1
Stefan Gierowski | Bez tytułu, 1979
Estymacja:
35,000 zł - 50,000 zł
Sprzedane
32,000 zł
Aukcja na żywo
Wiek Koloryzmu
Artysta
Stefan Gierowski (1925 - 2022)
Wymiary
51 x 37 cm
Kategoria
Opis
akwarela/papier, 51 x 37 cm, sygnowany p.d.: 'S Gierowski' oraz sygnowany i datowany l.d.: 'Gierowski 79',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Wychodząc z założeń kolorystycznych, Gierowski dał zupełnie nową propozycję artystyczną. Uczynił to w sposób wyjątkowo prosty: Mondrian w wyniku analizy kubistycznej doszedł do mistycznej formuły pionu i poziomu, nadał im nowe znaczenie.
Gierowski (toutes proportions gardées) zrobił podobnie, z obrazu kolorystycznego wyeliminował motyw, zostawiając pozostałe jego cechy, czyli – skoncentrował się na problemach czysto malarskich, na analizie podstawowych elementów strukturalnych, na badaniu współzależności światła i koloru. I stała się rzecz przedziwna: obraz zyskał zupełnie inny wymiar”.
Mariusz Hermansdorfer
Prezentowana abstrakcyjna kompozycja autorstwa Stefana Gierowskiego powstała na bazie jego poszukiwań artystycznych typowych od lat 60. XX wieku. Realizowane w tym okresie dzieła charakteryzują się geometryczną budową obrazu i zawężoną gamą kolorystyczną. W latach 70. Gierowski wzbogacił kompozycje o gradacje kolorystyczne. Liczni krytycy sztuki zwracają uwagę na delikatność kolorów i jednolitość wizji, które są bliskie teorii unizmu Strzemińskiego. Koncepcja obrazu autonomicznego wywarła istotny wpływ na działalność artystyczną Gierowskiego. W procesie twórczym dużą rolę odgrywa jego intuicja malarska pozwalająca na wykorzystanie konkretnej, fizycznej wiedzy o kolorach i podkładach. Głównymi czynnikami składającymi się na powstanie dzieł artysty są przestrzeń, światło, linia oraz barwa. Tym, co odróżniało twórczość Gierowskiego w kontekście działań Strzemińskiego, jest sfera emocjonalna w dziele sztuki, do której obaj artyści podchodzili w odmienny sposób. Strzemiński zajmował się przede wszystkim samą czystą sztuką i jej wewnętrznymi relacjami, a dla Gierowskiego właśnie emocjonalna strona tworzenia odgrywała istotną rolę.
Od 1967 w kompozycjach artysty pojawia się linia i większego znaczenia nabiera kolor pozwalający na bardzo śmiałe poszukiwania. W twórczości Gierowskiego ważne znaczenie miały także teorie Kandyńskiego i wyprowadzone z nich poglądy grupy Formistów. Jednym z jego profesorów na krakowskiej ASP był właśnie sam Zbigniew Pronaszka. Jak zauważa Gierowski: „Uznałem za najbliższą moim skłonnościom krańcową decyzję poprzedników, że barwa, forma i materia są treścią obrazu i jedynym autonomicznym malarskim środkiem przekazu. Dawało to szansę istotnego pogłębiania moich wyobrażeń o rzeczywistości i opartego o fakty realistycznego widzenia przedmiotu moich zainteresowań, którym stał się problem światła i przestrzeni” (Stefan Gierowski [cyt. za:] Fijałkowski / Gierowski. Wizje malarstwa [kat. wys.], sierpień 2002, Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie, s. 7). W twórczości Gierowskiego ważną rolę w realizowaniu zasady autonomiczności odgrywał kolor. Artysta kontrastuje barwy bądź pokazuje je w odosobnieniu, pozwalając tym samym na wydobycie ich pełnej ekspresji. Kolor nie jest tu środkiem do wyrażania emocji, ale podstawowym narzędziem do ich wywoływania. W takim kontekście możemy się przyjrzeć także prezentowanej kompozycji abstrakcyjnej, która działa całą powierzchnią, w jednakowym natężeniu odcieni żółci i zieleni oraz światła. W efekcie Gierowski uzyskał charakterystyczny dla jego twórczości efekt nieskończoności. W tym miejscu również warto wrócić do teorii widzenia Strzemińskiego, którą artysta wykorzystał w swoich obrazach do świadomego oddziaływania na odbiorcę: „ciekawi mnie w nauce o barwie zależność między porządkiem chemicznym a psychologicznym oraz wydarzenia związane z wzajemnym oddziaływaniem barwników, prowadzące do przemian sugerujących daleko idące uogólnienia związane z egzystencją i życiem” (Stefan Gierowski, Nudne uwagi i narzekania [w:] Stefan Gierowski. Jakość, jasność, nasycenie. Malarstwo 2007-2010 [kat. wys.] [red.] W. Nowaczyk, wrzesień – listopad 2010, galeria aTAK, Warszawa 2010, s. 30). Gierowski w swojej twórczości wyraża konkretne idee i uważa niektóre pojęcia ukryte w podświadomości człowieka za niedające się inaczej przedstawić i wyrazić jak właśnie za pomocą malarstwa. W latach 80. dalsze poszukiwania artysty w kierunku barwy, geometrii, linii i światła skłoniły go aż do refleksji nad moralnością i wiarą, co obrazuje późniejszy jego cykl prac inspirowany dekalogiem. Jednym z głównych narzędzi tych działań jest wykorzystanie bieli emanującej wrażeniem pustki, połączonym z poczuciem niezwykłej siły twórczej. Zjawisko to jest zauważalne także w omawianym obrazie, gdzie biel jako przestrzeń twórcza jest efektem nakładających się na siebie płaszczyzn barwy żółtej i zielonej i działających autonomicznie. Abstrakcyjna kompozycja jest tym samym niezwykłą opowieścią o sile materii malarskiej, jej zdolnościach zabierania i wytwarzania światła, a także wzbudzania konkretnych emocji.
Przedstawiciel współczesnej awangardy malarskiej, studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach Zbigniewa Pronaszki i Karola Frycza. Równolegle studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Wojsława Mole. W 1949 zamieszkał w Warszawie. W latach 1956-61 współpracował z Galerią Krzywe Koło prowadzoną przez Mariana Bogusza. Od roku 1962 do 1996 prowadził działalność dydaktyczną na warszawskiej ASP, gdzie w latach 1975-81 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa, a w 1983 roku został wybrany na rektora-elekta. Władze stanu wojennego stanowczo odrzuciły tę kandydaturę. W latach 80. związany z kręgiem “kultury niezależnej”. W 1980 otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa.
Description:
Bez tytulu, 1979
watercolour/paper, 51 x 37 cm; sygnowany p.d.: 'S Gierowski' oraz sygnowany i datowany l.d.: 'Gierowski 79', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Wychodząc z założeń kolorystycznych, Gierowski dał zupełnie nową propozycję artystyczną. Uczynił to w sposób wyjątkowo prosty: Mondrian w wyniku analizy kubistycznej doszedł do mistycznej formuły pionu i poziomu, nadał im nowe znaczenie.
Gierowski (toutes proportions gardées) zrobił podobnie, z obrazu kolorystycznego wyeliminował motyw, zostawiając pozostałe jego cechy, czyli – skoncentrował się na problemach czysto malarskich, na analizie podstawowych elementów strukturalnych, na badaniu współzależności światła i koloru. I stała się rzecz przedziwna: obraz zyskał zupełnie inny wymiar”.
Mariusz Hermansdorfer
Prezentowana abstrakcyjna kompozycja autorstwa Stefana Gierowskiego powstała na bazie jego poszukiwań artystycznych typowych od lat 60. XX wieku. Realizowane w tym okresie dzieła charakteryzują się geometryczną budową obrazu i zawężoną gamą kolorystyczną. W latach 70. Gierowski wzbogacił kompozycje o gradacje kolorystyczne. Liczni krytycy sztuki zwracają uwagę na delikatność kolorów i jednolitość wizji, które są bliskie teorii unizmu Strzemińskiego. Koncepcja obrazu autonomicznego wywarła istotny wpływ na działalność artystyczną Gierowskiego. W procesie twórczym dużą rolę odgrywa jego intuicja malarska pozwalająca na wykorzystanie konkretnej, fizycznej wiedzy o kolorach i podkładach. Głównymi czynnikami składającymi się na powstanie dzieł artysty są przestrzeń, światło, linia oraz barwa. Tym, co odróżniało twórczość Gierowskiego w kontekście działań Strzemińskiego, jest sfera emocjonalna w dziele sztuki, do której obaj artyści podchodzili w odmienny sposób. Strzemiński zajmował się przede wszystkim samą czystą sztuką i jej wewnętrznymi relacjami, a dla Gierowskiego właśnie emocjonalna strona tworzenia odgrywała istotną rolę.
Od 1967 w kompozycjach artysty pojawia się linia i większego znaczenia nabiera kolor pozwalający na bardzo śmiałe poszukiwania. W twórczości Gierowskiego ważne znaczenie miały także teorie Kandyńskiego i wyprowadzone z nich poglądy grupy Formistów. Jednym z jego profesorów na krakowskiej ASP był właśnie sam Zbigniew Pronaszka. Jak zauważa Gierowski: „Uznałem za najbliższą moim skłonnościom krańcową decyzję poprzedników, że barwa, forma i materia są treścią obrazu i jedynym autonomicznym malarskim środkiem przekazu. Dawało to szansę istotnego pogłębiania moich wyobrażeń o rzeczywistości i opartego o fakty realistycznego widzenia przedmiotu moich zainteresowań, którym stał się problem światła i przestrzeni” (Stefan Gierowski [cyt. za:] Fijałkowski / Gierowski. Wizje malarstwa [kat. wys.], sierpień 2002, Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie, s. 7). W twórczości Gierowskiego ważną rolę w realizowaniu zasady autonomiczności odgrywał kolor. Artysta kontrastuje barwy bądź pokazuje je w odosobnieniu, pozwalając tym samym na wydobycie ich pełnej ekspresji. Kolor nie jest tu środkiem do wyrażania emocji, ale podstawowym narzędziem do ich wywoływania. W takim kontekście możemy się przyjrzeć także prezentowanej kompozycji abstrakcyjnej, która działa całą powierzchnią, w jednakowym natężeniu odcieni żółci i zieleni oraz światła. W efekcie Gierowski uzyskał charakterystyczny dla jego twórczości efekt nieskończoności. W tym miejscu również warto wrócić do teorii widzenia Strzemińskiego, którą artysta wykorzystał w swoich obrazach do świadomego oddziaływania na odbiorcę: „ciekawi mnie w nauce o barwie zależność między porządkiem chemicznym a psychologicznym oraz wydarzenia związane z wzajemnym oddziaływaniem barwników, prowadzące do przemian sugerujących daleko idące uogólnienia związane z egzystencją i życiem” (Stefan Gierowski, Nudne uwagi i narzekania [w:] Stefan Gierowski. Jakość, jasność, nasycenie. Malarstwo 2007-2010 [kat. wys.] [red.] W. Nowaczyk, wrzesień – listopad 2010, galeria aTAK, Warszawa 2010, s. 30). Gierowski w swojej twórczości wyraża konkretne idee i uważa niektóre pojęcia ukryte w podświadomości człowieka za niedające się inaczej przedstawić i wyrazić jak właśnie za pomocą malarstwa. W latach 80. dalsze poszukiwania artysty w kierunku barwy, geometrii, linii i światła skłoniły go aż do refleksji nad moralnością i wiarą, co obrazuje późniejszy jego cykl prac inspirowany dekalogiem. Jednym z głównych narzędzi tych działań jest wykorzystanie bieli emanującej wrażeniem pustki, połączonym z poczuciem niezwykłej siły twórczej. Zjawisko to jest zauważalne także w omawianym obrazie, gdzie biel jako przestrzeń twórcza jest efektem nakładających się na siebie płaszczyzn barwy żółtej i zielonej i działających autonomicznie. Abstrakcyjna kompozycja jest tym samym niezwykłą opowieścią o sile materii malarskiej, jej zdolnościach zabierania i wytwarzania światła, a także wzbudzania konkretnych emocji.
Przedstawiciel współczesnej awangardy malarskiej, studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach Zbigniewa Pronaszki i Karola Frycza. Równolegle studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem Wojsława Mole. W 1949 zamieszkał w Warszawie. W latach 1956-61 współpracował z Galerią Krzywe Koło prowadzoną przez Mariana Bogusza. Od roku 1962 do 1996 prowadził działalność dydaktyczną na warszawskiej ASP, gdzie w latach 1975-81 pełnił funkcję dziekana Wydziału Malarstwa, a w 1983 roku został wybrany na rektora-elekta. Władze stanu wojennego stanowczo odrzuciły tę kandydaturę. W latach 80. związany z kręgiem “kultury niezależnej”. W 1980 otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa.
Description:
Bez tytulu, 1979
watercolour/paper, 51 x 37 cm; sygnowany p.d.: 'S Gierowski' oraz sygnowany i datowany l.d.: 'Gierowski 79', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Stan zachowania
praca oprawiona
Technika
akwarela/papier
Sygnatura
sygnowany p.d.: 'S Gierowski' oraz sygnowany i datowany l.d.: 'Gierowski 79'
Proweniencja
Galeria Zderzak; kolekcja prywatna, Warszawa
