11
Stanisław Wyspiański | "Legenda", 1904
Estymacja:
9,000 zł - 15,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Sztuka Dawna. Prace na Papierze
Wymiary
18,9 x 24,1 cm
Kategoria
Opis
tusz/papier, 18,9 x 24,1 cm, sygnowany monogramem wiązanym i datowany: 'SW 1904',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Wyspiański dzięki działalności w „Życiu” zaczął nawiązywać pierwsze kontakty ze swoimi przyszłymi wydawcami. Artysta rozwijał się wówczas nie tylko na polu sztuk plastycznych, lecz także literackim. W „Życiu” publikował również swoje utwory poetyckie. Pierwsze wydawnicze kontakty nawiązał w 1896, m.in. z profesorem Bolesławem Ulanowskim, który też jako pierwszy zaproponował Wyspiańskiemu druk jego dramatów. Pierwsze drukowane utwory artysty pojawiły się już w 1897, dzięki współpracy z drukarnią Uniwersytetu Jagiellońskiego, z którą współpracował również Stanisław Przybyszewski.
Wyspiański od początku mocno zaangażował się w procesy wydawnicze i drukarskie. Z dokładnością decydował o wyborze czcionek, znaków literniczych i układzie typograficznym swoich utworów. Od 1898 właściwie porzucił sztuki plastyczne i poświęcił się głównie pisaniu. Szczególnie upodobał sobie dwie czcionki, których konsekwentnie używał w projektach okładek do swoich książek. Były to Romanische Antiqua firmy Schelter i Giesecke oraz czcionki wiedeńskie używane w czasopiśmie „Ver Sacrum”.
W okresie XX-lecia międzywojennego powstawały liczne opracowania dotyczące sztuki książki Wyspiańskiego, został on uznany za rewolucjonistę typografii, a jego pojawienie się na rynku wydawniczym było istotną zmianą w świecie polskiej książki. Prezentowana w katalogu okładka do dramatu „Legenda” świadczy o zaangażowaniu Wyspiańskiego w proces tworzenia. Artysta nie zdawał się jedynie na propozycje drukarzy, ale sam pieczołowicie opracowywał projekty graficzne okładek, które niejednokrotnie zawierały ilustracyjne zdobienia zaczerpnięte z prywatnych szkicowników, w których królowały przede wszystkim znane już rodzime motywy roślinne.
Dramatopisarz, poeta, malarz i reformator teatru. W latach 1884-85 i 1887-95 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (był m.in. uczniem i współpracownikiem Jana Matejki) oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1890-94 przebywał za granicą, głównie w Paryżu, gdzie oddziałała na niego sztuka Paula Gauguina, nabistów oraz drzeworyt japoński. W latach 1898-98 był kierownikiem graficznym krakowskiego czasopisma "Życie". W latach 1898-1905 działał m.in. jako inscenizator w krakowskim teatrze. W 1906 roku został docentem w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Od 1897 roku był członkiem Towarzystwa Sztuka. Ulubioną techniką Stanisława Wyspiańskiego był pastel. Zajmował się też grafiką (m.in. ilustracje do Iliady, winiety i układy graficzne tygodnika krakowskiego "Życie" oraz publikowanych własnych dramatów). Ważne miejsce w jego działalności, rozpoczętej współpracą z Janem Matejką i Józefem Mehofferem przy polichromii Kościoła Mariackiego, zajmowały projekty witraży i polichromii wnętrz: np. w krakowskim kościele Franciszkanów 1897-1905, w katedrze lwowskiej 1892-94 i wawelskiej 1900-02 (nie zrealizowane). W twórczości plastycznej Wyspiańskiego przeważał portret, w dziedzinie którego reprezentował ekspresjonizm (np. portrety Kazimierza Lewandowskiego i Lucjana Rydla 1898) i pejzaż (m.in. cykl widoków na Kopiec Kościuszki 1904-05). Wyspiański opracowywał scenografie do własnych dramatów, projekty dekoracji wnętrz (np. Towarzystwa Lekarskiego w Krakowie), mebli i tkanin oraz projekty architektoniczne. Był jednym z twórców programu i praktyki tzw. sztuki stosowanej w Polsce, reformatorem grafiki książkowej. W jego stylu widoczny jest zarówno trwały wpływ Matejki, jak i żywe związki z secesją (dekoracyjność, charakterystyczna giętka i kapryśna linia, stylizacje roślinne) oraz wpływy impresjonizmu.
Description:
"Legenda", 1904
ink/paper, 18.9 x 24.1 cm; signed with tied monogram and dated: 'SW 1904',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Wyspiański dzięki działalności w „Życiu” zaczął nawiązywać pierwsze kontakty ze swoimi przyszłymi wydawcami. Artysta rozwijał się wówczas nie tylko na polu sztuk plastycznych, lecz także literackim. W „Życiu” publikował również swoje utwory poetyckie. Pierwsze wydawnicze kontakty nawiązał w 1896, m.in. z profesorem Bolesławem Ulanowskim, który też jako pierwszy zaproponował Wyspiańskiemu druk jego dramatów. Pierwsze drukowane utwory artysty pojawiły się już w 1897, dzięki współpracy z drukarnią Uniwersytetu Jagiellońskiego, z którą współpracował również Stanisław Przybyszewski.
Wyspiański od początku mocno zaangażował się w procesy wydawnicze i drukarskie. Z dokładnością decydował o wyborze czcionek, znaków literniczych i układzie typograficznym swoich utworów. Od 1898 właściwie porzucił sztuki plastyczne i poświęcił się głównie pisaniu. Szczególnie upodobał sobie dwie czcionki, których konsekwentnie używał w projektach okładek do swoich książek. Były to Romanische Antiqua firmy Schelter i Giesecke oraz czcionki wiedeńskie używane w czasopiśmie „Ver Sacrum”.
W okresie XX-lecia międzywojennego powstawały liczne opracowania dotyczące sztuki książki Wyspiańskiego, został on uznany za rewolucjonistę typografii, a jego pojawienie się na rynku wydawniczym było istotną zmianą w świecie polskiej książki. Prezentowana w katalogu okładka do dramatu „Legenda” świadczy o zaangażowaniu Wyspiańskiego w proces tworzenia. Artysta nie zdawał się jedynie na propozycje drukarzy, ale sam pieczołowicie opracowywał projekty graficzne okładek, które niejednokrotnie zawierały ilustracyjne zdobienia zaczerpnięte z prywatnych szkicowników, w których królowały przede wszystkim znane już rodzime motywy roślinne.
Dramatopisarz, poeta, malarz i reformator teatru. W latach 1884-85 i 1887-95 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (był m.in. uczniem i współpracownikiem Jana Matejki) oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1890-94 przebywał za granicą, głównie w Paryżu, gdzie oddziałała na niego sztuka Paula Gauguina, nabistów oraz drzeworyt japoński. W latach 1898-98 był kierownikiem graficznym krakowskiego czasopisma "Życie". W latach 1898-1905 działał m.in. jako inscenizator w krakowskim teatrze. W 1906 roku został docentem w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Od 1897 roku był członkiem Towarzystwa Sztuka. Ulubioną techniką Stanisława Wyspiańskiego był pastel. Zajmował się też grafiką (m.in. ilustracje do Iliady, winiety i układy graficzne tygodnika krakowskiego "Życie" oraz publikowanych własnych dramatów). Ważne miejsce w jego działalności, rozpoczętej współpracą z Janem Matejką i Józefem Mehofferem przy polichromii Kościoła Mariackiego, zajmowały projekty witraży i polichromii wnętrz: np. w krakowskim kościele Franciszkanów 1897-1905, w katedrze lwowskiej 1892-94 i wawelskiej 1900-02 (nie zrealizowane). W twórczości plastycznej Wyspiańskiego przeważał portret, w dziedzinie którego reprezentował ekspresjonizm (np. portrety Kazimierza Lewandowskiego i Lucjana Rydla 1898) i pejzaż (m.in. cykl widoków na Kopiec Kościuszki 1904-05). Wyspiański opracowywał scenografie do własnych dramatów, projekty dekoracji wnętrz (np. Towarzystwa Lekarskiego w Krakowie), mebli i tkanin oraz projekty architektoniczne. Był jednym z twórców programu i praktyki tzw. sztuki stosowanej w Polsce, reformatorem grafiki książkowej. W jego stylu widoczny jest zarówno trwały wpływ Matejki, jak i żywe związki z secesją (dekoracyjność, charakterystyczna giętka i kapryśna linia, stylizacje roślinne) oraz wpływy impresjonizmu.
Description:
"Legenda", 1904
ink/paper, 18.9 x 24.1 cm; signed with tied monogram and dated: 'SW 1904',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
tusz/papier
Sygnatura
sygnowany monogramem wiązanym i datowany: 'SW 1904'
Proweniencja
Feliks Ścibałło (1903-1976), Kraków; spadkobiercy Feliksa Ścibałły, Kraków; kolekcja prywatna, Kraków
Literatura
0
Wystawiany
0
