102
Andrzej Nowacki | "16.02.04", 2004
Estymacja:
50,000 zł - 80,000 zł
Sprzedane
42,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Op-Art i Abstrakcja Geometryczna
Artysta
Andrzej Nowacki (1953)
Wymiary
90 x 90 cm
Kategoria
Opis
relief, akryl/sklejka, 90 x 90 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: '16.02.04 | A. NOWACKI | 2004'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Korzeni twórczości Andrzeja Nowackiego można by doszukiwać się we wschodnioeuropejskim konstruktywizmie, zaś kształtujących ją wpływów – w zachodniej sztuce geometrycznej lat międzywojennych, późniejszej sztuce konkretnej czy nawet w op-arcie. Jednak jakby na przekór wszystkim takim próbom dzieło to stawia opór i nie daje się wyjaśnić do końca poprzez uznane kierunki i nurty sztuki. Niepowtarzalność twórczości tego artysty wynika z działań opartych o intuicję, jak i z głębokiego przekonania, że geometria jest w stanie wyrażać emocje i działać na emocje. Decydujący jest jednak jego sposób obcowania z barwami, a więc światłem, czyli energią uwolnioną w jego obrazach, która przekłada się na transcendencję”.
Ewa Czerwiakowski
PRZESTRZENNY DIALOG W ILUZJI GŁĘBI
Wielobarwne, iluzjonistyczne reliefy geometryczne są znakiem rozpoznawczym i najważniejszym motywem w twórczości Andrzeja Nowackiego. Początki ich realizacji sięgają końca lat 80., okresu tuż po zakończeniu jego debiutanckiej, indywidualnej wystawy w Galerii Pommersfelde w Berlinie. Artysta zarówno w budowie kompozycji swoich obrazów, jak i rozegraniu ich kolorem kieruje się wyłącznie intuicją. Mimo to w znacznej części swych prac, o wyjątkowej prostocie i oszczędności środków, osiąga harmonię i ład doskonały. Jednocześnie swym oryginalnym podejściem przekracza granice malarstwa rozumianego jako układ plam barwnych na płótnie. Na początku lat 80. poznał osobiście Kajetana Sosnowskiego i Henryka Stażewskiego, których twórczość wywarła znaczący wpływ na jego prace. W okresie tym charakterystycznym elementem reliefów Nowackiego stały się listwy, które w przypadku dzieła „16.02.04” przebiegają przez jego kompozycję, tworząc kontrastowe i barwne wypukłości. Wyznaczają one również określone obszary barwne. Bożena Kowalska porównuje je do subtelnych akordów muzycznych, cichych i ostrych, nasilonych w tonacji dur lub moll. Ukończone obrazy są dla Nowackiego finalnie lustrami jego doznań i wzruszeń.
W połowie lat 90. Nowacki nawiązał współpracę z galerią Heinza Teufla w Berlinie, która przerodziła się w wieloletnią przyjaźń z jej właścicielem i jednocześnie kolekcjonerem sztuki konkretnej. W środowisku tym poznał dzieła Antonia Calderary czy Bridget Riley, których światło i poetyka barw stały się inspiracją do jego własnych poszukiwań artystycznych po 2000 w budowaniu kompozycji reliefów liniowych. Prezentowany relief należy do najbardziej charakterystycznych, tzw. Obrazów pasmowych, realizowanych w latach 2010-2015. Z wolna narastające i zajmujące coraz więcej miejsca linie wręcz oczyszczają powierzchnię obrazu z dynamiki form i barw, aż finalnie kompozycja została w całości opanowana przez pionowe proste. Interwały pomiędzy szeregiem listewek tworzą intensywną strukturę barwną, otoczoną świetlistą aurą, a Marta Smolińska zwraca uwagę na ich przestrzenny dialog: „Iluzja głębi generuje się w tak określonych warunkach nie tylko jako efekt tradycyjnych środków malarskich i gry barw, lecz również dzięki uruchomieniu swojego potencjału ready made, przedmiotu gotowego, gwarantującego rzeczywiste, fizyczne wyjście poza płaszczyznowość. Oko napotyka bowiem rytm pionowych rzędów, tworzonych przez krawędzie deseczek, i traci pewność, gdzie przebiega granica między iluzją optyczną a realną obecnością przestrzeni pomiędzy trójwymiarowymi elementami. Nakładają się więc na siebie dwa porządki: optyczny i rzeczywisty, co nadaje powstającej w ten sposób iluzji jakiejś szczególnej intensywności i nasycenia” (Marta Smolińska, Tętno barwnej wibracji, czyli uwagi o tym, jak prace Fangora i Nowackiego wzajemnie mierzą sobie puls [w:] Widzieć jasno w zachwyceniu. Fangor/Nowacki, katalog wystawy w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, Sopot 2011, s. 6-7). Z kolei Hubertus Gaßner zauważył, że w owych reliefach Nowackiego barwa, będąca nośnikiem uczuć oraz emocji, zdobyła przewagę nad kompleksowymi wcześniejszymi kompozycjami kwadratów i linii.
Hubertus Gaßner zwrócił uwagę na rolę barwy w reliefach Nowackiego, która będąc nośnikiem uczuć oraz emocji, przeważa nad kompleksowymi, wcześniejszymi kompozycjami złożonymi z kwadratów i linii. W efekcie realizacje te są niezwykle zmysłowe, haptyczne i przestrzenne, a ich podłoże – pusta płaszczyzna kwadratowej płyty pilśniowej – jest niebanalnym nośnikiem ściśle pokrywających ją drewnianych listewek przypominających rusztowanie. W obrębie równoległych pasm pojawia się oryginalny rodzaj dynamiki, żywo oswajającej materię drewna nasyconego jeszcze zapachem żywego drzewa. Powstały w efekcie dialog barw współtworzy pogłębioną imaginacyjną przestrzeń.
Wczesną młodość artysta spędził w Krakowie, gdzie m.in. uczestniczył w realizacji projektów wnętrz i pracach konserwatorskich. W 1977 roku wyjeżdża z Polski. Studiuje skandynawistykę na uniwersytecie w Goeteborgu, germanistykę i historię sztuki na uniwersytecie w Innsbrucku. W latach osiemdziesiątych poznaje dwóch polskich abstrakcjonistów - Kajetana Sosnowskiego i Henryka Stażewskiego. Ze Stażewskim utrzymuje kontakt przez wiele lat. W 1982 roku przenosi się do Düsseldorfu, a w 1984 do Berlina Zachodniego, gdzie poświęca się pracy twórczej. W 1984 podejmuje Intensywne próby malarskie. Wtedy też powstają rysunki i pastele. Pierwsza wystawa indywidualna artysty ma miejsce w Galerii Pommersfelde w Berlinie Zachodnim w 1987 roku. Rok później zaczyna tworzy pierwsze reliefy. W 1992 roku w Galerii Pryzmat w Krakowie zaprezentowana zostaje pierwsza wystawa artysty w Polsce. Kolejne wystawy artysty: 1995 - wystawa indywidualna w Galerii Berinson w Berlinie, 1996 - wystawa indywidualna 'Lato pełne deszczu' w Galerii Amfilada Szczecinie. Od tego roku artysta zaczyna sygnować prace datą ich powstania. W 1997 roku bierze udział w XV Międzynarodowym Plenerze artystów posługujących się językiem geometrii, zorganizowanym przez Bożenę Kowalską w Okunince koło Chełmna. W 1999 roku wyjeżdża do USA na zaproszenie kolekcjonerów sztuki w New Jersey i tworzy nowy cykl reliefów. W 2001 roku otrzymuje roczne stypendium Fundacji Pollock-Krasner w Nowym Jorku.
Description:
"16.02.04", 2004
relief, acrylic/plywood, 90 x 90 cm; signed, dated and described on the reverse: '16.02.04 | A. NOWACKI | 2004', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Korzeni twórczości Andrzeja Nowackiego można by doszukiwać się we wschodnioeuropejskim konstruktywizmie, zaś kształtujących ją wpływów – w zachodniej sztuce geometrycznej lat międzywojennych, późniejszej sztuce konkretnej czy nawet w op-arcie. Jednak jakby na przekór wszystkim takim próbom dzieło to stawia opór i nie daje się wyjaśnić do końca poprzez uznane kierunki i nurty sztuki. Niepowtarzalność twórczości tego artysty wynika z działań opartych o intuicję, jak i z głębokiego przekonania, że geometria jest w stanie wyrażać emocje i działać na emocje. Decydujący jest jednak jego sposób obcowania z barwami, a więc światłem, czyli energią uwolnioną w jego obrazach, która przekłada się na transcendencję”.
Ewa Czerwiakowski
PRZESTRZENNY DIALOG W ILUZJI GŁĘBI
Wielobarwne, iluzjonistyczne reliefy geometryczne są znakiem rozpoznawczym i najważniejszym motywem w twórczości Andrzeja Nowackiego. Początki ich realizacji sięgają końca lat 80., okresu tuż po zakończeniu jego debiutanckiej, indywidualnej wystawy w Galerii Pommersfelde w Berlinie. Artysta zarówno w budowie kompozycji swoich obrazów, jak i rozegraniu ich kolorem kieruje się wyłącznie intuicją. Mimo to w znacznej części swych prac, o wyjątkowej prostocie i oszczędności środków, osiąga harmonię i ład doskonały. Jednocześnie swym oryginalnym podejściem przekracza granice malarstwa rozumianego jako układ plam barwnych na płótnie. Na początku lat 80. poznał osobiście Kajetana Sosnowskiego i Henryka Stażewskiego, których twórczość wywarła znaczący wpływ na jego prace. W okresie tym charakterystycznym elementem reliefów Nowackiego stały się listwy, które w przypadku dzieła „16.02.04” przebiegają przez jego kompozycję, tworząc kontrastowe i barwne wypukłości. Wyznaczają one również określone obszary barwne. Bożena Kowalska porównuje je do subtelnych akordów muzycznych, cichych i ostrych, nasilonych w tonacji dur lub moll. Ukończone obrazy są dla Nowackiego finalnie lustrami jego doznań i wzruszeń.
W połowie lat 90. Nowacki nawiązał współpracę z galerią Heinza Teufla w Berlinie, która przerodziła się w wieloletnią przyjaźń z jej właścicielem i jednocześnie kolekcjonerem sztuki konkretnej. W środowisku tym poznał dzieła Antonia Calderary czy Bridget Riley, których światło i poetyka barw stały się inspiracją do jego własnych poszukiwań artystycznych po 2000 w budowaniu kompozycji reliefów liniowych. Prezentowany relief należy do najbardziej charakterystycznych, tzw. Obrazów pasmowych, realizowanych w latach 2010-2015. Z wolna narastające i zajmujące coraz więcej miejsca linie wręcz oczyszczają powierzchnię obrazu z dynamiki form i barw, aż finalnie kompozycja została w całości opanowana przez pionowe proste. Interwały pomiędzy szeregiem listewek tworzą intensywną strukturę barwną, otoczoną świetlistą aurą, a Marta Smolińska zwraca uwagę na ich przestrzenny dialog: „Iluzja głębi generuje się w tak określonych warunkach nie tylko jako efekt tradycyjnych środków malarskich i gry barw, lecz również dzięki uruchomieniu swojego potencjału ready made, przedmiotu gotowego, gwarantującego rzeczywiste, fizyczne wyjście poza płaszczyznowość. Oko napotyka bowiem rytm pionowych rzędów, tworzonych przez krawędzie deseczek, i traci pewność, gdzie przebiega granica między iluzją optyczną a realną obecnością przestrzeni pomiędzy trójwymiarowymi elementami. Nakładają się więc na siebie dwa porządki: optyczny i rzeczywisty, co nadaje powstającej w ten sposób iluzji jakiejś szczególnej intensywności i nasycenia” (Marta Smolińska, Tętno barwnej wibracji, czyli uwagi o tym, jak prace Fangora i Nowackiego wzajemnie mierzą sobie puls [w:] Widzieć jasno w zachwyceniu. Fangor/Nowacki, katalog wystawy w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, Sopot 2011, s. 6-7). Z kolei Hubertus Gaßner zauważył, że w owych reliefach Nowackiego barwa, będąca nośnikiem uczuć oraz emocji, zdobyła przewagę nad kompleksowymi wcześniejszymi kompozycjami kwadratów i linii.
Hubertus Gaßner zwrócił uwagę na rolę barwy w reliefach Nowackiego, która będąc nośnikiem uczuć oraz emocji, przeważa nad kompleksowymi, wcześniejszymi kompozycjami złożonymi z kwadratów i linii. W efekcie realizacje te są niezwykle zmysłowe, haptyczne i przestrzenne, a ich podłoże – pusta płaszczyzna kwadratowej płyty pilśniowej – jest niebanalnym nośnikiem ściśle pokrywających ją drewnianych listewek przypominających rusztowanie. W obrębie równoległych pasm pojawia się oryginalny rodzaj dynamiki, żywo oswajającej materię drewna nasyconego jeszcze zapachem żywego drzewa. Powstały w efekcie dialog barw współtworzy pogłębioną imaginacyjną przestrzeń.
Wczesną młodość artysta spędził w Krakowie, gdzie m.in. uczestniczył w realizacji projektów wnętrz i pracach konserwatorskich. W 1977 roku wyjeżdża z Polski. Studiuje skandynawistykę na uniwersytecie w Goeteborgu, germanistykę i historię sztuki na uniwersytecie w Innsbrucku. W latach osiemdziesiątych poznaje dwóch polskich abstrakcjonistów - Kajetana Sosnowskiego i Henryka Stażewskiego. Ze Stażewskim utrzymuje kontakt przez wiele lat. W 1982 roku przenosi się do Düsseldorfu, a w 1984 do Berlina Zachodniego, gdzie poświęca się pracy twórczej. W 1984 podejmuje Intensywne próby malarskie. Wtedy też powstają rysunki i pastele. Pierwsza wystawa indywidualna artysty ma miejsce w Galerii Pommersfelde w Berlinie Zachodnim w 1987 roku. Rok później zaczyna tworzy pierwsze reliefy. W 1992 roku w Galerii Pryzmat w Krakowie zaprezentowana zostaje pierwsza wystawa artysty w Polsce. Kolejne wystawy artysty: 1995 - wystawa indywidualna w Galerii Berinson w Berlinie, 1996 - wystawa indywidualna 'Lato pełne deszczu' w Galerii Amfilada Szczecinie. Od tego roku artysta zaczyna sygnować prace datą ich powstania. W 1997 roku bierze udział w XV Międzynarodowym Plenerze artystów posługujących się językiem geometrii, zorganizowanym przez Bożenę Kowalską w Okunince koło Chełmna. W 1999 roku wyjeżdża do USA na zaproszenie kolekcjonerów sztuki w New Jersey i tworzy nowy cykl reliefów. W 2001 roku otrzymuje roczne stypendium Fundacji Pollock-Krasner w Nowym Jorku.
Description:
"16.02.04", 2004
relief, acrylic/plywood, 90 x 90 cm; signed, dated and described on the reverse: '16.02.04 | A. NOWACKI | 2004', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
relief, akryl/sklejka
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: '16.02.04 | A. NOWACKI | 2004'
Literatura
W. Nowaczyk, Reliefy i rysunki, „EXIT: nowa sztuka w Polsce”, 2004, nr 4 (60), s. 3620
Vertikal in Fläche und Raum – Konkrete Kunst aus Europa, katalog wystawy, Kunstverein Wiligrad, Lübstorf 2005, s. 76
Wystawiany
„Andrzej Nowacki: rytm i rezonans – reliefy i rysunku”, Galeria Piekary, Poznań, wrzesień - październik 2004
„Vertikal in Fläche und Raum – Konkrete Kunst aus Europa”, Kunstverein Wiligrad, Lübstorf, 10.07-14.08.2005