6
Aleksander Gierymski | "Drzewo", około 1868-1869
Estymacja:
120,000 zł - 180,000 zł
Sprzedane
130,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna • XIX wiek - Modernizm - Międzywojnie
Wymiary
22 x 22 cm
Kategoria
Opis
olej/tektura, 22 x 22 cm, sygnowany l.d.: 'Alex. Gierymski', na odwrociu nalepka z numerem inwentarzowym
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Dzieła Aleksandra Gierymskiego były przez rodzimych znawców sztuki krytykowane ze względu na nowoczesną formułę, rzekome hołdowanie zachodniej awangardzie, odrzucenie patriotycznego historyzmu i radykalność naturalistycznej obserwacji. Legenda Gierymskiego stworzona na początku XX wieku przez Stanisława Witkiewicza, a później pielęgnowana przez licznych krytyków i historyków sztuki, to legenda niezrozumianego tułacza, samotnika, malarza „wyklętego”, lecz również wielkiego eksperymentatora uwielbianego przez młodsze pokolenia polskich artystów, kładącego podwaliny pod autonomiczną sztukę czystą u progu XX wieku. Od pierwszych etapów swojej twórczości Gierymski, prekursorsko na tle sztuki polskiej swojej doby, radykalnie eksperymentował ze światłem i kolorem, co później przyniosło mu zasłużone miejsce w panteonie polskiego malarstwa. Jego poszukiwania, co odnotowuje Agnieszka Rosales-Rodriguez w eseju katalogowym do wystawy monograficznej (Muzeum Narodowe w Warszawie, 2014), łączył się w europejskiej wspólnocie artystycznych przemian formowanych przez Barbizończyków, Gustave’a Courbeta, niemieckich realistów, włoskich Macchiaioli, impresjonistów, neoimpresjonistów czy w końcu postimpresjonistów.
Edukację artystyczną Gierymski rozpoczął od warszawskiej Klasy Rysunkowej, gdzie przez parę miesięcy w 1867 roku uczył się u Rafała Hadziewicza. Do Monachium po raz pierwszy wyjechał w maju 1868 roku, gdzie od jakiegoś czasu stacjonował już jego brat, Maksymilian. Źródła donoszą o samodzielnych studiach oraz zwiedzaniu Alte i Neue Pinakothek. Jak dla wielu polskich malarzy, także dla Gierymskiego Monachium przyniesie możliwość konfrontowania się ze sztuką dawną i nową. W tym czasie zaczął też uczęszczać do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, na samym początku, zapewne, jako wolny słuchacz. Pod koniec lata bracia Gierymscy udali się na wyjazd plenerowy w Alpy, w okolice Salzburga. Prezentowane studium z natury to jeden z pierwszych obrazów Aleksandra Gierymskiego. Praca zdradza wnikliwość młodego artysty w studiowaniu natury oraz predylekcję dla nieanegdotycznych tematów. Rozłożysta korona zajmuje niemal całą połać pola obrazowego, a Gierymski z pietyzmem oddał postrzeganą wzrokowo materię drzewa. Kluczowa staje się tutaj precyzja w oddaniu barwy. To właściwie gradacja różnych tonów zielni stanowi główny temat przedstawienia. Z jednej strony, objawia się tutaj wpływ Stimmungowego malarstwa starszego brata. Z drugiej: praca Gierymskiego odpowiada modnemu nurtowo malarstwa plenerowego rozpropagowanego przez pokaz Courbeta i Barbizończyków podczas I Międzynarodowej Wystawy Sztuki w Monachium (1869).
W 1867 roku rozpoczął kilkumiesięczne studia artystyczne w warszawskiej Klasie Rysunkowej, najprawdopodobniej pod kierunkiem Rafała Hadziewicza. W 1868 roku dzięki uzyskanym funduszom wyjechał na dalsze studia do Monachium, gdzie był jednym z najważniejszych malarzy polskiej kolonii artystycznej w tym mieście. W latach 1868 – 69 uczył się u Georga Hiltenspergera, Alexandra Strähubera i Hermanna Anschütza. Był także uczniem Karla Piloty’ego (w 1870 lub 1871/72). Studia w akademii ukończył w 1872 roku, otrzymując nagrodę za obraz Scena sądu z ‘Kupca weneckiego’. W 1873 roku podróżował z bratem Maksymilianem po Tyrolu i Włoszech (odwiedzili Wenecję, Weronę, Trydent). W latach 1875 – 1879 mieszkał z przerwami w Rzymie. Do kraju powrócił w 1879 roku i zamieszkał w Warszawie. W 1884 roku wyjechał do Wiednia, później do Włoch (w 1885 – 87 mieszkał ponownie w Rzymie), Monachium (1888 – 90) i po raz pierwszy do Paryża (1890 – 93). Kolejne lata spędził w Paryżu i we Włoszech – w Weronie i Rzymie. Wystawiał głównie poza granicami kraju: w Wiedniu, Monachium, Berlinie i wielu innych miastach Europy. Malował sceny kostiumowe inspirowane malarstwem XVIII w., pejzaże miejskie – głównie nokturny i widoki architektury, sceny rodzajowe związane z miastem i jego krajobrazami (zwłaszcza w okresie warszawskim w jego twórczości dominuje tematyka związana z życiem w najuboższych nadwiślańskich dzielnicach i egzotyka getta żydowskiego), pejzaże z okolic Monachium i Tyrolu.
Description:
"Tree", circa 1868-1869
oil/paperboard, 22 x 22 cm; signed lower left.: 'Alex. Gierymski', on the reverse a label with inventory number,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Dzieła Aleksandra Gierymskiego były przez rodzimych znawców sztuki krytykowane ze względu na nowoczesną formułę, rzekome hołdowanie zachodniej awangardzie, odrzucenie patriotycznego historyzmu i radykalność naturalistycznej obserwacji. Legenda Gierymskiego stworzona na początku XX wieku przez Stanisława Witkiewicza, a później pielęgnowana przez licznych krytyków i historyków sztuki, to legenda niezrozumianego tułacza, samotnika, malarza „wyklętego”, lecz również wielkiego eksperymentatora uwielbianego przez młodsze pokolenia polskich artystów, kładącego podwaliny pod autonomiczną sztukę czystą u progu XX wieku. Od pierwszych etapów swojej twórczości Gierymski, prekursorsko na tle sztuki polskiej swojej doby, radykalnie eksperymentował ze światłem i kolorem, co później przyniosło mu zasłużone miejsce w panteonie polskiego malarstwa. Jego poszukiwania, co odnotowuje Agnieszka Rosales-Rodriguez w eseju katalogowym do wystawy monograficznej (Muzeum Narodowe w Warszawie, 2014), łączył się w europejskiej wspólnocie artystycznych przemian formowanych przez Barbizończyków, Gustave’a Courbeta, niemieckich realistów, włoskich Macchiaioli, impresjonistów, neoimpresjonistów czy w końcu postimpresjonistów.
Edukację artystyczną Gierymski rozpoczął od warszawskiej Klasy Rysunkowej, gdzie przez parę miesięcy w 1867 roku uczył się u Rafała Hadziewicza. Do Monachium po raz pierwszy wyjechał w maju 1868 roku, gdzie od jakiegoś czasu stacjonował już jego brat, Maksymilian. Źródła donoszą o samodzielnych studiach oraz zwiedzaniu Alte i Neue Pinakothek. Jak dla wielu polskich malarzy, także dla Gierymskiego Monachium przyniesie możliwość konfrontowania się ze sztuką dawną i nową. W tym czasie zaczął też uczęszczać do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, na samym początku, zapewne, jako wolny słuchacz. Pod koniec lata bracia Gierymscy udali się na wyjazd plenerowy w Alpy, w okolice Salzburga. Prezentowane studium z natury to jeden z pierwszych obrazów Aleksandra Gierymskiego. Praca zdradza wnikliwość młodego artysty w studiowaniu natury oraz predylekcję dla nieanegdotycznych tematów. Rozłożysta korona zajmuje niemal całą połać pola obrazowego, a Gierymski z pietyzmem oddał postrzeganą wzrokowo materię drzewa. Kluczowa staje się tutaj precyzja w oddaniu barwy. To właściwie gradacja różnych tonów zielni stanowi główny temat przedstawienia. Z jednej strony, objawia się tutaj wpływ Stimmungowego malarstwa starszego brata. Z drugiej: praca Gierymskiego odpowiada modnemu nurtowo malarstwa plenerowego rozpropagowanego przez pokaz Courbeta i Barbizończyków podczas I Międzynarodowej Wystawy Sztuki w Monachium (1869).
W 1867 roku rozpoczął kilkumiesięczne studia artystyczne w warszawskiej Klasie Rysunkowej, najprawdopodobniej pod kierunkiem Rafała Hadziewicza. W 1868 roku dzięki uzyskanym funduszom wyjechał na dalsze studia do Monachium, gdzie był jednym z najważniejszych malarzy polskiej kolonii artystycznej w tym mieście. W latach 1868 – 69 uczył się u Georga Hiltenspergera, Alexandra Strähubera i Hermanna Anschütza. Był także uczniem Karla Piloty’ego (w 1870 lub 1871/72). Studia w akademii ukończył w 1872 roku, otrzymując nagrodę za obraz Scena sądu z ‘Kupca weneckiego’. W 1873 roku podróżował z bratem Maksymilianem po Tyrolu i Włoszech (odwiedzili Wenecję, Weronę, Trydent). W latach 1875 – 1879 mieszkał z przerwami w Rzymie. Do kraju powrócił w 1879 roku i zamieszkał w Warszawie. W 1884 roku wyjechał do Wiednia, później do Włoch (w 1885 – 87 mieszkał ponownie w Rzymie), Monachium (1888 – 90) i po raz pierwszy do Paryża (1890 – 93). Kolejne lata spędził w Paryżu i we Włoszech – w Weronie i Rzymie. Wystawiał głównie poza granicami kraju: w Wiedniu, Monachium, Berlinie i wielu innych miastach Europy. Malował sceny kostiumowe inspirowane malarstwem XVIII w., pejzaże miejskie – głównie nokturny i widoki architektury, sceny rodzajowe związane z miastem i jego krajobrazami (zwłaszcza w okresie warszawskim w jego twórczości dominuje tematyka związana z życiem w najuboższych nadwiślańskich dzielnicach i egzotyka getta żydowskiego), pejzaże z okolic Monachium i Tyrolu.
Description:
"Tree", circa 1868-1869
oil/paperboard, 22 x 22 cm; signed lower left.: 'Alex. Gierymski', on the reverse a label with inventory number,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/tektura
Sygnatura
sygnowany l.d.: 'Alex. Gierymski'
Proweniencja
własność Marii Kozłowskiej, Kraków, lata 50. XX w.; dom aukcyjny Sztuka, Kraków, 2005; kolekcja prywatna, Polska; DESA Unicum, październik 2016; kolekcja prywatna, Polska
Literatura
Aleksander Gierymski 1850-1901, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2014, nr kat. I/2, s. 104 (il.); negatyw ze zdjęciem obrazu, Dział Dokumentacji Wizualnej, Muzeum Narodowe w Warszawie, nr neg. 67496 (fot. 1955); Wystawa obrazów malarzy polskich, katalog, Antykwariat Artystyczny Franciszka Studzińskiego, Kraków 1928, nr kat. 17
Wystawiany
Aleksander Gierymski 1850-1901, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, 20 marca - 10 sierpnia 2014; Wystawa obrazów malarzy polskich, Antykwariat Artystyczny Franciszka Studzińskiego, Kraków, 3-15 czerwca 1928