105 x 190 cm (wymiary największej pracy)

instalacja, 105 x 190 cm (wymiary największej pracy), zamalowany na biało rower typu damka
ok. 105 x 190 cm
sygnowany na siodełku: 'Kuśmirowski'

zamalowany na biało szyld ulicy Szerokiej 32 w Krakowie
29 x 25 x 25 cm

zamalowany na biało sznurek z rozwieszonym praniem
105 x 39 cm

zamalowany na biało uchwyt wraz z białą flagą
75 x 20 cm

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.


Instalacja „Makieta projektu rozbiórki” pochodzi z akcji Roberta Kuśmirowskiego zrealizowanej w 2010 przy ulicy Szerokiej 32 w Krakowie. Akcja polegała na stworzeniu tytułowej makiety poprzez całkowite zamalowanie na biało fasady przeznaczonej do rozbiórki krakowskiej kamienicy. Fasada została wzbogacona o detale, które kojarzą się z zamieszkiwaniem przestrzeni: wywieszone pranie, niewielka biała flaga, rower przywiązany do słupa – również zamalowanego na biało. Biała fasada została oznaczona w miejscach, gdzie miałaby uderzać burząca kula, lub gdzie mogłyby zostać podłożone ładunki wybuchowe. Tym, co intryguje, jest fakt stworzenia makiety czegoś, co ma zostać unicestwione – a nie zaś czegoś, co dopiero ma powstać. Tym samym fasada kamienicy staje się makietą projektu rozbiórki samej siebie. Dekonstrukcja makiety w tym przypadku wiąże się z dekonstrukcją rzeczywistego obiektu.
„Makieta projektu rozbiórki” jest nawiązaniem do wcześniejszego projektu Roberta Kuśmirowskiego, kiedy w 2009 w Blankenberge we Flandrii, w pierzei zadbanych kamienic stworzył atrapę zrujnowanej fasady. W bogatym zachodnioeuropejskim kurorcie był to akt umieszczenia zapomnianego, nędznego budynku – rodem z innego świata. Kuśmirowski stworzył wizję rzeczywistości, która dopiero może się wydarzyć. Podobnie zrobił w Krakowie, tworząc projekt pewnego rodzaju końca trwania obiektu będącego tkanką miasta. Tym samym artysta zadaje pytanie o rolę sztuki i twórcy w przestrzeni publicznej. Co więcej, kluczowy staje się wątek wanitatywny. Odtwarzanie jest sposobem podejmowania tematu krótkotrwałości, przemijalności czy w końcu śmierci kultury materialnej.
W zachowanej formie główną częścią instalacji „Makieta projektu rozbiórki” jest pomalowany na biało rower typu damka. Jest to obiekt powiązany z wcześniejszą twórczością Roberta Kuśmirowskiego. W 2003 artysta przeprowadził akcję „Wymarsz rowerowy”: na wystawę w Lipsku w Galerie für Zeitgenössische Kunst Kuśmirowski dotarł z oddalonego o 1200 km Paryża przez Luksemburg na rowerze z lat 20., przebrany za strój z epoki. Wcielił się w postać przedwojennego cyklisty, co uwiecznił na fotograficznych autoportretach, wykonywanych po drodze. W kolejnym roku odbył pieszą wędrówkę z Łodzi do Paryża, nawiązując do słynnej marszruty Brăncuşiego.
Robert Kuśmirowski to jeden z najwybitniejszych polskich twórców instalacji i sztuki environment. Nazywany jest „geniuszem atrapy”, „genialnym imitatorem”, „fałszerzem i manipulatorem rzeczywistości”. Jego prace opierają się na tworzeniu łudząco podobnych imitacji starych przedmiotów, dokumentów, fotografii czy sytuacji. Zazwyczaj nie stanowią kopii jakiegoś istniejącego pierwowzoru, lecz przywołują kulturę materialną pewnej epoki. Kuśmirowski powiedział, że odtwarza rzeczy takimi, jakimi chciałby je widzieć.
Tym, co skierowało artystę do podjęcia studiów na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie, była fascynacja muzyką, która dalej odgrywa ważną rolę w jego twórczości. Koncepcja stwarzania pozornie realnych sytuacji, które nawiązują do pewnych sentymentów czy nostalgii, zmaterializowała się jeszcze na studiach. Twórca instalacji odtworzył fragment naturalnej wielkości stacji kolejowej we wnętrzu Galerii Białej w Lublinie, wykorzystując w tym celu eksponaty z pracowni Zespołu Szkół Kolejowych w Lublinie i Muzeum Kolejnictwa Wąskotorowego w Karczmiskach, a także „podrabiając” tabor kolejowy z wagonem naturalnych wymiarów. Rok później odbył się opisany wyżej „Wymarsz rowerowy”, a w tym samym 2003 wykonał rekonstrukcję pracowni artystycznej z okresu PRL-u w CSW Zamku Ujazdowskim. Po jednej stronie przestrzeni ustawił gotowe i znalezione przedmioty, po drugiej zimitował lustrzane odbicie owej pracowni, wykonując wszystkie eksponaty własnoręcznie. Na przełomie 2009 i 2010 Kuśmirowski zaprezentował w londyńskim Barbican Centre „Bunker” – tajemniczy i niepokojący bunkier z czasów II wojny światowej. Do jednej z najbardziej znanych prac należy 20-metrowa instalacja „Tężnia Sztuki” – rekonstrukcja dawnej tężni solankowej do inhalacji, prezentowanej m.in. w Kielcach na Placu Artystów, przed gmachem Muzeum Narodowego w Krakowie, w CSW Zamek Ujazdowski.
Performer, autor instalacji, obiektów, fotografii i rysunków. W latach 1998-2003 studiował na Wydziale Artystycznym Instytutu Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W roku akademickim 2002-2003 przebywał na stypendium w Pracowni Metalu i Modelowania na Uniwersytecie Rennes 2, Beaux-Arts Rennes. W 2004 roku został nominowany do Paszportów „Polityki”. Mieszka w Lublinie.
Robert Kuśmirowski nazywany jest „geniuszem atrapy”, „genialnym imitatorem”, „fałszerzem i manipulatorem rzeczywistości”. Większość jego prac opiera się na tworzeniu łudząco podobnych imitacji starych przedmiotów, dokumentów, fotografii czy sytuacji. Zazwyczaj nie mają one swego określonego pierwowzoru, a jedynie przywołują kulturę materialną pewnej epoki. Kiedyś powiedział, że odtwarza rzeczy takimi, jakimi chciałby je widzieć. Sam opowiada, że dzieciństwo było dla niego „czasem chronicznych chorób i walki z odpornością organizmu na leki z różnych półek. Pobyt w szpitalach zrodził ogólną niechęć do zamkniętych izolatek nafaszerowanych bielą i utwierdził mnie w przekonaniu, że to co białe i czyste jest bezduszne...”. Doświadczenia te uwarunkowały rozwój jego twórczości. Niemniej jednak to fascynacja muzyką popchnęła Kuśmirowskiego do rozpoczęcia studiów na Wydziale Artystycznym UMCS w Lublinie. Chciał nauczyć się projektować okładki do płyt zespołu, w którym grał koncertując od 1989 roku. Pierwszy raz sięgnął do idei odtwarzania jeszcze przed studiami. Powrócił do niej na trzecim roku, kiedy to na wystawie zorganizowanej w korytarzu swojego wydziału umieścił kilkanaście drobnych dokumentów, od karty egzaminacyjnej po rachunek z hipermarketu. Jeszcze w trakcie studiów zmaterializował w Galerii Białej w Lublinie (2002) swoje wspomnienia o stacjach PKP, wykorzystując w tym celu eksponaty z pracowni Zespołu Szkół Kolejowych w Lublinie i Muzeum Kolejnictwa Wąskotorowego w Karczmiskach, a także „podrabiając” tabor kolejowy z wagonem naturalnych wymiarów. W 2003 roku wziął udział w wystawie Cultural Territories #4 organizowanej przez Galerie fur Zeitgenoessische Kunst w Lipsku. Zainscenizował wówczas podróż z Paryża, przez Luksemburg, do Lipska wcielając się w rolę cyklisty żyjącego w latach 20 XX wieku. W 2003 roku w CSW Zamku Ujazdowskim wykonał rekonstrukcję pracowni artystycznej z okresu PRL-u (Double V). Po jednej stronie przestrzeni ustawił gotowe i znalezione przedmioty, po drugiej zimitował lustrzane odbicie owej pracowni wykonując wszystkie eksponaty własnoręcznie. W listopadzie 2004 roku w Galerii Potocka artysta stworzył imitacje mieszczącego się tam w latach 20-tych XX atelier fotograficznego Józefa Muchy i świadczył usługi fotograficzne. Odbył pieszą podróż z Łodzi do Paryża, której dokumentacja zaprezentowana była Van Abbe Museum w Eindhoven (2004). Ukoronowaniem rocznego projektu The Ornaments of Anatomy”była wystawa – laboratorium anatomiczne szalonego doktora Verniera w Kunstverain w Hamburgu (2005). Na przełomie 2009 i 2010 roku prezentował w londyńskim Barbican Centre Bunker – tajemniczy i niepokojący bunkier z czasów II wojny światowej. W swoich pracach Kuśmirowski ujawnia także kolekcjonerskie zamiłowania - nagromadzone przedmioty tworzą wówczas trudne do ogarnięcia zbiory, określone przez Joannę Mytkowską jako „barok nadmiaru i entropia detali”, jak w ekspozycji Masyw kolekcjonerski (2009, Bunkier Sztuki, Kraków). Artysta odwołuje się do pamięci, historii i nostalgii, jaka towarzyszy kulturze wizualnej z odległej i nieco bliższej przeszłości powoli znikającej pod kolejnymi warstwami. Przywołuje wspomnienia, ale i dezorientuje, tak jak zrobił to w Facade (2009, Balnkenberge, Belgia), gdy w rząd wymuskanych kamienic nadmorskiego kurortu wstawił fasadę zapomnianego, zaniedbanego, nędznego i zniszczonego budynku z ciemnej polskiej uliczki. W jego twórczości silnie obecny jest wątek wanitatywny. Odtwarzanie staje się sposobem podejmowania tematu krótkotrwałości, przemijalności czy w końcu śmierci kultury materialnej. Kuśmirowski przygotuje na drugą edycję ArtBoom Tauron Festivalu pracę specjalną i zaskakującą, obok której nie będzie można przejść obojętnie.

Description:
"Maquette of the disantling project", 2010
installation, 105 x 190 cm (dimensions of the biggest work); , white painted female bicycle
c. 105 x 190 cm
signed on the seat: 'Kusmirowski'

white painted street sign :Szeroka 32 in Krakow
29 x 25 x 25 cm

white painted clothesline
105 x 39 cm

white painted handle with a white flag
75 x 20 cm,

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.

instalacja