21
Ryszard Winiarski | "Obszar 33", 1970
Estymacja:
600,000 zł - 700,000 zł
Sprzedane
540,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Ryszard Winiarski (1936 - 2006)
Wymiary
100 x 100 x 11 cm
Kategoria
Opis
akryl, relief/drewno, płyta, 100 x 100 x 11 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu na ramie: 'WINIARSKI 1970 ACRYL, WOOD 100 x 100 cm', datowany i opisany na nalepce autorskiej p.d.: 'OBSZAR 33: Penetracja przestrzeni realnej z elementami o różnej wysokości | oraz wylosowanej strefie zagęszczenia. Zmienna losowa: Tabela | liczb i kostka do gry. Akryl, Drewno, 100 x 100 cm. 1970'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
GRA NA RAZ I DWA, ALBO ZERO I JEDEN
„Twórczość Ryszarda Winiarskiego jest zaprzeczeniem romantycznego postrzegania sztuki jako źródła i medium – emocji, wrażeń, subtelnych uczuć, barw, indywidualnej interpretacji… Jest natomiast bez wątpienia kreacją ponadczasową, nasyconą głęboką myślą i niezwykle wymagającą wobec odbiorcy”.
Waldemar Dąbrowski
Tym, co wyróżnia Ryszarda Winiarskiego na tle współczesnych mu artystek i artystów, jest naukowy początek jego kariery twórczej. Artysta odbywał studia na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej Politechniki Warszawskiej w latach 1953-59, żeby w ostatnich dwóch latach uczestniczyć jako wolny słuchacz w pracowni Aleksandra Kobzdeja, który prowadził wówczas zajęcia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Praca inżynieryjna nie pozwalała Winiarskiemu w dowolny sposób eksplorować interesujących go zagadnień, umożliwiała mu to jednak sztuka. W 1960 rozpoczął naukę na Wydziale Malarstwa pod kierunkiem Stanisława Szczepańskiego, Jana Wodyńskiego i wymienionego już Aleksandra Kobzdeja. Nie ograniczył się jednak do samego malarstwa. Podjął również studia scenografii u Władysława Daszewskiego oraz typografii u Juliana Pałki.
Za przełomową, a raczej nadającą kierunek całej późniejszej twórczości Winiarskiego uznawana jest jego praca dyplomowa „Zdarzenie – informacja – obraz” napisana w 1966 pod wpływem seminarium Mieczysława Porębskiego. W pracy tej Winiarski zarysował problematykę twórczą dotykającą dualizmu determinizm – przypadkowość, dla których tworzył następnie reprezentacje wizualne. Jednym z opisów procesu twórczego jest użycie kostki do gry w celu wylosowania koloru kwadratu, którego użyje w pracy – cyfry parzyste oznaczały kolor czarny, nieparzyste – biały. W ramach rozwoju artystycznego Winiarski poszerzał praktykę o dodanie kolorów, wyjście z przestrzeni dwuwymiarowej do trójwymiarowej, użycie innych materiałów, takich jak szkło czy lustro aż do stworzenia gier zapraszających odbiorców do bezpośredniego udziału w jego rozważaniach. Gry stają się w tym wypadku szczególną ekstrapolacją idei Winiarskiego – od planowania pracy i realizowania jej przy użyciu narzędzi wprowadzających losowość, do projektowania gry, w której uczestniczą inni ludzie, swoją osobą wprowadzający losowość do gry. Praca Winiarskiego rozumiana w taki sposób pozwala połączyć jego twórczość z tym, co w latach 90. rozwinęło się w historii sztuki jako estetyka relacyjna.
Wracając jeszcze do dualizmów: Władysław Strzemiński wziął na warsztat barokowy dualizm dynamiki i konturu wewnątrz obrazu i zanurzył się przy tym w plastyczności i teoretyzowaniu, które doprowadziły go do stworzenia teorii unizmu i unikalnej, rozpoznawalnej formy malarskiej. Ryszard Winiarski, jak już wspomniano, realizował w swojej sztuce temat losowości i determinizmu. Ale to nie jedyny dualizm, którego się podjął. Poprzez swoją praktykę i zainteresowania, może niecelowo, połączył tak chętnie odseparowywane zagadnienia sztuki i nauki. Tym, co na pewno zaczerpnął z podejścia naukowego, było odżegnanie się od idiosynkratyczności w dziele, oraz – tak jak napisał w przytoczonym cytacie Waldemar Dąbrowski – od emocji, wrażeń, odczuć, barw, indywidualnej interpretacji (Waldemar Dąbrowski, wstęp do katalogu wystawy [w:] Ryszard Winiarski w Galerii Opera, Opery Narodowej Teatru Wielkiego, 16.03.2017 – 29.04.2017). Nie nazywał prac obrazami a „Próbami wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych”. Uważał bowiem, że obraz jest tylko efektem ubocznym procesu myślowego. Paradoksalnie, starając się odejść od jednostkowości i romantyczności w sztuce, wprowadził i wytworzył swój własny język artystyczny, rozpoznawalny na pierwszy rzut oka.
Dzieła Ryszarda Winiarskiego można było oglądać w 1969 na I Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze, na Międzynarodowym Biennale Sztuki Współczesnej w São Paulo, dwukrotnie, w 1969 i w 1971 oraz podczas łódzkiej i monachijskiej edycji festiwalu „Konstrukcja w procesie” w latach 80. Jego prace znajdują się w licznych kolekcjach muzealnych, m.in. w Muzeum Narodowym w Krakowie, w Warszawie, w Poznaniu i we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi, w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w New Delhi, w kolekcji McCrory w Nowym Jorku i wielu kolekcjach prywatnych.
Studiował na Politechnice i w ASP w Warszawie. W 1965 roku powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie użył jako podstawowej jednostki struktury czarny i biały kwadrat, a ich układ wynikał z przypadku. W 1966 otrzymał nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m. in. w Teatrze Polskim w Warszawie. Od 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał ok. 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971).
Description:
"Surface 33" , 1970
acrylic, relief/wood, board, 100 x 100 x 11 cm; dated and described on the author's label lower right: 'OBSZAR 33: Penetracja przestrzeni realnej z elementami o roznej wysokosci | oraz wylosowanej strefie zageszczenia. Zmienna losowa: Tabela | liczb i kostka do gry. Akryl, Drewno, 100 x 100 cm. 1970 r.', signed, dated and described on the reverse on the frame: 'WINIARSKI 1970 ACRYL, WOOD 100 x 100 cm'
on the reverse there is a sticker with a description of the work and an sketch,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
GRA NA RAZ I DWA, ALBO ZERO I JEDEN
„Twórczość Ryszarda Winiarskiego jest zaprzeczeniem romantycznego postrzegania sztuki jako źródła i medium – emocji, wrażeń, subtelnych uczuć, barw, indywidualnej interpretacji… Jest natomiast bez wątpienia kreacją ponadczasową, nasyconą głęboką myślą i niezwykle wymagającą wobec odbiorcy”.
Waldemar Dąbrowski
Tym, co wyróżnia Ryszarda Winiarskiego na tle współczesnych mu artystek i artystów, jest naukowy początek jego kariery twórczej. Artysta odbywał studia na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej Politechniki Warszawskiej w latach 1953-59, żeby w ostatnich dwóch latach uczestniczyć jako wolny słuchacz w pracowni Aleksandra Kobzdeja, który prowadził wówczas zajęcia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Praca inżynieryjna nie pozwalała Winiarskiemu w dowolny sposób eksplorować interesujących go zagadnień, umożliwiała mu to jednak sztuka. W 1960 rozpoczął naukę na Wydziale Malarstwa pod kierunkiem Stanisława Szczepańskiego, Jana Wodyńskiego i wymienionego już Aleksandra Kobzdeja. Nie ograniczył się jednak do samego malarstwa. Podjął również studia scenografii u Władysława Daszewskiego oraz typografii u Juliana Pałki.
Za przełomową, a raczej nadającą kierunek całej późniejszej twórczości Winiarskiego uznawana jest jego praca dyplomowa „Zdarzenie – informacja – obraz” napisana w 1966 pod wpływem seminarium Mieczysława Porębskiego. W pracy tej Winiarski zarysował problematykę twórczą dotykającą dualizmu determinizm – przypadkowość, dla których tworzył następnie reprezentacje wizualne. Jednym z opisów procesu twórczego jest użycie kostki do gry w celu wylosowania koloru kwadratu, którego użyje w pracy – cyfry parzyste oznaczały kolor czarny, nieparzyste – biały. W ramach rozwoju artystycznego Winiarski poszerzał praktykę o dodanie kolorów, wyjście z przestrzeni dwuwymiarowej do trójwymiarowej, użycie innych materiałów, takich jak szkło czy lustro aż do stworzenia gier zapraszających odbiorców do bezpośredniego udziału w jego rozważaniach. Gry stają się w tym wypadku szczególną ekstrapolacją idei Winiarskiego – od planowania pracy i realizowania jej przy użyciu narzędzi wprowadzających losowość, do projektowania gry, w której uczestniczą inni ludzie, swoją osobą wprowadzający losowość do gry. Praca Winiarskiego rozumiana w taki sposób pozwala połączyć jego twórczość z tym, co w latach 90. rozwinęło się w historii sztuki jako estetyka relacyjna.
Wracając jeszcze do dualizmów: Władysław Strzemiński wziął na warsztat barokowy dualizm dynamiki i konturu wewnątrz obrazu i zanurzył się przy tym w plastyczności i teoretyzowaniu, które doprowadziły go do stworzenia teorii unizmu i unikalnej, rozpoznawalnej formy malarskiej. Ryszard Winiarski, jak już wspomniano, realizował w swojej sztuce temat losowości i determinizmu. Ale to nie jedyny dualizm, którego się podjął. Poprzez swoją praktykę i zainteresowania, może niecelowo, połączył tak chętnie odseparowywane zagadnienia sztuki i nauki. Tym, co na pewno zaczerpnął z podejścia naukowego, było odżegnanie się od idiosynkratyczności w dziele, oraz – tak jak napisał w przytoczonym cytacie Waldemar Dąbrowski – od emocji, wrażeń, odczuć, barw, indywidualnej interpretacji (Waldemar Dąbrowski, wstęp do katalogu wystawy [w:] Ryszard Winiarski w Galerii Opera, Opery Narodowej Teatru Wielkiego, 16.03.2017 – 29.04.2017). Nie nazywał prac obrazami a „Próbami wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych”. Uważał bowiem, że obraz jest tylko efektem ubocznym procesu myślowego. Paradoksalnie, starając się odejść od jednostkowości i romantyczności w sztuce, wprowadził i wytworzył swój własny język artystyczny, rozpoznawalny na pierwszy rzut oka.
Dzieła Ryszarda Winiarskiego można było oglądać w 1969 na I Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze, na Międzynarodowym Biennale Sztuki Współczesnej w São Paulo, dwukrotnie, w 1969 i w 1971 oraz podczas łódzkiej i monachijskiej edycji festiwalu „Konstrukcja w procesie” w latach 80. Jego prace znajdują się w licznych kolekcjach muzealnych, m.in. w Muzeum Narodowym w Krakowie, w Warszawie, w Poznaniu i we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi, w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w New Delhi, w kolekcji McCrory w Nowym Jorku i wielu kolekcjach prywatnych.
Studiował na Politechnice i w ASP w Warszawie. W 1965 roku powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie użył jako podstawowej jednostki struktury czarny i biały kwadrat, a ich układ wynikał z przypadku. W 1966 otrzymał nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m. in. w Teatrze Polskim w Warszawie. Od 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał ok. 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971).
Description:
"Surface 33" , 1970
acrylic, relief/wood, board, 100 x 100 x 11 cm; dated and described on the author's label lower right: 'OBSZAR 33: Penetracja przestrzeni realnej z elementami o roznej wysokosci | oraz wylosowanej strefie zageszczenia. Zmienna losowa: Tabela | liczb i kostka do gry. Akryl, Drewno, 100 x 100 cm. 1970 r.', signed, dated and described on the reverse on the frame: 'WINIARSKI 1970 ACRYL, WOOD 100 x 100 cm'
on the reverse there is a sticker with a description of the work and an sketch,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
akryl, relief/drewno, płyta
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu na ramie: 'WINIARSKI 1970 ACRYL, WOOD 100 x 100 cm'
Proweniencja
kolekcja prywatna, Warszawa
