16
Andrzej Nowacki | "29.01.15", 2015
Estymacja:
50,000 zł - 80,000 zł
Sprzedane
60,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Andrzej Nowacki (1953)
Wymiary
100 x 100 cm
Kategoria
Opis
relief, akryl/płyta pilśniowa, sklejka, 100 x 100 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: '29.01.15 | A. NOWACKI | 2015'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Początek twórczości Andrzeja Nowackiego, autora prezentowanej w niniejszym katalogu pracy, przypada na lata 80. W pierwszym okresie tworzył pod wpływem swojego mentora, Henryka Stażewskiego, eksperymentując z konstruktywizmem. Z czasem Nowacki sięgnął do rysunku i pasteli. Pierwsze prace przestrzenne pojawiły się w jego dorobku w 1988. Podobnie jak Henryk Stażewski artysta komponował swoje prace z prostych figur geometrycznych: kwadratów, linii, form cylindrycznych. Tym, co u Nowackiego stanowi novum, była dynamika ruchu wyrażonego poprzez asymetryczne przesunięcia, przechylenia i załamania oraz silnie skontrastowane barwy.
W połowie kolejnej dekady to właśnie barwa objęła dominującą rolę pośród środków wyrazu artystycznego Andrzeja Nowackiego. Wiązało się to z zainteresowaniem zagadnieniami twórczości Maxa Billa i Josefa Albersa, Antonia Calderary i Bridget Riley. Fascynacja ta zaowocowała powstaniem pierwszych tak charakterystycznych dla Nowackiego przestrzennych kompozycji, złożonych ze zrytmizowanych szeregów pionowych listew. Miejsce dynamiki wczesnych prac zajmuje addycyjne potraktowanie kwadratu i koła. W nowym cyklu odnajdujemy posągową wręcz harmonię i symetrię. Do 2005 kompozycje Nowackiego miały standardowe rozmiary 45 × 45 cm lub 90 × 90 cm, potem zaś 64 × 64 cm, 99 × 99 cm lub 100 × 100 cm. Redukcja napięć i dynamiki we wzajemnych relacjach form pozwoliła Andrzejowi Nowackiemu na wprowadzenie kolejnej formuły – optycznego ruchu w odniesieniu do centralnego środka kompozycji. Wewnętrzna wibracja pionowych elementów powoduje iluzję rozszerzania, zaciskania lub falowania. Wrażenie ruchu potęguje element barwny: trzy widoczne strony pionowych listew utrzymane są najczęściej w odmiennej kolorystyce trzech różnych tonów.
Zdaniem Hubertusa Gaßnera, kluczem do zrozumienia Nowackiego jest twórczość Brytyjki Bridget Riley: „U schyłku lat 70. Bridget Riley decyduje się na wyłączne stosowanie pionowych pasm barwnych, Andrzej Nowacki podejmuje tę radykalną decyzję w odniesieniu do swych prac powstających na początku lat 2000. (…). Oboje artystów redukuje repertuar form do wertykalnych, jednakowo szerokich, ułożonych równolegle pasm, które w równomiernym, powtarzającym się wzorze całkowicie pokrywają płaszczyznę płótna czy płyty. Te wąskie pasma tworzą nośniki ograniczonej liczby barw, których wybór w obrębie pojedynczych grup prac wykazuje pewną stałość, a które z obrazu na obraz – czy też z reliefu na relief – mogą zmieniać się co do głębi, stopnia załamania emanacji światła i zamglenia aż do tonów pośrednich – jednak nigdy w obrębie jednego obrazu, ten bowiem zawsze zachowuje jednorodną kolorystykę. Podobnie jak Riley, która na użytek jednego obrazu wybiera od czterech do maksymalnie siedmiu różnych barw, Nowacki od ok. 2000 roku stosuje porównywalną ilość kolorów w obrębie jednego reliefu. Porównywalna jest również liczba barwnych pasm, stosowanych przez Riley w pracach z lat 80. i przez Nowackiego od ok. 2006 roku. (…) Ponadto u obojga artystów obok prostych pionowych zdarzają się pasma lekko ukośne, które w obu przypadkach mogą spowodować modyfikację wertykalnych przebiegów, wprowadzając element falowania – z racji listew u Nowackiego fale te sprawiają nieco kanciaste wrażenie, gdy tymczasem u Riley płyną miękkimi łukami. Powtarzalność równomiernych wzorów na płaszczyźnie sprawia, iż pofalowane pasma reliefów wywołują wrażenie miękkich przejść – rodzaj sfumato, które rozpościera się jak woal nad surowym taktem szeregów listew lub podkłada pod nie barwy, działając odurzająco na oko. Dzięki temu przy całej surowości form i repetycji struktury podstawowej współgrać tu zaczyna drugi optyczny porządek posługujący się tymi samymi elementami przy minimalnym tylko przesunięciu ich kierunku od pionowej osi symetrii. Wielokrotne powtórzenia tych niemal niezauważalnych odstępstw od wertykalnego schematu sprawiają, że pod surowym rytmem wertykalnych szeregów rozbrzmiewa miękka melodia” (Hubertus Gaßner, „Wzory relacji”, [w:] Andrzej Nowacki, katalog wystawy w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, Sopot 2017, s. nlb.).
Wczesną młodość artysta spędził w Krakowie, gdzie m.in. uczestniczył w realizacji projektów wnętrz i pracach konserwatorskich. W 1977 roku wyjeżdża z Polski. Studiuje skandynawistykę na uniwersytecie w Goeteborgu, germanistykę i historię sztuki na uniwersytecie w Innsbrucku. W latach osiemdziesiątych poznaje dwóch polskich abstrakcjonistów - Kajetana Sosnowskiego i Henryka Stażewskiego. Ze Stażewskim utrzymuje kontakt przez wiele lat. W 1982 roku przenosi się do Düsseldorfu, a w 1984 do Berlina Zachodniego, gdzie poświęca się pracy twórczej. W 1984 podejmuje Intensywne próby malarskie. Wtedy też powstają rysunki i pastele. Pierwsza wystawa indywidualna artysty ma miejsce w Galerii Pommersfelde w Berlinie Zachodnim w 1987 roku. Rok później zaczyna tworzy pierwsze reliefy. W 1992 roku w Galerii Pryzmat w Krakowie zaprezentowana zostaje pierwsza wystawa artysty w Polsce. Kolejne wystawy artysty: 1995 - wystawa indywidualna w Galerii Berinson w Berlinie, 1996 - wystawa indywidualna 'Lato pełne deszczu' w Galerii Amfilada Szczecinie. Od tego roku artysta zaczyna sygnować prace datą ich powstania. W 1997 roku bierze udział w XV Międzynarodowym Plenerze artystów posługujących się językiem geometrii, zorganizowanym przez Bożenę Kowalską w Okunince koło Chełmna. W 1999 roku wyjeżdża do USA na zaproszenie kolekcjonerów sztuki w New Jersey i tworzy nowy cykl reliefów. W 2001 roku otrzymuje roczne stypendium Fundacji Pollock-Krasner w Nowym Jorku.
Description:
"29.01.15", 2015
relief, acrylic/fiberboard, plywood, 100 x 100 cm; signed, dated and described on the reverse: '29.01.15 | A. NOWACKI | 2015'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Początek twórczości Andrzeja Nowackiego, autora prezentowanej w niniejszym katalogu pracy, przypada na lata 80. W pierwszym okresie tworzył pod wpływem swojego mentora, Henryka Stażewskiego, eksperymentując z konstruktywizmem. Z czasem Nowacki sięgnął do rysunku i pasteli. Pierwsze prace przestrzenne pojawiły się w jego dorobku w 1988. Podobnie jak Henryk Stażewski artysta komponował swoje prace z prostych figur geometrycznych: kwadratów, linii, form cylindrycznych. Tym, co u Nowackiego stanowi novum, była dynamika ruchu wyrażonego poprzez asymetryczne przesunięcia, przechylenia i załamania oraz silnie skontrastowane barwy.
W połowie kolejnej dekady to właśnie barwa objęła dominującą rolę pośród środków wyrazu artystycznego Andrzeja Nowackiego. Wiązało się to z zainteresowaniem zagadnieniami twórczości Maxa Billa i Josefa Albersa, Antonia Calderary i Bridget Riley. Fascynacja ta zaowocowała powstaniem pierwszych tak charakterystycznych dla Nowackiego przestrzennych kompozycji, złożonych ze zrytmizowanych szeregów pionowych listew. Miejsce dynamiki wczesnych prac zajmuje addycyjne potraktowanie kwadratu i koła. W nowym cyklu odnajdujemy posągową wręcz harmonię i symetrię. Do 2005 kompozycje Nowackiego miały standardowe rozmiary 45 × 45 cm lub 90 × 90 cm, potem zaś 64 × 64 cm, 99 × 99 cm lub 100 × 100 cm. Redukcja napięć i dynamiki we wzajemnych relacjach form pozwoliła Andrzejowi Nowackiemu na wprowadzenie kolejnej formuły – optycznego ruchu w odniesieniu do centralnego środka kompozycji. Wewnętrzna wibracja pionowych elementów powoduje iluzję rozszerzania, zaciskania lub falowania. Wrażenie ruchu potęguje element barwny: trzy widoczne strony pionowych listew utrzymane są najczęściej w odmiennej kolorystyce trzech różnych tonów.
Zdaniem Hubertusa Gaßnera, kluczem do zrozumienia Nowackiego jest twórczość Brytyjki Bridget Riley: „U schyłku lat 70. Bridget Riley decyduje się na wyłączne stosowanie pionowych pasm barwnych, Andrzej Nowacki podejmuje tę radykalną decyzję w odniesieniu do swych prac powstających na początku lat 2000. (…). Oboje artystów redukuje repertuar form do wertykalnych, jednakowo szerokich, ułożonych równolegle pasm, które w równomiernym, powtarzającym się wzorze całkowicie pokrywają płaszczyznę płótna czy płyty. Te wąskie pasma tworzą nośniki ograniczonej liczby barw, których wybór w obrębie pojedynczych grup prac wykazuje pewną stałość, a które z obrazu na obraz – czy też z reliefu na relief – mogą zmieniać się co do głębi, stopnia załamania emanacji światła i zamglenia aż do tonów pośrednich – jednak nigdy w obrębie jednego obrazu, ten bowiem zawsze zachowuje jednorodną kolorystykę. Podobnie jak Riley, która na użytek jednego obrazu wybiera od czterech do maksymalnie siedmiu różnych barw, Nowacki od ok. 2000 roku stosuje porównywalną ilość kolorów w obrębie jednego reliefu. Porównywalna jest również liczba barwnych pasm, stosowanych przez Riley w pracach z lat 80. i przez Nowackiego od ok. 2006 roku. (…) Ponadto u obojga artystów obok prostych pionowych zdarzają się pasma lekko ukośne, które w obu przypadkach mogą spowodować modyfikację wertykalnych przebiegów, wprowadzając element falowania – z racji listew u Nowackiego fale te sprawiają nieco kanciaste wrażenie, gdy tymczasem u Riley płyną miękkimi łukami. Powtarzalność równomiernych wzorów na płaszczyźnie sprawia, iż pofalowane pasma reliefów wywołują wrażenie miękkich przejść – rodzaj sfumato, które rozpościera się jak woal nad surowym taktem szeregów listew lub podkłada pod nie barwy, działając odurzająco na oko. Dzięki temu przy całej surowości form i repetycji struktury podstawowej współgrać tu zaczyna drugi optyczny porządek posługujący się tymi samymi elementami przy minimalnym tylko przesunięciu ich kierunku od pionowej osi symetrii. Wielokrotne powtórzenia tych niemal niezauważalnych odstępstw od wertykalnego schematu sprawiają, że pod surowym rytmem wertykalnych szeregów rozbrzmiewa miękka melodia” (Hubertus Gaßner, „Wzory relacji”, [w:] Andrzej Nowacki, katalog wystawy w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, Sopot 2017, s. nlb.).
Wczesną młodość artysta spędził w Krakowie, gdzie m.in. uczestniczył w realizacji projektów wnętrz i pracach konserwatorskich. W 1977 roku wyjeżdża z Polski. Studiuje skandynawistykę na uniwersytecie w Goeteborgu, germanistykę i historię sztuki na uniwersytecie w Innsbrucku. W latach osiemdziesiątych poznaje dwóch polskich abstrakcjonistów - Kajetana Sosnowskiego i Henryka Stażewskiego. Ze Stażewskim utrzymuje kontakt przez wiele lat. W 1982 roku przenosi się do Düsseldorfu, a w 1984 do Berlina Zachodniego, gdzie poświęca się pracy twórczej. W 1984 podejmuje Intensywne próby malarskie. Wtedy też powstają rysunki i pastele. Pierwsza wystawa indywidualna artysty ma miejsce w Galerii Pommersfelde w Berlinie Zachodnim w 1987 roku. Rok później zaczyna tworzy pierwsze reliefy. W 1992 roku w Galerii Pryzmat w Krakowie zaprezentowana zostaje pierwsza wystawa artysty w Polsce. Kolejne wystawy artysty: 1995 - wystawa indywidualna w Galerii Berinson w Berlinie, 1996 - wystawa indywidualna 'Lato pełne deszczu' w Galerii Amfilada Szczecinie. Od tego roku artysta zaczyna sygnować prace datą ich powstania. W 1997 roku bierze udział w XV Międzynarodowym Plenerze artystów posługujących się językiem geometrii, zorganizowanym przez Bożenę Kowalską w Okunince koło Chełmna. W 1999 roku wyjeżdża do USA na zaproszenie kolekcjonerów sztuki w New Jersey i tworzy nowy cykl reliefów. W 2001 roku otrzymuje roczne stypendium Fundacji Pollock-Krasner w Nowym Jorku.
Description:
"29.01.15", 2015
relief, acrylic/fiberboard, plywood, 100 x 100 cm; signed, dated and described on the reverse: '29.01.15 | A. NOWACKI | 2015'
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
relief, akryl/płyta pilśniowa, sklejka
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: '29.01.15 | A. NOWACKI | 2015'
Proweniencja
zakup bezpośrednio od artysty; kolekcja instytucjonalna, Polska
