5
Jadwiga Maziarska | Bez tytułu , 1980
Estymacja:
40,000 zł - 70,000 zł
Sprzedane
40,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Jadwiga Maziarska (1913 - 2003)
Wymiary
100 x 65 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 100 x 65 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'Jadwiga | Maziarska | Kraków, 1980',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Jadwiga Maziarska przez lata była niedoceniana i pozostawała w cieniu bliskich współpracowników Teatru Cricot 2. Obecnie uznaje się ją za jedną z prekursorek malarstwa materii w Polsce. Jej twórczość jest efektem intelektualnego eksperymentu, którego podstawę stanowi głęboka refleksja nad kolorem i organizacją kompozycji. Prace artystki to z jednej strony precyzyjne, niemalże konstruktywistyczne struktury, a z drugiej organiczne, naturalistyczne formy, będące efektem obserwacji i fascynacji światem przyrody.
Sztukę Jadwigi Maziarskiej nie sposób określić mianem równokierunkowej. Nieustanna chęć eksploracji i rozwoju zaowocowały częstymi zmianami estetyki i ekspresji. Już od początku swojej działalności twórczej artystka znacząco odróżniała się od rodzimego środowiska krakowskiego. Nie podzielała ówczesnej fascynacji sztuką surrealistyczną, a konsekwentnie zgłębiała tajniki malarstwa materii. Lata 80. (kiedy powstała prezentowana praca) są uznawane za przełomowe dla jej twórczości, kiedy to kolor stał się głównym nośnikiem kompozycji. Dotychczas monochromatyczna paleta barw została zastąpiona bogactwem poszczególnych odcieni żółci, pomarańczy czy zieleni, które budują napięcia pomiędzy kolejnymi elementami obrazu. Krytycy podkreślają, że prace z tego okresu wydają się bardziej elastyczne, pogodne, co może wskazywać na większą samoświadomość i wolność twórczą. Natomiast swobodne łączenie barw, jaśniejsza kolorystyka i delikatna struktura świadczą o zerwaniu z wcześniejszym „reżimem” programowym na rzecz większej spontaniczności i malarskiej improwizacji.
Organiczne malarstwo Jadwigi Maziarskiej jest wyraźnie skorelowane z naturą i biologią, a jej prace przypominają żywe organizmy obserwowane pod lupą czy mikroskopem. Tę zależność artystka argumentowała wewnętrzną potrzebą eksploracji świata natury, do którego dostęp człowieka pozostaje ograniczony. Jednocześnie łączyło się to z potrzebą poszukiwania coraz to nowszych rozwiązań formalnych, wykraczających poza otaczającą rzeczywistość. Autorskie idee i założenia sytuują Jadwigę Maziarską jako jedną z najciekawszych artystek awangardowych, której oryginalna wizja twórcza ukształtowała nowy kierunek na polskiej scenie artystycznej II poł. XX wieku. W swoich refleksjach na temat malarstwa pisała: „Nie przedstawiam realnych wariantów materii. Nie wymyślam. Odkrywam. Uznaję konstrukcję. Obrazy maluję, gdy pojawia się impuls – wtedy, gdy pojawia się iluminacja. A może nie podlegam także czasowi? Istnieje on przecież za sprawą obrotów Ziemi” (Jadwiga Maziarska, [red.] Józef Chrobak, katalog wystawy, Kraków 1991, s. 57).
Pozostawanie poza wewnętrznym kręgiem najważniejszych przedstawicieli II Grupy Krakowskiej (takich jak: Tadeusz Kantor czy Maria Jarema) pozwoliło Maziarskiej na wypracowanie zindywidualizowanego stylu i koncepcji malarstwa materii. Tym samym jako pierwsza przeszczepiła na polski grunt założenia strukturalizmu, idei ówczesnej sztuki francuskiej przełomu lat 50. i 60. XX wieku. Jednocześnie funkcjonowanie na uboczu połączyło ją z Erną Rosenstein, z którą przez lata korespondowała, wymieniając się własnymi spostrzeżeniami na temat sztuki i jej wpływu na otaczającą rzeczywistość.
Przez rok studiowała prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W 1933 rozpoczęła studia artystyczne w Prywatnej Szkole Malarskiej Alfreda Terleckiego w Krakowie. Kontynuowała je w latach 1934-39 w krakowskiej ASP u Władysława Jarockiego, Stefana Filipkiewicza i Ignacego Pieńkowskiego. Od 1945 roku była członkiem Grupy Młodych Plastyków, a od 1957 - reaktywowanej wówczas Grupy Krakowskiej. Brała udział w trzech Wystawach Sztuki Nowoczesnej (Kraków 1948-49, Warszawa 1957 i 1959). Decydujące dla twórczości artystki miały okazać się problemy struktury dzieła sztuki. Najpierw eksperymentowała z nakładaniem na płótno grubych warstw pigmentu. W 1947 wykonała pierwszą aplikację - pracę z różnobarwnych fragmentów tkanin o nieregularnych kształtach. W kompozycjach strukturalnych nie skupiała się tylko na stronie formalnej i technologicznej, ale nadawała im też aluzyjne tytuły. Sugerowały one chęć połączenia się poprzez sztukę z uniwesum ludzkich wyobrażeń, przeczuć i tęsknot. Później pojawiła się ciekawa seria obrazów wykonanych techniką łączenia farby olejnej ze stearyną. Kompozycje stearynowe eksponowały nie tylko fakturę ale również rytm, który dynamizował ale i harmonizował powierzchnię płótna. W latach 70. zaprzestała ich tworzenia skupiając się na malowaniu bardziej zdecydowanych, jednolitych fakturowo i ograniczonych kolorystycznie (niekiedy tylko do czerni i bieli) kompozycji. Kolejną metamorfozę przeszła w latach 90., kiedy jej malarstwo opanowała dziecięca niemal radość zestawiania jaskrawych kolorów. W 1991 w krakowskiej galerii Krzysztofory miała miejsce jej retrospektywna wystawa monograficzna.
Description:
Untitled, 1980
oil/canvas, 100 x 65 cm; signed, dated and described on the reverse: 'Jadwiga | Maziarska | Krakow, 1980 r.', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Jadwiga Maziarska przez lata była niedoceniana i pozostawała w cieniu bliskich współpracowników Teatru Cricot 2. Obecnie uznaje się ją za jedną z prekursorek malarstwa materii w Polsce. Jej twórczość jest efektem intelektualnego eksperymentu, którego podstawę stanowi głęboka refleksja nad kolorem i organizacją kompozycji. Prace artystki to z jednej strony precyzyjne, niemalże konstruktywistyczne struktury, a z drugiej organiczne, naturalistyczne formy, będące efektem obserwacji i fascynacji światem przyrody.
Sztukę Jadwigi Maziarskiej nie sposób określić mianem równokierunkowej. Nieustanna chęć eksploracji i rozwoju zaowocowały częstymi zmianami estetyki i ekspresji. Już od początku swojej działalności twórczej artystka znacząco odróżniała się od rodzimego środowiska krakowskiego. Nie podzielała ówczesnej fascynacji sztuką surrealistyczną, a konsekwentnie zgłębiała tajniki malarstwa materii. Lata 80. (kiedy powstała prezentowana praca) są uznawane za przełomowe dla jej twórczości, kiedy to kolor stał się głównym nośnikiem kompozycji. Dotychczas monochromatyczna paleta barw została zastąpiona bogactwem poszczególnych odcieni żółci, pomarańczy czy zieleni, które budują napięcia pomiędzy kolejnymi elementami obrazu. Krytycy podkreślają, że prace z tego okresu wydają się bardziej elastyczne, pogodne, co może wskazywać na większą samoświadomość i wolność twórczą. Natomiast swobodne łączenie barw, jaśniejsza kolorystyka i delikatna struktura świadczą o zerwaniu z wcześniejszym „reżimem” programowym na rzecz większej spontaniczności i malarskiej improwizacji.
Organiczne malarstwo Jadwigi Maziarskiej jest wyraźnie skorelowane z naturą i biologią, a jej prace przypominają żywe organizmy obserwowane pod lupą czy mikroskopem. Tę zależność artystka argumentowała wewnętrzną potrzebą eksploracji świata natury, do którego dostęp człowieka pozostaje ograniczony. Jednocześnie łączyło się to z potrzebą poszukiwania coraz to nowszych rozwiązań formalnych, wykraczających poza otaczającą rzeczywistość. Autorskie idee i założenia sytuują Jadwigę Maziarską jako jedną z najciekawszych artystek awangardowych, której oryginalna wizja twórcza ukształtowała nowy kierunek na polskiej scenie artystycznej II poł. XX wieku. W swoich refleksjach na temat malarstwa pisała: „Nie przedstawiam realnych wariantów materii. Nie wymyślam. Odkrywam. Uznaję konstrukcję. Obrazy maluję, gdy pojawia się impuls – wtedy, gdy pojawia się iluminacja. A może nie podlegam także czasowi? Istnieje on przecież za sprawą obrotów Ziemi” (Jadwiga Maziarska, [red.] Józef Chrobak, katalog wystawy, Kraków 1991, s. 57).
Pozostawanie poza wewnętrznym kręgiem najważniejszych przedstawicieli II Grupy Krakowskiej (takich jak: Tadeusz Kantor czy Maria Jarema) pozwoliło Maziarskiej na wypracowanie zindywidualizowanego stylu i koncepcji malarstwa materii. Tym samym jako pierwsza przeszczepiła na polski grunt założenia strukturalizmu, idei ówczesnej sztuki francuskiej przełomu lat 50. i 60. XX wieku. Jednocześnie funkcjonowanie na uboczu połączyło ją z Erną Rosenstein, z którą przez lata korespondowała, wymieniając się własnymi spostrzeżeniami na temat sztuki i jej wpływu na otaczającą rzeczywistość.
Przez rok studiowała prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W 1933 rozpoczęła studia artystyczne w Prywatnej Szkole Malarskiej Alfreda Terleckiego w Krakowie. Kontynuowała je w latach 1934-39 w krakowskiej ASP u Władysława Jarockiego, Stefana Filipkiewicza i Ignacego Pieńkowskiego. Od 1945 roku była członkiem Grupy Młodych Plastyków, a od 1957 - reaktywowanej wówczas Grupy Krakowskiej. Brała udział w trzech Wystawach Sztuki Nowoczesnej (Kraków 1948-49, Warszawa 1957 i 1959). Decydujące dla twórczości artystki miały okazać się problemy struktury dzieła sztuki. Najpierw eksperymentowała z nakładaniem na płótno grubych warstw pigmentu. W 1947 wykonała pierwszą aplikację - pracę z różnobarwnych fragmentów tkanin o nieregularnych kształtach. W kompozycjach strukturalnych nie skupiała się tylko na stronie formalnej i technologicznej, ale nadawała im też aluzyjne tytuły. Sugerowały one chęć połączenia się poprzez sztukę z uniwesum ludzkich wyobrażeń, przeczuć i tęsknot. Później pojawiła się ciekawa seria obrazów wykonanych techniką łączenia farby olejnej ze stearyną. Kompozycje stearynowe eksponowały nie tylko fakturę ale również rytm, który dynamizował ale i harmonizował powierzchnię płótna. W latach 70. zaprzestała ich tworzenia skupiając się na malowaniu bardziej zdecydowanych, jednolitych fakturowo i ograniczonych kolorystycznie (niekiedy tylko do czerni i bieli) kompozycji. Kolejną metamorfozę przeszła w latach 90., kiedy jej malarstwo opanowała dziecięca niemal radość zestawiania jaskrawych kolorów. W 1991 w krakowskiej galerii Krzysztofory miała miejsce jej retrospektywna wystawa monograficzna.
Description:
Untitled, 1980
oil/canvas, 100 x 65 cm; signed, dated and described on the reverse: 'Jadwiga | Maziarska | Krakow, 1980 r.', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'Jadwiga | Maziarska | Kraków, 1980'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Polska
