21
Krzysztof M. Bednarski (1953) | "Marks kolorowy", 1997
Estymacja:
50,000 zł - 80,000 zł
Sprzedane
50,000 zł
Aukcja na żywo
Yellow and Gray
Artysta
Krzysztof M. Bednarski (1953)
Wymiary
34,5 x 40 x 35 cm
Kategoria
Opis
akryl, żywica, 34,5 x 40 x 35 cm, sygnowany i dedykowany z tyłu rzeźby: 'dla Andy Rottenberg | Bednarski | con Amore', żywica syntetyczna termoutwardzalna, wata szklana, akryl
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Zaprezentowana praca to portret Karola Marksa odlany w żywicy. Pochodzi z kolekcji Andy Rottenberg, wybitnej polskiej historyczki sztuki, krytyczki, kuratorki sztuki oraz publicystki, która pełniła funkcję dyrektorki Państwowej Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie w latach 1993-2001. Pierwsze realizacje odlane w syntetycznej żywicy zostały wykonane przez artystę w latach 1996-97. Rzeźby były replikami tej samej, małej gipsowej głowy, którą artysta wykonał na potrzeby
pracy dyplomowej. Pierwsze multiple powstawały od razu w większej liczbie i zaczęły służyć artyście do różnorodnych instalacji. Bednarski prezentował je w formie „bukietów” („Złote myśli Karola Marksa”) czy kopców w kontekście komercyjnym („Marks na wyprzedaży”, 1999).
Postać Marksa pojawiła się w twórczości Krzysztof M. Bednarskiego już na studiach. „Portret totalny Marksa” (1978), praca dyplomowa artysty, była wynikiem braku wiary w sens uprawiania rzeźby w ówczesnym czasie. Jak zaznacza Bednarski, rzeźbiarz był wtedy postrzegany jak osoba, która wystawia pomniki władzy. Twórcy przyświecały wtedy pytania dotyczące sytuacji młodych artystów , skutków uprawianej sztuki czy znaczenia zaangażowania artystycznego. Począwszy od dyplomu, prace Bednarskiego tworzone w politycznym kontekście mają ambiwalentną wymowę, a dodatkowo nie podlegają jednoznacznej, oczywistej interpretacji. Artysta wspomina, że wybrał Marksa: „gdyż nie był tak odrażającą postacią jak Lenin czy Stalin” (Krzysztof M. Bednarski, O doświadczeniu rzeźby. Rozmowa z Krzysztofem M. Bednarskim, Martyna Sobczyk, s. 28). Dodatkowo portret Marksa był ciekawy dla artysty jako bryła
rzeźbiarska. Twórca podkreśla jednak, że mniejsze znaczenie miał wybór właśnie tego konkretnego filozofa, a raczej jego funkcjonowanie jako portretu oficjalnego, jako „znaku ikonosfery, w której żyliśmy” (ibid.). W ten sposób artysta po raz pierwszy głównym tematem uczynił sztukę na usługach ideologii – temat, któremu pozostał wierny w swojej twórczości. Artysta pokazuje, w jaki sposób pomnik, konkretne przedstawienie, zostaje pozbawione pierwotnej idei i ulega dewaluacji, rozmydleniu.
Bednarski podkreśla, że w odbiorze sztuki niezwykle ważny jest punkt odniesienia. Wystawienie wielu z poprzednich prac w innych okolicznościach nadaje im nowy kontekst interpretacyjny. Jak opowiada Bednarski, twórca nie ma wpływu na to, w jaki sposób jego prace zostaną odebrane w nowym historycznym czasie czy przez publiczność o odmiennej świadomości społecznej, politycznej czy narodowej. Podkreśla, że świadomi odbiorcy, którzy wchodzą w dialog z jego
dziełami, czynią postać Marksa wiecznie żywą i aktualną.
Krzysztof Bednarski jest z wykształcenia rzeźbiarzem. Już jednak jako student dostał się w tryby dialektyki radykalnie polaryzującej pojęcie rzeźby i związanych z nią konotacji. W Akademii nauczono go rzemiosła zgodnie ze słownikową definicją mówiącą o kształtowaniu plastycznego
materiału lub – przeciwnie – ujmowaniu z bezkształtnej materii, przy zachowaniu mimetycznego związku z rzeczywistością. Bez względu jednak na formę, rzeźba miała być obiektem materialnym, skończonym i trwałym. W tym samym czasie Joseph Beuys odwoływał się do pojęć związanych ze zmienną i płynną strukturą (taką jak społeczeństwo), a także do substancji organicznych – przywracając sztuce europejskiej ontologiczne związki z mitem i fetyszem. Zatarła się granica między tworzeniem a istnieniem, między bytem a dziełem. Otworzył się obszar uwrażliwienia na osobiste doznania, ich związki z kulturą i życiem społecznym, a także na nośność znaczeniową materiałów. Poruszając się po tym obszarze, Krzysztof Bednarski najpierw kwestionował mit
klasycznej tradycji rzeźbiarskiej, tworząc kompozycje efemeryczne z użyciem piasku, ognia, wody (‘Niobe’) lub budując postać Sfinksa z pudełek od zapałek. Bardzo szybko też wkroczył na teren społeczny, angażując się w grę z fetyszami współczesności (‘Victoria’, Karol Marks) i włączając w tę grę także postać samego Josepha Beuysa (‘La Rivoluzione siamo Noi’). Powoli też, i być może dzięki kontaktom z Jerzym Grotowskim, odnajdywał wątki wiążące jego osobiste
doświadczenia z archetypami kultury (‘Moby Dick’, ‘Thanatos’) oraz ze światem wyobraźni czysto literackiej, czy też czysto pojęciowej (‘Josif Brodski’, ‘Dylan Thomas’). Utraciła znaczenie kwestia istnienia granicy między dziełem a przedmiotem, obszarem artystycznym i obszarem potocznym; łódka przeistoczyła się w wieloryba jedynie mocą wyobraźni artysty, którą zdołał narzucić otoczeniu. Pojęcie samego dzieła, jeśli pozostało w swej umowności, stało się tak samo płynne i zmienne jak struktura społeczna. Budowane wciąż od nowa, ze składników rozmaitych, lecz zachowujących swą substancjalną tożsamość – dzieło Bednarskiego osiąga próg dojrzałości wyrażającej się zgodą na własne, umowne człowieczeństwo, ale i przez dane sobie prawo do udziału w sporze o uniwersalia”. Anda Rottenberg, ze wstępu do katalogu wystawy „Krzysztof M. Bednarski. Ciemny pasaż”, Galeria ZPAP, Warszawa 1993
Krzysztof M. Bednarski - rzeźbiarz, urodzony w 1953 roku w Krakowie, absolwent ASP w Warszawie (w latach 1973-1978, w pracowniach prof. Jerzego Jarnuszkiewicza i prof. Oskara Hansena), aktywny w różnych dyscyplinach twórczych, niegdyś blisko związany z poszukiwaniami parateatralnymi Jerzego Grotowskiego, dla którego projektował plakaty (1976 - 81). Od 1986 roku mieszka w Rzymie; intensywnie obecny również na polskiej scenie artystycznej. We wczesnych pracach odnosił się do propagandy komunistycznej (Portret totalny Karola Marksa, 1978), oraz sytuacji społeczno-politycznej Polski w stanie wojennym (Victoria-Victoria,1983, w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie). Najbardziej znana jego realizacja to instalacja rzeźbiarska Moby Dick (1987), która znajduje się w kolekcji Muzeum Sztuki - ms2 w Łodzi. Praca ta stanowi swoistą ikonę sztuki rzeźbiarskiej ostatnich dekad XX wieku w Polsce. Prace Krzysztofa M. Bednarskiego znajdują się w kolekcjach najważniejszych muzeów polskich: Muzeum Narodowe w Krakowie, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie, Muzeum Współczesne we Wrocławiu, Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Muzeum Górnośląskie w Bytomiu, Muzeum ASP w Warszawie, Galeria Studio w Warszawie, Galeria Arsenał w Białymstoku, Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Ośrodek Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu, kolekcje Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Lublinie, Katowicach, Łodzi i Wrocławiu, kolekcja Galerii Foksal w Warszawie, w Muzeum Plakatu w Wilanowie, a także w kolekcjach zagranicznych, m.in. Collezione Giorgio Franchetti w Rzymie, Fondazione Federico Fellini w Rimini, Fondazione Morra w Neapolu, Fondazione Orestiadi w Gibellinie na Sycylii, Fondazione Mario Schifano w Rzymie, Targetti Light Art Collection we Florencji, Międzynarodowa kolekcja sztuki w Certosa di Padulla (Palermo), Muzeum Sztuki w Raumie, oraz w licznych kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
Description:
"Coloured Marx", 1997
resin, acrylic, 34.5 x 40 x 35 cm; signed and dedicated on the back of the sculpture: 'dla Andy Rottenberg | Bednarski | con Amore', synthetic thermosetting resin, glass wool, acrylic,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Zaprezentowana praca to portret Karola Marksa odlany w żywicy. Pochodzi z kolekcji Andy Rottenberg, wybitnej polskiej historyczki sztuki, krytyczki, kuratorki sztuki oraz publicystki, która pełniła funkcję dyrektorki Państwowej Galerii Sztuki Zachęta w Warszawie w latach 1993-2001. Pierwsze realizacje odlane w syntetycznej żywicy zostały wykonane przez artystę w latach 1996-97. Rzeźby były replikami tej samej, małej gipsowej głowy, którą artysta wykonał na potrzeby
pracy dyplomowej. Pierwsze multiple powstawały od razu w większej liczbie i zaczęły służyć artyście do różnorodnych instalacji. Bednarski prezentował je w formie „bukietów” („Złote myśli Karola Marksa”) czy kopców w kontekście komercyjnym („Marks na wyprzedaży”, 1999).
Postać Marksa pojawiła się w twórczości Krzysztof M. Bednarskiego już na studiach. „Portret totalny Marksa” (1978), praca dyplomowa artysty, była wynikiem braku wiary w sens uprawiania rzeźby w ówczesnym czasie. Jak zaznacza Bednarski, rzeźbiarz był wtedy postrzegany jak osoba, która wystawia pomniki władzy. Twórcy przyświecały wtedy pytania dotyczące sytuacji młodych artystów , skutków uprawianej sztuki czy znaczenia zaangażowania artystycznego. Począwszy od dyplomu, prace Bednarskiego tworzone w politycznym kontekście mają ambiwalentną wymowę, a dodatkowo nie podlegają jednoznacznej, oczywistej interpretacji. Artysta wspomina, że wybrał Marksa: „gdyż nie był tak odrażającą postacią jak Lenin czy Stalin” (Krzysztof M. Bednarski, O doświadczeniu rzeźby. Rozmowa z Krzysztofem M. Bednarskim, Martyna Sobczyk, s. 28). Dodatkowo portret Marksa był ciekawy dla artysty jako bryła
rzeźbiarska. Twórca podkreśla jednak, że mniejsze znaczenie miał wybór właśnie tego konkretnego filozofa, a raczej jego funkcjonowanie jako portretu oficjalnego, jako „znaku ikonosfery, w której żyliśmy” (ibid.). W ten sposób artysta po raz pierwszy głównym tematem uczynił sztukę na usługach ideologii – temat, któremu pozostał wierny w swojej twórczości. Artysta pokazuje, w jaki sposób pomnik, konkretne przedstawienie, zostaje pozbawione pierwotnej idei i ulega dewaluacji, rozmydleniu.
Bednarski podkreśla, że w odbiorze sztuki niezwykle ważny jest punkt odniesienia. Wystawienie wielu z poprzednich prac w innych okolicznościach nadaje im nowy kontekst interpretacyjny. Jak opowiada Bednarski, twórca nie ma wpływu na to, w jaki sposób jego prace zostaną odebrane w nowym historycznym czasie czy przez publiczność o odmiennej świadomości społecznej, politycznej czy narodowej. Podkreśla, że świadomi odbiorcy, którzy wchodzą w dialog z jego
dziełami, czynią postać Marksa wiecznie żywą i aktualną.
Krzysztof Bednarski jest z wykształcenia rzeźbiarzem. Już jednak jako student dostał się w tryby dialektyki radykalnie polaryzującej pojęcie rzeźby i związanych z nią konotacji. W Akademii nauczono go rzemiosła zgodnie ze słownikową definicją mówiącą o kształtowaniu plastycznego
materiału lub – przeciwnie – ujmowaniu z bezkształtnej materii, przy zachowaniu mimetycznego związku z rzeczywistością. Bez względu jednak na formę, rzeźba miała być obiektem materialnym, skończonym i trwałym. W tym samym czasie Joseph Beuys odwoływał się do pojęć związanych ze zmienną i płynną strukturą (taką jak społeczeństwo), a także do substancji organicznych – przywracając sztuce europejskiej ontologiczne związki z mitem i fetyszem. Zatarła się granica między tworzeniem a istnieniem, między bytem a dziełem. Otworzył się obszar uwrażliwienia na osobiste doznania, ich związki z kulturą i życiem społecznym, a także na nośność znaczeniową materiałów. Poruszając się po tym obszarze, Krzysztof Bednarski najpierw kwestionował mit
klasycznej tradycji rzeźbiarskiej, tworząc kompozycje efemeryczne z użyciem piasku, ognia, wody (‘Niobe’) lub budując postać Sfinksa z pudełek od zapałek. Bardzo szybko też wkroczył na teren społeczny, angażując się w grę z fetyszami współczesności (‘Victoria’, Karol Marks) i włączając w tę grę także postać samego Josepha Beuysa (‘La Rivoluzione siamo Noi’). Powoli też, i być może dzięki kontaktom z Jerzym Grotowskim, odnajdywał wątki wiążące jego osobiste
doświadczenia z archetypami kultury (‘Moby Dick’, ‘Thanatos’) oraz ze światem wyobraźni czysto literackiej, czy też czysto pojęciowej (‘Josif Brodski’, ‘Dylan Thomas’). Utraciła znaczenie kwestia istnienia granicy między dziełem a przedmiotem, obszarem artystycznym i obszarem potocznym; łódka przeistoczyła się w wieloryba jedynie mocą wyobraźni artysty, którą zdołał narzucić otoczeniu. Pojęcie samego dzieła, jeśli pozostało w swej umowności, stało się tak samo płynne i zmienne jak struktura społeczna. Budowane wciąż od nowa, ze składników rozmaitych, lecz zachowujących swą substancjalną tożsamość – dzieło Bednarskiego osiąga próg dojrzałości wyrażającej się zgodą na własne, umowne człowieczeństwo, ale i przez dane sobie prawo do udziału w sporze o uniwersalia”. Anda Rottenberg, ze wstępu do katalogu wystawy „Krzysztof M. Bednarski. Ciemny pasaż”, Galeria ZPAP, Warszawa 1993
Krzysztof M. Bednarski - rzeźbiarz, urodzony w 1953 roku w Krakowie, absolwent ASP w Warszawie (w latach 1973-1978, w pracowniach prof. Jerzego Jarnuszkiewicza i prof. Oskara Hansena), aktywny w różnych dyscyplinach twórczych, niegdyś blisko związany z poszukiwaniami parateatralnymi Jerzego Grotowskiego, dla którego projektował plakaty (1976 - 81). Od 1986 roku mieszka w Rzymie; intensywnie obecny również na polskiej scenie artystycznej. We wczesnych pracach odnosił się do propagandy komunistycznej (Portret totalny Karola Marksa, 1978), oraz sytuacji społeczno-politycznej Polski w stanie wojennym (Victoria-Victoria,1983, w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie). Najbardziej znana jego realizacja to instalacja rzeźbiarska Moby Dick (1987), która znajduje się w kolekcji Muzeum Sztuki - ms2 w Łodzi. Praca ta stanowi swoistą ikonę sztuki rzeźbiarskiej ostatnich dekad XX wieku w Polsce. Prace Krzysztofa M. Bednarskiego znajdują się w kolekcjach najważniejszych muzeów polskich: Muzeum Narodowe w Krakowie, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki w Warszawie, Muzeum Współczesne we Wrocławiu, Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Muzeum Górnośląskie w Bytomiu, Muzeum ASP w Warszawie, Galeria Studio w Warszawie, Galeria Arsenał w Białymstoku, Muzeum Okręgowe im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Ośrodek Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu, kolekcje Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Lublinie, Katowicach, Łodzi i Wrocławiu, kolekcja Galerii Foksal w Warszawie, w Muzeum Plakatu w Wilanowie, a także w kolekcjach zagranicznych, m.in. Collezione Giorgio Franchetti w Rzymie, Fondazione Federico Fellini w Rimini, Fondazione Morra w Neapolu, Fondazione Orestiadi w Gibellinie na Sycylii, Fondazione Mario Schifano w Rzymie, Targetti Light Art Collection we Florencji, Międzynarodowa kolekcja sztuki w Certosa di Padulla (Palermo), Muzeum Sztuki w Raumie, oraz w licznych kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
Description:
"Coloured Marx", 1997
resin, acrylic, 34.5 x 40 x 35 cm; signed and dedicated on the back of the sculpture: 'dla Andy Rottenberg | Bednarski | con Amore', synthetic thermosetting resin, glass wool, acrylic,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Stan zachowania
0
Technika
akryl, żywica
Sygnatura
sygnowany i dedykowany z tyłu rzeźby: 'dla Andy Rottenberg | Bednarski | con Amore'
Proweniencja
- dar od artysty, lata 90.; - kolekcja Andy Rottenberg ; - Dom Aukcyjny Desa Unicum ; - kolekcja prywatna, Warszawa
Wystawiany
0
