8
Ryszard Winiarski | "Order vertical game 4 x 4" (2), 1981
Estymacja:
10,000 zł - 20,000 zł
Sprzedane
20,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Ryszard Winiarski (1936 - 2006)
Wymiary
68,5 x 3,8 x 2 cm
Kategoria
Opis
akryl, ołówek/deska, 68,5 x 3,8 x 2 cm, sygnowany, datowany i opisany na dowrociu: 'order | vertical | game | 4x4 | Winiarski |81',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Biel i czerń to motywy przewodnie skodyfikowanej twórczości Ryszarda Winiarskiego. Monochromatyczne barwy, połączone z unikalnym procesem twórczym opartym na analizie statystycznej stały się jego znakiem rozpoznawczym na polskiej scenie artystycznej. Wykorzystująca matematyczne obliczenia sztuka artysty bazowała także na zasadach m.in. cybernetyki – nauki o systemach oraz gromadzeniu, konstruowaniu i zarządzaniu informacjami. Winiarski miał okazję zgłębić zasady tej dziedziny podczas seminarium prowadzonego przez krytyka i historyka sztuki Mieczysława Porębskiego na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Warto również zaznaczyć, że był nie tylko absolwentem warszawskiej ASP, lecz także Politechniki Warszawskiej. Jego matematyczne predyspozycje oraz zamiłowanie do liczb sprawiły, że z łatwością stworzył język oparty na algorytmach oraz rachunku prawdopodobieństwa. Artysta postrzegał sztukę w kategoriach zakodowanej informacji, niosącej ze sobą określony komunikat. Finalna treść dzieła była efektem licznych eksperymentów statystycznych. Podstawą jego pracy stała się matryca w postaci kwadratowej siatki, której odpowiednie pola były wypełniane czernią lub bielą, w zależności od wyników analiz statystycznych oraz interpretacji rzutów kostką czy monetą. Przykładowo pokrycie jednego z pól siatki czernią mogło symbolizować „reszkę” w rzucie monetą, podczas gdy pozostawienie pola niezamalowanego oznaczało „orła”. To jedynie najprostszy przykład, który w twórczości Winiarskiego przybierał bardziej złożone formy. Wyniki eksperymentów lub dane z tablic statystycznych artysta „kodował” poprzez odpowiednie obliczenia, w których dane wejściowe (np. wynik rzutu kostką) stawały się zmiennymi poddawanymi dalszej algorytmicznej obróbce. Jego obrazy przedstawiają zdarzenia opisane statystycznie, pokazując jedynie małą część ostatecznego efektu artystycznego, który widoczny jest w czerni i bieli.
Sam artysta pytany o swoją twórczość mówił: „Od samego początku wiedziałem, że to, co robię, nie jest konstruktywizmem, choć zawsze było dla mnie sympatyczne odczuwanie faktu istnienia za moimi plecami okresu konstruktywistycznej awangardy. Niewątpliwie dobrze jest czuć konstruktywizm za plecami, natomiast niedobrze jest być z nim jeszcze dzisiaj. Kiedy to ma miejsce, tworzy się jakieś nieporozumienie. Tak jest zresztą zawsze, gdy współcześni artyści chcą powtarzać reguły historycznej gry. Ja to nazywam produkowaniem konserw z konstruktywizmu. Jeśli serce i mózg potraktujemy jako rodzaj opozycji w organizmie, to sytuację można metaforycznie tak przedstawić: konstruktywista posługuje się sercem – tak konstruuję, bo tak czuję – natomiast tacy artyści jak ja, powiadają – tak konstruuję, bo tak kalkuluję”.
Studiował na Politechnice i w ASP w Warszawie. W 1965 roku powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie użył jako podstawowej jednostki struktury czarny i biały kwadrat, a ich układ wynikał z przypadku. W 1966 otrzymał nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m. in. w Teatrze Polskim w Warszawie. Od 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał ok. 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971).
Description:
"Order vertical game 4 x 4" (2), 1981
acrylic, pencil/panel, 68.5 x 3.8 x 2 cm; sygnowany, datowany i opisany na dowrociu: 'order | vertical | game | 4x4 | Winiarski |81', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Biel i czerń to motywy przewodnie skodyfikowanej twórczości Ryszarda Winiarskiego. Monochromatyczne barwy, połączone z unikalnym procesem twórczym opartym na analizie statystycznej stały się jego znakiem rozpoznawczym na polskiej scenie artystycznej. Wykorzystująca matematyczne obliczenia sztuka artysty bazowała także na zasadach m.in. cybernetyki – nauki o systemach oraz gromadzeniu, konstruowaniu i zarządzaniu informacjami. Winiarski miał okazję zgłębić zasady tej dziedziny podczas seminarium prowadzonego przez krytyka i historyka sztuki Mieczysława Porębskiego na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Warto również zaznaczyć, że był nie tylko absolwentem warszawskiej ASP, lecz także Politechniki Warszawskiej. Jego matematyczne predyspozycje oraz zamiłowanie do liczb sprawiły, że z łatwością stworzył język oparty na algorytmach oraz rachunku prawdopodobieństwa. Artysta postrzegał sztukę w kategoriach zakodowanej informacji, niosącej ze sobą określony komunikat. Finalna treść dzieła była efektem licznych eksperymentów statystycznych. Podstawą jego pracy stała się matryca w postaci kwadratowej siatki, której odpowiednie pola były wypełniane czernią lub bielą, w zależności od wyników analiz statystycznych oraz interpretacji rzutów kostką czy monetą. Przykładowo pokrycie jednego z pól siatki czernią mogło symbolizować „reszkę” w rzucie monetą, podczas gdy pozostawienie pola niezamalowanego oznaczało „orła”. To jedynie najprostszy przykład, który w twórczości Winiarskiego przybierał bardziej złożone formy. Wyniki eksperymentów lub dane z tablic statystycznych artysta „kodował” poprzez odpowiednie obliczenia, w których dane wejściowe (np. wynik rzutu kostką) stawały się zmiennymi poddawanymi dalszej algorytmicznej obróbce. Jego obrazy przedstawiają zdarzenia opisane statystycznie, pokazując jedynie małą część ostatecznego efektu artystycznego, który widoczny jest w czerni i bieli.
Sam artysta pytany o swoją twórczość mówił: „Od samego początku wiedziałem, że to, co robię, nie jest konstruktywizmem, choć zawsze było dla mnie sympatyczne odczuwanie faktu istnienia za moimi plecami okresu konstruktywistycznej awangardy. Niewątpliwie dobrze jest czuć konstruktywizm za plecami, natomiast niedobrze jest być z nim jeszcze dzisiaj. Kiedy to ma miejsce, tworzy się jakieś nieporozumienie. Tak jest zresztą zawsze, gdy współcześni artyści chcą powtarzać reguły historycznej gry. Ja to nazywam produkowaniem konserw z konstruktywizmu. Jeśli serce i mózg potraktujemy jako rodzaj opozycji w organizmie, to sytuację można metaforycznie tak przedstawić: konstruktywista posługuje się sercem – tak konstruuję, bo tak czuję – natomiast tacy artyści jak ja, powiadają – tak konstruuję, bo tak kalkuluję”.
Studiował na Politechnice i w ASP w Warszawie. W 1965 roku powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie użył jako podstawowej jednostki struktury czarny i biały kwadrat, a ich układ wynikał z przypadku. W 1966 otrzymał nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m. in. w Teatrze Polskim w Warszawie. Od 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał ok. 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971).
Description:
"Order vertical game 4 x 4" (2), 1981
acrylic, pencil/panel, 68.5 x 3.8 x 2 cm; sygnowany, datowany i opisany na dowrociu: 'order | vertical | game | 4x4 | Winiarski |81', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
akryl, ołówek/deska
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na dowrociu: 'order | vertical | game | 4x4 | Winiarski |81'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Niemcy; kolekcja prywatna, Polska
Wystawiany
Museum Modern Art, Hünfeld; Galerie New Space, Fulda
