60,5 x 74 cm

olej/płótno (dublowane), 60,5 x 74 cm, sygnowany p.d.: 'A. Wierusz-Kowalski', na górnej listwie oprawy nalepka domu aukcyjnego Agra-Art

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.


Prezentowana praca pochodzi z najpomyślniejszego etapu twórczości Alfreda Wierusza Kowalskiego, w którym to talent artysty „“znajdował się w fazie pełnego rozkwitu”” (Eliza Ptaszyńska, Alfred Wierusz-Kowalski 1849-1915, Warszawa 2011, s. 141). Artysta wiele tworzył, bezbłędnie wybierając motywy, które łączyły jego zainteresowania z upodobaniami klienteli. Obrazy artysty nabierają wówczas niespotykanej siły wyrazu, doskonale oddają dynamikę przedstawianej sceny, a równocześnie utrzymują najwyższy poziom artystyczny i warsztatowy. Alfred Wierusz-Kowalski definiuje wówczas swoją postawę wobec dominujących nurtów tematycznych w malarstwie „“polskich monachijczyków””. Wybiera on nurt rodzajowy, oddalając się od wcześniejszych historyzujących tematów w duchu Józefa Brandta i Maksymiliana Gierymskiego. W tym okresie malarz z wielkim zamiłowaniem podejmuje tematykę pejzażu zimowego, który to motyw po raz pierwszy pojawia się w jego twórczości w latach 80. XIX wieku. Artystyczna geneza tematyki zimowej w twórczości Wierusza-Kowalskiego, jak twierdzi Hans-Peter Bühler, może być związana z wystawą Nikołaja Swierczkowa, którą artysta zobaczył w Dreźnie w 1896 (Hans-Peter Bühler, Józef Brandt, Alfred Wierusz-Kowalski i inni. Polska Szkoła Monachijska, Warszawa 1998, s. 52). Nie istnieją jednakże świadectwa o tympotwierdzające, że, aby dwaj artyści spotkali się lub tym bardziej, aby że utrzymywali relację zawodową. Tymże jednak co niezaprzeczalnie łączy obie twórczości, jest poruszany temat oraz kolorystyka zimowego pejzażu. Natomiast, od swojego nauczyciela, Józefa Brandta, Alfred Wierusz-Kowalski przejął zasadę portretowania z bliskiej perspektywy, która nadaje scenie dynamiki.
Alfred Wierusz-Kowalski swoją edukację artystyczną rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej, gdzie od 1865 uczył się pod kierunkiem Rafała Hadziewicza, Aleksandra Kamińskiego i Wojciecha Gersona. Studia kontynuował w akademii w Dreźnie, dokąd wyjechał w 1871 oraz w Pradze – w 1872. Wkrótce zapisał się do Akademii Monachijskiej (Malschule) i studiował pod kierunkiem Aleksandra Wagnera, a w 1874 przeniósł się do pracowni Józefa Brandta. Powodzenie, jakie w krótkim czasie zdobył na rynku sztuki, spowodowało, że osiadł w Monachium na stałe. W 1890 otrzymał tytuł honorowego członka Akademii Monachijskiej. Monachium opuszczał rzadko – poza wyjazdami w rodzime strony, przede wszystkim do majątku w Mikorzynie. NTym niemniej jednak w 1903 zwiedził północną Afrykę w poszukiwaniu nowych motywów dla swojego malarstwa. Brał udział w licznych wystawach międzynarodowych, przede wszystkim w Monachium, Berlinie i Wiedniu, gdzie w 1894 zdobył złoty medal. Swoje prace prezentował także na wystawach krajowych w Towarzystwie Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie zorganizowano wystawy indywidualne artysty w 1892 i 1908 oraz w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1893, 1895-96 i 1898-1900, a także w Salonie Aleksandra Krywulta.
W środowisku polskich malarzy tworzących w Atenach nad Izarą, największym uznaniem liczyłycieszyły się trzy nazwiska: Józefa Brandta, Alfreda Wierusza-Kowalskiego oraz Władysława Czachórskiego. Twórczość Wierusza-Kowalskiego cieszyła sięzyskała bardzo przychylną oceną ocenę zarówno monachijskiego, jak i polskiego środowiska odbiorców. Zdominowana była przez sceny rodzajowe z życia polskiej wsi, dworków polskich oraz małych miasteczek. Najczęstszym motywem tych obrazów był koń nierozłącznie związany z człowiekiem, przedstawiany w wiejskim krajobrazie, najczęściej zimowym. Owa tematyka doskonale wpisywała się w gusta instytucji, Kunsthandlerów oraz miłośników sztuki. Dokonania artystyczne malarza zostały również spopularyzowane przez ilustrowane czasopisma zamieszczające drzeworytnicze reprodukcje rysunków i obrazów – pojawiały się one od 1894 roku głównie w „"Kłosach””, „"Tygodniku Ilustrowanym”” i wielu pismach zagranicznych.

Swoją edukację artystyczną rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej, gdzie uczył od 1865 się pod kierunkiem Rafała Hadziewicza, Aleksandra Kamińskiego i Wojciecha Gersona. Studia kontynuował w akademii w Dreźnie, dokąd wyjechał w 1871 oraz w Pradze – w 1872 18. X. 1873 zapisał się do Akademii Monachijskiej (Malschule) i studiował pod kierunkiem Aleksandra Wagnera, a w roku 1874 przeniósł się do pracowni Józefa Brandta. Powodzenie jakie w krótkim czasie zdobył na rynku sztuki spowodowało, że osiadł w Monachium na stałe. Wystawiał w Glaspalast, gdzie na wystawach międzynarodowych w 1883 zdobył medal drugiej, a w 1892 pierwszej klasy. Był aktywnym uczestnikiem życia polskiej społeczności artystycznej przebywającej w Monachium, m. in. wraz z Józefem Brandtem i Władysławem Czachórskim przewodniczył towarzystwu wspólnej pomocy dla popierania młodych artystów powołanego przez środowisko polskie w 1894 W 1890 otrzymał tytuł honorowego członka Akademii Monachijskiej. Monachium opuszczał rzadko – poza wyjazdami w rodzime strony (ok. 1897 kupił majątek Mikorzyn koło Konina, w którym przebywał, gdy przyjeżdżał do kraju); w 1903 zwiedził północną Afrykę w poszukiwaniu nowych motywów dla swojego malarstwa. Brał udział w licznych wystawach międzynarodowych, przede wszystkim w Monachium, Berlinie i Wiedniu, gdzie w 1894 zdobył złoty medal. Swoje prace prezentował także na wystawach krajowych w TZSP w Warszawie, gdzie zorganizowano wystawy indywidualne artysty w 1892 i 1908 oraz w TPSP w Krakowie w latach 1893, 1895- 96 i 1898 – 1900, a także w Salonie Aleksandra Krywulta. Dokonania artystyczne malarza zostały spopularyzowane przez ilustrowane czasopisma zamieszczające drzeworytnicze reprodukcje rysunków i obrazów – pojawiały się one od 1894 głównie w Kłosach, Tygodniku ilustrowanym i wielu pismach zagranicznych. Twórczość malarza zdominowana była przez sceny rodzajowe z życia polskiej wsi, dworków polskich oraz małych miasteczek. Najczęstszym motywem tych obrazów był koń nierozłącznie związany z człowiekiem, przedstawiany w wiejskim krajobrazie, najczęściej zimowym. Największą popularnością wśród publiczności i handlarzy obrazów cieszyły się kompozycje z motywem wilka, przedstawianego w nocnym, zimowym pejzażu, bądź watach napadających na konie i podróżnych w saniach, powtarzane w różnych wariantach i formatach. Częste w dorobku artystycznym Wierusza Kowalskiego są także sceny myśliwskie. Obrazy malarza znajdują się m. in. w Nowej Pinakotece w Monachium, w muzeach w Dreźnie, Królewcu, Antwerpii, Berlinie i w Stanach Zjednoczonych.

Description:
Whiper-in – hunting with haunts (Galloping Polish horseman), circa lata 80. XIX w.
oil/lined canvas, 60.5 x 74 cm; signed lower right: 'A. Wierusz-Kowalski', on the stretcher a label of agra-Art auction house

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 18 % of the hammer price.

olej/płótno (dublowane)

sygnowany p.d.: 'A. Wierusz-Kowalski'