22
Maria Pinińska-Bereś | "Modlitwa o deszcz" - zestaw 2 fotografii, 1977
Estymacja:
15,000 zł - 20,000 zł
Sprzedane
13,000 zł
Aukcja na żywo
Feminizm. Sztuka Kobiet
Wymiary
22 x 17 cm (w świetle passe-partout)
Kategoria
Opis
odbitka żelatynowo-srebrowa/papier fotograficzny, 22 x 17 cm (w świetle passe-partout),
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Na polach Prądnika w Krakowie, z udziałem grupki osób, klęczę na łące, ręce i twarz przytulam do trawy. Podnoszę znajdujące się tam kamienie i odrzucam, wyznaczając coś w rodzaju okręgu. Następnie nożem wycinam trawę z korzeniami — tak powstaje kolista przestrzeń pozbawiona trawy. Tam, gdzie upadły kamyki, wbijam różowe sztandary. Zdejmuję sandały i udeptuję ziemię. Następnie kładę się na środku, twarzą do nieba, a dłonie tworzą miseczki. Oczekuję na deszcz”.
Maria Pinińska-Bereś
Maria Pinińska-Bereś urodziła się w 1931. Studia ukończyła na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Podczas swojej edukacji, w latach 50. XX wieku uczęszczała do pracowni Xawerego Dunikowskiego. Zdobyte tam podstawy przekłuwała na grunt awangardowych działań stojących na pograniczu rzeźby i instalacji: „Może dzięki kontaktowi z Profesorem jest w mojej pracy pewien dystans, widzenie paradoksu i odrobina ironii. Dzięki niemu poznałam ‘smak’ sztuki i mogłam rozpocząć trudną drogę ku własnej wypowiedzi” (kat. wyst. Galeria Studio, Warszawa 1997, https://beresfoundation.pl/kalendarium-maria/, dostęp: 7.08.2023). Ważnym motywem we wczesnej twórczości Marii Pinińskiej-Bereś był gorset, który pojawiał się szczególnie w II połowie lat 60. XX wieku – m.in. wykonane z papieru maché gorsety – Gorset Wiszący, Gorset Stojący. Gorset ukazany jako symbol opresji i dopasowania ciała kobiety do zewnętrznych standardów.
W latach 70. XX wieku Pinińska-Bereś poruszała wątki feministyczne również poprzez zabawę z medium artystycznym. Artystka chętnie wykorzystywała w swoich realizacjach różowy kolor i pikowaną kołdrę, w celu przełamania kulturowych opozycji między tym, co kobiece i męskie. W monumentalnej instalacji „Studnia różu” (1977) porusza temat prac domowych i unaocznia stereotyp dotyczący podziału na sztuki kobiece, takie jak haft i męskie wymagające użycia siły fizycznej, analogicznie do czynności pompowania wody w studni. Maria Pinińska-Bereś była zaliczana do przedstawicielek powojennej grupy krakowskiej skoncentrowanej wokół postaci Tadeusza Kantora.
Feministyczna postawa twórcza Pinińskiej-Bereś wynikała z przekonania, że sztuka jest drogę ku niezależności: „Przyszło mi dorastać w specyficznych warunkach w rodzinie ultrakatolickiej, której głową ze względu na wojenne śmierci był patriarchalny senior, ukształtowany jeszcze przez wiek XIX. Nie oszczędzono mi żadnej cechy losu kobiecego, z którym walczyły później feministki. Szczególnie splot religii i fobii płciowych był mieszanką piorunującą. By ocalić swoje, ja musiałam być zrewoltowaną. Sztuka jawiła mi się jako domena wolna, wyzbyta konwenansów, przymusów, jako strefa kreatywnej, niezafałszowanej projekcji osobowości” (Gorsety i Wieże, rkps, 1994, [cyt za:] Maria Pinińska-Bereś 1931-1999, kat. wyst., Galeria Bunkier Sztuki, Kraków 1999, s. 110).
W lecie tego samego roku co „Studnia różu” Pinińska-Bereś przeprowadziła na łące krakowskiego Prądnika akcję zatytułowaną „Modlitwa o deszcz”, w ramach której wykonała szereg rytualnych czynności. Prezentowane fotografie zostały wykonane jako dokumentacja „efemerycznego działania” przeprowadzonego na fali fascynacji kulturą hipisowską, która pod koniec lat 60. XX wieku przenikała ze Stanów Zjednoczonych również na tereny Europy.
Polska rzeźbiarka i performerka. W latach 1950-1956 studiowała na wydziale rzeźby ASP w Krakowie w pracowni Xawerego Dunikowskiego. Jej twórczość wpisuje się w nurt feminizmu w sztuce, rozliczający odwieczną rolę kobiety w patriarchalnym społeczeństwie. Uważała, że aby sztuka była w pełni kobieca, powinna sięgnąć do tradycyjnie przypisywanych kobietom technik. Mówiła: "Moje rzeźby były ręcznie szyte, wypychane, modelowane i pokrywane kolorem. Spełniłam postulat, abym sama mogła swoje rzeźby nosić. Przy wcześniejszych pracach odlewanych w betonie musiałam przy transportach zawsze liczyć na męską pomoc".
Description:
"Prayer for rain" - set of 2 photos, 1977
gelatin-silver print/photographic paper, 22 x 17 cm (dimensions in passe-partout window); , ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Na polach Prądnika w Krakowie, z udziałem grupki osób, klęczę na łące, ręce i twarz przytulam do trawy. Podnoszę znajdujące się tam kamienie i odrzucam, wyznaczając coś w rodzaju okręgu. Następnie nożem wycinam trawę z korzeniami — tak powstaje kolista przestrzeń pozbawiona trawy. Tam, gdzie upadły kamyki, wbijam różowe sztandary. Zdejmuję sandały i udeptuję ziemię. Następnie kładę się na środku, twarzą do nieba, a dłonie tworzą miseczki. Oczekuję na deszcz”.
Maria Pinińska-Bereś
Maria Pinińska-Bereś urodziła się w 1931. Studia ukończyła na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Podczas swojej edukacji, w latach 50. XX wieku uczęszczała do pracowni Xawerego Dunikowskiego. Zdobyte tam podstawy przekłuwała na grunt awangardowych działań stojących na pograniczu rzeźby i instalacji: „Może dzięki kontaktowi z Profesorem jest w mojej pracy pewien dystans, widzenie paradoksu i odrobina ironii. Dzięki niemu poznałam ‘smak’ sztuki i mogłam rozpocząć trudną drogę ku własnej wypowiedzi” (kat. wyst. Galeria Studio, Warszawa 1997, https://beresfoundation.pl/kalendarium-maria/, dostęp: 7.08.2023). Ważnym motywem we wczesnej twórczości Marii Pinińskiej-Bereś był gorset, który pojawiał się szczególnie w II połowie lat 60. XX wieku – m.in. wykonane z papieru maché gorsety – Gorset Wiszący, Gorset Stojący. Gorset ukazany jako symbol opresji i dopasowania ciała kobiety do zewnętrznych standardów.
W latach 70. XX wieku Pinińska-Bereś poruszała wątki feministyczne również poprzez zabawę z medium artystycznym. Artystka chętnie wykorzystywała w swoich realizacjach różowy kolor i pikowaną kołdrę, w celu przełamania kulturowych opozycji między tym, co kobiece i męskie. W monumentalnej instalacji „Studnia różu” (1977) porusza temat prac domowych i unaocznia stereotyp dotyczący podziału na sztuki kobiece, takie jak haft i męskie wymagające użycia siły fizycznej, analogicznie do czynności pompowania wody w studni. Maria Pinińska-Bereś była zaliczana do przedstawicielek powojennej grupy krakowskiej skoncentrowanej wokół postaci Tadeusza Kantora.
Feministyczna postawa twórcza Pinińskiej-Bereś wynikała z przekonania, że sztuka jest drogę ku niezależności: „Przyszło mi dorastać w specyficznych warunkach w rodzinie ultrakatolickiej, której głową ze względu na wojenne śmierci był patriarchalny senior, ukształtowany jeszcze przez wiek XIX. Nie oszczędzono mi żadnej cechy losu kobiecego, z którym walczyły później feministki. Szczególnie splot religii i fobii płciowych był mieszanką piorunującą. By ocalić swoje, ja musiałam być zrewoltowaną. Sztuka jawiła mi się jako domena wolna, wyzbyta konwenansów, przymusów, jako strefa kreatywnej, niezafałszowanej projekcji osobowości” (Gorsety i Wieże, rkps, 1994, [cyt za:] Maria Pinińska-Bereś 1931-1999, kat. wyst., Galeria Bunkier Sztuki, Kraków 1999, s. 110).
W lecie tego samego roku co „Studnia różu” Pinińska-Bereś przeprowadziła na łące krakowskiego Prądnika akcję zatytułowaną „Modlitwa o deszcz”, w ramach której wykonała szereg rytualnych czynności. Prezentowane fotografie zostały wykonane jako dokumentacja „efemerycznego działania” przeprowadzonego na fali fascynacji kulturą hipisowską, która pod koniec lat 60. XX wieku przenikała ze Stanów Zjednoczonych również na tereny Europy.
Polska rzeźbiarka i performerka. W latach 1950-1956 studiowała na wydziale rzeźby ASP w Krakowie w pracowni Xawerego Dunikowskiego. Jej twórczość wpisuje się w nurt feminizmu w sztuce, rozliczający odwieczną rolę kobiety w patriarchalnym społeczeństwie. Uważała, że aby sztuka była w pełni kobieca, powinna sięgnąć do tradycyjnie przypisywanych kobietom technik. Mówiła: "Moje rzeźby były ręcznie szyte, wypychane, modelowane i pokrywane kolorem. Spełniłam postulat, abym sama mogła swoje rzeźby nosić. Przy wcześniejszych pracach odlewanych w betonie musiałam przy transportach zawsze liczyć na męską pomoc".
Description:
"Prayer for rain" - set of 2 photos, 1977
gelatin-silver print/photographic paper, 22 x 17 cm (dimensions in passe-partout window); , ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
odbitka żelatynowo-srebrowa/papier fotograficzny
