24
Jan Dobkowski | "Fajka pokoju", 1984
Estymacja:
80,000 zł - 120,000 zł
Sprzedane
80,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Jan Dobkowski (1942)
Wymiary
60 x 72 cm
Kategoria
Opis
akryl, olej/płótno, 60 x 72 cm, sygnoway i datowany p.d.: 'Jan Dobkowski 84', sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'Jan Dobkowski | "FAJKA POKOJU" 1984 | 60cm x 72 | olej + akryl'
pieczęć wywozowa na odwrociu
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Dobkowski uprawia malarstwo, które rozrasta się z sensów organicznych, sensualnych, erotycznych do sensów istotowych dla rozciągłości o ciągłości siły istnienia, do wymiarów kosmologicznych. Rozgrywa jednak swoją narrację zawsze pod dyktando człowieka – demiurga świata, w którego bezkresnej orbicie znajduje się kosmos. Ciało ludzkie i świat to jedno, choć tylko świat da się sprowadzić do ciała, nim ująć, nim eksplorować, nie zaś odwrotnie – ciało do świata. Nawet pejzaże, które nie mają do figuracji dobitnych, sugestywnych odniesień (a przecież są i takie, które mają) również mieszczą się w opowieści zintegrowanej człowiekiem. W obrazie składowe przedstawienia nie wykazują cech dominacji nad sobą. Wskazują raczej na jakiś osobliwy wymiar egalitaryzmu form i przestrzeni, porozumienia tła i protagonisty lub braku tła oraz istnienia wielu protagonistów ze swobodą kawałkowanych i powielanych organizmów – ciał z człeko-macek w osobliwej układance form”.
Magdalena Sołtys, Mitologia Dobkowskiego, [w:] Jan Dobkowski 70, katalog wystawy, Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie, 2012, s. 7-8
Przez ćwierć wieku malarstwo Jana Dobkowskiego balansowało między abstrakcją a figuralnością, ascezą a bogactwem form. Mimo wyraźnie linearnego charakteru nigdy nie przypominało rysunku wypełnianego kolorem. Co kilka lat artysta odkrywał nowe możliwości linii, tworząc z nich swoją malarską materię, a jego twórcze koncepcje oparte były na pasji do życia i jego nieuchwytnego żywiołu.
Plastyczny język Jana Dobkowskiego od samego początku współbrzmiał z rewolucją mentalno-obyczajową końca lat 60. zwaną kontrkulturą. Sztuka wówczas miała pomagać człowiekowi przezwyciężyć negatywne skutki cywilizacji, wyzwalać go z opresji pruderyjnej kultury. Ponadto miała uwolnić spontaniczność biologicznych energii, które prowadzą do szczęścia oraz uczynić człowieka częścią Uniwersum. Dobkowski pozostał wierny temu programowi do dziś; jego młodzieńcze intuicje zyskują na sile wraz z upływem lat, w miarę jak jego mistrzostwo formalne pozwala uchwycić w plastycznej formie szalone idee, które pojawiły się na początku jego twórczości.
Pierwszym okresem kształtującym twórczość artysty były uznawane dziś za kanoniczne wielkoformatowe obrazy czerwono-zielone. Wkrótce potem Dobkowski skoncentrował się na badaniu koloru i jego wzajemnego oddziaływania, poszukując nowych sposobów na uzyskanie głębi. W efekcie zamiast płynnych plam barwnych, w jego pracach zaczęły dominować dynamiczne linie, które mieniły się całą paletą kolorów. Przykładem tego okresu jest obraz „Fajka pokoju”. Stanowi on wyjątkowy element w jego twórczości, szczególnie w kontekście prac z lat 80. i 90., których bohaterami są ekspresyjne postaci umieszczone na czarnym lub granatowym tle. Tytuł obrazu oraz jego fantazyjna kolorystyka odwołują się do fundamentalnych wartości obecnych w twórczości artysty, takich jak pokój, bliskość, duchowość oraz miłość ponad podziałami. Obraz ten emanuje pasją, spontanicznością i życiem – motywami, które od zawsze fascynowały Dobkowskiego na jego artystycznej drodze.
Pytany o credo swojej twórczości artysta mówił: „Tworzę nastrój. Jest on elementem intymności, tak jak intymność – nastroju. Erotyka to nie tylko bliskie kontakty między ludźmi. Płodność to erotyka, która dotyczy całego świata, także zwierząt, roślinności. Nie zajmuję się kontekstem kulturowym i socjologicznym erotyki, widzę człowieka jako część natury. W moich obrazach staram się wymieszać elementy roślinne, zwierzęce i ludzkie, pokazać bogactwo linii tych światów, które tworzą jedną całość. Chce pokazać kipiące życie”.
W kolejnych latach twórczości Dobkowski malował coraz bardziej abstrakcyjnie, opierając się przede wszystkim na charakterystycznych cienkich i falistych liniach. Fascynacja kolorem i jego możliwościami optycznymi pozostała z artystą aż do dziś.
Malarz i grafik. W latach 1962-68 odbył studia w ASP w Warszawie na Wydziale Malarstwa w pracowniach prof. Juliusza Studnickiego i prof. Jana Cybisa. Był współzałożycielem (wraz z Jerzym Jurrym Zielińskim) grupy "Neo-Neo" (1967-1970). Ilustrator wierszy Guillaume'a Apollinaire'a "Zwierzyniec albo świta Orfeusza" (1963). W roku 1968 Dobkowski wziął udział w wystawie "Secesja-Secesja?" w Galerii Współczesnej w Warszawie, która wywołała wielkie zainteresowanie w mediach i wśród krytyków. Po sukcesie na tej wystawie jego obrazy znalazły się na prestiżowej prezentacji "Polskie malarstwo współczesne. Źródła i poszukiwania" w Paryżu. Wkrótce też Guggenheim Museum w Nowym Jorku zakupiło do swoich zbiorów jego płótno "Podwójna dziewczyna" (1968), pierwszy czerwono-zielony obraz Dobkowskiego. Cały cykl obrazów w takiej kolorystyce powstał rok później, namalowany w ujednoliconym formacie 200 x 150 cm. Na zielonych tłach pojawiały się w różnych sytuacjach czerwone sylwety męskich i kobiecych postaci, te ostatnie najczęściej o bujnych kształtach, karykaturalnie rozrośniętych. Kobiety o wielu piersiach o formach jabłek czy gruszek miały w sobie potężny ładunek erotyzmu i zmysłowości. Niektóre formy na obrazach Dobkowskiego przemieniały się płynnie w inne, pierś kobieca stawała się dorodnym jabłkiem, serce plemnikiem, a kręgosłup i żebra organiczną, wiotką strukturą. Zieleń sugerowała naturę, żywiołową witalność, życie. Obrazy te stały się punktem wyjścia do wielu działań przestrzennych i następnych serii obrazów. W okresie stanu wojennego uczestniczył w akcjach kultury niezależnej. W 1972 roku był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. Laureat nagród, m.in.: Nagrody Krytyki im. Cypriana Kamila Norwida (1978); Nagrody im. Jana Cybisa (1994) za całokształt twórczości.
Description:
"Fajka pokoju", 1984
acrylic, oil/canvas, 60 x 72 cm; sygnoway i datowany p.d.: 'Jan Dobkowski 84', sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'Jan Dobkowski | "FAJKA POKOJU" 1984 | 60cm x 72 | olej + akryl'
pieczec wywozowa na odwrociu,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
pieczęć wywozowa na odwrociu
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Dobkowski uprawia malarstwo, które rozrasta się z sensów organicznych, sensualnych, erotycznych do sensów istotowych dla rozciągłości o ciągłości siły istnienia, do wymiarów kosmologicznych. Rozgrywa jednak swoją narrację zawsze pod dyktando człowieka – demiurga świata, w którego bezkresnej orbicie znajduje się kosmos. Ciało ludzkie i świat to jedno, choć tylko świat da się sprowadzić do ciała, nim ująć, nim eksplorować, nie zaś odwrotnie – ciało do świata. Nawet pejzaże, które nie mają do figuracji dobitnych, sugestywnych odniesień (a przecież są i takie, które mają) również mieszczą się w opowieści zintegrowanej człowiekiem. W obrazie składowe przedstawienia nie wykazują cech dominacji nad sobą. Wskazują raczej na jakiś osobliwy wymiar egalitaryzmu form i przestrzeni, porozumienia tła i protagonisty lub braku tła oraz istnienia wielu protagonistów ze swobodą kawałkowanych i powielanych organizmów – ciał z człeko-macek w osobliwej układance form”.
Magdalena Sołtys, Mitologia Dobkowskiego, [w:] Jan Dobkowski 70, katalog wystawy, Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie, 2012, s. 7-8
Przez ćwierć wieku malarstwo Jana Dobkowskiego balansowało między abstrakcją a figuralnością, ascezą a bogactwem form. Mimo wyraźnie linearnego charakteru nigdy nie przypominało rysunku wypełnianego kolorem. Co kilka lat artysta odkrywał nowe możliwości linii, tworząc z nich swoją malarską materię, a jego twórcze koncepcje oparte były na pasji do życia i jego nieuchwytnego żywiołu.
Plastyczny język Jana Dobkowskiego od samego początku współbrzmiał z rewolucją mentalno-obyczajową końca lat 60. zwaną kontrkulturą. Sztuka wówczas miała pomagać człowiekowi przezwyciężyć negatywne skutki cywilizacji, wyzwalać go z opresji pruderyjnej kultury. Ponadto miała uwolnić spontaniczność biologicznych energii, które prowadzą do szczęścia oraz uczynić człowieka częścią Uniwersum. Dobkowski pozostał wierny temu programowi do dziś; jego młodzieńcze intuicje zyskują na sile wraz z upływem lat, w miarę jak jego mistrzostwo formalne pozwala uchwycić w plastycznej formie szalone idee, które pojawiły się na początku jego twórczości.
Pierwszym okresem kształtującym twórczość artysty były uznawane dziś za kanoniczne wielkoformatowe obrazy czerwono-zielone. Wkrótce potem Dobkowski skoncentrował się na badaniu koloru i jego wzajemnego oddziaływania, poszukując nowych sposobów na uzyskanie głębi. W efekcie zamiast płynnych plam barwnych, w jego pracach zaczęły dominować dynamiczne linie, które mieniły się całą paletą kolorów. Przykładem tego okresu jest obraz „Fajka pokoju”. Stanowi on wyjątkowy element w jego twórczości, szczególnie w kontekście prac z lat 80. i 90., których bohaterami są ekspresyjne postaci umieszczone na czarnym lub granatowym tle. Tytuł obrazu oraz jego fantazyjna kolorystyka odwołują się do fundamentalnych wartości obecnych w twórczości artysty, takich jak pokój, bliskość, duchowość oraz miłość ponad podziałami. Obraz ten emanuje pasją, spontanicznością i życiem – motywami, które od zawsze fascynowały Dobkowskiego na jego artystycznej drodze.
Pytany o credo swojej twórczości artysta mówił: „Tworzę nastrój. Jest on elementem intymności, tak jak intymność – nastroju. Erotyka to nie tylko bliskie kontakty między ludźmi. Płodność to erotyka, która dotyczy całego świata, także zwierząt, roślinności. Nie zajmuję się kontekstem kulturowym i socjologicznym erotyki, widzę człowieka jako część natury. W moich obrazach staram się wymieszać elementy roślinne, zwierzęce i ludzkie, pokazać bogactwo linii tych światów, które tworzą jedną całość. Chce pokazać kipiące życie”.
W kolejnych latach twórczości Dobkowski malował coraz bardziej abstrakcyjnie, opierając się przede wszystkim na charakterystycznych cienkich i falistych liniach. Fascynacja kolorem i jego możliwościami optycznymi pozostała z artystą aż do dziś.
Malarz i grafik. W latach 1962-68 odbył studia w ASP w Warszawie na Wydziale Malarstwa w pracowniach prof. Juliusza Studnickiego i prof. Jana Cybisa. Był współzałożycielem (wraz z Jerzym Jurrym Zielińskim) grupy "Neo-Neo" (1967-1970). Ilustrator wierszy Guillaume'a Apollinaire'a "Zwierzyniec albo świta Orfeusza" (1963). W roku 1968 Dobkowski wziął udział w wystawie "Secesja-Secesja?" w Galerii Współczesnej w Warszawie, która wywołała wielkie zainteresowanie w mediach i wśród krytyków. Po sukcesie na tej wystawie jego obrazy znalazły się na prestiżowej prezentacji "Polskie malarstwo współczesne. Źródła i poszukiwania" w Paryżu. Wkrótce też Guggenheim Museum w Nowym Jorku zakupiło do swoich zbiorów jego płótno "Podwójna dziewczyna" (1968), pierwszy czerwono-zielony obraz Dobkowskiego. Cały cykl obrazów w takiej kolorystyce powstał rok później, namalowany w ujednoliconym formacie 200 x 150 cm. Na zielonych tłach pojawiały się w różnych sytuacjach czerwone sylwety męskich i kobiecych postaci, te ostatnie najczęściej o bujnych kształtach, karykaturalnie rozrośniętych. Kobiety o wielu piersiach o formach jabłek czy gruszek miały w sobie potężny ładunek erotyzmu i zmysłowości. Niektóre formy na obrazach Dobkowskiego przemieniały się płynnie w inne, pierś kobieca stawała się dorodnym jabłkiem, serce plemnikiem, a kręgosłup i żebra organiczną, wiotką strukturą. Zieleń sugerowała naturę, żywiołową witalność, życie. Obrazy te stały się punktem wyjścia do wielu działań przestrzennych i następnych serii obrazów. W okresie stanu wojennego uczestniczył w akcjach kultury niezależnej. W 1972 roku był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. Laureat nagród, m.in.: Nagrody Krytyki im. Cypriana Kamila Norwida (1978); Nagrody im. Jana Cybisa (1994) za całokształt twórczości.
Description:
"Fajka pokoju", 1984
acrylic, oil/canvas, 60 x 72 cm; sygnoway i datowany p.d.: 'Jan Dobkowski 84', sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'Jan Dobkowski | "FAJKA POKOJU" 1984 | 60cm x 72 | olej + akryl'
pieczec wywozowa na odwrociu,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
akryl, olej/płótno
Sygnatura
sygnoway i datowany p.d.: 'Jan Dobkowski 84'
