4
Wojciech Fangor (1922 - 2015) | "Przestrzeń międzypiersiowa", 1975
Estymacja:
500,000 zł - 700,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Wojciech Fangor (1922 - 2015)
Wymiary
60 x 60 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 60 x 60 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'FANGOR 1975 | "PRZESTRZEŃ | MIĘDZYPIERSIOWA"',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Od początku awangardowego etapu swojej twórczości Fangor fascynował się relacjami międzyprzestrzennymi. Pierwsze obrazy figuratywne, takie jak prezentowana w niniejszym katalogu „Przestrzeń międzypiersiowa”, artysta zaczął tworzyć w połowie lat 70. Tym, co bezpośrednio wpłynęło na ich powstanie, była tematyka psychicznej przestrzeni, która tworzy się między dwoma osobami w momencie ich zetknięcia. Owa przestrzeń może być, słowami artysty, „dzieląca i obojętna”, lub „łącząca i zaangażowana”. „Obie strony wzajemnie się odkształcają” – pisał w tekście cytowanym w wydawnictwie towarzyszącym wystawie „Przestrzeń jako gra”. „Nazwałem ten cykl obrazów ‘Przestrzeniami międzytwarzowymi’”.
Nowy etap twórczości Wojciecha Fangora, który wyznaczył przełom dekad lat 70. i 80., to powrót do malarstwa figuratywnego. Powstające wtedy płótna artysta zakwalifikował do „międzytwarzowych” i „telewizyjnych”. Prezentowana „Przestrzeń międzypiersiowa” zamienia bardziej typowe w tym okresie twarze i ukazuje zarys dwóch kobiecych piersi. Ten enigmatyczny obraz relacji między dwoma ciałami ma swoje korzenie w wierze Fangora w to, że każdy człowiek posiada dwie wzajemnie przenikające się przestrzenie – zewnętrzną i wewnętrzną. Ze zderzenia tych drugich w momencie spotkania z drugą osobą powstaje trzecia przestrzeń. To właśnie ją próbował uchwycić Wojciech Fangor w niniejszym obrazie, posługując się kolorami i kształtami.
Studia nad przestrzenią dały początek słynnym fangorowskim falom i okręgom. Artystę interesowało to, co dzieje się pomiędzy. Tak powstała jego teoria „pozytywnej przestrzeni iluzyjnej” i nowa forma sztuki optycznej, oparta na malarstwie bezkrawędziowym. Po wyczerpaniu formuły Fangor w sposób naturalny zaczął eksplorować relacje przestrzenne, ale już w innym sensie. Stąd nowa koncepcja, wyjątkowo skupiająca się na rozważaniach nad tematyką relacji międzyludzkich.
We wstępnie do katalogu Stefan Szydłowski opisuje cykl „Międzytwarze” jako efekt badań artysty nad przestrzenią: „Pierwsze rysunki, uznane przez samego autora za dojrzałe, rysunki z drugiej połowy lat 40., to studia do portretów osób bliskich i pejzaży okolic Wilanowa. Formy kubistyczne są świadectwem odwagi i świadomości artystycznej, są zapisem modernistycznej wiary w postęp i możliwości znalezienia doskonalszej formy, ukazującej więcej i lepiej. Wojciech Fangor rysunkiem i kolorem sprawdza ten sposób widzenia. Potem, w pierwszej połowie lat 50., wraca do rysunku akademickiego, do klasycyzmu, do technik opartych na renesansowych zmaganiach z rzeczywistością, szukających iluzji, którą można by zastąpić rzecz samą. Ta walka o dobrą iluzję to realizm, którym autor próbuje poprawić realność, zamalować granicę między tym, co było, a tym, co wydawało się możliwe. W roku 1953 Fangor zaczyna eksperymentować, bada środki wyrazu, które określają, budują przestrzeń rysunku, obrazu. Linią i kolorem wyprowadza przestrzeń wewnętrzną na zewnątrz, ukazuje wielość możliwych perspektyw. Staje wprost przed jednym z najważniejszych swoich problemów artystycznych – zagadnieniem przestrzeni. Rozmyślania nad nim to rysunki, obrazy i formy przestrzenne, nazywane przez autora strukturami. Blisko dwa dziesięciolecia studiów przestrzeni przywiodły artystę do zainteresowania się jej wymiarem społeczno- -historycznym, w szczególności aspektem psychologicznym. Zaowocowało to cyklem prac ‚międzytwarzowych’, studiami nad społecznym określeniem przekazu i uwarunkowań ciała” (Stefan Szydłowski, [w:] Linia, kolor, historia, Fangor. Prace na papierze i w kolorze, Galeria aTAK, Warszawa 2007, s. nlb.).
Wojciech Fangor był artystą niezwykle wszechstronnym. Z uwagi na wyjątkowy talent oraz nieustające prowadzenie plastycznych poszukiwań odnosił spektakularne sukcesy na polu wszystkich technik artystycznych, z którymi miał do czynienia. Zajmował się m.in. malarstwem (jako jedyny Polak miał indywidualną wystawę w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku), plakatem (był współtwórcą wybitnego zjawiska, jakim była polska szkoła plakatu), rzeźbą (razem ze Stanisławem Zamecznikiem stworzył pierwszy w Polsce environment).
W czasie okupacji studiował prywatnie u Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Uzyskał dyplom w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1946. Na festiwal Młodzieży i Studentów w Warszawie wraz z Henrykiem Tomaszewskim zaprojektował dekorację przestrzenną w plenerze. Odtąd prace malarskie były realizowane w relacji do przestrzeni poza obrazem - jak w słynnym “Studium przestrzeni" z 1958 roku, poprzedzającym światowe realizacje environments. Instalacje malarskie z lat 50. i 60., złożone z kolorowych kontrastujących kręgów i fal, dotykały problemów optycznych i były bliskie sztuce op-art. Ukoronowaniem tego okresu była indywidualna wystawa w Guggenheim Museum w Nowym Jorku (1970). Prowadził działalność pedagogiczną na uniwersytetach w Anglii i USA. Jego prace znajdują się w największych kolekcjach na świecie.
Description:
"Interstitial space", 1975
oil/canvas, 60 x 60 cm; signed, dated and described on the reverse: 'FANGOR 1975 | "PRZESTRZEN | MIEDZYPIERSIOWA"', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Od początku awangardowego etapu swojej twórczości Fangor fascynował się relacjami międzyprzestrzennymi. Pierwsze obrazy figuratywne, takie jak prezentowana w niniejszym katalogu „Przestrzeń międzypiersiowa”, artysta zaczął tworzyć w połowie lat 70. Tym, co bezpośrednio wpłynęło na ich powstanie, była tematyka psychicznej przestrzeni, która tworzy się między dwoma osobami w momencie ich zetknięcia. Owa przestrzeń może być, słowami artysty, „dzieląca i obojętna”, lub „łącząca i zaangażowana”. „Obie strony wzajemnie się odkształcają” – pisał w tekście cytowanym w wydawnictwie towarzyszącym wystawie „Przestrzeń jako gra”. „Nazwałem ten cykl obrazów ‘Przestrzeniami międzytwarzowymi’”.
Nowy etap twórczości Wojciecha Fangora, który wyznaczył przełom dekad lat 70. i 80., to powrót do malarstwa figuratywnego. Powstające wtedy płótna artysta zakwalifikował do „międzytwarzowych” i „telewizyjnych”. Prezentowana „Przestrzeń międzypiersiowa” zamienia bardziej typowe w tym okresie twarze i ukazuje zarys dwóch kobiecych piersi. Ten enigmatyczny obraz relacji między dwoma ciałami ma swoje korzenie w wierze Fangora w to, że każdy człowiek posiada dwie wzajemnie przenikające się przestrzenie – zewnętrzną i wewnętrzną. Ze zderzenia tych drugich w momencie spotkania z drugą osobą powstaje trzecia przestrzeń. To właśnie ją próbował uchwycić Wojciech Fangor w niniejszym obrazie, posługując się kolorami i kształtami.
Studia nad przestrzenią dały początek słynnym fangorowskim falom i okręgom. Artystę interesowało to, co dzieje się pomiędzy. Tak powstała jego teoria „pozytywnej przestrzeni iluzyjnej” i nowa forma sztuki optycznej, oparta na malarstwie bezkrawędziowym. Po wyczerpaniu formuły Fangor w sposób naturalny zaczął eksplorować relacje przestrzenne, ale już w innym sensie. Stąd nowa koncepcja, wyjątkowo skupiająca się na rozważaniach nad tematyką relacji międzyludzkich.
We wstępnie do katalogu Stefan Szydłowski opisuje cykl „Międzytwarze” jako efekt badań artysty nad przestrzenią: „Pierwsze rysunki, uznane przez samego autora za dojrzałe, rysunki z drugiej połowy lat 40., to studia do portretów osób bliskich i pejzaży okolic Wilanowa. Formy kubistyczne są świadectwem odwagi i świadomości artystycznej, są zapisem modernistycznej wiary w postęp i możliwości znalezienia doskonalszej formy, ukazującej więcej i lepiej. Wojciech Fangor rysunkiem i kolorem sprawdza ten sposób widzenia. Potem, w pierwszej połowie lat 50., wraca do rysunku akademickiego, do klasycyzmu, do technik opartych na renesansowych zmaganiach z rzeczywistością, szukających iluzji, którą można by zastąpić rzecz samą. Ta walka o dobrą iluzję to realizm, którym autor próbuje poprawić realność, zamalować granicę między tym, co było, a tym, co wydawało się możliwe. W roku 1953 Fangor zaczyna eksperymentować, bada środki wyrazu, które określają, budują przestrzeń rysunku, obrazu. Linią i kolorem wyprowadza przestrzeń wewnętrzną na zewnątrz, ukazuje wielość możliwych perspektyw. Staje wprost przed jednym z najważniejszych swoich problemów artystycznych – zagadnieniem przestrzeni. Rozmyślania nad nim to rysunki, obrazy i formy przestrzenne, nazywane przez autora strukturami. Blisko dwa dziesięciolecia studiów przestrzeni przywiodły artystę do zainteresowania się jej wymiarem społeczno- -historycznym, w szczególności aspektem psychologicznym. Zaowocowało to cyklem prac ‚międzytwarzowych’, studiami nad społecznym określeniem przekazu i uwarunkowań ciała” (Stefan Szydłowski, [w:] Linia, kolor, historia, Fangor. Prace na papierze i w kolorze, Galeria aTAK, Warszawa 2007, s. nlb.).
Wojciech Fangor był artystą niezwykle wszechstronnym. Z uwagi na wyjątkowy talent oraz nieustające prowadzenie plastycznych poszukiwań odnosił spektakularne sukcesy na polu wszystkich technik artystycznych, z którymi miał do czynienia. Zajmował się m.in. malarstwem (jako jedyny Polak miał indywidualną wystawę w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku), plakatem (był współtwórcą wybitnego zjawiska, jakim była polska szkoła plakatu), rzeźbą (razem ze Stanisławem Zamecznikiem stworzył pierwszy w Polsce environment).
W czasie okupacji studiował prywatnie u Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Uzyskał dyplom w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1946. Na festiwal Młodzieży i Studentów w Warszawie wraz z Henrykiem Tomaszewskim zaprojektował dekorację przestrzenną w plenerze. Odtąd prace malarskie były realizowane w relacji do przestrzeni poza obrazem - jak w słynnym “Studium przestrzeni" z 1958 roku, poprzedzającym światowe realizacje environments. Instalacje malarskie z lat 50. i 60., złożone z kolorowych kontrastujących kręgów i fal, dotykały problemów optycznych i były bliskie sztuce op-art. Ukoronowaniem tego okresu była indywidualna wystawa w Guggenheim Museum w Nowym Jorku (1970). Prowadził działalność pedagogiczną na uniwersytetach w Anglii i USA. Jego prace znajdują się w największych kolekcjach na świecie.
Description:
"Interstitial space", 1975
oil/canvas, 60 x 60 cm; signed, dated and described on the reverse: 'FANGOR 1975 | "PRZESTRZEN | MIEDZYPIERSIOWA"', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'FANGOR 1975 | "PRZESTRZEŃ | MIĘDZYPIERSIOWA"'
Proweniencja
dar od artysty; kolekcja prywatna, Nowy Jork
Literatura
0
Wystawiany
0
