150 x 120 cm

wydruk pigmentowy/papier bawełniany, dibond, 150 x 120 cm, sygnowany, datowany, numerowany i opisany na odwrociu: 'Aneta Grzeszykowska, Hair 1, 2009, ed. 3/3+1AP', ed. 3/3 + 1AP

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
>Aneta Grzeszykowska tworzy głównie fotografie i filmy, które stają się narzędziami, jakimi artystka posługuje się przy przetwarzaniu przedstawień własnego ciała. Grzeszykowska często współpracuje z artystą Janem Smagą, który pomaga artystce rejestrować jej performatywne akty. Zarówno Grzeszykowska, jak i Smaga ukończyli Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, odpowiednio w 1999 i w 2000. Kluczowym momentem w ich wspólnej artystycznej podróży był cykl dziesięciu „Planów” (2001-2003) montaży fotograficznych, które artyści zaprezentowali w galerii Raster. Były to fotografie przedstawiające wnętrza dziesięciu warszawskich mieszkań, a także lokatorów w tych przestrzeniach, rejestrowane z perspektywy sąsiadów mieszkających piętro wyżej, w taki sposób jakby widz znajdował się w lokalu powyżej i miał na bieżąco dostęp do wydarzeń w mieszkaniu pod nim poprzez szklaną podłogę. Kompozycje te powstały przy pomocy obróbki fotograficznej wielu zdjęć, która pozwoliła na stworzenie swoistej makiety życia codziennego, stając się tym samym rodzajem bardzo intymnego studium społecznego.
Fotograficzne studia psychologiczne od początku znajdowały się w centrum twórczości artystki. Jak pisał Krzysztof Pijarski, to właśnie fotografie Grzeszykowskiej „stanowią zwornik twórczości artystki, bo w nich najwyraźniej uobecnia się charakterystyczny dla niej, nierozerwalny splot ciała, miłości i śmierci” (Krzysztof Pijarski, Miłość i dziewczyna, [w:] Aneta Grzeszykowska, Love Book, Warszawa, 2011, s. 33). Wielkoformatowa praca z cyklu „Hair” stanowi kwintesencję starannie wypracowanego stylu Anety Grzeszykowskiej. Podobnie jak cykl „Planów”, „Hair #1” oferuje możliwość niezwykle intymnego obcowania z twórczością artystki. W pracy tej odnajdziemy bardzo charakterystyczne dla jej twórczości motywy nieobecności i znikania, konfrontacji duchowości z cielesnością, a także wątki autobiograficzne. Najważniejszym tropem w przypadku jej twórczości jest fakt, że to sama artystka występuje przed kamerą, wcielając się w różne role i tworząc przyczynki do analizy jej performatywnych gestów. Grzeszykowska w swoich pracach bardzo często poszukuje potencjalnych dróg ucieczki od kulturowych stereotypów, które odgórnie definiują tożsamość kobiety. Artystka bardzo często operuje w tym względzie negacją, tak jak ma to miejsce w przypadku prac z cyklu „Album”, w którym artystka za pomocą Photoshopa wymazała swoją postać ze zdjęć w rodzinnym albumie. Podobnie, poprzez dekonstrukcje wizerunków własnego ciała, artystka stara się zanegować pewne utrwalone wzorce kulturowe.
W przypadku cyklu „Hair #1” ta negacja posunięta jest o krok dalej i koncentruje się na odrzuceniu jasno zarysowanej kontekstualności. Praca „Hair #1” budzi w odbiorcy niepokój. Nie jest to jednak ani lęk zrodzony z poczucia stanu zagrożenia, ani też dreszczyk emocji, który odczujemy podczas oglądania ulubionego horroru. Jest to raczej niepokój płynący z podstawowego aktu filozofowania – ze zdziwienia. Stojąc przed fotografią Grzeszykowskiej, trudno zignorować szereg egzystencjonalnych pytań, które ta praca nasuwa nam na myśl. Grzeszykowska balansuje pomiędzy widzialnością i niewidzialnością, które ograniczają zastosowanie cielesności do pewnych ustalonych konwencjonalnych przedstawień. Jednak nie są to odniesienia bardzo bezpośrednie, a raczej aluzje, które stanowią tylko wskazówkę do nadbudowywania bardziej rozległych narracji. Do rozważań tego typu skłania bardzo ograniczona indeksykalność znaczenia jej fotografii. Nie są to oczywiście prace anonimowe, znamy bowiem zarówno autora pracy, jak i modelkę przed obiektywem, jednak brakuje w nich jasno zarysowanego kontekstu. Grzeszykowska wypowiada się właśnie poprzez ten brak okoliczności, bardzo zręcznie operując pustką znaczeniową. Naturalnie, brak informacji może być również bardzo cenną informację i właśnie ten wprawnie zastosowany zabieg artystyczny staje się źródłem niepokoju i stanowi przyczynek do konfrontacji widza z niebytem. Tym samym fotografie Anety Grzeszykowskiej zdominowane są przez nastrój wanitatywny, którego źródłem nie jest tematyka prac, ale raczej sposób oddziaływania jej fotografii na odbiorcę.
Absolwentka ASP w Warszawie. W 2003 roku otrzymała stypendium Ministra Kultury (z Janem Smagą). Brała udział w wielu ważnych wystawach międzynarodowych, jak berlińskie biennale (2006) i La Triennale w Paryżu (2012), a wystawiała również m.in. w New Museum oraz Sculpture Center w Nowym Jorku, Contemporary Art Museum w St. Louis, Folkwang Museum w Essen i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Wystawa indywidualna w warszawskiej Zachęcie przyniosła jej nagrodę Paszport Polityki (2014). Jej prace znajdują się nie tylko w licznych kolekcjach prywatnych, ale również w prestiżowych zbiorach muzealnych, m.in.: Salomon Guggenheim Museum w Nowym Jorku, Fotomuseum Winterthur, Centre Pompidou w Paryżu, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie i Muzeum Sztuki w Łodzi.

Description:
"Hair #1", 2009/2021
C-Print/photographic paper, dibond, 150 x 120 cm; signed, dated, numbered and described on the reverse: 'Aneta Grzeszykowska, Hair 1, 2009, ed. 3/3+1AP', ed. 3/3 + 1AP,

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.

wydruk pigmentowy/papier bawełniany, dibond

sygnowany, datowany, numerowany i opisany na odwrociu: 'Aneta Grzeszykowska, Hair 1, 2009, ed. 3/3+1AP'