150 x 215 cm

fotografia barwna/dibond, papier archiwalny, 150 x 215 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'Katarzyna Kozyra | "Olimpia" (Niebieska) | 1996/2017 | 1/3 + AP' ed. 1/3 + AP,

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.


Wystawiona w 1865 na paryskim salonie „Olimpia” Édouarda Maneta wywołała skandal, a zarazem stała się jednym z najbardziej rozpoznawalnych obrazów epoki. Tytułowa Olimpia, imię często używane w XIX-wiecznym Paryżu przez prostytutki, nie prowokowała widzów swoim nagim ciałem. To jej bezwstydny wzrok wbijający się w widzów najbardziej zbulwersował publiczność. Manet wzorował się na ikonicznej, tycjanowskiej Wenus z Urbino. Kompozycyjnie prace są do siebie zbliżone – obie przedstawiają nagie, młode kobiety wyciągające swoje ciała w półleżącej pozycji. Olimpia, w przeciwieństwie do Wenus, jest świadoma swojej seksualności – jej ręka władczo zakrywa jej łono, a w jej wzroku nie ma nic z uwodzicielskości Wenus.
Dyskusje nad obrazem Maneta toczą się do dzisiaj. Historycy sztuki polemizują na temat roli ciemnoskórej służącej prezentującej Olimpii kwiaty czy przedstawienia Olimpii jako niezależnej kobiety, która świadomie żyje ze swojego ciała. Bezsporny natomiast pozostaje fakt, że Olimpia jest widziana okiem mężczyzny. Jej ciało, świadome czy nie, jest stworzone, aby wywołać emocje u męskiego odbiorcy. Cielesność i wyraźnie podkreślona seksualność Olimpii realizują się właśnie poprzez męskiego odbiorcę.
Prezentowana na wystawie praca jest jedną z części projektu „Olimpia”. Na sam koncept złożyły się 3 wielkoformatowe fotografie oraz kilkuminutowe video rejestrujące zabieg chemioterapii Kozyry, która boryka się z nowotworem od 1992. W starannie zainscenizowanej fotografii Kozyra leży na usłanym błękitną pościelą łóżku w towarzystwie czarnoskórej kobiety podającej jej kwiaty oraz wykorzystanego z „Piramidy zwierząt” kota. Atrybutem pozwalającym zidentyfikować Olimpię jest cienka, czarna atłasowa wstążka przewiązana na szyi każdej z kobiet. Główna
bohaterka w przeciwieństwie do oryginału Maneta nie jest kobietą manifestującą swoją seksualność, lecz posiadającą pełną cielesność pacjentką onkologiczną, przy czym podobnie jak swój pierwowzór pod względami estetycznymi jest nie do przyjęcia dla swych współczesnych odbiorców. Tak jak „Olimpia” Maneta, zdająca się być już kanonicznym przedstawieniem w historii sztuki, wśród ówczesnych widzów wywołała skandal sposobem prezentacji kobiecego aktu pozbawionym mitologicznego kamuflażu, tak też „Olimpia” Kozyry nie mieści się w konwencji prezentacji ciała kobiety. Autorka wyrywa bowiem Olimpię z jednej z najbardziej utartych konwencji portretowania młodych kobiet – jako uwodzicielskich Wenus Tycjana bądź istot świadomych swoich seksualności jak u Maneta. Zamiast tego dokonuje wolty, przedstawiając swoje nagie ciało wyniszczone chorobą nowotworową i obnażając fałsz i hipokryzję jednej właściwej projekcji kobiecości. W założeniu autorki „Olimpia” była próbą przywrócenia godności umierającemu, schorowanemu ciału, a także rodzajem polemiki z powszechnie lansowanym, oficjalnym wizerunkiem ciała pięknego, w pełni sił witalnych, zdrowego. Stała się kontestacją mitu nieprzemijającej kobiecości, rodzajem protestu przeciwko ujednolicającej funkcji kultury, a także obawiającemu w tradycyjnym dyskursie sztuki kanonowi kobiecego ciała. Jak wspominała sama Kozyra: „Pozwoliłam sfotografować się nagą pod kroplówką, by udowodnić, że chore ciało jest równie godne i normalne jak zdrowe. Gdy ładnie wyglądasz, nie myślisz, jak funkcjonujesz. Patrząc na chore ciało, czujesz jego śmiertelność. Wszyscy zdrowi są ok, bo nie ma w nich wywalonej na wierzch biologiczności. I chodzą sobie idealni”. (http:// katarzynakozyra.pl/projekty/olimpia/, dostęp: 11.08.2021). Co ciekawe, to nie Kozyra miała być modelką tego projektu. Początkowo pozować miała jej znajoma ze szpitalnej sali, która podobnie jak artystka chorowała na ziarnicę złośliwą. Kobieta zmarła przed rozpoczęciem zdjęć.
Rzeźbiarka, autorka instalacji i filmów wideo. W latach 1985-1988 studiowała germanistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1988 roku rozpoczęła studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuki Pięknych Warszawie. Tam w 1993 roku obroniła dyplom w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego. Praca dyplomowa Katarzyny Kozyry, „Piramida Zwierząt” (1993), zdobyła spory, początkowo głównie negatywny, rozgłos w prasie i telewizji. Od tej pory artystka zyskała miano dyżurnej skandalistki polskich mediów. Po studiach zaprzestała uprawiania rzeźby na rzecz fotografii, wideo, wideo-instalacji, performances. W 1997 roku została wyróżniona Paszportem Polityki jako najbardziej obiecująca polska artystka. Reprezentując Polskę na 47. Biennale w Wenecji w 1999 roku otrzymała honorowe wyróżnienie. W latach dziewięćdziesiątych Katarzyna Kozyra uznana została za czołową artystkę nurtu tzw. sztuki krytycznej, głównie za sprawą dotykania społecznych tabu (śmierć, choroba, nagość), zazwyczaj związanych z kwestią ciała. Jej zainteresowanie cielesnością sięga jeszcze okresu studiów (np. :”Akty anorektyczki” 1991, „Polaroidy czarno-białe” 1992). Obecnie mieszka w Berlinie i Warszawie.

Description:
"Olympia", 1996/2017
coloured photograph/archival paper, dibond, 150 x 215 cm; signed, dated and described on the reverse: 'Katarzyna Kozyra | "Olimpia" (Niebieska) | 1996/2017 | 1/3 + AP' ed. 1/3 + AP, ,

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.

fotografia barwna/dibond, papier archiwalny

sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'Katarzyna Kozyra | "Olimpia" (Niebieska) | 1996/2017 | 1/3 + AP' ed. 1/3 + AP