27
Tamara Łempicka | Akt, około 1921
Estymacja:
300,000 zł - 400,000 zł
Sprzedane
300,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna. XIX wiek, Modernizm, Międzywojnie • Sesja I
Artysta
Tamara Łempicka (1895 - 1980)
Wymiary
51 x 25,5 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno naklejone na deskę, 51 x 25,5 cm, sygnowany p.d.: 'T DE LEMPITZKI', na odwrociu oraz na ramie nalepki pracowni ramiarskich
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Studium nagiego modela stanowiło podstawę artystycznej edukacji w akademiach od czasów renesansu. Nauczanie opierało się na trzech podstawowych filarach: antyku, żywym modelu i anatomii. Inne przedmioty, takie jak perspektywa, ornament i historia, niemal zawsze były podporządkowane główniej dziedzinie studiów, którą stanowiła postać ludzka. Akt był przewodnią dyscypliną akademicką. Taka doktryna została jasno wyłożona przez Leona Battistę Albertiego w traktacie „De Pictura” z 1435, w którym przyjął on, że podstawą postępowania akademickiego jest studium aktu. Do naszych czasów zachowało się wiele rysunków i szkiców artystów, takich jak: Paolo Uccello, Pisanello, Filippino Lippi i Domenico Ghirlandaio, wskazujących na to, że rysunek nagiego modela był powszechnym elementem nauczania malarstwa od II połowy XV stulecia.
Akt w tradycji malarstwa europejskiego był nośnikiem wielu znaczeń, które różniły się w zależności od epoki i artysty. Niemniej jednak, bazujący na sztuce antycznej akt męski, przez stulecia stanowił symbol cnót społecznych i moralnych, będąc symbolem cywilizacji. Akt kobiecy posiadał bardziej intymny charakter, był odpowiedzią na gusta kolekcjonerów i ich erotycznych fantazji. Jednak z czasem i on zaczął być wiązany z etycznymi ideałami takimi jak prawda i wyższe piękno. Akt uznawany był również za pole walki artysty o osiągnięcie perfekcji formalnej, stając się główną dyscypliną akademicką.
W każdym kraju europejskim inaczej korzystano z usług modeli kobiecych, męskich i dziecięcych. Przez długi czas byli to jedynie modele męscy. W Anglii modelki zaczęły pojawiać się już pod koniec XVII wieku, a we Francji dopiero od wieku XIX. W wiedeńskiej akademii, kobiece modelki zostały dopuszczone dopiero około połowy XIX stulecia. Dotyczyło to zarówno warsztatów poszczególnych mistrzów i profesorów, jak i struktur akademii, gdzie instytucjonalizacja rysunków modela miała swoje daleko idące konsekwencje. Profesorowie byli odpowiedzialni nie tylko za korekty prac studentów, ale również za ustawianie póz modeli. Konkretne pozy i grupy mięśni były specjalnie uwydatniane poprzez aranżację światła. Intencją było studiowanie efektów światłocieniowych, sekwencji ruchu mięśni wraz z proporcjami ciała. Bliskie powiązanie sztuki z nauką zaowocowało skupieniem na budowie ludzkiego ciała. Prowadzenie studiów rysunkowych dokumentujących ciała nagich mężczyzn, stanowiło jeden z wiodących powodów, dla którego na europejskie akademie nie przyjmowano kobiet niemal do samego końca XIX wieku. Tamara Łempicka swoją przygodę z akademicką edukacją rozpoczęła w Petersburgu, do którego przeniosła się z Warszawy w 1911. Rozpoczęła naukę na kursach rysunku w petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1916 artystka poślubiła Tadeusza Łempickiego. W tym samym roku przyszła na świat ich córka, Maria Krystyna, nazywana Kizette. W czasie rewolucji w 1917 Tadeusz Łempicki został aresztowany. Po jego uwolnieniu z więzienia, małżonkowie spotkali się w Danii, skąd wyjechali latem 1918 do Paryża.
W stolicy Francji Tamara Łempicka podjęła studia w paryskiej Académie Ranson, u Maurice’a Denisa. Był on wymagającym i metodycznym nauczycielem, pod którego okiem młodzi artyści doskonale opanowywali podstawy komponowania obrazu i zgłębiali tajniki warsztatu malarskiego. Nie bez znaczenia dla kształtowania się artystycznej postawy Łempickiej, były też poglądy na sztukę oraz praktyka malarska jej kolejnego nauczyciela, André Lhote’a, malarza, dekoratora, krytyka i teoretyka sztuki. Od niego nauczyła się sprawnego łączenia nowoczesnych sposobów obrazowania z wielką tradycją akademicką, klasycznymi formami sztuki Poussina, Davida czy Ingresa.
Prezentowany w katalogu akt męski pochodzi prawdopodobnie z 1921, czyli ostatniego roku studiów artystki. Jest to akademickie studium aktu, które jednak poddane zostało delikatnej postkubistycznej stylizacji i geometryzacji. Ciało oddane jest z mistrzowskim anatomicznym liryzmem. W samym centrum obrazu znajdują się pośladki mężczyzny. Zmysłowa ekspozycja ciała nadaje temu akademickiemu studium erotyczny ładunek. Celem studium było uchwycenie efektów światłocieniowych, wydobywających sylwetkę z mroku.
Polska malarka, której twórczość przywoływana jest jako kwintesencja stylu art deco w malarstwie. Jako młoda, bogata dziewczyna uczyła się na pensji w Lozannie, skąd wyjeżdżała do Włoch - zwiedziła Rzym, Florencję, Wenecję - gdzie zafascynowało ją malarstwo renesansowych mistrzów. Podczas I wojny światowej mieszkała w Petersburgu, gdzie poślubiła młodego prawnika Tadeusza Łempickiego. W 1918 roku małżeństwo zamieszkało w Paryżu. Łempicka rozpoczęła wówczas studia malarskie w Academie de la Grand Chaumiere oraz w Academie Ranson u Maurice'a Denisa i Andrea Lothe'a. Wystawiała swoje obrazy na salonach oraz w galeriach paryskich. Malowała przede wszystkim portrety i akty, głównie ludzi zamożnych bądź pięknych. W 1928 roku, odwiedziła trzykrotnie Warszawę, gdzie odbyła się wystawa jej prac w warszawskiej Zachęcie; swoje dwa obrazy pokazała także na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. W 1939 roku wyjechała do Stanów Zjednoczonych i zamieszkała w Nowym Jorku, ostatnie lata życia spędziła w Meksyku. "Portrety, akty i martwe natury Łempickiej są doskonałą realizacją stylu art deco: podporządkowany mu jest zarówno typ, strój, fryzura i sposób upozowania modela, jak wszystkie rekwizyty tła i wreszcie sposób malowania. Postkubistyczna stylizacja: podkreślanie rysunkiem i światłem trójwymiarowości i twardości form, ostrość koloru, gładkość metalicznych, lśniących powierzchni, monumentalizacja, manieryczność ujęć i emalierska precyzja wykończenia składają się na styl Łempickiej, idealnie wpisany w estetykę lat dwudziestych" - Agnieszka Morawińska
Description:
Nude, circa 1921
oil/canvas mounted on panel, 51 x 25.5 cm; signed lower right: 'T DE LEMPITZKI', on the reverse and on the frame labels of the framing studios,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Studium nagiego modela stanowiło podstawę artystycznej edukacji w akademiach od czasów renesansu. Nauczanie opierało się na trzech podstawowych filarach: antyku, żywym modelu i anatomii. Inne przedmioty, takie jak perspektywa, ornament i historia, niemal zawsze były podporządkowane główniej dziedzinie studiów, którą stanowiła postać ludzka. Akt był przewodnią dyscypliną akademicką. Taka doktryna została jasno wyłożona przez Leona Battistę Albertiego w traktacie „De Pictura” z 1435, w którym przyjął on, że podstawą postępowania akademickiego jest studium aktu. Do naszych czasów zachowało się wiele rysunków i szkiców artystów, takich jak: Paolo Uccello, Pisanello, Filippino Lippi i Domenico Ghirlandaio, wskazujących na to, że rysunek nagiego modela był powszechnym elementem nauczania malarstwa od II połowy XV stulecia.
Akt w tradycji malarstwa europejskiego był nośnikiem wielu znaczeń, które różniły się w zależności od epoki i artysty. Niemniej jednak, bazujący na sztuce antycznej akt męski, przez stulecia stanowił symbol cnót społecznych i moralnych, będąc symbolem cywilizacji. Akt kobiecy posiadał bardziej intymny charakter, był odpowiedzią na gusta kolekcjonerów i ich erotycznych fantazji. Jednak z czasem i on zaczął być wiązany z etycznymi ideałami takimi jak prawda i wyższe piękno. Akt uznawany był również za pole walki artysty o osiągnięcie perfekcji formalnej, stając się główną dyscypliną akademicką.
W każdym kraju europejskim inaczej korzystano z usług modeli kobiecych, męskich i dziecięcych. Przez długi czas byli to jedynie modele męscy. W Anglii modelki zaczęły pojawiać się już pod koniec XVII wieku, a we Francji dopiero od wieku XIX. W wiedeńskiej akademii, kobiece modelki zostały dopuszczone dopiero około połowy XIX stulecia. Dotyczyło to zarówno warsztatów poszczególnych mistrzów i profesorów, jak i struktur akademii, gdzie instytucjonalizacja rysunków modela miała swoje daleko idące konsekwencje. Profesorowie byli odpowiedzialni nie tylko za korekty prac studentów, ale również za ustawianie póz modeli. Konkretne pozy i grupy mięśni były specjalnie uwydatniane poprzez aranżację światła. Intencją było studiowanie efektów światłocieniowych, sekwencji ruchu mięśni wraz z proporcjami ciała. Bliskie powiązanie sztuki z nauką zaowocowało skupieniem na budowie ludzkiego ciała. Prowadzenie studiów rysunkowych dokumentujących ciała nagich mężczyzn, stanowiło jeden z wiodących powodów, dla którego na europejskie akademie nie przyjmowano kobiet niemal do samego końca XIX wieku. Tamara Łempicka swoją przygodę z akademicką edukacją rozpoczęła w Petersburgu, do którego przeniosła się z Warszawy w 1911. Rozpoczęła naukę na kursach rysunku w petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1916 artystka poślubiła Tadeusza Łempickiego. W tym samym roku przyszła na świat ich córka, Maria Krystyna, nazywana Kizette. W czasie rewolucji w 1917 Tadeusz Łempicki został aresztowany. Po jego uwolnieniu z więzienia, małżonkowie spotkali się w Danii, skąd wyjechali latem 1918 do Paryża.
W stolicy Francji Tamara Łempicka podjęła studia w paryskiej Académie Ranson, u Maurice’a Denisa. Był on wymagającym i metodycznym nauczycielem, pod którego okiem młodzi artyści doskonale opanowywali podstawy komponowania obrazu i zgłębiali tajniki warsztatu malarskiego. Nie bez znaczenia dla kształtowania się artystycznej postawy Łempickiej, były też poglądy na sztukę oraz praktyka malarska jej kolejnego nauczyciela, André Lhote’a, malarza, dekoratora, krytyka i teoretyka sztuki. Od niego nauczyła się sprawnego łączenia nowoczesnych sposobów obrazowania z wielką tradycją akademicką, klasycznymi formami sztuki Poussina, Davida czy Ingresa.
Prezentowany w katalogu akt męski pochodzi prawdopodobnie z 1921, czyli ostatniego roku studiów artystki. Jest to akademickie studium aktu, które jednak poddane zostało delikatnej postkubistycznej stylizacji i geometryzacji. Ciało oddane jest z mistrzowskim anatomicznym liryzmem. W samym centrum obrazu znajdują się pośladki mężczyzny. Zmysłowa ekspozycja ciała nadaje temu akademickiemu studium erotyczny ładunek. Celem studium było uchwycenie efektów światłocieniowych, wydobywających sylwetkę z mroku.
Polska malarka, której twórczość przywoływana jest jako kwintesencja stylu art deco w malarstwie. Jako młoda, bogata dziewczyna uczyła się na pensji w Lozannie, skąd wyjeżdżała do Włoch - zwiedziła Rzym, Florencję, Wenecję - gdzie zafascynowało ją malarstwo renesansowych mistrzów. Podczas I wojny światowej mieszkała w Petersburgu, gdzie poślubiła młodego prawnika Tadeusza Łempickiego. W 1918 roku małżeństwo zamieszkało w Paryżu. Łempicka rozpoczęła wówczas studia malarskie w Academie de la Grand Chaumiere oraz w Academie Ranson u Maurice'a Denisa i Andrea Lothe'a. Wystawiała swoje obrazy na salonach oraz w galeriach paryskich. Malowała przede wszystkim portrety i akty, głównie ludzi zamożnych bądź pięknych. W 1928 roku, odwiedziła trzykrotnie Warszawę, gdzie odbyła się wystawa jej prac w warszawskiej Zachęcie; swoje dwa obrazy pokazała także na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. W 1939 roku wyjechała do Stanów Zjednoczonych i zamieszkała w Nowym Jorku, ostatnie lata życia spędziła w Meksyku. "Portrety, akty i martwe natury Łempickiej są doskonałą realizacją stylu art deco: podporządkowany mu jest zarówno typ, strój, fryzura i sposób upozowania modela, jak wszystkie rekwizyty tła i wreszcie sposób malowania. Postkubistyczna stylizacja: podkreślanie rysunkiem i światłem trójwymiarowości i twardości form, ostrość koloru, gładkość metalicznych, lśniących powierzchni, monumentalizacja, manieryczność ujęć i emalierska precyzja wykończenia składają się na styl Łempickiej, idealnie wpisany w estetykę lat dwudziestych" - Agnieszka Morawińska
Description:
Nude, circa 1921
oil/canvas mounted on panel, 51 x 25.5 cm; signed lower right: 'T DE LEMPITZKI', on the reverse and on the frame labels of the framing studios,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/płótno naklejone na deskę
Sygnatura
sygnowany p.d.: 'T DE LEMPITZKI'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Francja ; kolekcja prywatna, Polska
