12
Wojciech Weiss | Maki w wazonie
Estymacja:
60,000 zł - 80,000 zł
Sprzedane
55,000 zł
Aukcja na żywo
Art Outlet. Sztuka Dawna
Artysta
Wojciech Weiss (1875 - 1950)
Wymiary
64 x 50 cm
Kategoria
Opis
olej/tektura, 64 x 50 cm, sygnowany po prawej, wewnątrz kompozycji: 'WWeiss',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
W okresie międzywojennym zauważalne jest w oeuvre Wojciecha Weissa szczególne przywiązanie do tradycyjnych wartości sztuki. Twórczość ta wykazuje bowiem znaczne skupienie na formie przedmiotu, jego strukturze i budowie. Nie bez znaczenia pozostają przekazywane w kompozycjach treści i ukryte symbole. Ta dążność do „mówienia” poprzez malarstwo jest mocno zakorzeniona w polskiej sztuce już od czasów romantyzmu, a była kultywowana w twórczości XIX-wiecznych mistrzów takich jak chociażby Jacek Malczewski i jego nasycone symbolicznymi treściami malarstwo. Weiss opiera się awangardzie i pozostaje zdecydowanie na pozycji klasyka a nie buntownika. W portretach czy martwych naturach przemyca pewnego rodzaju pesymizm podkreślający ich wanitatywny charakter właściwy holenderskim mistrzom XVII wieku. I tak „począwszy od połowy lat 20. w sztuce Weissa rysuje się swoista dychotomia. Z jednej strony ścisły kontakt z naturą doprowadza (…) w latach 30. do postawy jawnie panteistycznej, z drugiej artysta coraz bardziej izoluje się w swej pracowni, gdzie powstają akty i martwe natury” (Łukasz Kossowski, Wojciech Weiss, Warszawa 2006, s. 79). Jak pisze dalej autor, zostaje „malarz(…) pozbawiony słoneczności natury żywej, zamknięty w płytkiej przestrzeni atelier wśród piętrzących się płócien i blejtramów…”. Martwa natura z makami w wazonie powstała w dojrzałym okresie twórczości artysty jako jedno z wielu tego typu przedstawień Weissa. W kompozycji ujawniają się jednak nie wszystkie opisane powyżej aspekty estetyczne. Szczególnie ważna wydaje się tutaj niezwykle intensywna czerwień kwiatów, które nie mają w sobie nic z opisu Kossowskiego. Wręcz przeciwnie, wydają się namacalną interpretacją natury „żywej” a nie „martwej”, beznamiętnej i melancholijnej. Na obrazie Weissa przeplatają się ze sobą pesymizm i afirmacja życia. Z jednej strony kompozycja ta emanuje spokojem, z drugiej natomiast ujawnia pewne aspekty estetyki wanitatywnej. Wyraźnym symptomem upływającego czasu są tutaj opadłe na blat stołu płatki sugerujące przemijalność świata, a wraz z nim całej natury.
Przyszedł na świat w Leordzie, na Bukowinie w Rumunii. Profesja ojca – kolejarza odcisnęła wyraźne piętno na późniejszej twórczości artysty, który wielokrotnie powracał do motywów kolejowych (Płaszów, Strzyżów). Kształcił się początkowo we Lwowie, a następnie po przeprowadzce na Podgórze, w Krakowie. W 1892 roku dzięki przychylności Jana Matejki został przyjęty od razu na drugi rok studiów w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W czasie edukacji odbył pierwszą podróż po Europie i odwiedził Paryż. Pod jego wpływem, a także po spotkaniu ze Stanisławem Przybyszewskim zaczęły narastać w jego twórczości dekadenckie tendencje ekspresjonistyczne. Naukę zakończył w majsterszuli Leona Wyczółkowskiego w 1898. Jeszcze w tym samym roku wziął udział w wystawie "Sztuki" i rozpoczął współpracę z krakowskim "Życiem". W latach 1899-1903 wyprawiał się regularnie do podkarpackiego Strzyżowa, gdzie wraz z mężem i dziećmi na stacji kolejowej mieszkała jego siostra. To tam powstały najważniejsze symbolistyczno-ekspresyjne dzieła artysty wraz z „Opętaniem” czy „Promiennym zachodem słońca” na czele. W 1901 roku otrzymał od hr. Michała Tyszkiewicza stypendium, które wykorzystał na wyjazd do Italii. Odwiedził m.in. Rzym i Wenecję, do której powracał wyjątkowo chętnie.
W 1904 roku zakupił dom w Kalwarii Zebrzydowskiej. Miejsce to stało się jego azylem i przestrzenią dla licznych plenerów na kolejne lata. W tym czasie nastąpiło przejście od katastrofizmu do afirmacji życia, przyrody i świata. W 1905 rozpoczyna się w jego twórczości tzw. "biały okres", który potrwa do 1912, a w którym Weiss diametralnie rozjaśnia paletę barwną i inspiruje się sztuką Japonii. W 1907 do Krakowa przyjedzie Irena Silberger (Aneri), z którą artysta weźmie ślub rok później. Jest to czas prężnego rozwoju kariery Weissa. Zostaje on członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Secesji Wiedeńskiej, a także prezesem "Sztuki". Lata 20. to okres rodzinnej i artystycznej stabilizacji. Rodzina Weissów przeprowadza się do willi zaprojektowanej dla nich przez Tadeusza Stryjeńskiego i Franciszka Mączyńskiego przy ul. Krupniczej 31. Okres dwudziestolecia międzywojennego obfitować będzie w liczne akty, martwe natury i pejzaże utrzymane w duchu dawnych mistrzów i niepozbawione refleksów nowoczesnych prądów w sztuce, jak chociażby francuski impresjonizm. Weiss często odwiedzał wówczas południe Europy, szczególnie Niceę, w której mieszkała siostra Aneri, Maria Sperling, także malarka. W latach 30. twórca odbywał wraz z żoną regularne plenery malarskie nad Bałtykiem. Chętnie jeździ także do Ojcowa i Poronina. Wciąż stałym miejscem jego artystycznych zmagań była Kalwaria Zebrzydowska. W 1948 roku otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa za całokształt twórczości.
Description:
Poppies in a vase
oil/paperboard, 64 x 50 cm; signed on the right, inside the composition: 'WWeiss',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
W okresie międzywojennym zauważalne jest w oeuvre Wojciecha Weissa szczególne przywiązanie do tradycyjnych wartości sztuki. Twórczość ta wykazuje bowiem znaczne skupienie na formie przedmiotu, jego strukturze i budowie. Nie bez znaczenia pozostają przekazywane w kompozycjach treści i ukryte symbole. Ta dążność do „mówienia” poprzez malarstwo jest mocno zakorzeniona w polskiej sztuce już od czasów romantyzmu, a była kultywowana w twórczości XIX-wiecznych mistrzów takich jak chociażby Jacek Malczewski i jego nasycone symbolicznymi treściami malarstwo. Weiss opiera się awangardzie i pozostaje zdecydowanie na pozycji klasyka a nie buntownika. W portretach czy martwych naturach przemyca pewnego rodzaju pesymizm podkreślający ich wanitatywny charakter właściwy holenderskim mistrzom XVII wieku. I tak „począwszy od połowy lat 20. w sztuce Weissa rysuje się swoista dychotomia. Z jednej strony ścisły kontakt z naturą doprowadza (…) w latach 30. do postawy jawnie panteistycznej, z drugiej artysta coraz bardziej izoluje się w swej pracowni, gdzie powstają akty i martwe natury” (Łukasz Kossowski, Wojciech Weiss, Warszawa 2006, s. 79). Jak pisze dalej autor, zostaje „malarz(…) pozbawiony słoneczności natury żywej, zamknięty w płytkiej przestrzeni atelier wśród piętrzących się płócien i blejtramów…”. Martwa natura z makami w wazonie powstała w dojrzałym okresie twórczości artysty jako jedno z wielu tego typu przedstawień Weissa. W kompozycji ujawniają się jednak nie wszystkie opisane powyżej aspekty estetyczne. Szczególnie ważna wydaje się tutaj niezwykle intensywna czerwień kwiatów, które nie mają w sobie nic z opisu Kossowskiego. Wręcz przeciwnie, wydają się namacalną interpretacją natury „żywej” a nie „martwej”, beznamiętnej i melancholijnej. Na obrazie Weissa przeplatają się ze sobą pesymizm i afirmacja życia. Z jednej strony kompozycja ta emanuje spokojem, z drugiej natomiast ujawnia pewne aspekty estetyki wanitatywnej. Wyraźnym symptomem upływającego czasu są tutaj opadłe na blat stołu płatki sugerujące przemijalność świata, a wraz z nim całej natury.
Przyszedł na świat w Leordzie, na Bukowinie w Rumunii. Profesja ojca – kolejarza odcisnęła wyraźne piętno na późniejszej twórczości artysty, który wielokrotnie powracał do motywów kolejowych (Płaszów, Strzyżów). Kształcił się początkowo we Lwowie, a następnie po przeprowadzce na Podgórze, w Krakowie. W 1892 roku dzięki przychylności Jana Matejki został przyjęty od razu na drugi rok studiów w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W czasie edukacji odbył pierwszą podróż po Europie i odwiedził Paryż. Pod jego wpływem, a także po spotkaniu ze Stanisławem Przybyszewskim zaczęły narastać w jego twórczości dekadenckie tendencje ekspresjonistyczne. Naukę zakończył w majsterszuli Leona Wyczółkowskiego w 1898. Jeszcze w tym samym roku wziął udział w wystawie "Sztuki" i rozpoczął współpracę z krakowskim "Życiem". W latach 1899-1903 wyprawiał się regularnie do podkarpackiego Strzyżowa, gdzie wraz z mężem i dziećmi na stacji kolejowej mieszkała jego siostra. To tam powstały najważniejsze symbolistyczno-ekspresyjne dzieła artysty wraz z „Opętaniem” czy „Promiennym zachodem słońca” na czele. W 1901 roku otrzymał od hr. Michała Tyszkiewicza stypendium, które wykorzystał na wyjazd do Italii. Odwiedził m.in. Rzym i Wenecję, do której powracał wyjątkowo chętnie.
W 1904 roku zakupił dom w Kalwarii Zebrzydowskiej. Miejsce to stało się jego azylem i przestrzenią dla licznych plenerów na kolejne lata. W tym czasie nastąpiło przejście od katastrofizmu do afirmacji życia, przyrody i świata. W 1905 rozpoczyna się w jego twórczości tzw. "biały okres", który potrwa do 1912, a w którym Weiss diametralnie rozjaśnia paletę barwną i inspiruje się sztuką Japonii. W 1907 do Krakowa przyjedzie Irena Silberger (Aneri), z którą artysta weźmie ślub rok później. Jest to czas prężnego rozwoju kariery Weissa. Zostaje on członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, Secesji Wiedeńskiej, a także prezesem "Sztuki". Lata 20. to okres rodzinnej i artystycznej stabilizacji. Rodzina Weissów przeprowadza się do willi zaprojektowanej dla nich przez Tadeusza Stryjeńskiego i Franciszka Mączyńskiego przy ul. Krupniczej 31. Okres dwudziestolecia międzywojennego obfitować będzie w liczne akty, martwe natury i pejzaże utrzymane w duchu dawnych mistrzów i niepozbawione refleksów nowoczesnych prądów w sztuce, jak chociażby francuski impresjonizm. Weiss często odwiedzał wówczas południe Europy, szczególnie Niceę, w której mieszkała siostra Aneri, Maria Sperling, także malarka. W latach 30. twórca odbywał wraz z żoną regularne plenery malarskie nad Bałtykiem. Chętnie jeździ także do Ojcowa i Poronina. Wciąż stałym miejscem jego artystycznych zmagań była Kalwaria Zebrzydowska. W 1948 roku otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa za całokształt twórczości.
Description:
Poppies in a vase
oil/paperboard, 64 x 50 cm; signed on the right, inside the composition: 'WWeiss',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/tektura
Sygnatura
sygnowany po prawej, wewnątrz kompozycji: 'WWeiss'
Proweniencja
DESA Unicum, październik 2010; kolekcja prywatna, Warszawa
