33
Włodzimierz Pawlak | "Linie VII", 2020
Estymacja:
30,000 zł - 40,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Włodzimierz Pawlak (1957)
Wymiary
90 x 70 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 90 x 70 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'WŁODZIMIERZ PAWLAK | LINIE VII | 90x70 | 2020',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
„Eksperymenty na sobie i innych wskazywały, że malarstwo czyha na moje zdrowie i życie. Prawa i możliwości malarstwa są ograniczone i ci z nas, którzy zajmują się między innymi malarstwem, zauważyli, że kluczem do malarstwa stają się zajęcia uboczne (malowanie ścian, krawiectwo, hodowla ptactwa, garncarstwo, stolarstwo, itd.). Stąd wniosek: artysta powinien umieć wszystko. Malowanie uosabiające rozsądek, przezorność, spryt, cwaniactwo, przeciętność, zadufanie, trywialność, nie jest mi obce. Jestem malarzem ogarniętym rozpaczą, przestaję wierzyć, liczę na absurd, tracę zaufanie do pamięci i ta postawa nie jest dla mnie wzorem”.
Włodzimierz Pawlak
BADAJĄC ZAKRES ZNACZEŃ
Prezentowany obraz „Linie VII” oddaje charakterystyczne dla twórczości Włodzimierza Pawlaka podejście do płaszczyzny obrazu oparte na graficznych siatkach ideogramów, wykresów, map oraz znaków symbolizujących wiedzę i kulturę. Władysław Strzemiński obok Kazimierza Malewicza był dla Pawlaka najważniejszym twórcą. Jak sam przyznaje, ich sztuka stanowi dla niego zarówno olśnienie, jak i przekleństwo, od którego nie chce i też nie może się uwolnić. W jednej z wypowiedzi artysta sam przyznał się do stopniowego odejścia od tradycyjnych koncepcji obrazu w celu uzyskania najskromniejszych i najprostszych środków wyrazu. Pawlak w swojej twórczości podejmuje badania nad zakresem znaczeń. Dobierając odpowiedni przedział pojęć, określa granice oraz zestawia wybrane obiekty i znaki. Jego język abstrakcji, będący podstawowym narzędziem w procesie twórczym, ma znamiona naukowe i filozoficzne. Jak zauważa Janusz Zagrodzki: „Artysta napięciem, subtelnością i bezpośredniością rejestruje swoje odczucia i przekazuje je odbiorcom. Jest to ten rodzaj oddziaływania, w którym widz zatrzymuje wzrok na szczególe, włącza się w strukturę obrazu, współistnieje z nim, pozwala zawładnąć sobą. (…) Celem było zawarcie w obrazie pełni doznań, od duchowości ku fizyczności” (Janusz Zagrodzki, Poważny jak biel i czerń, [w:] Włodzimierz Pawlak. Autoportret w powidokach, [red.] Agnieszka Szewczyk, katalog wystawy, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2008, s. 26).
Głównym polem doświadczalnym w twórczości Pawlaka jest przestrzeń logiczna, którą rozpatruje w sferze teoretycznej oraz poprzez tablice dydaktyczne. Również w „Liniach VII” artysta bada zakres znaczeń, wybiera podstawowe pojęcia, określa granice i zestawia wybrane obiekty oraz znaki. Kluczową rolę odgrywa tu wyobraźnia, która kreuje wartości wizualne i mentalne. Owa poetyka przekazu charakteryzuje całokształt twórczości Pawlaka i współistnieje ona z materią malarską wypełniającą kompozycje. Za pomocą napięcia i subtelności artysta bezpośrednio rejestruje swoje odczucia i przekazuje je odbiorcom. Widoczny w jego twórczości katalog doznań, od duchowości ku fizyczności został następująco określony przez Pawlaka jeszcze w okresie działań w Gruppie: „Malowanie obrazów nie jest trudniejsze od malowania furtki, sufitu, parapetu. Przekonany jestem o tym. Ba, byleby użyć takiej powagi w obrazie, jaką posiada zabieg malowania furtki, sufitu, parapetu, dla metaforyzacji czegoś”. (Włodzimierz Pawlak, Przeczuwanie pewnego zjawiska w sztuce, „Oj dobrze już” [1984], nr 1).
Był wolnym słuchaczem, a potem studentem w pracowni Rajmunda Ziemskiego na Warszawskiej ASP. Jeszcze jako student w 1982 został członkiem Gruppy. Był uczestnikiem niemal wszystkich jej wystaw i akcji, współredaktorem pisma "Oj dobrze już", w którym zamieszczał wiersze, manifesty, teksty odczytów. Wspólnie z Gruppą uczestniczył w niezależnym ruchu artystycznym lat 80 - tych. W tym okresie dał się poznać jako artysta wrażliwy na uwikłania społeczne i polityczne czasu stanu wojennego. Komentował zastaną sytuację sięgając po niewyszukaną, trafiającą wprost metaforykę, jak w cyklu "Świnie" (1983), czy symboliczne przetworzenia pięcioramiennej gwiazdy, jak w obrazach CZERWONY AUTOBUS RUSZA W DROGĘ DOOKOŁA ŚWIATA, DROGA Z PIEKŁA DO PIEKŁA (1984). Cykl obrazów dyplomowych Pawlaka nosi tytuł "Obrazy zamalowane" (1985), artysta miał bowiem zamiar (niezrealizowany) zamalować je w obecności komisji dyplomowej. Miało to być gestem zniszczenia, a zarazem solidarności z anonimowymi "malarzami" politycznych napisów na murach. W grupie obrazów z lat 1986-1987 stosował zabieg przesłaniania kompozycji maskującą ją warstwą farby, co było oryginalnym przeniesieniem i utrwaleniem w sztuce charakterystycznego motywu zamalowanych politycznych haseł na murach (NIE MÓWIĘ, NIE WIDZĘ, NIE SŁYSZĘ, SKĄD PRZYCHODZIMY, KIM JESTEŚMY, DOKĄD IDZIEMY, ŁAMANIE SZKLANYCH RUREK). Radykalnej zmiany formy dokonał w cyklu "Tablice dydaktyczne" (1987-1988). Płaszczyzny obrazów zapełniają graficzne siatki ideogramów, wykresów, map, znaków symbolizujących wiedzę i kulturę. Porównywano je do negatywu zarysowanej tablicy szkolnej.
Description:
"Linie VII", 2020
oil/canvas, 90 x 70 cm; sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'WLODZIMIERZ PAWLAK | LINIE VII | 90x70 | 2020', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
„Eksperymenty na sobie i innych wskazywały, że malarstwo czyha na moje zdrowie i życie. Prawa i możliwości malarstwa są ograniczone i ci z nas, którzy zajmują się między innymi malarstwem, zauważyli, że kluczem do malarstwa stają się zajęcia uboczne (malowanie ścian, krawiectwo, hodowla ptactwa, garncarstwo, stolarstwo, itd.). Stąd wniosek: artysta powinien umieć wszystko. Malowanie uosabiające rozsądek, przezorność, spryt, cwaniactwo, przeciętność, zadufanie, trywialność, nie jest mi obce. Jestem malarzem ogarniętym rozpaczą, przestaję wierzyć, liczę na absurd, tracę zaufanie do pamięci i ta postawa nie jest dla mnie wzorem”.
Włodzimierz Pawlak
BADAJĄC ZAKRES ZNACZEŃ
Prezentowany obraz „Linie VII” oddaje charakterystyczne dla twórczości Włodzimierza Pawlaka podejście do płaszczyzny obrazu oparte na graficznych siatkach ideogramów, wykresów, map oraz znaków symbolizujących wiedzę i kulturę. Władysław Strzemiński obok Kazimierza Malewicza był dla Pawlaka najważniejszym twórcą. Jak sam przyznaje, ich sztuka stanowi dla niego zarówno olśnienie, jak i przekleństwo, od którego nie chce i też nie może się uwolnić. W jednej z wypowiedzi artysta sam przyznał się do stopniowego odejścia od tradycyjnych koncepcji obrazu w celu uzyskania najskromniejszych i najprostszych środków wyrazu. Pawlak w swojej twórczości podejmuje badania nad zakresem znaczeń. Dobierając odpowiedni przedział pojęć, określa granice oraz zestawia wybrane obiekty i znaki. Jego język abstrakcji, będący podstawowym narzędziem w procesie twórczym, ma znamiona naukowe i filozoficzne. Jak zauważa Janusz Zagrodzki: „Artysta napięciem, subtelnością i bezpośredniością rejestruje swoje odczucia i przekazuje je odbiorcom. Jest to ten rodzaj oddziaływania, w którym widz zatrzymuje wzrok na szczególe, włącza się w strukturę obrazu, współistnieje z nim, pozwala zawładnąć sobą. (…) Celem było zawarcie w obrazie pełni doznań, od duchowości ku fizyczności” (Janusz Zagrodzki, Poważny jak biel i czerń, [w:] Włodzimierz Pawlak. Autoportret w powidokach, [red.] Agnieszka Szewczyk, katalog wystawy, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2008, s. 26).
Głównym polem doświadczalnym w twórczości Pawlaka jest przestrzeń logiczna, którą rozpatruje w sferze teoretycznej oraz poprzez tablice dydaktyczne. Również w „Liniach VII” artysta bada zakres znaczeń, wybiera podstawowe pojęcia, określa granice i zestawia wybrane obiekty oraz znaki. Kluczową rolę odgrywa tu wyobraźnia, która kreuje wartości wizualne i mentalne. Owa poetyka przekazu charakteryzuje całokształt twórczości Pawlaka i współistnieje ona z materią malarską wypełniającą kompozycje. Za pomocą napięcia i subtelności artysta bezpośrednio rejestruje swoje odczucia i przekazuje je odbiorcom. Widoczny w jego twórczości katalog doznań, od duchowości ku fizyczności został następująco określony przez Pawlaka jeszcze w okresie działań w Gruppie: „Malowanie obrazów nie jest trudniejsze od malowania furtki, sufitu, parapetu. Przekonany jestem o tym. Ba, byleby użyć takiej powagi w obrazie, jaką posiada zabieg malowania furtki, sufitu, parapetu, dla metaforyzacji czegoś”. (Włodzimierz Pawlak, Przeczuwanie pewnego zjawiska w sztuce, „Oj dobrze już” [1984], nr 1).
Był wolnym słuchaczem, a potem studentem w pracowni Rajmunda Ziemskiego na Warszawskiej ASP. Jeszcze jako student w 1982 został członkiem Gruppy. Był uczestnikiem niemal wszystkich jej wystaw i akcji, współredaktorem pisma "Oj dobrze już", w którym zamieszczał wiersze, manifesty, teksty odczytów. Wspólnie z Gruppą uczestniczył w niezależnym ruchu artystycznym lat 80 - tych. W tym okresie dał się poznać jako artysta wrażliwy na uwikłania społeczne i polityczne czasu stanu wojennego. Komentował zastaną sytuację sięgając po niewyszukaną, trafiającą wprost metaforykę, jak w cyklu "Świnie" (1983), czy symboliczne przetworzenia pięcioramiennej gwiazdy, jak w obrazach CZERWONY AUTOBUS RUSZA W DROGĘ DOOKOŁA ŚWIATA, DROGA Z PIEKŁA DO PIEKŁA (1984). Cykl obrazów dyplomowych Pawlaka nosi tytuł "Obrazy zamalowane" (1985), artysta miał bowiem zamiar (niezrealizowany) zamalować je w obecności komisji dyplomowej. Miało to być gestem zniszczenia, a zarazem solidarności z anonimowymi "malarzami" politycznych napisów na murach. W grupie obrazów z lat 1986-1987 stosował zabieg przesłaniania kompozycji maskującą ją warstwą farby, co było oryginalnym przeniesieniem i utrwaleniem w sztuce charakterystycznego motywu zamalowanych politycznych haseł na murach (NIE MÓWIĘ, NIE WIDZĘ, NIE SŁYSZĘ, SKĄD PRZYCHODZIMY, KIM JESTEŚMY, DOKĄD IDZIEMY, ŁAMANIE SZKLANYCH RUREK). Radykalnej zmiany formy dokonał w cyklu "Tablice dydaktyczne" (1987-1988). Płaszczyzny obrazów zapełniają graficzne siatki ideogramów, wykresów, map, znaków symbolizujących wiedzę i kulturę. Porównywano je do negatywu zarysowanej tablicy szkolnej.
Description:
"Linie VII", 2020
oil/canvas, 90 x 70 cm; sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'WLODZIMIERZ PAWLAK | LINIE VII | 90x70 | 2020', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'WŁODZIMIERZ PAWLAK | LINIE VII | 90x70 | 2020'
