13
Tadeusz Kantor | "Parasol i postacie", 1973
Estymacja:
600,000 zł - 800,000 zł
Sprzedane
900,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Tadeusz Kantor (1915 - 1990)
Wymiary
120 x 110 cm
Kategoria
Opis
asamblaż, olej/płótno, 120 x 110 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'T. KANTOR | titre: "parasol | i postacie" | ("parapluie | et personnages") | V. 1973 | 120 x 110', na odwrociu nalepka transportowa WORKS OF MODERN ART Foreign Trade Company oraz nalepka wystawowa w Städtische Kunsthalle Mannheim oraz oznaczenia inwentarzowe
rama autorska
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
PARASOLKI KANTORA
Końcem lat 50. XX wieku Tadeusz Kantor wszedł w intensywne kontakty ze sztuką międzynarodową. Bacznie obserwując, co dzieje się na zagranicznej scenie artystycznej, zapoznawał się z pracami Jeana Tinguely’ego, Daniela Spoerri, Yvesa Kleina oraz Antoniego Tàpiesa. W 1961 artysta zwiedził wystawę „Przedmiot” w paryskim Musée des Arts Décoratifs. Na drodze poszukiwania nowych wizji, a przede wszystkim nowego sposobu prezentowania przedmiotów, ich przywrócenia i wyizolowania, odszedł on od malarstwa informel i ponownie zwrócił się w stronę figuracji. W 1963 zainicjował nowy etap swojej twórczości. Do zajmujących go dziedzin twórczości dołączył nie tylko environment, ale również ambalaż, czyli medium, w którym w strukturę obrazu włączane są przedmioty już gotowe. Na tworzonych przez Kantora ambalażach znajdziemy różnorodne obiekty, wyizolowane z codzienności, które artysta umieszczał na płótna, tworząc trójwymiarowe instalacje. Nie rezygnując z klasycznej kompozycji, dodawał do niej początkowo pojedyncze zużyte i zniszczone elementy – kawałki drewna bądź szmat, później także części garderoby, płócienne torby, opakowania czy worki foliowe.
Wśród wykorzystywanych przez Kantora ready mades – przedmiotów gotowych, zużytych, znalezionych, szczególne miejsce zajmowały stare parasole. Artysta zaczął kolekcjonować je tuż po wojnie, przechowując je niczym najcenniejsze skarby. Do zbiorów artysty należały elementy mogące być uznane za banalne i nudne, codzienne i zwyczajne. Nie były takie jednak dla Tadeusza Kantora. Zbierane parasole wykorzystywał zarówno w widowiskach teatralnych, jak i pracach plastycznych. Płótna tworzone z wykorzystaniem przedmiotów znalezionych przestawały być dwuwymiarowymi obrazami i nabierały przestrzenności. Określenia ambalaż artysta zaczął używać od 1964, z którym zapoznał się w Szwajcarii i uznał za adekwatne do tworzonych przez siebie dzieł. Idea działania Kantora była jednak odmienna. Artysta był zainteresowany wyizolowywaniem, przekształcaniem oraz opakowywaniem przedmiotów. Czynności wykonywane przez Kantora przy ambalażach nabierały wymiaru filozoficznego, a same przedmioty stawały się nośnikami treści i przekaźnikami nowych znaczeń. Wyłuskiwane z codzienności obiekty, za pomocą rąk i wyobraźni Tadeusza Kantora, przemieniały się w dzieła sztuki, wyrażające poetycką wartość banalnych przedmiotów.
Tadeusz Kantor zapisał się w historii sztuki jako jeden z najwybitniejszych powojennych twórców awangardowych. Prace artysty nieustannie zachęcają do stawiania pytań o naturę sztuki. Prowokują widza i intrygują zarazem. Kantor z uporem podważał definicje tradycyjnego malarstwa, przesuwając i burząc granice, próbując wyrwać sztukę ze sztywnych definicji. W przeciwieństwie do klasycznego malarstwa, gdzie artyści starali się jak najbardziej iluzjonistycznie oddać rzeczywistość na swych płótnach, Kantor robi coś zupełnie odwrotnego. Bierze przedmiot gotowy, realny i trójwymiarowy, i przytwierdza go do powierzchni płótna. Obiekty te same w sobie wytwarzały znaczenia, nie tylko będąc fragmentem powierzchni obrazu, ale również wywołując skojarzenia z zakrywaniem czegoś, zatajaniem. W ten sposób pojawia się wrażenie czegoś na kształt surrealistycznie pojmowanej „niesamowitości” i tajemnicy. Pytany o to, czy jego prace redukowały się wówczas do prostego ukazywania przedmiotów, do bycia obiektem, Kantor odpowiadał: „Nie jest tylko przedmiotem, czy jak to było u dadaistów – prowokacyjną obecnością przedmiotu; jest równocześnie procederem i czynnością. Przez analogię do tej nieważnej, zdegradowanej realności sam artysta musi opuszczać nieustannie swą iluzyjną, dążącą do „podnoszenia” i osadzania w świecie iluzji artystycznej, pozycję i schodzić w rejony śmieszności i marginesów życiowych” (Wiesław Borowski, op. cit., s. 65). Parasol na obrazach Kantora przestaje być zaledwie przedmiotem i staje się obrazem samego siebie.
W 1939 roku ukończył ASP w Krakowie. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej doby powojennej, a przede wszystkim twórcą polskiego teatru awangardowego eksperymentalnego teatru podziemnego, a od 1956 teatru Cricot 2 w Krakowie. Był współzałożycielem i członkiem Grupy Plastyków Nowoczesnych w 1945 roku. W 1955 odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z najnowszymi tendencjami w sztuce światowej. W jego twórczości główną formą wypowiedzi artystycznej było malarstwo abstrakcyjne, zwłaszcza typu informel, zajmował się także grafiką; aranżował happeningi, zajmował się scenografią i filmem. Prowadził działalność pedagogiczną: w 1948 i 1968 roku w ASP w Krakowie i w 1961 w akademii w Hamburgu. Laureat m.in. nagrody Fundacji im. Goethego w 1978 w Szwajcarii.
Description:
"Umbrella and Characters", 1973
assemblage, oil/canvas, 120 x 110 cm; signed, dated and described on the reverse: 'T. KANTOR | titre: "parasol | i postacie" | ("parapluie | et personnages") | V. 1973 | 120 x 110', on the reverse there is a WORKS OF MODERN ART Foreign Trade Company shipping sticker and an exhibition sticker at the Städtische Kunsthalle Mannheim and inventory markings author's frame,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
rama autorska
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
PARASOLKI KANTORA
Końcem lat 50. XX wieku Tadeusz Kantor wszedł w intensywne kontakty ze sztuką międzynarodową. Bacznie obserwując, co dzieje się na zagranicznej scenie artystycznej, zapoznawał się z pracami Jeana Tinguely’ego, Daniela Spoerri, Yvesa Kleina oraz Antoniego Tàpiesa. W 1961 artysta zwiedził wystawę „Przedmiot” w paryskim Musée des Arts Décoratifs. Na drodze poszukiwania nowych wizji, a przede wszystkim nowego sposobu prezentowania przedmiotów, ich przywrócenia i wyizolowania, odszedł on od malarstwa informel i ponownie zwrócił się w stronę figuracji. W 1963 zainicjował nowy etap swojej twórczości. Do zajmujących go dziedzin twórczości dołączył nie tylko environment, ale również ambalaż, czyli medium, w którym w strukturę obrazu włączane są przedmioty już gotowe. Na tworzonych przez Kantora ambalażach znajdziemy różnorodne obiekty, wyizolowane z codzienności, które artysta umieszczał na płótna, tworząc trójwymiarowe instalacje. Nie rezygnując z klasycznej kompozycji, dodawał do niej początkowo pojedyncze zużyte i zniszczone elementy – kawałki drewna bądź szmat, później także części garderoby, płócienne torby, opakowania czy worki foliowe.
Wśród wykorzystywanych przez Kantora ready mades – przedmiotów gotowych, zużytych, znalezionych, szczególne miejsce zajmowały stare parasole. Artysta zaczął kolekcjonować je tuż po wojnie, przechowując je niczym najcenniejsze skarby. Do zbiorów artysty należały elementy mogące być uznane za banalne i nudne, codzienne i zwyczajne. Nie były takie jednak dla Tadeusza Kantora. Zbierane parasole wykorzystywał zarówno w widowiskach teatralnych, jak i pracach plastycznych. Płótna tworzone z wykorzystaniem przedmiotów znalezionych przestawały być dwuwymiarowymi obrazami i nabierały przestrzenności. Określenia ambalaż artysta zaczął używać od 1964, z którym zapoznał się w Szwajcarii i uznał za adekwatne do tworzonych przez siebie dzieł. Idea działania Kantora była jednak odmienna. Artysta był zainteresowany wyizolowywaniem, przekształcaniem oraz opakowywaniem przedmiotów. Czynności wykonywane przez Kantora przy ambalażach nabierały wymiaru filozoficznego, a same przedmioty stawały się nośnikami treści i przekaźnikami nowych znaczeń. Wyłuskiwane z codzienności obiekty, za pomocą rąk i wyobraźni Tadeusza Kantora, przemieniały się w dzieła sztuki, wyrażające poetycką wartość banalnych przedmiotów.
Tadeusz Kantor zapisał się w historii sztuki jako jeden z najwybitniejszych powojennych twórców awangardowych. Prace artysty nieustannie zachęcają do stawiania pytań o naturę sztuki. Prowokują widza i intrygują zarazem. Kantor z uporem podważał definicje tradycyjnego malarstwa, przesuwając i burząc granice, próbując wyrwać sztukę ze sztywnych definicji. W przeciwieństwie do klasycznego malarstwa, gdzie artyści starali się jak najbardziej iluzjonistycznie oddać rzeczywistość na swych płótnach, Kantor robi coś zupełnie odwrotnego. Bierze przedmiot gotowy, realny i trójwymiarowy, i przytwierdza go do powierzchni płótna. Obiekty te same w sobie wytwarzały znaczenia, nie tylko będąc fragmentem powierzchni obrazu, ale również wywołując skojarzenia z zakrywaniem czegoś, zatajaniem. W ten sposób pojawia się wrażenie czegoś na kształt surrealistycznie pojmowanej „niesamowitości” i tajemnicy. Pytany o to, czy jego prace redukowały się wówczas do prostego ukazywania przedmiotów, do bycia obiektem, Kantor odpowiadał: „Nie jest tylko przedmiotem, czy jak to było u dadaistów – prowokacyjną obecnością przedmiotu; jest równocześnie procederem i czynnością. Przez analogię do tej nieważnej, zdegradowanej realności sam artysta musi opuszczać nieustannie swą iluzyjną, dążącą do „podnoszenia” i osadzania w świecie iluzji artystycznej, pozycję i schodzić w rejony śmieszności i marginesów życiowych” (Wiesław Borowski, op. cit., s. 65). Parasol na obrazach Kantora przestaje być zaledwie przedmiotem i staje się obrazem samego siebie.
W 1939 roku ukończył ASP w Krakowie. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej doby powojennej, a przede wszystkim twórcą polskiego teatru awangardowego eksperymentalnego teatru podziemnego, a od 1956 teatru Cricot 2 w Krakowie. Był współzałożycielem i członkiem Grupy Plastyków Nowoczesnych w 1945 roku. W 1955 odbył podróż do Paryża, gdzie zetknął się z najnowszymi tendencjami w sztuce światowej. W jego twórczości główną formą wypowiedzi artystycznej było malarstwo abstrakcyjne, zwłaszcza typu informel, zajmował się także grafiką; aranżował happeningi, zajmował się scenografią i filmem. Prowadził działalność pedagogiczną: w 1948 i 1968 roku w ASP w Krakowie i w 1961 w akademii w Hamburgu. Laureat m.in. nagrody Fundacji im. Goethego w 1978 w Szwajcarii.
Description:
"Umbrella and Characters", 1973
assemblage, oil/canvas, 120 x 110 cm; signed, dated and described on the reverse: 'T. KANTOR | titre: "parasol | i postacie" | ("parapluie | et personnages") | V. 1973 | 120 x 110', on the reverse there is a WORKS OF MODERN ART Foreign Trade Company shipping sticker and an exhibition sticker at the Städtische Kunsthalle Mannheim and inventory markings author's frame,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
asamblaż, olej/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'T. KANTOR | titre: "parasol | i postacie" | ("parapluie | et personnages") | V. 1973 | 120 x 110'
Proweniencja
dar bezpośrednio od artysty; kolekcja prywatna, Warszawa
Literatura
Polnische Kunst 1973. Malerei und Plastik, Städtische Kunsthalle Mannheim, 1973
Wystawiany
Polnische Kunst 1973. Malerei und Plastik, Städtische Kunsthalle, Mannheim, 3.11-2.12.1973
