9
Magdalena Abakanowicz (1930 - 2017) | "Duży", 2010
Estymacja:
2,000,000 zł - 2,500,000 zł
Sprzedane
1,750,000 zł
Aukcja na żywo
Rzeźba i Formy Przestrzenne
Wymiary
300 x 150 x 100 cm
Kategoria
Opis
drewno, juta, stal, 300 x 150 x 100 cm, sygnowany i datowany na tabliczce: 'DUŻY | M. ABAKANOWICZ | 2010',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„W człowieku istnieje niepełna świadomość własnych kalectw – na tyle niepełna, że pozwala nam ona coś ciągle zdobywać i poszukiwać nowych spełnień. Niektóre z nich udowadniają obecność tkwiącego w nas instynktu samozagłady. Wynika to także z obserwacji zbiorowego działania czy choćby z tego, że nasza bogata wyobraźnia nie obejmuje skutków naszych wynalazków”.
Magdalena Abakanowicz
Magdalena Abakanowicz była niewątpliwie jedną z najbardziej znanych na świecie polskich artystek. Kojarzona jest głównie z rzeźbiarskich realizacji, w których znacznie wykraczała poza ramy tej dyscypliny sztuki. Zaprezentowana praca „Duży” to powstała w 2010 imponujących rozmiarów realizacja wykonana z juty oraz drewna. Przedstawia człowieczą formę usadzoną na drewnianym postumencie. Jest ona wyjątkowa ze względu na swoją skalę – rzeźba mierzy prawie 3 metry wysokości. Instalację z 10 figur siedzących można było podziwiać w Niemczech, w Bad Homburgu, w 2010. Prace te można nadal oglądać w muzeum w Galerie Scheffel we wspomnianym mieście. Instalacja, inaczej niż zaprezentowana praca, powstała z żeliwa. Pierwsze prace z cyklu „Postaci siedzących” powstały w latach 1974-84. Co ciekawe, były to pierwsze realizacje figuratywne artystki, a więc niejako protoplaści wielu konfiguracji, które pojawiły się w jej twórczości później. Prace z cyklu powstawały dzięki autorskiej i oryginalnej metodzie odlewu. Abakanowicz zamaczała fragmenty jutowych worków w kleju, następnie starannie układała je w odlewach, łącząc fragmenty w łaty. W ten sposób otrzymywała zwielokrotnione, przejmujące, humanoidalne dzieła.
Cykl „Postaci siedzących” pozwala na dyskusję o wielości i indywidualności dzięki prześledzeniu różnic w pozornie identycznych skorupach. Uwieczniona przez Abakanowicz postać jest pozbawiona przedramion i głowy. Choć „Postacie siedzące” w różnych rozmiarach były wykonywane na zasadzie serii z jednego odlewu, to różnią się one między sobą fakturą. Na jednych workowe płótno jest przyklejone w gładki sposób, inne są bardziej pofałdowane, z wyraźną teksturą. Sprawia to, że każda z prac stanowi osobne, unikatowe arcydzieło, które wygląda znakomicie zarówno w pojedynkę, jak i w towarzystwie pozostałych prac z tego cyklu, tworząc tym samym samotny tłum. Dodatkowo ta innowacyjna metoda sprawia, że każda praca jest unikatem i nie znajdziemy dwóch identycznych jutowych rzeźb Abakanowicz.
Prace Magdaleny Abakanowicz często są dla nas enigmatyczne w swym przekazie. Dopiero czytając wypowiedzi czy biografię artystki, możemy dostrzec ich ukryty sens. Wychodzi na jaw jej fascynacja biologizmem oraz przemyślenia na temat ludzkiej egzystencji. Gdy tworzyła, mięsiste, barwne abakany, dawała upust swej fascynacji popędami i witalizmem. Z czasem zachwyt nad pierwotnymi instynktami został u niej zastąpiony przez melancholijną refleksję na temat przemijania. W latach 70. powstały „Alteracje”, cykl prac, w którego skład wchodziły „Głowy”, „Plecy”, „Embriologia” czy „Postacie siedzące”. Poszczególne serie Abakanowicz wykonywała niemalże równolegle. Artystka postępowała tak, jakby pragnęła maksymalnie nasycić swoje otoczenie nowymi elementami. Chciała zbudować przeciwstawną retorykę do tej, którą stworzyła w abakanach. Kontrast pomiędzy tymi cyklami jest widoczny na pierwszy rzut oka. Przepych unerwionych, pulsujących życiem i kolorem kształtów został zastąpiony przez skromne figury wykonane ze zgrzebnego płótna. Głowy bez torsów lub ciała bez głów, wypchane sznurami i pakułami, tłumy obłych ciał emanowały niepokojem i refleksją na temat przemijalności i zagłady. Artystka przeżyła okrucieństwa II wojny światowej. Jako dziewczynka była nawet świadkiem, gdy w 1943 jej matka została zraniona w rękę przez żołnierza. Widok zwisającego ramienia, które zmieniło się w kawałek oddzielonego od ciała mięsa, to obraz, który na zawsze pozostał w jej pamięci. Stał się dla niej przekleństwem, ale także twórczą kanwą, motywem do działalności artystycznej. Rok później nastoletnia Magdalena pomagała poszkodowanym powstańcom warszawskim w prowizorycznym, polowym szpitalu. Amputacje kończyn były tam powszechne. Nie dziwi zatem fakt, że w jej twórczości ciała ludzkie często są niekompletne, znacząco okaleczone. Istotną rolę w kształtowaniu bezkompromisowego charakteru przyszłej rzeźbiarki odegrało także zamiłowanie do sportu. Już dwa lata po zakończeniu wojny została Mistrzynią Polski w biegach sztafetowych. Sportowe sukcesy wzmogły w Abakanowicz wolę walki, ukazały możliwość zwycięstwa oraz uświadomiły, że ciało jest pewnego rodzaju tworzywem, które możemy kształtować poprzez ćwiczenia i aktywność fizyczną. Jej rzeźby często posiadają pięknie wymodelowane torsy i atletyczne brzuchy.
Magdalena Abakanowicz studiowała w latach 1950-54 na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uprawiała rzeźbę. Pierwsze prace, które przyniosły jej międzynarodową sławę to monumentalne, przestrzenne gobeliny o reliefowej fakturze Abakany. Rzeźby artystki wykonane są w wielu technikach i różnych materiałach: ceramika, drewno, brąz, plastik - zarówno figuratywne, jak i niefiguratywne. Wykonała i zrealizowała wiele projektów dla miejsc publicznych i muzeów. W latach 1965-90 wykładała w poznańskiej ASP. Jest autorką erudycyjnych esejów poświęconych sztuce, mitologii, religii. W roku 1965 otrzymała nagrodę Grand Prix na Biennale Sao Paulo. Przez krytykę światową zaliczana do ścisłej czołówki artystów XX wieku.
Description:
"Big", 2010
wood, juta, steel, 300 x 150 x 100 cm; signed and dated on the plate: 'DUZY | M. ABAKANOWICZ | 2010', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„W człowieku istnieje niepełna świadomość własnych kalectw – na tyle niepełna, że pozwala nam ona coś ciągle zdobywać i poszukiwać nowych spełnień. Niektóre z nich udowadniają obecność tkwiącego w nas instynktu samozagłady. Wynika to także z obserwacji zbiorowego działania czy choćby z tego, że nasza bogata wyobraźnia nie obejmuje skutków naszych wynalazków”.
Magdalena Abakanowicz
Magdalena Abakanowicz była niewątpliwie jedną z najbardziej znanych na świecie polskich artystek. Kojarzona jest głównie z rzeźbiarskich realizacji, w których znacznie wykraczała poza ramy tej dyscypliny sztuki. Zaprezentowana praca „Duży” to powstała w 2010 imponujących rozmiarów realizacja wykonana z juty oraz drewna. Przedstawia człowieczą formę usadzoną na drewnianym postumencie. Jest ona wyjątkowa ze względu na swoją skalę – rzeźba mierzy prawie 3 metry wysokości. Instalację z 10 figur siedzących można było podziwiać w Niemczech, w Bad Homburgu, w 2010. Prace te można nadal oglądać w muzeum w Galerie Scheffel we wspomnianym mieście. Instalacja, inaczej niż zaprezentowana praca, powstała z żeliwa. Pierwsze prace z cyklu „Postaci siedzących” powstały w latach 1974-84. Co ciekawe, były to pierwsze realizacje figuratywne artystki, a więc niejako protoplaści wielu konfiguracji, które pojawiły się w jej twórczości później. Prace z cyklu powstawały dzięki autorskiej i oryginalnej metodzie odlewu. Abakanowicz zamaczała fragmenty jutowych worków w kleju, następnie starannie układała je w odlewach, łącząc fragmenty w łaty. W ten sposób otrzymywała zwielokrotnione, przejmujące, humanoidalne dzieła.
Cykl „Postaci siedzących” pozwala na dyskusję o wielości i indywidualności dzięki prześledzeniu różnic w pozornie identycznych skorupach. Uwieczniona przez Abakanowicz postać jest pozbawiona przedramion i głowy. Choć „Postacie siedzące” w różnych rozmiarach były wykonywane na zasadzie serii z jednego odlewu, to różnią się one między sobą fakturą. Na jednych workowe płótno jest przyklejone w gładki sposób, inne są bardziej pofałdowane, z wyraźną teksturą. Sprawia to, że każda z prac stanowi osobne, unikatowe arcydzieło, które wygląda znakomicie zarówno w pojedynkę, jak i w towarzystwie pozostałych prac z tego cyklu, tworząc tym samym samotny tłum. Dodatkowo ta innowacyjna metoda sprawia, że każda praca jest unikatem i nie znajdziemy dwóch identycznych jutowych rzeźb Abakanowicz.
Prace Magdaleny Abakanowicz często są dla nas enigmatyczne w swym przekazie. Dopiero czytając wypowiedzi czy biografię artystki, możemy dostrzec ich ukryty sens. Wychodzi na jaw jej fascynacja biologizmem oraz przemyślenia na temat ludzkiej egzystencji. Gdy tworzyła, mięsiste, barwne abakany, dawała upust swej fascynacji popędami i witalizmem. Z czasem zachwyt nad pierwotnymi instynktami został u niej zastąpiony przez melancholijną refleksję na temat przemijania. W latach 70. powstały „Alteracje”, cykl prac, w którego skład wchodziły „Głowy”, „Plecy”, „Embriologia” czy „Postacie siedzące”. Poszczególne serie Abakanowicz wykonywała niemalże równolegle. Artystka postępowała tak, jakby pragnęła maksymalnie nasycić swoje otoczenie nowymi elementami. Chciała zbudować przeciwstawną retorykę do tej, którą stworzyła w abakanach. Kontrast pomiędzy tymi cyklami jest widoczny na pierwszy rzut oka. Przepych unerwionych, pulsujących życiem i kolorem kształtów został zastąpiony przez skromne figury wykonane ze zgrzebnego płótna. Głowy bez torsów lub ciała bez głów, wypchane sznurami i pakułami, tłumy obłych ciał emanowały niepokojem i refleksją na temat przemijalności i zagłady. Artystka przeżyła okrucieństwa II wojny światowej. Jako dziewczynka była nawet świadkiem, gdy w 1943 jej matka została zraniona w rękę przez żołnierza. Widok zwisającego ramienia, które zmieniło się w kawałek oddzielonego od ciała mięsa, to obraz, który na zawsze pozostał w jej pamięci. Stał się dla niej przekleństwem, ale także twórczą kanwą, motywem do działalności artystycznej. Rok później nastoletnia Magdalena pomagała poszkodowanym powstańcom warszawskim w prowizorycznym, polowym szpitalu. Amputacje kończyn były tam powszechne. Nie dziwi zatem fakt, że w jej twórczości ciała ludzkie często są niekompletne, znacząco okaleczone. Istotną rolę w kształtowaniu bezkompromisowego charakteru przyszłej rzeźbiarki odegrało także zamiłowanie do sportu. Już dwa lata po zakończeniu wojny została Mistrzynią Polski w biegach sztafetowych. Sportowe sukcesy wzmogły w Abakanowicz wolę walki, ukazały możliwość zwycięstwa oraz uświadomiły, że ciało jest pewnego rodzaju tworzywem, które możemy kształtować poprzez ćwiczenia i aktywność fizyczną. Jej rzeźby często posiadają pięknie wymodelowane torsy i atletyczne brzuchy.
Magdalena Abakanowicz studiowała w latach 1950-54 na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uprawiała rzeźbę. Pierwsze prace, które przyniosły jej międzynarodową sławę to monumentalne, przestrzenne gobeliny o reliefowej fakturze Abakany. Rzeźby artystki wykonane są w wielu technikach i różnych materiałach: ceramika, drewno, brąz, plastik - zarówno figuratywne, jak i niefiguratywne. Wykonała i zrealizowała wiele projektów dla miejsc publicznych i muzeów. W latach 1965-90 wykładała w poznańskiej ASP. Jest autorką erudycyjnych esejów poświęconych sztuce, mitologii, religii. W roku 1965 otrzymała nagrodę Grand Prix na Biennale Sao Paulo. Przez krytykę światową zaliczana do ścisłej czołówki artystów XX wieku.
Description:
"Big", 2010
wood, juta, steel, 300 x 150 x 100 cm; signed and dated on the plate: 'DUZY | M. ABAKANOWICZ | 2010', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Stan zachowania
0
Technika
drewno, juta, stal
Sygnatura
sygnowany i datowany na tabliczce: 'DUŻY | M. ABAKANOWICZ | 2010'
Proweniencja
0
Literatura
Magdalena Abakanowicz. Potnia Theron, kat. wyst., red. Dorota Grubbe-Thiede i in., Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie, 2012, s. 134 (il.)
Wystawiany
0
