20
Teresa Pągowska | "Kabaret" z cyklu "Figury Magiczne", 1977
Estymacja:
250,000 zł - 400,000 zł
Sprzedane
250,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Teresa Pągowska (1926 - 2007)
Wymiary
145 x 130 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 145 x 130 cm, sygnowany i datowany l.d.: 'TP.77.', sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'TERESA PĄGOWSKA 1977 | Z CYKLU "‘FIGURY MAGICZNE" | KABARET | 145 x 130 cm | DE CABARET | [wskazówka montażowa]'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Od lat 60. dominującym motywem w malarstwie Pągowskiej jest silnie zdeformowana, skrótowo traktowana ludzka figura, często ukazywana w dynamicznych, tanecznych pozach, w neutralnej przestrzeni zbudowanej z barwnych plam”.
Agnieszka Szewczyk [w:] Teresa Pągowska. Przesypywanie czasu. Malarstwo 1962-2006, katalog wystawy, Warszawa 2008, s. 135
Prezentowana w niniejszym katalogu praca jest częścią serii „Figur Magicznych”, którą Teresa Pągowska – jedna z najwybitniejszych polskich twórczyń – rozpoczęła w 1975 roku. Podobnie jak inne obrazy z tego cyklu, charakteryzuje się intensywnym zestawieniem kolorystycznym. Na neutralnym tle, za pomocą czerni, bieli i niezwykle specyficznego dla artystki różu, wyłaniają się fragmenty ludzkiej sylwetki. Te fragmentaryczne przedstawienia wzbudzają zainteresowanie przez swoje niedopowiedzenie i przyciągają uwagę detalami, takimi jak szpiczaste buty czy elementy przypominające tors. Taka forma prezentacji postaci może nawiązywać nie tylko do nowej figuracji i malarstwa Francisa Bacona, którym Pągowska była fascynowana, ale także do tradycji grafiki użytkowej, w tym polskiej szkoły plakatu, którą artystka znała osobiście – jej życiowym partnerem od 1963 roku był Henryk Tomaszewski. Pągowska, będąca również wykładowczynią malarstwa i rysunku na Wydziale Grafiki warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, miała bliskie podejście do redukcji figury do symbolu.
„Kabaret”, podobnie jak inne prace z serii „Figur Magicznych”, zwraca uwagę na zainteresowania Pągowskiej popularnymi formami rozrywki. W latach 70. i 80. często pojawiają się na jej płótnach postaci muzyków, tancerek, akrobatek, woltyżerek czy jazzmanów. Bez względu na temat, centralnym elementem jej prac zawsze jest postać ludzka, najczęściej anonimowa, kobieca figura, pozbawiona charakterystycznych cech, a czasem nawet twarzy. Postacie te przypominają bohaterów z onirycznych marzeń, są pół rzeczywiste, pół efemeryczne, ukazane w dynamicznych pozach, które wyrażają silne emocje.
Ekspresyjność dzieł Pągowskiej jest podkreślana przez kontrastowe zestawienia kolorystyczne i technikę nakładania farb. Artystka używała zwięzłych form i często tylko zarysów anatomii, co w połączeniu z dynamicznym stylem malowania wzmacnia wrażenie ruchu i ciągłej transformacji postaci. Omawiane płótno jest doskonałym przykładem umiejętności malarskich Pągowskiej i jej unikalnej indywidualności twórczej.
Skończyła poznańską Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych – malarstwo i techniki ścienne pod kierunkiem Wacława Taranczewskiego i Eustachego Wasilkowskiego. W okresie studiów była asystentką Jacka Piaseckiego. W latach 1950-64 była pedagogiem w gdańskiej PWSSP, po czym przeniosła się do Warszawy. Po kilkuletniej przerwie kontynuowała pracę pedagogiczną: w latach 1971-73 w łódzkiej PWSSP (aktualnie ASP), a następnie przez wiele lat w akademii warszawskiej. W roku 1988 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego. Artystka zawsze zdradzała nieprzeciętną wrażliwość kolorystyczną, rozwiniętą pod wpływem sztuki Piotra Potworowskiego. Skupiła się jednak na postaci ludzkiej. W latach 60. jej malarstwo zdominował motyw silnie zdeformowanej, traktowanej skrótowo, ludzkiej (głównie kobiecej) figury, ukazywanej często w nieoczekiwanych, dynamicznych, często tanecznych, układach. Od tamtej pory postać ludzka jest w tym malarstwie obecna jako pozbawiona rysów indywidualnych zwarta, mocna sylweta. Artystka chętnie operowała gwałtownymi spięciami sumarycznych kształtów oraz kontrastami plam jednolitego koloru. Przez tę umowność odbiera bohaterom jednoznaczny charakter.
Description:
"Cabaret" from the series "Magic Figures", 1977
oil/canvas, 145 x 130 cm; signed and dated lower left: 'TP.77.', signed, dated and described on the reverse: 'TERESA PAGOWSKA 1977 | Z CYKLU "‘FIGURY MAGICZNE" | KABARET | 145 x 130 cm | DE CABARET | [montage instruction]',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Od lat 60. dominującym motywem w malarstwie Pągowskiej jest silnie zdeformowana, skrótowo traktowana ludzka figura, często ukazywana w dynamicznych, tanecznych pozach, w neutralnej przestrzeni zbudowanej z barwnych plam”.
Agnieszka Szewczyk [w:] Teresa Pągowska. Przesypywanie czasu. Malarstwo 1962-2006, katalog wystawy, Warszawa 2008, s. 135
Prezentowana w niniejszym katalogu praca jest częścią serii „Figur Magicznych”, którą Teresa Pągowska – jedna z najwybitniejszych polskich twórczyń – rozpoczęła w 1975 roku. Podobnie jak inne obrazy z tego cyklu, charakteryzuje się intensywnym zestawieniem kolorystycznym. Na neutralnym tle, za pomocą czerni, bieli i niezwykle specyficznego dla artystki różu, wyłaniają się fragmenty ludzkiej sylwetki. Te fragmentaryczne przedstawienia wzbudzają zainteresowanie przez swoje niedopowiedzenie i przyciągają uwagę detalami, takimi jak szpiczaste buty czy elementy przypominające tors. Taka forma prezentacji postaci może nawiązywać nie tylko do nowej figuracji i malarstwa Francisa Bacona, którym Pągowska była fascynowana, ale także do tradycji grafiki użytkowej, w tym polskiej szkoły plakatu, którą artystka znała osobiście – jej życiowym partnerem od 1963 roku był Henryk Tomaszewski. Pągowska, będąca również wykładowczynią malarstwa i rysunku na Wydziale Grafiki warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, miała bliskie podejście do redukcji figury do symbolu.
„Kabaret”, podobnie jak inne prace z serii „Figur Magicznych”, zwraca uwagę na zainteresowania Pągowskiej popularnymi formami rozrywki. W latach 70. i 80. często pojawiają się na jej płótnach postaci muzyków, tancerek, akrobatek, woltyżerek czy jazzmanów. Bez względu na temat, centralnym elementem jej prac zawsze jest postać ludzka, najczęściej anonimowa, kobieca figura, pozbawiona charakterystycznych cech, a czasem nawet twarzy. Postacie te przypominają bohaterów z onirycznych marzeń, są pół rzeczywiste, pół efemeryczne, ukazane w dynamicznych pozach, które wyrażają silne emocje.
Ekspresyjność dzieł Pągowskiej jest podkreślana przez kontrastowe zestawienia kolorystyczne i technikę nakładania farb. Artystka używała zwięzłych form i często tylko zarysów anatomii, co w połączeniu z dynamicznym stylem malowania wzmacnia wrażenie ruchu i ciągłej transformacji postaci. Omawiane płótno jest doskonałym przykładem umiejętności malarskich Pągowskiej i jej unikalnej indywidualności twórczej.
Skończyła poznańską Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych – malarstwo i techniki ścienne pod kierunkiem Wacława Taranczewskiego i Eustachego Wasilkowskiego. W okresie studiów była asystentką Jacka Piaseckiego. W latach 1950-64 była pedagogiem w gdańskiej PWSSP, po czym przeniosła się do Warszawy. Po kilkuletniej przerwie kontynuowała pracę pedagogiczną: w latach 1971-73 w łódzkiej PWSSP (aktualnie ASP), a następnie przez wiele lat w akademii warszawskiej. W roku 1988 uzyskała tytuł profesora zwyczajnego. Artystka zawsze zdradzała nieprzeciętną wrażliwość kolorystyczną, rozwiniętą pod wpływem sztuki Piotra Potworowskiego. Skupiła się jednak na postaci ludzkiej. W latach 60. jej malarstwo zdominował motyw silnie zdeformowanej, traktowanej skrótowo, ludzkiej (głównie kobiecej) figury, ukazywanej często w nieoczekiwanych, dynamicznych, często tanecznych, układach. Od tamtej pory postać ludzka jest w tym malarstwie obecna jako pozbawiona rysów indywidualnych zwarta, mocna sylweta. Artystka chętnie operowała gwałtownymi spięciami sumarycznych kształtów oraz kontrastami plam jednolitego koloru. Przez tę umowność odbiera bohaterom jednoznaczny charakter.
Description:
"Cabaret" from the series "Magic Figures", 1977
oil/canvas, 145 x 130 cm; signed and dated lower left: 'TP.77.', signed, dated and described on the reverse: 'TERESA PAGOWSKA 1977 | Z CYKLU "‘FIGURY MAGICZNE" | KABARET | 145 x 130 cm | DE CABARET | [montage instruction]',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany i datowany l.d.: 'TP.77.'
Proweniencja
kolekcja instytucjonalna, Warszawa
