11
Henryk Stażewski | "Nr 28", 1978
Estymacja:
90,000 zł - 120,000 zł
Sprzedane
130,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Henryk Stażewski (1894 - 1988)
Wymiary
60 x 60,5 cm
Kategoria
Opis
akryl/płyta pilśniowa, 60 x 60,5 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'nr 28 - 1978 | H. Stażewski', na odwrociu papierowa nalepka z Galerii Foksal w Warszawie
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Poszukiwanie samego piękna, choćby najpiękniejszego jest puste, jeśli nie posiada głębszego sensu swojego działania. Jest ono tylko namiastką sztuki. Jest również na manowcach sztuki artysta, który ukazuje miazmaty chaotycznej rzeczywistości. Sztuka istotna jest permutacją widzenia rzeczywistości – widzenia nie tylko wzrokowego”. Henryk Stażewski
Henryk Stażewski był czołowym przedstawicielem polskiej awangardy przez ponad 60 lat. Od końca 1950 tworzył reliefy, które stały się istotnym i niezwykle rozpoznawalnym elementem jego twórczości. Reliefy te, często wykonane z metalu lub drewna, charakteryzowały się precyzyjną konstrukcją i dbałością o detal. Artysta eksperymentował z formą i kolorem, tworząc kompozycje oparte na prostych, powtarzających się elementach, które porządkowały przestrzeń obrazu. Wprowadzał również do swoich prac motywy dynamiczne, takie jak ruchome części czy zmienne efekty świetlne, co nadawało im dodatkowy wymiar i angażowało widza w interakcję z dziełem.
Jego twórczość w latach 70. charakteryzowała się intensywnymi poszukiwaniami w zakresie koloru, formy i przestrzeni. Kategorycznie odrzucał przy tym psychologiczny aspekt barw, ich ekspresyjną rolę oraz możliwości przedstawieniowe, ewokujące różne stany uczuciowe. Proponował za to zastąpienie chaotycznego komponentu emocjonalnego matematyką. Artysta nie ograniczał się do jednego koloru, żadnego nie preferował i nie powielał. Operował całą dostępną gamą barw i ich niuansami w sposób równomierny i, chciałoby się rzec, arbitralny. W tym czasie artysta skupił się na badaniu harmonii i kontrastów barwnych. Wzbogacił swoją paletę kolorystyczną, rozluźniając wcześniejsze analityczne podejście do twórczości. W jego obrazach i reliefach pojawiły się zaskakujące rozwiązania, a pod koniec dekady dostrzec można subtelne ślady malarskiej ekspresji. Twórczość artysty stała się bardziej urozmaicona; nie ograniczał się już do kolejnych serii, lecz eksperymentował z różnorodnymi rozwiązaniami jednocześnie. Efekty tych działań i dynamicznych poszukiwań zaobserwować można na przykładzie prezentowanego Reliefu nr 28 z 1978 roku. Praca utrzymana jest w głębokim odcieniu granatu, przeciętego kontrastującymi, żółtymi, czerwonymi i błękitnymi, horyzontalnymi liniami w dolnej części dzieła, niczym promieniami światła.
Jak napisała Joanna Mytkowska: „W drugiej połowie lat 70. serie prac stają się mniej spójne, przeważają krótkie cykle powstające wokół określonych tematów lub motywy pojedyncze. Gama barwna ponownie ulega wzbogaceniu, częściej pojawiają się kolory złamane oraz ich nieoczekiwane, kontrastowe połączenia. Obrazy stają się coraz bardziej rozmalowane, na niektórych, szczególnie późniejszych, pozostają nawet widoczne ślady pędzla, jako jeden ze środków malarskiej ekspresji. W coraz mniejszym stopniu obrazy są wyrazem dyscypliny poznawczej i dogmatyzmu badacza, pozostają raczej kompozycjami czysto malarskimi. Powtarzają się motywy poziomych pasów przecinanych drobniejszymi kreskami, czy nakładające się na siebie i przenikające się nawzajem kwadraty, trójkąty, koła i inne geometryczne płaszczyzny, pojawiają się kompozycje kolejnych figur i linii na białym tle. Motywy są niezwykle zróżnicowane, wobec ogromnej produkcji trudno je usystematyzować i przypisać do kolejnych serii” (Joanna Mytkowska, Stażewski – z dzisiejszej perspektywy, [w:] Henryk Stażewski. Ekonomia myślenia i postrzegania, red. Małgorzata Jurkiewicz, Joanna Mytkowska, Wiesław Borowski, Fundacja Galerii Foksal, Galeria Foksal, Warszawa, 2005, s. 20).
W tym okresie Stażewski nawiązał także bliską współpracę z młodszymi artystami, stając się mentorem dla nowego pokolenia twórców. Jego mieszkanie-pracownia przy Alejach Solidarności w Warszawie stało się miejscem spotkań i dyskusji o sztuce, gdzie wymieniano się pomysłami i inspirowano nawzajem. Współpracował m.in. z Edwardem Krasińskim, z którym dzielił przestrzeń twórczą, oraz z artystami związanymi z Galerią Foksal.
Henryk Stażewski to legenda sztuki awangardowej w Polsce. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1913-20. W początkach kariery malował martwe natury. Przejściowo wystawiał z ugrupowaniem "Formiści" (1922). Wziął też udział w Wystawie Nowej Sztuki w Wilnie w 1923 roku. O tego czasu tworzył pod wpływem konstruktywizmu. Obok kompozycji malarskich zajmował się grafiką książkową, projektował wnętrza, sprzęty, a także scenografie - były to w większości prace teoretyczne i studyjne. Polskie i międzynarodowe ugrupowania awangardy, z którymi wystawiał i współpracował jako publicysta, to kolejno: "Blok" (1924-26), "Praesens" (1926-30), "Cercle et Carré" (1929-31), "Abstraction-Création" (1931-39), "a.r." (1932-39). Należał też do Koła Artystów Grafików Reklamowych (1933-39). W 1930 roku był współorganizatorem zbiórki dzieł artystów międzynarodowej awangardy przeznaczonych dla muzeum łódzkiego (obecnie w Muzeum Sztuki w Łodzi). Po II wojnie mieszkał i działał w Warszawie. W latach 40. i 50. podejmował próby dostosowania się do postulatów sztuki figuratywnej. Z tego okresu pochodzą rysunkowe i malarskie kompozycje o tematyce pracy, budowy, a także projekty monumentalne. Po 1956 roku, uznawany powszechnie za patrona polskiej awangardy, uprawiał już wyłącznie abstrakcję o konstruktywistycznym rodowodzie. Tworzył cykle prac będących studiami płaszczyzn, linii, kolorów w różnych układach względem siebie. Przy pozorach chłodnej perfekcji umiał nasycić je emocją bezpośredniego dotknięcia, śladu ręki. Obok malarstwa i form pochodnych, jak kolaże, reliefy, multiple, tworzył formy przestrzenne i grafikę (autoryzował serigraficzne repliki swoich prac).
Description:
"Nr 28", 1978
acrylic/fiberboard, 60 x 60.5 cm; sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'nr 28 - 1978 | H. Stazewski', on the reverse a paper sticker from the Foksal Gallery in Warsaw,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Poszukiwanie samego piękna, choćby najpiękniejszego jest puste, jeśli nie posiada głębszego sensu swojego działania. Jest ono tylko namiastką sztuki. Jest również na manowcach sztuki artysta, który ukazuje miazmaty chaotycznej rzeczywistości. Sztuka istotna jest permutacją widzenia rzeczywistości – widzenia nie tylko wzrokowego”. Henryk Stażewski
Henryk Stażewski był czołowym przedstawicielem polskiej awangardy przez ponad 60 lat. Od końca 1950 tworzył reliefy, które stały się istotnym i niezwykle rozpoznawalnym elementem jego twórczości. Reliefy te, często wykonane z metalu lub drewna, charakteryzowały się precyzyjną konstrukcją i dbałością o detal. Artysta eksperymentował z formą i kolorem, tworząc kompozycje oparte na prostych, powtarzających się elementach, które porządkowały przestrzeń obrazu. Wprowadzał również do swoich prac motywy dynamiczne, takie jak ruchome części czy zmienne efekty świetlne, co nadawało im dodatkowy wymiar i angażowało widza w interakcję z dziełem.
Jego twórczość w latach 70. charakteryzowała się intensywnymi poszukiwaniami w zakresie koloru, formy i przestrzeni. Kategorycznie odrzucał przy tym psychologiczny aspekt barw, ich ekspresyjną rolę oraz możliwości przedstawieniowe, ewokujące różne stany uczuciowe. Proponował za to zastąpienie chaotycznego komponentu emocjonalnego matematyką. Artysta nie ograniczał się do jednego koloru, żadnego nie preferował i nie powielał. Operował całą dostępną gamą barw i ich niuansami w sposób równomierny i, chciałoby się rzec, arbitralny. W tym czasie artysta skupił się na badaniu harmonii i kontrastów barwnych. Wzbogacił swoją paletę kolorystyczną, rozluźniając wcześniejsze analityczne podejście do twórczości. W jego obrazach i reliefach pojawiły się zaskakujące rozwiązania, a pod koniec dekady dostrzec można subtelne ślady malarskiej ekspresji. Twórczość artysty stała się bardziej urozmaicona; nie ograniczał się już do kolejnych serii, lecz eksperymentował z różnorodnymi rozwiązaniami jednocześnie. Efekty tych działań i dynamicznych poszukiwań zaobserwować można na przykładzie prezentowanego Reliefu nr 28 z 1978 roku. Praca utrzymana jest w głębokim odcieniu granatu, przeciętego kontrastującymi, żółtymi, czerwonymi i błękitnymi, horyzontalnymi liniami w dolnej części dzieła, niczym promieniami światła.
Jak napisała Joanna Mytkowska: „W drugiej połowie lat 70. serie prac stają się mniej spójne, przeważają krótkie cykle powstające wokół określonych tematów lub motywy pojedyncze. Gama barwna ponownie ulega wzbogaceniu, częściej pojawiają się kolory złamane oraz ich nieoczekiwane, kontrastowe połączenia. Obrazy stają się coraz bardziej rozmalowane, na niektórych, szczególnie późniejszych, pozostają nawet widoczne ślady pędzla, jako jeden ze środków malarskiej ekspresji. W coraz mniejszym stopniu obrazy są wyrazem dyscypliny poznawczej i dogmatyzmu badacza, pozostają raczej kompozycjami czysto malarskimi. Powtarzają się motywy poziomych pasów przecinanych drobniejszymi kreskami, czy nakładające się na siebie i przenikające się nawzajem kwadraty, trójkąty, koła i inne geometryczne płaszczyzny, pojawiają się kompozycje kolejnych figur i linii na białym tle. Motywy są niezwykle zróżnicowane, wobec ogromnej produkcji trudno je usystematyzować i przypisać do kolejnych serii” (Joanna Mytkowska, Stażewski – z dzisiejszej perspektywy, [w:] Henryk Stażewski. Ekonomia myślenia i postrzegania, red. Małgorzata Jurkiewicz, Joanna Mytkowska, Wiesław Borowski, Fundacja Galerii Foksal, Galeria Foksal, Warszawa, 2005, s. 20).
W tym okresie Stażewski nawiązał także bliską współpracę z młodszymi artystami, stając się mentorem dla nowego pokolenia twórców. Jego mieszkanie-pracownia przy Alejach Solidarności w Warszawie stało się miejscem spotkań i dyskusji o sztuce, gdzie wymieniano się pomysłami i inspirowano nawzajem. Współpracował m.in. z Edwardem Krasińskim, z którym dzielił przestrzeń twórczą, oraz z artystami związanymi z Galerią Foksal.
Henryk Stażewski to legenda sztuki awangardowej w Polsce. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1913-20. W początkach kariery malował martwe natury. Przejściowo wystawiał z ugrupowaniem "Formiści" (1922). Wziął też udział w Wystawie Nowej Sztuki w Wilnie w 1923 roku. O tego czasu tworzył pod wpływem konstruktywizmu. Obok kompozycji malarskich zajmował się grafiką książkową, projektował wnętrza, sprzęty, a także scenografie - były to w większości prace teoretyczne i studyjne. Polskie i międzynarodowe ugrupowania awangardy, z którymi wystawiał i współpracował jako publicysta, to kolejno: "Blok" (1924-26), "Praesens" (1926-30), "Cercle et Carré" (1929-31), "Abstraction-Création" (1931-39), "a.r." (1932-39). Należał też do Koła Artystów Grafików Reklamowych (1933-39). W 1930 roku był współorganizatorem zbiórki dzieł artystów międzynarodowej awangardy przeznaczonych dla muzeum łódzkiego (obecnie w Muzeum Sztuki w Łodzi). Po II wojnie mieszkał i działał w Warszawie. W latach 40. i 50. podejmował próby dostosowania się do postulatów sztuki figuratywnej. Z tego okresu pochodzą rysunkowe i malarskie kompozycje o tematyce pracy, budowy, a także projekty monumentalne. Po 1956 roku, uznawany powszechnie za patrona polskiej awangardy, uprawiał już wyłącznie abstrakcję o konstruktywistycznym rodowodzie. Tworzył cykle prac będących studiami płaszczyzn, linii, kolorów w różnych układach względem siebie. Przy pozorach chłodnej perfekcji umiał nasycić je emocją bezpośredniego dotknięcia, śladu ręki. Obok malarstwa i form pochodnych, jak kolaże, reliefy, multiple, tworzył formy przestrzenne i grafikę (autoryzował serigraficzne repliki swoich prac).
Description:
"Nr 28", 1978
acrylic/fiberboard, 60 x 60.5 cm; sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'nr 28 - 1978 | H. Stazewski', on the reverse a paper sticker from the Foksal Gallery in Warsaw,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
akryl/płyta pilśniowa
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'nr 28 - 1978 | H. Stażewski'
Proweniencja
Galeria Foksal w Warszawie (depozyt); kolekcja prywatna, Polska; DESA Unicum, 2020; kolekcja prywatna, Polska
