44
Bronisław Kierzkowski | "Kompozycja fakturowa nr 929", 1960
Estymacja:
100,000 zł - 150,000 zł
Sprzedane
100,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Wymiary
70 x 100 cm
Kategoria
Opis
asamblaż/gips, 70 x 100 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'KIERZKOWSKI B. | "Kompozycja | FAKTUROWA NR. 929." | 1960 | 100 x 70 cm'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
KOMPOZYCJE FAKTUROWE
Prace z cyklu „Kompozycje fakturowe” przedstawiają niekonwencjonalne układy zamknięte w tradycyjnej formie obrazu. Tytułowe kompozycje wykonane są ze „zdegradowanych” materiałów znalezionych przez artystę na wysypiskach śmieci. Płótno zastąpiła mieszanina gipsowo- -klejowa, która łączyła funkcje podkładu z tłem kompozycyjnym. Artysta zatapiał w niej kawałki blach, siatki czy prętów. Plastyczność gipsu pozwoliła Kierzkowskiemu na zbudowanie niestandardowej tekstury. Szybko schnący materiał zatrzymywał formę w danym momencie, co powodowało pozbawienie elementów wszelkiej organiczności. Wgniecenie przedmiotów w stygnącą masę nadawało przedstawieniu nieestetycznego wyrazu z wykorzystaniem resztek odpadów jako nawiązanie do wszelkiej marginalizacji. Użyta kolorystyka coraz bardziej zbliżała się do monochromatycznych tonacji. Kierzkowski ograniczał paletę barw wierząc, iż kolor dekoncentruje widza i wprowadza nadmiar bodźców. Artysta integrował kolor z fakturą w sposób, w którym zależnie od padającego światła, wytwarzał się naturalny światłocień, a praca zyskiwała szerszy kontekst znaczeniowy.
Druga połowa XX wieku przyniosła ze sobą konflikt między tradycjonalistami a rewolucjonistami. Młodzi buntownicy poszukiwali nowości i odżywienia surowych wartości artystycznych. Twierdzili, iż sztuka nie polega na ekskluzji, a otwartości oraz zaprzestaniu imitacji rzeczywistego przedmiotu. Kierzkowski znajdował się pomiędzy postulatami, co prowokowało wytworzenie własnej wrażliwości oraz wyrazu artystycznego. Struktury twórcy manifestowały żywotność, przedłużenie życia formy. Jako że przedstawienia malarza zakorzenione były w fascynacji światem przyrody, krajobrazami, czy promieniami słonecznymi, Kierzkowski został zaliczony do grona polskich artystów nowej estetyki, nurtu sztuki biologicznej oraz kontemplacyjnej.
Artysta urodził się w 1924 w Łodzi. W latach 1946-47 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych pod okiem Władysława Strzemińskiego, od którego zaczerpnął wpływy unistyczne. Następnie w latach 1948-50 uczęszczał do Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku pod kierownictwem Juliusza Studnickiego. W pracowni Eugeniusza Eibischa kształcił się w akademii warszawskiej na początku lat 50. Debiutem artystycznym była III Wystawa Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, która odbyła się w 1959. Pierwsze lata po debiucie artysta tworzył malarstwo pejzażowe, w którym posługiwał się zwartą, syntetyczną paletą barw. Do reliefowych poszukiwań dochodził stopniowo, jeszcze w czasie studiów eksperymentował ze strukturą obrazu oraz fakturą materii. Z czasem zrezygnował z przedmiotowości i zwrócił się ku naturalnej konstrukcji. Indywidualny język plastyczny krystalizował się w reprezentacyjny dla artysty styl. Dzieła zaczęły być coraz bardziej rozpoznawalne, posiadały wykształconą sygnaturę Kierzkowskiego. Na początku lat 60. artysta wprowadził do swoich dzieł charakterystyczną chropowatość powierzchni, nawarstwienia, dynamizm. Jego prace były wyrazem przestrzennych realizacji okrytych osobistą aurą fantazji. Lata 90. przyniosły odmienne zainteresowania, malarz tworzył serie figuratywnych kompozycji o tematyce erotycznej. Mimo to Kierzkowski utożsamiał się głównie z reliefowymi pracami, które w ramach powracającej fascynacji sztuką lat 50. i 60 zyskują rosnące zainteresowanie oraz wartość rynkową.
„Kompozycje fakturowe” były eksponowane na wielu międzynarodowych wystawach, m.in. w Galerii Chalette przy okazji wystawy „15 Polish Painters” oraz w Museum of Modern Art „The Art of Assemblage”. Twórca stanął ramię w ramię z artystami takimi jak Man Ray, Salvador Dali czy Pablo Picasso. Udział w wystawie doprowadził do usytuowania Kierzkowskiego w czołówce artystów awangardowych ze światową sławą. Ponadto zyskał uznanie wielu krytyków, m.in. Petera Selza. Obecnie dzieła malarza znajdują się w licznych polskich oraz światowych kolekcjach.
Studiował w latach 1946 – 47 w PWSSP w Łodzi pod kierunkiem Władysława Strzemińskiego. Kontynuował studia w Gdańsku, a następnie w ASP w Warszawie pod kierunkiem Eugeniusza Eibischa (1951 – 55). Dyplom uzyskał w 1956 roku. Uczył w niej w latach 1962 – 63, a następnie na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz na UMCS w Lublinie (1963 – 78). Od 1978 roku ponownie na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. W 1987 roku otrzymał tytuł profesora. Po okresie informel i eksperymentach z malarstwem materii, od ok. 1957 roku tworzył najbardziej dla niego charakterystyczne reliefy gipsowe. Prace artysty znajdują się w kolekcjach państwowych i prywatnych, polskich i światowych.
Description:
"Textured Composition no 929", 1960
assemblage/gips, 70 x 100 cm; signed, dated and described on the reverse: 'KIERZKOWSKI B. | "Kompozycja | FAKTUROWA NR. 929." | 1960 r. | 100 x 70 cm'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
KOMPOZYCJE FAKTUROWE
Prace z cyklu „Kompozycje fakturowe” przedstawiają niekonwencjonalne układy zamknięte w tradycyjnej formie obrazu. Tytułowe kompozycje wykonane są ze „zdegradowanych” materiałów znalezionych przez artystę na wysypiskach śmieci. Płótno zastąpiła mieszanina gipsowo- -klejowa, która łączyła funkcje podkładu z tłem kompozycyjnym. Artysta zatapiał w niej kawałki blach, siatki czy prętów. Plastyczność gipsu pozwoliła Kierzkowskiemu na zbudowanie niestandardowej tekstury. Szybko schnący materiał zatrzymywał formę w danym momencie, co powodowało pozbawienie elementów wszelkiej organiczności. Wgniecenie przedmiotów w stygnącą masę nadawało przedstawieniu nieestetycznego wyrazu z wykorzystaniem resztek odpadów jako nawiązanie do wszelkiej marginalizacji. Użyta kolorystyka coraz bardziej zbliżała się do monochromatycznych tonacji. Kierzkowski ograniczał paletę barw wierząc, iż kolor dekoncentruje widza i wprowadza nadmiar bodźców. Artysta integrował kolor z fakturą w sposób, w którym zależnie od padającego światła, wytwarzał się naturalny światłocień, a praca zyskiwała szerszy kontekst znaczeniowy.
Druga połowa XX wieku przyniosła ze sobą konflikt między tradycjonalistami a rewolucjonistami. Młodzi buntownicy poszukiwali nowości i odżywienia surowych wartości artystycznych. Twierdzili, iż sztuka nie polega na ekskluzji, a otwartości oraz zaprzestaniu imitacji rzeczywistego przedmiotu. Kierzkowski znajdował się pomiędzy postulatami, co prowokowało wytworzenie własnej wrażliwości oraz wyrazu artystycznego. Struktury twórcy manifestowały żywotność, przedłużenie życia formy. Jako że przedstawienia malarza zakorzenione były w fascynacji światem przyrody, krajobrazami, czy promieniami słonecznymi, Kierzkowski został zaliczony do grona polskich artystów nowej estetyki, nurtu sztuki biologicznej oraz kontemplacyjnej.
Artysta urodził się w 1924 w Łodzi. W latach 1946-47 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych pod okiem Władysława Strzemińskiego, od którego zaczerpnął wpływy unistyczne. Następnie w latach 1948-50 uczęszczał do Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku pod kierownictwem Juliusza Studnickiego. W pracowni Eugeniusza Eibischa kształcił się w akademii warszawskiej na początku lat 50. Debiutem artystycznym była III Wystawa Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, która odbyła się w 1959. Pierwsze lata po debiucie artysta tworzył malarstwo pejzażowe, w którym posługiwał się zwartą, syntetyczną paletą barw. Do reliefowych poszukiwań dochodził stopniowo, jeszcze w czasie studiów eksperymentował ze strukturą obrazu oraz fakturą materii. Z czasem zrezygnował z przedmiotowości i zwrócił się ku naturalnej konstrukcji. Indywidualny język plastyczny krystalizował się w reprezentacyjny dla artysty styl. Dzieła zaczęły być coraz bardziej rozpoznawalne, posiadały wykształconą sygnaturę Kierzkowskiego. Na początku lat 60. artysta wprowadził do swoich dzieł charakterystyczną chropowatość powierzchni, nawarstwienia, dynamizm. Jego prace były wyrazem przestrzennych realizacji okrytych osobistą aurą fantazji. Lata 90. przyniosły odmienne zainteresowania, malarz tworzył serie figuratywnych kompozycji o tematyce erotycznej. Mimo to Kierzkowski utożsamiał się głównie z reliefowymi pracami, które w ramach powracającej fascynacji sztuką lat 50. i 60 zyskują rosnące zainteresowanie oraz wartość rynkową.
„Kompozycje fakturowe” były eksponowane na wielu międzynarodowych wystawach, m.in. w Galerii Chalette przy okazji wystawy „15 Polish Painters” oraz w Museum of Modern Art „The Art of Assemblage”. Twórca stanął ramię w ramię z artystami takimi jak Man Ray, Salvador Dali czy Pablo Picasso. Udział w wystawie doprowadził do usytuowania Kierzkowskiego w czołówce artystów awangardowych ze światową sławą. Ponadto zyskał uznanie wielu krytyków, m.in. Petera Selza. Obecnie dzieła malarza znajdują się w licznych polskich oraz światowych kolekcjach.
Studiował w latach 1946 – 47 w PWSSP w Łodzi pod kierunkiem Władysława Strzemińskiego. Kontynuował studia w Gdańsku, a następnie w ASP w Warszawie pod kierunkiem Eugeniusza Eibischa (1951 – 55). Dyplom uzyskał w 1956 roku. Uczył w niej w latach 1962 – 63, a następnie na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz na UMCS w Lublinie (1963 – 78). Od 1978 roku ponownie na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie. W 1987 roku otrzymał tytuł profesora. Po okresie informel i eksperymentach z malarstwem materii, od ok. 1957 roku tworzył najbardziej dla niego charakterystyczne reliefy gipsowe. Prace artysty znajdują się w kolekcjach państwowych i prywatnych, polskich i światowych.
Description:
"Textured Composition no 929", 1960
assemblage/gips, 70 x 100 cm; signed, dated and described on the reverse: 'KIERZKOWSKI B. | "Kompozycja | FAKTUROWA NR. 929." | 1960 r. | 100 x 70 cm'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
asamblaż/gips
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'KIERZKOWSKI B. | "Kompozycja | FAKTUROWA NR. 929." | 1960 | 100 x 70 cm'
