4511
Stanisław Kamocki | "Ściejowice"
Cena wywoławcza: 14,000 zł
Estymacja:
15,000 zł - 20,000 zł
Zakończone
Aukcja online
Od Bałtyku po Tatry Krajobraz rodzimy w malarstwie polskim
Artysta
Stanisław Kamocki (1875 - 1944)
Wymiary
51 x 64 cm
Kategoria
Opis
olej/tektura, 51 x 64 cm, opisany na odwrociu: 'S. KAMOCKI | „ŚCIEJOWICE„' oraz numer inwentarzowy: '6', dołączona fotografia obrazu w trakcie konserwacji
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Pomimo że Stanisław Kamocki urodził się w Warszawie, to związany był przede wszystkim ze środowiskiem artystycznym Krakowa, z Małopolską i Pogórzem. Te rejony stały się dla artysty przestrzenią, w której żył i tworzył. W twórczości Kamockiego główną rolę odgrywa tematyka pejzażowa. Jego krajobrazy są ucieleśnieniem miłości jaką żywił do ojczyzny. Znakomicie obrazują też przywiązanie do ziemi, z której się wywodził. Aspiracje malarza do gloryfikacji rodzimej przestrzeni zauważane były przez krytykę już w jego epoce. Tak pisał o nim w 1909 roku Antoni Chołoniewski: „Ze szkoły prof. Stanisławskiego, z ‘uniwersytetu pejzażowego’ wyszedł Kamocki (…) Z umiłowania, z temperamentu, ze skłonności poetyckiej jest Kamocki malarzem pejzażu wiejskiego (…) Pociąga go głęboki sentyment tej ziemi, jej malowniczość, jej przestrzenność, jej oddech szeroki, który pozwala piersi chłonąć z całą swobodą atmosferę, nasyconą światłem, barwą i wonią” (Antoni Chołoniewski, Nasi artyści. Stanisław Kamocki, „Świat” 1909, nr 11). Stanisław Kamocki należał już do późniejszej generacji artystów młodopolskich. Wpływy modernistycznego dekadentyzmu przełomu wieków znalazły jednak widoczny wyraz w jego młodzieńczych pracach. Studia odbył on w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jacka Malczewskiego, Leona Wyczółkowskiego i wspomnianego już Jana Stanisławskiego. Kontakty z gigantami polskiej sztuki zaowocowały licznymi inspiracjami i przejęciem stosowanych przez owych twórców konwencji artystycznych.
Zapewne pod wpływem Stanisławskiego narodziła się w Kamockim miłość do wypraw plenerowych. Prezentowany pejzaż ze Ściejowic jest tego znakomitym przykładem. Ta niewielka wioska położona na lewym brzegu Wisły, nieopodal Krakowa niewątpliwie zauroczyła malarza. Na swojej stosunkowo monochromatycznej kompozycji przedstawił on wiejską zagrodę, obok której biegnie błotnista droga. Bezlistne korony drzew sugerują nam porę roku. Kamocki znalazł się w Ściejowicach późną jesienią. Pejzaż pozbawiony jest owej świetlistości, która charakteryzuje wiosenne i letnie krajobrazy artysty. W zamian za to wyróżnia się kładzioną w typowy dla niego sposób plamą barwną tworzącą zdynamizowaną fakturę dzieła.
W 1891 roku ukończył Szkołę Sztuk Pięknych w Krakowie, studiując tam pod kierunkiem Floriana Cynka, Józefa Unierzyskiego, Leona Wyczółkowskiego, Jacka Malczewskiego i Jana Stanisławskiego. Dzięki stypendium kontynuował naukę w Paryżu. Odwiedził również Włochy, Niemcy i Szwajcarię. W 1919 roku objął katedrę pejzażu na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jako pedagog kontynuował program swojego mistrza Jana Stanisławskiego, organizując plenery pejzażowe. Właśnie od Stanisławskiego przejął umiłowanie przyrody, wrażliwość obserwacji i uczuciowy stosunek do krajobrazu wsi polskiej. Stąd często pojawiające się w jego malarstwie motywy to: łany zboża, zagony ziemniaków, stogi siana, drzewa, dworki, wiejskie kościółki oglądane w różnych porach roku. Tematów tych szukał Kamocki wędrując po wsiach Podola, Wołynia, Spisza, a szczególnie ziemi podkrakowskiej i podhalańskiej. Obrazy malował w plenerze. W pierwszym okresie twórczości (1900-1915) malował gęstą pastą olejną, którą nakładał obficie, uzyskując efekt konkretnej materialnej powierzchni malarskiej. Operował przy tym niezbyt szeroką gamą barwną. W krajobrazach letnich stosował ciężkie zielenie o niezbyt silnym napięciu walorowym. Posługiwał się na ogół barwami lokalnymi i pozostawał wierny przedmiotowi. W późniejszym okresie farba kładziona była pobieżnie, szerokimi pociągnięciami pędzla, nadając obrazom matową powierzchnię. Należał m. in. do takich ugrupowań artystycznych jak "Sztuka", Secesja Wiedeńska, Związek Polskich Artystów Plastyków i Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych.
Description:
"Sciejowice"
oil/paperboard, 51 x 64 cm; , inscribed on the reverse: 'S. KAMOCKI | „SCIEJOWICE„' and an inventory number: '6', attached a photo of a painting during the restoration,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Pomimo że Stanisław Kamocki urodził się w Warszawie, to związany był przede wszystkim ze środowiskiem artystycznym Krakowa, z Małopolską i Pogórzem. Te rejony stały się dla artysty przestrzenią, w której żył i tworzył. W twórczości Kamockiego główną rolę odgrywa tematyka pejzażowa. Jego krajobrazy są ucieleśnieniem miłości jaką żywił do ojczyzny. Znakomicie obrazują też przywiązanie do ziemi, z której się wywodził. Aspiracje malarza do gloryfikacji rodzimej przestrzeni zauważane były przez krytykę już w jego epoce. Tak pisał o nim w 1909 roku Antoni Chołoniewski: „Ze szkoły prof. Stanisławskiego, z ‘uniwersytetu pejzażowego’ wyszedł Kamocki (…) Z umiłowania, z temperamentu, ze skłonności poetyckiej jest Kamocki malarzem pejzażu wiejskiego (…) Pociąga go głęboki sentyment tej ziemi, jej malowniczość, jej przestrzenność, jej oddech szeroki, który pozwala piersi chłonąć z całą swobodą atmosferę, nasyconą światłem, barwą i wonią” (Antoni Chołoniewski, Nasi artyści. Stanisław Kamocki, „Świat” 1909, nr 11). Stanisław Kamocki należał już do późniejszej generacji artystów młodopolskich. Wpływy modernistycznego dekadentyzmu przełomu wieków znalazły jednak widoczny wyraz w jego młodzieńczych pracach. Studia odbył on w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jacka Malczewskiego, Leona Wyczółkowskiego i wspomnianego już Jana Stanisławskiego. Kontakty z gigantami polskiej sztuki zaowocowały licznymi inspiracjami i przejęciem stosowanych przez owych twórców konwencji artystycznych.
Zapewne pod wpływem Stanisławskiego narodziła się w Kamockim miłość do wypraw plenerowych. Prezentowany pejzaż ze Ściejowic jest tego znakomitym przykładem. Ta niewielka wioska położona na lewym brzegu Wisły, nieopodal Krakowa niewątpliwie zauroczyła malarza. Na swojej stosunkowo monochromatycznej kompozycji przedstawił on wiejską zagrodę, obok której biegnie błotnista droga. Bezlistne korony drzew sugerują nam porę roku. Kamocki znalazł się w Ściejowicach późną jesienią. Pejzaż pozbawiony jest owej świetlistości, która charakteryzuje wiosenne i letnie krajobrazy artysty. W zamian za to wyróżnia się kładzioną w typowy dla niego sposób plamą barwną tworzącą zdynamizowaną fakturę dzieła.
W 1891 roku ukończył Szkołę Sztuk Pięknych w Krakowie, studiując tam pod kierunkiem Floriana Cynka, Józefa Unierzyskiego, Leona Wyczółkowskiego, Jacka Malczewskiego i Jana Stanisławskiego. Dzięki stypendium kontynuował naukę w Paryżu. Odwiedził również Włochy, Niemcy i Szwajcarię. W 1919 roku objął katedrę pejzażu na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jako pedagog kontynuował program swojego mistrza Jana Stanisławskiego, organizując plenery pejzażowe. Właśnie od Stanisławskiego przejął umiłowanie przyrody, wrażliwość obserwacji i uczuciowy stosunek do krajobrazu wsi polskiej. Stąd często pojawiające się w jego malarstwie motywy to: łany zboża, zagony ziemniaków, stogi siana, drzewa, dworki, wiejskie kościółki oglądane w różnych porach roku. Tematów tych szukał Kamocki wędrując po wsiach Podola, Wołynia, Spisza, a szczególnie ziemi podkrakowskiej i podhalańskiej. Obrazy malował w plenerze. W pierwszym okresie twórczości (1900-1915) malował gęstą pastą olejną, którą nakładał obficie, uzyskując efekt konkretnej materialnej powierzchni malarskiej. Operował przy tym niezbyt szeroką gamą barwną. W krajobrazach letnich stosował ciężkie zielenie o niezbyt silnym napięciu walorowym. Posługiwał się na ogół barwami lokalnymi i pozostawał wierny przedmiotowi. W późniejszym okresie farba kładziona była pobieżnie, szerokimi pociągnięciami pędzla, nadając obrazom matową powierzchnię. Należał m. in. do takich ugrupowań artystycznych jak "Sztuka", Secesja Wiedeńska, Związek Polskich Artystów Plastyków i Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych.
Description:
"Sciejowice"
oil/paperboard, 51 x 64 cm; , inscribed on the reverse: 'S. KAMOCKI | „SCIEJOWICE„' and an inventory number: '6', attached a photo of a painting during the restoration,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/tektura
