24
Marek Dariusz Kamieński | "Bracon Aż", 1989
Estymacja:
15,000 zł - 20,000 zł
Sprzedane
11,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Ekspresja Przełomu Wieków
Artysta
Marek Dariusz Kamieński (1953)
Wymiary
170 x 220 cm
Opis
akryl, olej/płótno, 170 x 220 cm, sygnowany l.d.: 'm. kamiński',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
SKANDALISTA NOWEJ EKSPRESJI
Marek Dariusz Kamieński zadebiutował w katowickiej BWA w 1983, ale uwagę ogólnopolskiej krytyki zwróciła dopiero ekspozycja w Starej Kordegardzie w Warszawie w 1984. Na kontrowersyjność jego twórczości wpłynęła podejmowana tematyka – ukazywanych topless dziewczyn, często inspirowanych publikacjami amerykańskiej edycji „Playboya”. Wystawom tym dodatkowego wyrazu dodawały filmy video z pokazami owych kobiet na żywo, o których wspominał w jednym z wywiadów: „Na pierwsze piętnaście minut wernisażu filmy były idealne: przykuwały uwagę i nie nudziły. Graliśmy muzykę na żywo, a na monitorach prezentowane były filmy. Raz zrobiłem też pokaz z projektora 16 mm podczas performance’u w galerii Zakład Remont w 1985. Nagrywaliśmy wtedy materiał na drugi festiwal w Jarocinie w tym klubie. Z udziałem publiczności. I wtedy wyświetlałem też film. Był to jego ostatni pokaz, gdyż podczas projekcji taśma spadała na ziemię i po seansie została po prostu zamieciona i wyrzucona. To był film jednorazowego użytku”. (Marek Dariusz Kamieński, Bez tytułu. Rozmowa z Markiem Kamińskim, przeprowadzona przez Krzysztofa Stanisławskiego [w:] Krzysztof Stanisławski, Nowa ekspresja. 20 lat. Vol. 2, Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Olsztyn; Galeria Szyb Wilson, Katowice 2008. s. 93).
Omawiana kompozycja Kamieńskiego wraz z prezentowaną żabą wpisuje się w dodatkowy aspekt w twórczości artysty, przypadający na okres lat 1986-1988, zbieżny z narodzinami swojego dziecka. Jak sam przyznaje, wykorzystywane wówczas motywy zwierzęce przybierały w kompozycjach monstrualne rozmiary, dodając im pewnej „ostrości” i ekspresji. Widoczne tutaj są również inspiracje kubizmem i futuryzmem, które wynikały z potrzeby dalszej komplikacji narracji w obrębie powierzchni obrazu. Tym samym Kamieński wykształcił własny styl oparty na ukazaniu relacji pomiędzy kilkoma postaciami z wieloma planami kompozycji. Ową postawę twórczą artysta w pełni rozwinął również na początku lat 90., na które to przypadł okres łączenia narracji realistycznej z kierunkami awangardowymi. Jednocześnie działania te wynikały z narastającej, krytycznej relacji wobec zjawiska nowej ekspresji, któremu Kamieński zarzucał powtarzalność i manieryczność. Podejmowane wówczas tematy z klasyki malarstwa osiągnęły swój pełny wyraz w dziełach prezentowanych na wystawie w Galerii Promocyjnej zatytułowanej „Kompozycje Couberta, Delacroix i innych malarzy romantycznych wykonuje Marek Kamieński”. Kamieński wraz z towarzyszącym mu mianem skandalisty nowej ekspresji był jednocześnie uznawany za sztandarowego artystę młodej sztuki lat 80. Jednakże pozostawał on artystą odosobnionym, którego niezwykle oryginalne, wyrafinowane i erudycyjne rozwiązania formalne często nie opuszczały jego pracowni. W latach 1991-98 dzieła Kamieńskiego były prezentowane na zaledwie kilku wystawach – w obrębie Górnego Śląska i Niemiec. Z czasem Kamieński odszedł od futuryzmu, pozostawiając w swoich kompozycjach elementy malarstwa „Nowych Starych Mistrzów”.
Marek Kamieński (ur. 1953) Malarz, rysownik, autor filmów, instalacji i performance, jeden z głównych przedstawicieli malarstwa „nowej ekspresji” lat 80, wokalista i producent zespołu Zilch (Jarocin 1984-1985), urodził się w Katowicach. W latach 1972-1979 studiował w tamtejszej filii krakowskiej ASP na Wydziale Grafiki, po czym włączył się w nurt sztuki lat 80, ze swoim podszytym ironią i mocno epatującym erotyką wielkoformatowym malarstwem połączonym z fotografią. Pierwsza indywidualna wystawa artysty miała miejsce w 1983 roku w katowickim BWA. Wykorzystując zdjęcia z pism ilustrowanych i pornograficznych, łączył popartowską stylistykę z wręcz “dziko” nakładaną na płótno farbą (Motorhead, 1982). Nie stronił również od żartobliwych, fantastycznych wizji, jak choćby silnie naładowanych ekspresją, monstrualnie powiększonych pluszowych zabawek, cytatów z obrazów Jana Matejki czy fantazyjnych stworzeń (Dinozaury, 1985). Od tego czasu gromadzi i łączy motywy dowolnie, mieszając elementy kultury wysokiej i plebejskiej z ikonami europejskiej sztuki. Pod koniec lat 80 odchodzi od „dzikiego” malarstwa na rzecz postmodernistycznej zabawy z różnymi konwencjami. Nawiązuje do stylistyki futurystycznej (Sokrates tańczący, Śniadanie na trawie, 1991), a w następnych latach do klasyki malarstwa trawestując i cytując, mieszając i parafrazując różne znane wątki malarskie. Narracyjny, wieloaspektowy i wieloplanowy sposób kreacji motywów na płótnie kontynuuje do dziś. Jego obecne prace (Vincent i Paul idą na motyw, 2009), solidnie dopracowane, wręcz dekoracyjne, emanują feerią ostrych barw, płasko konstruowaną przestrzenią obrazu, zagęszczoną narracją ale też niekonwencjonalnymi zbitkami myślowymi, niestroniącymi od pastiszu.
Wielka encyklopedia malarstwa polskiego, słowo wstępne, Jan. K. Ostrowski, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2011
Description:
"Bracon Az", 1989
acrylic, oil/canvas, 170 x 220 cm; signed lower left: 'm. kaminski', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
SKANDALISTA NOWEJ EKSPRESJI
Marek Dariusz Kamieński zadebiutował w katowickiej BWA w 1983, ale uwagę ogólnopolskiej krytyki zwróciła dopiero ekspozycja w Starej Kordegardzie w Warszawie w 1984. Na kontrowersyjność jego twórczości wpłynęła podejmowana tematyka – ukazywanych topless dziewczyn, często inspirowanych publikacjami amerykańskiej edycji „Playboya”. Wystawom tym dodatkowego wyrazu dodawały filmy video z pokazami owych kobiet na żywo, o których wspominał w jednym z wywiadów: „Na pierwsze piętnaście minut wernisażu filmy były idealne: przykuwały uwagę i nie nudziły. Graliśmy muzykę na żywo, a na monitorach prezentowane były filmy. Raz zrobiłem też pokaz z projektora 16 mm podczas performance’u w galerii Zakład Remont w 1985. Nagrywaliśmy wtedy materiał na drugi festiwal w Jarocinie w tym klubie. Z udziałem publiczności. I wtedy wyświetlałem też film. Był to jego ostatni pokaz, gdyż podczas projekcji taśma spadała na ziemię i po seansie została po prostu zamieciona i wyrzucona. To był film jednorazowego użytku”. (Marek Dariusz Kamieński, Bez tytułu. Rozmowa z Markiem Kamińskim, przeprowadzona przez Krzysztofa Stanisławskiego [w:] Krzysztof Stanisławski, Nowa ekspresja. 20 lat. Vol. 2, Galeria Sztuki Współczesnej BWA, Olsztyn; Galeria Szyb Wilson, Katowice 2008. s. 93).
Omawiana kompozycja Kamieńskiego wraz z prezentowaną żabą wpisuje się w dodatkowy aspekt w twórczości artysty, przypadający na okres lat 1986-1988, zbieżny z narodzinami swojego dziecka. Jak sam przyznaje, wykorzystywane wówczas motywy zwierzęce przybierały w kompozycjach monstrualne rozmiary, dodając im pewnej „ostrości” i ekspresji. Widoczne tutaj są również inspiracje kubizmem i futuryzmem, które wynikały z potrzeby dalszej komplikacji narracji w obrębie powierzchni obrazu. Tym samym Kamieński wykształcił własny styl oparty na ukazaniu relacji pomiędzy kilkoma postaciami z wieloma planami kompozycji. Ową postawę twórczą artysta w pełni rozwinął również na początku lat 90., na które to przypadł okres łączenia narracji realistycznej z kierunkami awangardowymi. Jednocześnie działania te wynikały z narastającej, krytycznej relacji wobec zjawiska nowej ekspresji, któremu Kamieński zarzucał powtarzalność i manieryczność. Podejmowane wówczas tematy z klasyki malarstwa osiągnęły swój pełny wyraz w dziełach prezentowanych na wystawie w Galerii Promocyjnej zatytułowanej „Kompozycje Couberta, Delacroix i innych malarzy romantycznych wykonuje Marek Kamieński”. Kamieński wraz z towarzyszącym mu mianem skandalisty nowej ekspresji był jednocześnie uznawany za sztandarowego artystę młodej sztuki lat 80. Jednakże pozostawał on artystą odosobnionym, którego niezwykle oryginalne, wyrafinowane i erudycyjne rozwiązania formalne często nie opuszczały jego pracowni. W latach 1991-98 dzieła Kamieńskiego były prezentowane na zaledwie kilku wystawach – w obrębie Górnego Śląska i Niemiec. Z czasem Kamieński odszedł od futuryzmu, pozostawiając w swoich kompozycjach elementy malarstwa „Nowych Starych Mistrzów”.
Marek Kamieński (ur. 1953) Malarz, rysownik, autor filmów, instalacji i performance, jeden z głównych przedstawicieli malarstwa „nowej ekspresji” lat 80, wokalista i producent zespołu Zilch (Jarocin 1984-1985), urodził się w Katowicach. W latach 1972-1979 studiował w tamtejszej filii krakowskiej ASP na Wydziale Grafiki, po czym włączył się w nurt sztuki lat 80, ze swoim podszytym ironią i mocno epatującym erotyką wielkoformatowym malarstwem połączonym z fotografią. Pierwsza indywidualna wystawa artysty miała miejsce w 1983 roku w katowickim BWA. Wykorzystując zdjęcia z pism ilustrowanych i pornograficznych, łączył popartowską stylistykę z wręcz “dziko” nakładaną na płótno farbą (Motorhead, 1982). Nie stronił również od żartobliwych, fantastycznych wizji, jak choćby silnie naładowanych ekspresją, monstrualnie powiększonych pluszowych zabawek, cytatów z obrazów Jana Matejki czy fantazyjnych stworzeń (Dinozaury, 1985). Od tego czasu gromadzi i łączy motywy dowolnie, mieszając elementy kultury wysokiej i plebejskiej z ikonami europejskiej sztuki. Pod koniec lat 80 odchodzi od „dzikiego” malarstwa na rzecz postmodernistycznej zabawy z różnymi konwencjami. Nawiązuje do stylistyki futurystycznej (Sokrates tańczący, Śniadanie na trawie, 1991), a w następnych latach do klasyki malarstwa trawestując i cytując, mieszając i parafrazując różne znane wątki malarskie. Narracyjny, wieloaspektowy i wieloplanowy sposób kreacji motywów na płótnie kontynuuje do dziś. Jego obecne prace (Vincent i Paul idą na motyw, 2009), solidnie dopracowane, wręcz dekoracyjne, emanują feerią ostrych barw, płasko konstruowaną przestrzenią obrazu, zagęszczoną narracją ale też niekonwencjonalnymi zbitkami myślowymi, niestroniącymi od pastiszu.
Wielka encyklopedia malarstwa polskiego, słowo wstępne, Jan. K. Ostrowski, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2011
Description:
"Bracon Az", 1989
acrylic, oil/canvas, 170 x 220 cm; signed lower left: 'm. kaminski', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
akryl, olej/płótno
Sygnatura
sygnowany l.d.: 'm. kamiński'
