15
Teresa Pągowska | "Kuglarz" z cyklu "Figury Magiczne", 1979
Estymacja:
350,000 zł - 450,000 zł
Sprzedane
340,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Teresa Pągowska (1926 - 2007)
Wymiary
150 x 120 cm
Kategoria
Opis
akryl, tempera/płótno, 150 x 120 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'TERESA PĄGOWSKA 1979 | 150 x 120 cm | Z CYKLU FIG. MAGICZNE KUGLARZ',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Leitmotivem wyrazistej twórczości Teresy Pągowskiej jest figura ludzka. Najczęściej to postać kobieca pozbawiona cech indywidualnych, na pół rzeczywista, na pół efemeryczna w dynamicznych pozach, w których kryją się mocne, wyraziste emocje. Ekspresyjność jej obrazów silnie oddziałuje na odbiorcę poprzez kontrastowe zestawienia barwne oraz sposób ich nakładania. Do modelowania postaci artystka używa lapidarnych kształtów, często jedynie zamarkowanych zarysów anatomii, których ulotność zostaje podkreślona szybkim, dynamicznym sposobem malowania. Powstaje w ten sposób wrażenie ruchu, jak gdyby postacie pozostawały w odwiecznej transformacji. Agnieszka Szewczyk pisała następująco: „W latach 60. malarstwo Pągowskiej zdominował motyw silnie zdeformowanej, traktowanej skrótowo ludzkiej figury, ukazywanej często w dynamicznych, tanecznych układach, w neutralnej, zbudowanej z barwnych plam przestrzeni. Od tej pory postać ludzka jest w jej malarstwie obecna jako anonimowa, zwarta, mocno określona sylweta, a twórczość artystki sytuowana jest w szeroko rozumianym obszarze nowej figuracji” (Teresa Pągowska. Przesypywanie czasu. Malarstwo 1962-2006, katalog wystawy, Warszawa 2008, s. 135). Ten opis doskonale pasuje do omawianego płótna z 1979 „Kuglarz”, będącego częścią rozpoczętego w 1975 cyklu „Figur magicznych”. Obraz oddziałuje bardzo mocnym zestawieniem barwnym. Z ciemnego tła za pomocą bieli, czerwieni i różu wyłaniają się postacie. Są one ukazane fragmentarycznie, intrygują niedomówieniami, a uwagę przyciągają detale, takie jak np. but ze szpiczastym noskiem. Fragmentaryczność postaci zdaje się odwoływać nie tylko do tradycji nowej figuracji i malarstwa Francisa Bacona, którego Pągowska była znawczynią i wielbicielką, ale również, być może, do tradycji grafiki użytkowej, szczególnie zaś tak zwanej polskiej szkoły plakatu, którą Pągowska znała z pierwszej ręki – jej partnerem życiowym od 1963 był przecież Henryk Tomaszewski. Ona sama z kolei wykładała malarstwo i rysunek na Wydziale Grafiki warszawskiej ASP. Bliskie jej zatem było sprowadzenie figury do znaku. „Kuglarz”, podobnie jak inne prace z cyklu „Figur Magicznych”, zwracają również uwagę na zainteresowania artystki popularnymi formami rozrywki: w latach 70. i 80. Częstymi gośćmi na jej płótnach byli muzykanci, tancerki, akrobatki, woltyżerki czy jazzmani.
Skończyła poznańską Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych – malarstwo i techniki ścienne pod kierunkiem Wacława Taranczewskiego i Eustachego Wasilkowskiego. W okresie studiów była asystentką Jacka Piaseckiego. W latach 1950-64 była pedagogiem w gdańskiej PWSSP, po czym przeniosła się do Warszawy. Po kilkuletniej przerwie kontynuowała pracę pedagogiczną: w latach 1971-73 w łódzkiej PWSSP (aktualnie ASP), a następnie przez wiele lat w akademii warszawskiej. W roku 1988 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego. Artystka zawsze zdradzała nieprzeciętną wrażliwość kolorystyczną, rozwiniętą pod wpływem sztuki Piotra Potworowskiego. Skupiła się jednak na postaci ludzkiej. W latach 60. jej malarstwo zdominował motyw silnie zdeformowanej, traktowanej skrótowo, ludzkiej (głównie kobiecej) figury, ukazywanej często w nieoczekiwanych, dynamicznych, często tanecznych, układach. Od tamtej pory postać ludzka jest w tym malarstwie obecna jako pozbawiona rysów indywidualnych zwarta, mocna sylweta. Artystka chętnie operowała gwałtownymi spięciami sumarycznych kształtów oraz kontrastami plam jednolitego koloru. Przez tę umowność odbiera bohaterom jednoznaczny charakter.
Description:
"The Juggler" from the "Magical Figures" series, 1979
acrylic, tempera/canvas, 150 x 120 cm; signed, dated and described on the reverse: 'TERESA PAGOWSKA 1979 | 150 x 120 cm | Z CYKLU FIG. MAGICZNE KUGLARZ', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Leitmotivem wyrazistej twórczości Teresy Pągowskiej jest figura ludzka. Najczęściej to postać kobieca pozbawiona cech indywidualnych, na pół rzeczywista, na pół efemeryczna w dynamicznych pozach, w których kryją się mocne, wyraziste emocje. Ekspresyjność jej obrazów silnie oddziałuje na odbiorcę poprzez kontrastowe zestawienia barwne oraz sposób ich nakładania. Do modelowania postaci artystka używa lapidarnych kształtów, często jedynie zamarkowanych zarysów anatomii, których ulotność zostaje podkreślona szybkim, dynamicznym sposobem malowania. Powstaje w ten sposób wrażenie ruchu, jak gdyby postacie pozostawały w odwiecznej transformacji. Agnieszka Szewczyk pisała następująco: „W latach 60. malarstwo Pągowskiej zdominował motyw silnie zdeformowanej, traktowanej skrótowo ludzkiej figury, ukazywanej często w dynamicznych, tanecznych układach, w neutralnej, zbudowanej z barwnych plam przestrzeni. Od tej pory postać ludzka jest w jej malarstwie obecna jako anonimowa, zwarta, mocno określona sylweta, a twórczość artystki sytuowana jest w szeroko rozumianym obszarze nowej figuracji” (Teresa Pągowska. Przesypywanie czasu. Malarstwo 1962-2006, katalog wystawy, Warszawa 2008, s. 135). Ten opis doskonale pasuje do omawianego płótna z 1979 „Kuglarz”, będącego częścią rozpoczętego w 1975 cyklu „Figur magicznych”. Obraz oddziałuje bardzo mocnym zestawieniem barwnym. Z ciemnego tła za pomocą bieli, czerwieni i różu wyłaniają się postacie. Są one ukazane fragmentarycznie, intrygują niedomówieniami, a uwagę przyciągają detale, takie jak np. but ze szpiczastym noskiem. Fragmentaryczność postaci zdaje się odwoływać nie tylko do tradycji nowej figuracji i malarstwa Francisa Bacona, którego Pągowska była znawczynią i wielbicielką, ale również, być może, do tradycji grafiki użytkowej, szczególnie zaś tak zwanej polskiej szkoły plakatu, którą Pągowska znała z pierwszej ręki – jej partnerem życiowym od 1963 był przecież Henryk Tomaszewski. Ona sama z kolei wykładała malarstwo i rysunek na Wydziale Grafiki warszawskiej ASP. Bliskie jej zatem było sprowadzenie figury do znaku. „Kuglarz”, podobnie jak inne prace z cyklu „Figur Magicznych”, zwracają również uwagę na zainteresowania artystki popularnymi formami rozrywki: w latach 70. i 80. Częstymi gośćmi na jej płótnach byli muzykanci, tancerki, akrobatki, woltyżerki czy jazzmani.
Skończyła poznańską Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych – malarstwo i techniki ścienne pod kierunkiem Wacława Taranczewskiego i Eustachego Wasilkowskiego. W okresie studiów była asystentką Jacka Piaseckiego. W latach 1950-64 była pedagogiem w gdańskiej PWSSP, po czym przeniosła się do Warszawy. Po kilkuletniej przerwie kontynuowała pracę pedagogiczną: w latach 1971-73 w łódzkiej PWSSP (aktualnie ASP), a następnie przez wiele lat w akademii warszawskiej. W roku 1988 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego. Artystka zawsze zdradzała nieprzeciętną wrażliwość kolorystyczną, rozwiniętą pod wpływem sztuki Piotra Potworowskiego. Skupiła się jednak na postaci ludzkiej. W latach 60. jej malarstwo zdominował motyw silnie zdeformowanej, traktowanej skrótowo, ludzkiej (głównie kobiecej) figury, ukazywanej często w nieoczekiwanych, dynamicznych, często tanecznych, układach. Od tamtej pory postać ludzka jest w tym malarstwie obecna jako pozbawiona rysów indywidualnych zwarta, mocna sylweta. Artystka chętnie operowała gwałtownymi spięciami sumarycznych kształtów oraz kontrastami plam jednolitego koloru. Przez tę umowność odbiera bohaterom jednoznaczny charakter.
Description:
"The Juggler" from the "Magical Figures" series, 1979
acrylic, tempera/canvas, 150 x 120 cm; signed, dated and described on the reverse: 'TERESA PAGOWSKA 1979 | 150 x 120 cm | Z CYKLU FIG. MAGICZNE KUGLARZ', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
akryl, tempera/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'TERESA PĄGOWSKA 1979 | 150 x 120 cm | Z CYKLU FIG. MAGICZNE KUGLARZ'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Warszawa
Literatura
Teresa Pągowska, Przesypywanie czasu / Malarstwo 1962-2006, katalog wystawy, Galeria aTAK, Warszawa 2008, s. 56 (il.)