie nad Bałtykiem. Chętnie jeździ także do Ojcowa i Poronina. Wciąż stałym miejscem jego artystycznych zmagań była Kalwaria Zebrzydowska. W 1948 roku otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa za całokształt twórczości.
Description:
Landscape from Pogorze, 1920s
oil/canvas, 46.5 x 64.5 cm; signed with a bound monogram lower right: 'WW', on the reverse a paper, property label and card with artist's biography, on the stretcher four times repeated stamp of storage of art supplies Iskra & Karmanski from Cracow
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany monogramem wiązanym p.d.: 'WW'
