5
Edward Krasiński | "Interwencja", 1975
Estymacja:
250,000 zł - 400,000 zł
Sprzedane
230,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Edward Krasiński (1925 - 2004)
Wymiary
70 x 50 cm
Kategoria
Opis
akryl, taśma klejąca/płyta pilśniowa, 70 x 50 cm, sygnowany, datowany i opisany na krośnie malarskim: 'KRASIŃSKI - INTERVENSION - 1975'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„[linia] pojawia się na wszystkim i wszędzie z nią docieram. Nie wiem, czy jest to sztuka. Ale na pewno jest to Scotch blue, szerokość 19 mm, długość niewiadoma”.
Edward Krasiński
SCOTCH BLUE, 19 MM, DŁUGOŚĆ NIEWIADOMA
Trudno wskazać ważniejszy i bardziej ikoniczny przykład polskiej sztuki powojennej awangardy, niż „Interwencje” Edwarda Krasińskiego. Tytuł serii „Interwencje” odzwierciedla zadanie, które stawiał przed swoimi pracami artysta, mianowicie „interweniować” w przestrzeń, transformować i kształtować ją. Niebieską linią artysta zakreślał swój „duchowy krąg”: jego interwencja w przestrzeni nie nadawała jej żadnych nowych znaczeń, ale organizowała ją i uwypuklała, a jednocześnie urealniała i stawiała pod znakiem zapytania. Interpretowana bywała jako wizualizacja linearnego czasu, a sam artysta widział w tym działanie podobne do dadaistycznych żartów.
Te przestrzenne działania Krasińskiego były rozwinięciem jego wcześniejszych eksperymentów z „rzeźbami rysowanymi” z drutów i innych materiałów, które artysta zawieszał w powietrzu. Krasiński interesował się dynamiką martwego przedmiotu. Linie w przestrzeni pojawiały się na wystawach artysty w galeriach Foksal i Krzysztofory, gdzie budował z nich nieoczekiwane struktury, skręcał w spirale, pozwalał żyć autonomicznym życiem i zaskakiwać widza pojawieniem się w nieoczekiwanym miejscu. W 1968 roku Krasiński zastąpił twarde zwoje drutu miękką, plastikową taśmą w kolorze niebieskim, która wypływała z butelek i kurków, wydobywała się z maszynki do mielenia mięsa, stanowiła zakładkę do książki. Przedmiotom w ten sposób odebrano ich pierwotną funkcję i znaczenie, dzięki czemu stały się obszarem poetyckiej refleksji, niepozbawionej ironii i autoironii.
Linia u Krasińskiego staje się współczesną metaforą fragmentu „Historii naturalnej XXXV” Pliniusza, gdzie omawiane jest współzawodnictwo Protogenesa i Apellesa, dotyczące tego, który z nich wykreśli najdoskonalszą linię na obrazie, który „był wielki i nie zawierał nic innego, jak linie prawie niewidoczne, tak, że wśród znakomitych dzieł wielu malarzy robił wrażenie pustego, ale przez to właśnie ściągał na siebie wzrok i wyglądał szlachetniej niż każdy inny obraz” (cyt. za: Edward Krasiński, katalog wystawy, Galeria Foksal, Warszawa 1966).
Pierwszy raz niebieski pasek zawisł na wysokości 130 cm podczas przyjęcia w domu artysty, gdzie został użyty do dekoracji drzew oraz – co przeszło do historii sztuki – dwóch małych dziewcząt. Z czasem Krasiński rozszerzał zakres swoich interwencji, oklejając nim coraz to nowe przestrzenie, przedmioty i ludzi. Była to realizacja koncepcji „życia w sztuce”. Przebiegając przez przestrzeń zarówno rzeczywistą, jak i wyobrażoną, linia staje się metaforą dzieła sztuki, będącego zarówno realnym obiektem, jak i czymś funkcjonującym w wymiarze wyobraźni. Kolejnym aspektem jest niemożliwa do wyrażenia w sposób uchwytny wizualnie nieskończoność.
Edward Krasiński, urodzony w 1925 roku w Łucku, zyskał sławę jako jeden z najbardziej znaczących polskich artystów. Od połowy lat 50. mieszkał w Warszawie, gdzie zadebiutował artystycznie na początku lat 60. w Galerii Krzywe Koło i Krzysztoforach, prezentując „Przedmioty w przestrzeni” – minimalistyczne rzeźby. W tamtym okresie eksplorował również surrealizm. W 1964 roku na plenerze w Osiekach pokazał jedną z pierwszych prac przestrzennych „Dzida wieku atomowego”. W 1966 roku współzałożył Galerię Foksal w Warszawie, która stała się ważnym miejscem dla polskiej awangardy powojennej.
Jego słynna niebieska taśma pierwszy raz za granicą pojawiła się w 1970 roku na wystawie „3éme Salon International de Galeries Pilotes” na dziedzińcu Musée d’Art Moderne da la Ville de Paris. W tym samym roku Krasiński uczestniczył w Biennale w Tokio. Kiedy transport z pracami artysty opóźnił się i wiadomo już było, że nie dotrze na czas do Japonii, Krasiński wysłał do organizatorów telegram w alfabecie Morse’a o długości 80 metrów z powtarzającym się pięć tysięcy razy słowem: blue. Taśma ta została wyeksponowana na Biennale w miejsce prac Krasińskiego, które nie dotarły na wystawę. Miesiąc po wernisażu prace Krasińskiego dostarczono na wystawę, a wtedy, zgodnie z instrukcją artysty, taśmę z telegramem zamknięto w gablocie z kuloodpornego szkła i przekazano jako dar do muzeum w Tokio.
Prace Edwarda Krasińskiego z cyklu „Interwencje” pojawiły się na wystawach w MoMA w Nowym Jorku. Na przełomie 2016 i 2017 roku Tate Liverpool zorganizowało dużą retrospektywę artysty, która obecnie jest prezentowana w Stedelijk Museum w Amsterdamie. Prace Edwarda Krasińskiego znajdują się również w zbiorach między inny - mi Centre Georges Pompidou w Paryżu, Muzeum Narodowym w Warszawie, Krakowie i we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi i Galerii Narodowej w Pradze.
W Krakowie podczas wojny uczęszczał do Kunstgewerbeschule. Po wojnie studiował w krakowskiej ASP. W latach 50 - tych przeniósł się do Warszawy. Wystawiał od 1962 roku. Początkowo związany był z kręgiem Galerii Krzywego Koła. Po jej zamknięciu, w 1966, razem z krytykami Wiesławem Borowskim, Anką Ptaszkowską i Mariuszem Tchorkiem i oraz artystami Tadeuszem Kantorem, Henrykiem Stażewskim i Zbigniewem Gostomskim był współtwórcą warszawskiej Galerii Foksal, w której wielokrotnie wystawiał swoje prace (15 wystaw indywidualnych, ostatnia w lutym 2004), z przerwą w latach 1970-1984. Od 1970 mieszkał wspólnie z Henrykiem Stażewskim w pracowni na ostatnim piętrze bloku przy ul. Świerczewskiego (obecnie al. Solidarności). Miał również liczne wystawy w innych galeriach polskich i zagranicznych (m.in. w 2003 w Anton Kern Gallery w Nowym Jorku). Przedstawiciel awangardy, od lat 70 znakiem rozpoznawczym jego prac była niebieska taśma samoprzylepna, umieszczona na pracach na wysokości 130 cm. Popularny w środowiskach artystycznych, bohater wielu anegdot. Twórczość Edwarda Krasińskiego jest zjawiskiem bardzo złożonym, ulotnym i nieuchwytnym. Najważniejszym jej aspektem było bowiem samo życie tego artysty i jego twórcza postawa wobec rzeczywistości, która wyrażała się poprzez „życie w sztuce”. Nieustannie oddziaływał on na świat swoją osobowością, ironią, humorem, podważając i kwestionując w subtelny sposób tradycyjne formy przejawiania się sztuki i jej sensy. Prace Edwarda Krasińskiego znajdują się w zbiorach m.in. Centre Georges Pompidou w Paryżu, Muzeum Narodowym w Warszawie, Krakowie i we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi i Galerii Narodowej w Pradze.
Description:
"Intervention", 1975
acrylic, adhesive tape/fiberboard, 70 x 50 cm; signed, dated and described on the stretcher: 'KRASINSKI - INTERVENSION - 1975', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„[linia] pojawia się na wszystkim i wszędzie z nią docieram. Nie wiem, czy jest to sztuka. Ale na pewno jest to Scotch blue, szerokość 19 mm, długość niewiadoma”.
Edward Krasiński
SCOTCH BLUE, 19 MM, DŁUGOŚĆ NIEWIADOMA
Trudno wskazać ważniejszy i bardziej ikoniczny przykład polskiej sztuki powojennej awangardy, niż „Interwencje” Edwarda Krasińskiego. Tytuł serii „Interwencje” odzwierciedla zadanie, które stawiał przed swoimi pracami artysta, mianowicie „interweniować” w przestrzeń, transformować i kształtować ją. Niebieską linią artysta zakreślał swój „duchowy krąg”: jego interwencja w przestrzeni nie nadawała jej żadnych nowych znaczeń, ale organizowała ją i uwypuklała, a jednocześnie urealniała i stawiała pod znakiem zapytania. Interpretowana bywała jako wizualizacja linearnego czasu, a sam artysta widział w tym działanie podobne do dadaistycznych żartów.
Te przestrzenne działania Krasińskiego były rozwinięciem jego wcześniejszych eksperymentów z „rzeźbami rysowanymi” z drutów i innych materiałów, które artysta zawieszał w powietrzu. Krasiński interesował się dynamiką martwego przedmiotu. Linie w przestrzeni pojawiały się na wystawach artysty w galeriach Foksal i Krzysztofory, gdzie budował z nich nieoczekiwane struktury, skręcał w spirale, pozwalał żyć autonomicznym życiem i zaskakiwać widza pojawieniem się w nieoczekiwanym miejscu. W 1968 roku Krasiński zastąpił twarde zwoje drutu miękką, plastikową taśmą w kolorze niebieskim, która wypływała z butelek i kurków, wydobywała się z maszynki do mielenia mięsa, stanowiła zakładkę do książki. Przedmiotom w ten sposób odebrano ich pierwotną funkcję i znaczenie, dzięki czemu stały się obszarem poetyckiej refleksji, niepozbawionej ironii i autoironii.
Linia u Krasińskiego staje się współczesną metaforą fragmentu „Historii naturalnej XXXV” Pliniusza, gdzie omawiane jest współzawodnictwo Protogenesa i Apellesa, dotyczące tego, który z nich wykreśli najdoskonalszą linię na obrazie, który „był wielki i nie zawierał nic innego, jak linie prawie niewidoczne, tak, że wśród znakomitych dzieł wielu malarzy robił wrażenie pustego, ale przez to właśnie ściągał na siebie wzrok i wyglądał szlachetniej niż każdy inny obraz” (cyt. za: Edward Krasiński, katalog wystawy, Galeria Foksal, Warszawa 1966).
Pierwszy raz niebieski pasek zawisł na wysokości 130 cm podczas przyjęcia w domu artysty, gdzie został użyty do dekoracji drzew oraz – co przeszło do historii sztuki – dwóch małych dziewcząt. Z czasem Krasiński rozszerzał zakres swoich interwencji, oklejając nim coraz to nowe przestrzenie, przedmioty i ludzi. Była to realizacja koncepcji „życia w sztuce”. Przebiegając przez przestrzeń zarówno rzeczywistą, jak i wyobrażoną, linia staje się metaforą dzieła sztuki, będącego zarówno realnym obiektem, jak i czymś funkcjonującym w wymiarze wyobraźni. Kolejnym aspektem jest niemożliwa do wyrażenia w sposób uchwytny wizualnie nieskończoność.
Edward Krasiński, urodzony w 1925 roku w Łucku, zyskał sławę jako jeden z najbardziej znaczących polskich artystów. Od połowy lat 50. mieszkał w Warszawie, gdzie zadebiutował artystycznie na początku lat 60. w Galerii Krzywe Koło i Krzysztoforach, prezentując „Przedmioty w przestrzeni” – minimalistyczne rzeźby. W tamtym okresie eksplorował również surrealizm. W 1964 roku na plenerze w Osiekach pokazał jedną z pierwszych prac przestrzennych „Dzida wieku atomowego”. W 1966 roku współzałożył Galerię Foksal w Warszawie, która stała się ważnym miejscem dla polskiej awangardy powojennej.
Jego słynna niebieska taśma pierwszy raz za granicą pojawiła się w 1970 roku na wystawie „3éme Salon International de Galeries Pilotes” na dziedzińcu Musée d’Art Moderne da la Ville de Paris. W tym samym roku Krasiński uczestniczył w Biennale w Tokio. Kiedy transport z pracami artysty opóźnił się i wiadomo już było, że nie dotrze na czas do Japonii, Krasiński wysłał do organizatorów telegram w alfabecie Morse’a o długości 80 metrów z powtarzającym się pięć tysięcy razy słowem: blue. Taśma ta została wyeksponowana na Biennale w miejsce prac Krasińskiego, które nie dotarły na wystawę. Miesiąc po wernisażu prace Krasińskiego dostarczono na wystawę, a wtedy, zgodnie z instrukcją artysty, taśmę z telegramem zamknięto w gablocie z kuloodpornego szkła i przekazano jako dar do muzeum w Tokio.
Prace Edwarda Krasińskiego z cyklu „Interwencje” pojawiły się na wystawach w MoMA w Nowym Jorku. Na przełomie 2016 i 2017 roku Tate Liverpool zorganizowało dużą retrospektywę artysty, która obecnie jest prezentowana w Stedelijk Museum w Amsterdamie. Prace Edwarda Krasińskiego znajdują się również w zbiorach między inny - mi Centre Georges Pompidou w Paryżu, Muzeum Narodowym w Warszawie, Krakowie i we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi i Galerii Narodowej w Pradze.
W Krakowie podczas wojny uczęszczał do Kunstgewerbeschule. Po wojnie studiował w krakowskiej ASP. W latach 50 - tych przeniósł się do Warszawy. Wystawiał od 1962 roku. Początkowo związany był z kręgiem Galerii Krzywego Koła. Po jej zamknięciu, w 1966, razem z krytykami Wiesławem Borowskim, Anką Ptaszkowską i Mariuszem Tchorkiem i oraz artystami Tadeuszem Kantorem, Henrykiem Stażewskim i Zbigniewem Gostomskim był współtwórcą warszawskiej Galerii Foksal, w której wielokrotnie wystawiał swoje prace (15 wystaw indywidualnych, ostatnia w lutym 2004), z przerwą w latach 1970-1984. Od 1970 mieszkał wspólnie z Henrykiem Stażewskim w pracowni na ostatnim piętrze bloku przy ul. Świerczewskiego (obecnie al. Solidarności). Miał również liczne wystawy w innych galeriach polskich i zagranicznych (m.in. w 2003 w Anton Kern Gallery w Nowym Jorku). Przedstawiciel awangardy, od lat 70 znakiem rozpoznawczym jego prac była niebieska taśma samoprzylepna, umieszczona na pracach na wysokości 130 cm. Popularny w środowiskach artystycznych, bohater wielu anegdot. Twórczość Edwarda Krasińskiego jest zjawiskiem bardzo złożonym, ulotnym i nieuchwytnym. Najważniejszym jej aspektem było bowiem samo życie tego artysty i jego twórcza postawa wobec rzeczywistości, która wyrażała się poprzez „życie w sztuce”. Nieustannie oddziaływał on na świat swoją osobowością, ironią, humorem, podważając i kwestionując w subtelny sposób tradycyjne formy przejawiania się sztuki i jej sensy. Prace Edwarda Krasińskiego znajdują się w zbiorach m.in. Centre Georges Pompidou w Paryżu, Muzeum Narodowym w Warszawie, Krakowie i we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi i Galerii Narodowej w Pradze.
Description:
"Intervention", 1975
acrylic, adhesive tape/fiberboard, 70 x 50 cm; signed, dated and described on the stretcher: 'KRASINSKI - INTERVENSION - 1975', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
akryl, taśma klejąca/płyta pilśniowa
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na krośnie malarskim: 'KRASIŃSKI - INTERVENSION - 1975'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Polska
