3
Aleksandra Jachtoma | Bez tytułu, 1987
Estymacja:
35,000 zł - 50,000 zł
Sprzedane
30,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Aleksandra Jachtoma (1932)
Wymiary
92,5 x 65 cm (w świetle passe-partout)
Kategoria
Opis
olej/płótno, 92,5 x 65 cm (w świetle passe-partout), sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'ALEKSANDRA JACHTOMA | WYM 92x65 | TECH. OLEJ | ROK 1987 [3101987]',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Aleksandra Jachtoma wpisała się w kanon polskiej sztuki współczesnej dzięki konsekwentnej eksploracji związków barwy i światła. Przestrzeń obrazową postrzega jako pole badawcze konkretnych pigmentów, które wykraczają poza powierzchnię obrazu, sięgając istoty percepcji wzroku. Pracę nad dziełem traktuje jako pełnoprawny akt twórczy, w którym kolor i światło splatają się w harmonijną, spójną całość.
Punktem wyjścia jej drogi twórczej były studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i Warszawie, gdzie miała przywilej kształcić się pod okiem mistrzów koloryzmu, takich jak Czesław Rzepiński i Jan Świderski. Jachtoma czerpała inspiracje z tradycji kapizmu Jana Cybisa, w którym subtelna gra światła i faktury malarskiej stała się impulsem do nieustannych badań i eksperymentów. Artystka dążyła do jak najczystszych środków wyrazu, zanurzając się w surową istotę malarstwa. Ta ugruntowana wrażliwość na barwę doprowadziła ją do unikalnej syntezy światła i koloru, w której każdy obraz skrywał niezliczoną gamę odcieni.
W latach 70. Jachtoma związała się z grupą Rekonesans, której spotkania odbywały się w jej pracowni. Uczestniczki i uczestnicy wymieniali się obserwacjami i spostrzeżeniami, które często dotyczyły przekraczania granic tradycyjnego malarstwa na rzecz iluzji optycznej. Obrazy z tego okresu, choć monochromatyczne, pełne były głębi treści. Pod warstwami koloru można było dostrzec delikatne zarysy geometrycznych form, subtelnie wydobywanych przez świetlistą poświatę. Te prace wyznaczyły drogę do analizy zależności między barwą a światłem, której wpływ na intensywność utrzymywał się przez kolejne dekady.
Dla Jachtomy malowanie było nieustanną próbą opanowania materii farby, by przekształcić ją w subtelną grę świateł. Wraz z rozwojem jej twórczości wyraźnie zatarła się granica między figurą a tłem. Prace artystki zaczęły przybierać niemal monochromatyczną formę, z akcentami subtelnych odcieni jednego koloru. Wówczas świadomie intensyfikowała zamglone partie, które dzięki starannie dobranym źródłom światła wibrowały, tworząc iluzję przestrzennej głębi. Wykorzystując tradycyjne narzędzia malarskie, Jachtoma zgłębiała nieskończone możliwości barw podstawowych, poszukując różnic tonalnych w celu wydobycia pełni jednego odcienia.
Lata 80. przyniosły dalsze eksperymenty, w których artystka stosowała intensywne zestawienia błękitu i czerwieni, nakładając na płótno kolejne warstwy farby. Obrazy te, poddawane zmiennemu oświetleniu, wchodziły w interakcję z przestrzenią i czasem podlegając nieustannym metamorfozom. Julian Przyboś trafnie określił jej malarstwo jako „czas zamieniony w kolor”, dostrzegając, że obrazy Jachtomy dostosowują się do zmieniającego się światła dziennego i pór dnia.
Niefiguratywne dzieła Jachtomy przypominają badania wizualne filozoficznych aspektów procesu widzenia. Chociaż duchowość była obecna w jej malarstwie, nie odnosiła się do konkretnego systemu religijnego ani ideowego. Jej twórczość stanowi subtelną medytację nad esencją barwy, przekształca przestrzeń malarską w wibrującą energię świetlną, która przekracza granice materialnego świata, otwierając widzowi drzwi do nieskończoności koloru.
Skończyła studia w krakowskiej, a następnie w warszawskiej ASP. Dyplom z wyróżnieniem otrzymała w pracowni K. Tomorowicza w 1958 Była członkiem warszawskiej grupy “Rekonesans” założonej w 1963 Zajmowała się problemem koloru i światła. Tworzy zdyscyplinowane kompozycje ze skondensowanych jednolitych plam. Matematyczny rygor jest w nich zmiękczony delikatnością rozwiązań barwnych. Brała udział w wielu wystawach krajowych i zagranicznych.
Description:
Bez tytulu, 1987
oil/canvas, 92.5 x 65 cm (dimensions in passe-partout window); sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'ALEKSANDRA JACHTOMA | WYM 92x65 | TECH. OLEJ | ROK 1987 [3101987]', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Aleksandra Jachtoma wpisała się w kanon polskiej sztuki współczesnej dzięki konsekwentnej eksploracji związków barwy i światła. Przestrzeń obrazową postrzega jako pole badawcze konkretnych pigmentów, które wykraczają poza powierzchnię obrazu, sięgając istoty percepcji wzroku. Pracę nad dziełem traktuje jako pełnoprawny akt twórczy, w którym kolor i światło splatają się w harmonijną, spójną całość.
Punktem wyjścia jej drogi twórczej były studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i Warszawie, gdzie miała przywilej kształcić się pod okiem mistrzów koloryzmu, takich jak Czesław Rzepiński i Jan Świderski. Jachtoma czerpała inspiracje z tradycji kapizmu Jana Cybisa, w którym subtelna gra światła i faktury malarskiej stała się impulsem do nieustannych badań i eksperymentów. Artystka dążyła do jak najczystszych środków wyrazu, zanurzając się w surową istotę malarstwa. Ta ugruntowana wrażliwość na barwę doprowadziła ją do unikalnej syntezy światła i koloru, w której każdy obraz skrywał niezliczoną gamę odcieni.
W latach 70. Jachtoma związała się z grupą Rekonesans, której spotkania odbywały się w jej pracowni. Uczestniczki i uczestnicy wymieniali się obserwacjami i spostrzeżeniami, które często dotyczyły przekraczania granic tradycyjnego malarstwa na rzecz iluzji optycznej. Obrazy z tego okresu, choć monochromatyczne, pełne były głębi treści. Pod warstwami koloru można było dostrzec delikatne zarysy geometrycznych form, subtelnie wydobywanych przez świetlistą poświatę. Te prace wyznaczyły drogę do analizy zależności między barwą a światłem, której wpływ na intensywność utrzymywał się przez kolejne dekady.
Dla Jachtomy malowanie było nieustanną próbą opanowania materii farby, by przekształcić ją w subtelną grę świateł. Wraz z rozwojem jej twórczości wyraźnie zatarła się granica między figurą a tłem. Prace artystki zaczęły przybierać niemal monochromatyczną formę, z akcentami subtelnych odcieni jednego koloru. Wówczas świadomie intensyfikowała zamglone partie, które dzięki starannie dobranym źródłom światła wibrowały, tworząc iluzję przestrzennej głębi. Wykorzystując tradycyjne narzędzia malarskie, Jachtoma zgłębiała nieskończone możliwości barw podstawowych, poszukując różnic tonalnych w celu wydobycia pełni jednego odcienia.
Lata 80. przyniosły dalsze eksperymenty, w których artystka stosowała intensywne zestawienia błękitu i czerwieni, nakładając na płótno kolejne warstwy farby. Obrazy te, poddawane zmiennemu oświetleniu, wchodziły w interakcję z przestrzenią i czasem podlegając nieustannym metamorfozom. Julian Przyboś trafnie określił jej malarstwo jako „czas zamieniony w kolor”, dostrzegając, że obrazy Jachtomy dostosowują się do zmieniającego się światła dziennego i pór dnia.
Niefiguratywne dzieła Jachtomy przypominają badania wizualne filozoficznych aspektów procesu widzenia. Chociaż duchowość była obecna w jej malarstwie, nie odnosiła się do konkretnego systemu religijnego ani ideowego. Jej twórczość stanowi subtelną medytację nad esencją barwy, przekształca przestrzeń malarską w wibrującą energię świetlną, która przekracza granice materialnego świata, otwierając widzowi drzwi do nieskończoności koloru.
Skończyła studia w krakowskiej, a następnie w warszawskiej ASP. Dyplom z wyróżnieniem otrzymała w pracowni K. Tomorowicza w 1958 Była członkiem warszawskiej grupy “Rekonesans” założonej w 1963 Zajmowała się problemem koloru i światła. Tworzy zdyscyplinowane kompozycje ze skondensowanych jednolitych plam. Matematyczny rygor jest w nich zmiękczony delikatnością rozwiązań barwnych. Brała udział w wielu wystawach krajowych i zagranicznych.
Description:
Bez tytulu, 1987
oil/canvas, 92.5 x 65 cm (dimensions in passe-partout window); sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'ALEKSANDRA JACHTOMA | WYM 92x65 | TECH. OLEJ | ROK 1987 [3101987]', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'ALEKSANDRA JACHTOMA | WYM 92x65 | TECH. OLEJ | ROK 1987 [3101987]'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Warszawa
