10
Jan Tarasin | "Zapis dynamiczny III", 1991
Estymacja:
170,000 zł - 250,000 zł
Sprzedane
150,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Jan Tarasin (1926 - 2009)
Wymiary
90 x 115 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 90 x 115 cm, sygnowany i datowany l.d.: 'Jan Tarasin 91', sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'JAN TARASIN 1991 | "ZAPIS DYNAMICZNY III"'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Ale czy możemy wyobrazić sobie przestrzeń zawartą w innej przestrzeni? Przenikającą poprzez nią, rządzoną inną skalą, innym ruchem, innymi motywami powiązań, inną ilością elementów? Lub kilka przestrzeni ‘mijających się’, egzystujących równocześnie (…). Nasza wyobraźnia rozpaczliwie szuka analogii, modeli zastępczych, skojarzeń”.
Jan Tarasin, „Przestrzeń w przestrzeni”, [w:] Jan Tarasin, Otwarcie teksty i grafiki z zeszytów autora 1974-1981, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, „Zeszyty Naukowe”, z. 2/13, s. 21.
„Zapisy”, „Fazy dynamiczne”, „Sytuacje”, „Komplikacje”, „Magazyny” to tytuły prac malarskich Jana Tarasina. Tytuły znaczące, ponieważ opisują bardzo charakterystyczną metodę analityczną, którą Tarasin wykształcił na przestrzeni ponad sześćdziesięciu lat swojej pracy twórczej. Płótna artysty pokrywa zazwyczaj zbieranina geometrycznych kształtów, kół, elips i tajemnych znaków kreślonych grubą kreską. Tarasin wszystkie swoje tajemnicze przedmioty zawiesza w wyimaginowanej przestrzeni płótna malarskiego, a widz odnosi wrażenie zagłębiania się w manierystyczny gabinet osobliwości. Unoszące się obiekty łączy jeden wspólny mianownik – entropia. Obrazy Tarasina zmuszają do porzucenia porządku i jednoznaczności oraz prowokują widza do poznawczych poszukiwań. Mierzenie się z płótnami Tarasina chyba najlepiej porównać do wizyty w antykwariacie, gdzie każdy napotkany na półce przedmiot może opowiedzieć nietuzinkową historię. Sam artysta najczęściej określał się mianem „buchaltera, który zapisuje wszystkie możliwe, niekończące się sytuacje”. Zanim Tarasin doszedł do formuły malarstwa jako przedstawiania systemu uporządkowanych w chaosie znaków, prowadził wieloletnie studia nad formami natury, zapisywane w swoich „Zeszytach”.
Jest w tej metodzie sporo z szaleństwa katalogowania opisanego przez Umberto Eco, a myśl zawarta w książce Eco uwidacznia się przede wszystkim w ogromnej potrzebie zamykania rozrzuconych obiektów w czterech ramach obrazu. W praktyce tej usłyszeć można głos wielu pokoleń artystów współtworzących sumę doświadczeń kultury europejskiej. To uniwersalne zamiłowanie do kompilowania spisów świętych, katalogów formacji militarnych, zestawień roślin leczniczych, bestiariuszy, inwentarzy skarbców, list zakupów czy wreszcie baz danych SQL nie wynika z przypadku, ani też z naiwnej potrzeby chwili. Katalogowanie to fundament cywilizacji. Potrzeba tworzenia punktu odniesienia jako stabilnej fundacji wspólnoty interesów. Kultura preferuje zamknięte, stabilne formy, na których posadowić można przymioty kulturowej tożsamości. To na podstawie zapisów w katalogach i baz danych tworzony jest wspólny język, który dopiero po zaklasyfikowaniu staję się użytecznym narzędziem komunikacji – nabiera znaczenia. Dlatego uporczywe próby klasyfikacji i katalogowania narastającej entropii stały się jednym z głównych motywów w kulturze europejskiej. Czy to w średniowiecznych bestiariuszach, działach Boscha, pismach Dantego, czy Joyce’a, czy też graficznych portfoliach Warhola, wszędzie odnajdziemy wręcz natrętną potrzebę tworzenia spisów i stratyfikacji zawartych w nich elementów.
Do tej właśnie poetyki odwołuje się Jan Tarasin i to tę uniwersalną narrację odnaleźć można w pracy artysty zatytułowanej „Zapis Dynamiczny III”, która prezentowana jest w tym katalogu. Jest to praca pochodząca późniejszego okresu w twórczości artysty i stanowi pewne podsumowanie rozwoju języka artystycznego. Tarasin zaczynał swoją drogę artystyczną w kręgu sztuki informelu, a jego płótna nasycone mocną barwą pokrywały dziesiątki niewielkich wypustek zaschniętej farby. Wczesne zbieranie przedmiotów Tarasina oparte było na przetworzeniu pejzażu lub martwej natury, które z czasem zaczęło ewoluować w kierunku coraz to bardziej abstrakcyjnych form. W latach 80. XX wieku Tarasin zaczął oczyszczać zamalowywaną przez siebie przestrzeń ze zbędnych elementów, a same płótna stały się gładkie, bardziej wysmakowanie i uporządkowane kompozycyjnie.
W latach 80. przedmioty na płótnach Tarasina stały się masywniejsze, kreślone kilkoma kreskami i bardziej rozbudowane. Artysta wzbogacił też wizualnie charakterystyczne dla swojej twórczości plamy barwne, swoiste aureole, które nierzadko otaczają kreślone przez niego przedmioty. W latach 80. plamy te urosły, nabrały więcej waloru, co widoczne jest dobrze w prezentowanej pracy. Lata 80. były czasem, kiedy to Tarasin poświęcił dużo uwagi konstruowaniu przedmiotów, które nabrały cech realnych obiektów, choć nie zatraciły swojego tajemniczego charakteru i nadal mogły być odczytywane jako znaki, przedmioty czy też fragmenty wykaligrafowanego pisma. Choć malarstwo Jana Tarasina ewoluowało z czasem, to artysta od lat 60. XX wieku do końca kariery z niezwykłą konsekwencją gromadził przedmioty na swoich płótnach i pracach na papierze. Ta ogromna konsekwencja dała podwaliny pod wykrystalizowanie się jednego z najbardziej wyrazistych i rozpoznawalnych języków artystycznych, który został wykształcony nad Wisłą po II wojnie światowej.
W 1951 ukończył malarstwo w krakowskiej ASP w pracowni prof. Zbigniewa Pronaszki. Jako student zadebiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w latach 1948-49. Od 1962 jest członkiem Grupy Krakowskiej. W 1974 podjął pracę pedagogiczną w warszawskiej ASP, a w latach 1987-90 był rektor tej uczelni. W 1984 otrzymał Nagrodę im. Jana Cybisa. W 1995 w warszawskiej Zachęcie miała miejsce monograficzna wystawa prac artysty.
Description:
"Dynamic Record III", 1991
oil/canvas, 90 x 115 cm; digned and dated lower left: 'Jan Tarasin 91', signed, dated and described on the reverse: 'JAN TARASIN 1991 | "ZAPIS DYNAMICZNY III"',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Ale czy możemy wyobrazić sobie przestrzeń zawartą w innej przestrzeni? Przenikającą poprzez nią, rządzoną inną skalą, innym ruchem, innymi motywami powiązań, inną ilością elementów? Lub kilka przestrzeni ‘mijających się’, egzystujących równocześnie (…). Nasza wyobraźnia rozpaczliwie szuka analogii, modeli zastępczych, skojarzeń”.
Jan Tarasin, „Przestrzeń w przestrzeni”, [w:] Jan Tarasin, Otwarcie teksty i grafiki z zeszytów autora 1974-1981, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, „Zeszyty Naukowe”, z. 2/13, s. 21.
„Zapisy”, „Fazy dynamiczne”, „Sytuacje”, „Komplikacje”, „Magazyny” to tytuły prac malarskich Jana Tarasina. Tytuły znaczące, ponieważ opisują bardzo charakterystyczną metodę analityczną, którą Tarasin wykształcił na przestrzeni ponad sześćdziesięciu lat swojej pracy twórczej. Płótna artysty pokrywa zazwyczaj zbieranina geometrycznych kształtów, kół, elips i tajemnych znaków kreślonych grubą kreską. Tarasin wszystkie swoje tajemnicze przedmioty zawiesza w wyimaginowanej przestrzeni płótna malarskiego, a widz odnosi wrażenie zagłębiania się w manierystyczny gabinet osobliwości. Unoszące się obiekty łączy jeden wspólny mianownik – entropia. Obrazy Tarasina zmuszają do porzucenia porządku i jednoznaczności oraz prowokują widza do poznawczych poszukiwań. Mierzenie się z płótnami Tarasina chyba najlepiej porównać do wizyty w antykwariacie, gdzie każdy napotkany na półce przedmiot może opowiedzieć nietuzinkową historię. Sam artysta najczęściej określał się mianem „buchaltera, który zapisuje wszystkie możliwe, niekończące się sytuacje”. Zanim Tarasin doszedł do formuły malarstwa jako przedstawiania systemu uporządkowanych w chaosie znaków, prowadził wieloletnie studia nad formami natury, zapisywane w swoich „Zeszytach”.
Jest w tej metodzie sporo z szaleństwa katalogowania opisanego przez Umberto Eco, a myśl zawarta w książce Eco uwidacznia się przede wszystkim w ogromnej potrzebie zamykania rozrzuconych obiektów w czterech ramach obrazu. W praktyce tej usłyszeć można głos wielu pokoleń artystów współtworzących sumę doświadczeń kultury europejskiej. To uniwersalne zamiłowanie do kompilowania spisów świętych, katalogów formacji militarnych, zestawień roślin leczniczych, bestiariuszy, inwentarzy skarbców, list zakupów czy wreszcie baz danych SQL nie wynika z przypadku, ani też z naiwnej potrzeby chwili. Katalogowanie to fundament cywilizacji. Potrzeba tworzenia punktu odniesienia jako stabilnej fundacji wspólnoty interesów. Kultura preferuje zamknięte, stabilne formy, na których posadowić można przymioty kulturowej tożsamości. To na podstawie zapisów w katalogach i baz danych tworzony jest wspólny język, który dopiero po zaklasyfikowaniu staję się użytecznym narzędziem komunikacji – nabiera znaczenia. Dlatego uporczywe próby klasyfikacji i katalogowania narastającej entropii stały się jednym z głównych motywów w kulturze europejskiej. Czy to w średniowiecznych bestiariuszach, działach Boscha, pismach Dantego, czy Joyce’a, czy też graficznych portfoliach Warhola, wszędzie odnajdziemy wręcz natrętną potrzebę tworzenia spisów i stratyfikacji zawartych w nich elementów.
Do tej właśnie poetyki odwołuje się Jan Tarasin i to tę uniwersalną narrację odnaleźć można w pracy artysty zatytułowanej „Zapis Dynamiczny III”, która prezentowana jest w tym katalogu. Jest to praca pochodząca późniejszego okresu w twórczości artysty i stanowi pewne podsumowanie rozwoju języka artystycznego. Tarasin zaczynał swoją drogę artystyczną w kręgu sztuki informelu, a jego płótna nasycone mocną barwą pokrywały dziesiątki niewielkich wypustek zaschniętej farby. Wczesne zbieranie przedmiotów Tarasina oparte było na przetworzeniu pejzażu lub martwej natury, które z czasem zaczęło ewoluować w kierunku coraz to bardziej abstrakcyjnych form. W latach 80. XX wieku Tarasin zaczął oczyszczać zamalowywaną przez siebie przestrzeń ze zbędnych elementów, a same płótna stały się gładkie, bardziej wysmakowanie i uporządkowane kompozycyjnie.
W latach 80. przedmioty na płótnach Tarasina stały się masywniejsze, kreślone kilkoma kreskami i bardziej rozbudowane. Artysta wzbogacił też wizualnie charakterystyczne dla swojej twórczości plamy barwne, swoiste aureole, które nierzadko otaczają kreślone przez niego przedmioty. W latach 80. plamy te urosły, nabrały więcej waloru, co widoczne jest dobrze w prezentowanej pracy. Lata 80. były czasem, kiedy to Tarasin poświęcił dużo uwagi konstruowaniu przedmiotów, które nabrały cech realnych obiektów, choć nie zatraciły swojego tajemniczego charakteru i nadal mogły być odczytywane jako znaki, przedmioty czy też fragmenty wykaligrafowanego pisma. Choć malarstwo Jana Tarasina ewoluowało z czasem, to artysta od lat 60. XX wieku do końca kariery z niezwykłą konsekwencją gromadził przedmioty na swoich płótnach i pracach na papierze. Ta ogromna konsekwencja dała podwaliny pod wykrystalizowanie się jednego z najbardziej wyrazistych i rozpoznawalnych języków artystycznych, który został wykształcony nad Wisłą po II wojnie światowej.
W 1951 ukończył malarstwo w krakowskiej ASP w pracowni prof. Zbigniewa Pronaszki. Jako student zadebiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w latach 1948-49. Od 1962 jest członkiem Grupy Krakowskiej. W 1974 podjął pracę pedagogiczną w warszawskiej ASP, a w latach 1987-90 był rektor tej uczelni. W 1984 otrzymał Nagrodę im. Jana Cybisa. W 1995 w warszawskiej Zachęcie miała miejsce monograficzna wystawa prac artysty.
Description:
"Dynamic Record III", 1991
oil/canvas, 90 x 115 cm; digned and dated lower left: 'Jan Tarasin 91', signed, dated and described on the reverse: 'JAN TARASIN 1991 | "ZAPIS DYNAMICZNY III"',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany i datowany l.d.: 'Jan Tarasin 91'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Wrocław
