13
Wojciech Fangor | "B 111", 1966
Estymacja:
700,000 zł - 1,000,000 zł
Sprzedane
700,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Wojciech Fangor (1922 - 2015)
Wymiary
72 x 72 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 72 x 72 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'FANGOR | B 111 1966', nalepki Art Gallery, Dom Galerie Köln oraz Fibak & Program na krośnie malarskim
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Fangor maluje na zagruntowanym płótnie olejem, nie żadnymi modnymi akrylikami, rozprowadza farbę cienko, miękkim pędzlem. Dlaczego wydaje mi się ważne to, że oparł się pokusie nowej technologii malarskiej, którą do perfekcji doprowadził Vasarely? Bo przedmiotem dociekliwości malarskiej jest samo światło, widmo wieńców chromatycznych w przestrzeni. Ale światło jest tu czymś materialnym, posiada swoją gęstość, nieprzenikliwość, a zarazem jest materią rozciągliwą w przestrzeni”.
Szymon Bojko
Lata 60. to przełomowy okres w twórczości Wojciecha Fangora. Decyzje podjęte wówczas – zarówno te artystyczne, jak i życiowe – miały bezpośredni wpływ na zadziwiający rozwój jego kariery, której kulminacyjny punkt przypadł na rok 1970. „B 111” to jeden z ostatnich obrazów namalowanych w Anglii przed emigracją artysty do Stanów Zjednoczonych w 1966 roku. Fangor zaczął budować relacje z amerykańskimi marszandami już w 1958 roku, na trzy lata przed wyjazdem z Polski. Jedną z kluczowych postaci dla jego kariery na Zachodzie była marszandka z Waszyngtonu, Beatrice Perry. Prawdopodobnie to właśnie Peter Selz, kurator nowojorskiego MoMA i autor pierwszej wystawy polskiej sztuki w tym muzeum – „15 Polish Painters” z 1961 roku – pośredniczył w nawiązaniu kontaktu między nią a Fangorem. To dzięki niemu w 1960 roku, podczas swojej wizyty w Polsce, Perry odwiedziła Fangora w Warszawie.
Wojciech Fangor konsekwentnie nazywał swoje kompozycje od miejsca ich powstania, nadając im kolejne numery w ramach działalności w danej pracowni. Stąd w tytule litera „B”, oznaczająca Bath, gdzie artysta przebywał w latach 1965-66 jako wykładowca wizytujący w Bath Academy of Arts. „Jesienią 1965 roku pojechałem do Anglii, do Bath Academy of Arts jako wykładowca wizytujący. W tym samym roku miałem dużą i ważną wystawę w The Grabowski Gallery w Londynie. W 1966 roku otrzymałem papiery imigracyjne do Stanów Zjednoczonych i osiadłem niedaleko Nowego Jorku. Przez pięć lat pobytu w Europie Zachodniej, z małymi przerwami, mogłem malować i wyprodukowałem kilkaset obrazów, które częściowo trafiły do Stanów Zjednoczonych, częściowo do Anglii, a częściowo do Niemiec. Po dwóch i pół roku pracy we Francji nie pozostał żaden mój obraz. W Stanach zostałem profesorem malarstwa na Fairleigh Dickinson University w Madison, w stanie New Jersey, wynająłem dużą pracownię i wreszcie ustabilizowany – dużo pracowałem”. (Wojciech Fangor w rozmowie ze Stefanem Szydłowskim, [w:] katalog wystawy, Atlas Sztuki, Łódź 2009, s. 52-53)
Kompozycja „B 111” jest doskonałym przykładem koncepcji malarstwa, którą artysta nazywał, w typowy dla tamtego okresu, paranaukowy sposób, „pozytywną przestrzenią iluzyjną”. Jego „Studium przestrzeni”, zrealizowane w 1958 roku we współpracy z awangardowym architektem i projektantem Stanisławem Zamecznikiem i zaprezentowane w Salonie Nowej Kultury nieopodal warszawskiej Zachęty, uznawane jest za dzieło przełomowe, „pierwszy na świecie environment”, jak twierdzą badaczki Bożena Kowalska i Anda Rottenberg. Jak jednak zauważa Kowalska, już rok wcześniej, w ramach II Wystawy Sztuki Nowoczesnej, Fangor wraz z Zamecznikiem i Oskarem Hansenem stworzył „Kompozycję przestrzenną” rozciągającą się we wnętrzach i na placu przed gmachem Zachęty, składającą się z pomalowanych na biało i czarno płyt, które kierowały ruchem i spojrzeniem widza do środka budynku. Zainteresowanie Fangora przestrzenią (wokół) obrazu wynikało, jak sam podkreślał, ze współpracy z architektami.
W czasie okupacji studiował prywatnie u Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Uzyskał dyplom w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1946. Na festiwal Młodzieży i Studentów w Warszawie wraz z Henrykiem Tomaszewskim zaprojektował dekorację przestrzenną w plenerze. Odtąd prace malarskie były realizowane w relacji do przestrzeni poza obrazem - jak w słynnym “Studium przestrzeni" z 1958 roku, poprzedzającym światowe realizacje environments. Instalacje malarskie z lat 50. i 60., złożone z kolorowych kontrastujących kręgów i fal, dotykały problemów optycznych i były bliskie sztuce op-art. Ukoronowaniem tego okresu była indywidualna wystawa w Guggenheim Museum w Nowym Jorku (1970). Prowadził działalność pedagogiczną na uniwersytetach w Anglii i USA. Jego prace znajdują się w największych kolekcjach na świecie.
Description:
"B 111", 1966
oil/canvas, 72 x 72 cm; signed, dated and described on reverse: 'FANGOR | B 111 1966', Art Gallery, Dom Galerie Köln and Fibak & Program stickers on stretcher bar,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Fangor maluje na zagruntowanym płótnie olejem, nie żadnymi modnymi akrylikami, rozprowadza farbę cienko, miękkim pędzlem. Dlaczego wydaje mi się ważne to, że oparł się pokusie nowej technologii malarskiej, którą do perfekcji doprowadził Vasarely? Bo przedmiotem dociekliwości malarskiej jest samo światło, widmo wieńców chromatycznych w przestrzeni. Ale światło jest tu czymś materialnym, posiada swoją gęstość, nieprzenikliwość, a zarazem jest materią rozciągliwą w przestrzeni”.
Szymon Bojko
Lata 60. to przełomowy okres w twórczości Wojciecha Fangora. Decyzje podjęte wówczas – zarówno te artystyczne, jak i życiowe – miały bezpośredni wpływ na zadziwiający rozwój jego kariery, której kulminacyjny punkt przypadł na rok 1970. „B 111” to jeden z ostatnich obrazów namalowanych w Anglii przed emigracją artysty do Stanów Zjednoczonych w 1966 roku. Fangor zaczął budować relacje z amerykańskimi marszandami już w 1958 roku, na trzy lata przed wyjazdem z Polski. Jedną z kluczowych postaci dla jego kariery na Zachodzie była marszandka z Waszyngtonu, Beatrice Perry. Prawdopodobnie to właśnie Peter Selz, kurator nowojorskiego MoMA i autor pierwszej wystawy polskiej sztuki w tym muzeum – „15 Polish Painters” z 1961 roku – pośredniczył w nawiązaniu kontaktu między nią a Fangorem. To dzięki niemu w 1960 roku, podczas swojej wizyty w Polsce, Perry odwiedziła Fangora w Warszawie.
Wojciech Fangor konsekwentnie nazywał swoje kompozycje od miejsca ich powstania, nadając im kolejne numery w ramach działalności w danej pracowni. Stąd w tytule litera „B”, oznaczająca Bath, gdzie artysta przebywał w latach 1965-66 jako wykładowca wizytujący w Bath Academy of Arts. „Jesienią 1965 roku pojechałem do Anglii, do Bath Academy of Arts jako wykładowca wizytujący. W tym samym roku miałem dużą i ważną wystawę w The Grabowski Gallery w Londynie. W 1966 roku otrzymałem papiery imigracyjne do Stanów Zjednoczonych i osiadłem niedaleko Nowego Jorku. Przez pięć lat pobytu w Europie Zachodniej, z małymi przerwami, mogłem malować i wyprodukowałem kilkaset obrazów, które częściowo trafiły do Stanów Zjednoczonych, częściowo do Anglii, a częściowo do Niemiec. Po dwóch i pół roku pracy we Francji nie pozostał żaden mój obraz. W Stanach zostałem profesorem malarstwa na Fairleigh Dickinson University w Madison, w stanie New Jersey, wynająłem dużą pracownię i wreszcie ustabilizowany – dużo pracowałem”. (Wojciech Fangor w rozmowie ze Stefanem Szydłowskim, [w:] katalog wystawy, Atlas Sztuki, Łódź 2009, s. 52-53)
Kompozycja „B 111” jest doskonałym przykładem koncepcji malarstwa, którą artysta nazywał, w typowy dla tamtego okresu, paranaukowy sposób, „pozytywną przestrzenią iluzyjną”. Jego „Studium przestrzeni”, zrealizowane w 1958 roku we współpracy z awangardowym architektem i projektantem Stanisławem Zamecznikiem i zaprezentowane w Salonie Nowej Kultury nieopodal warszawskiej Zachęty, uznawane jest za dzieło przełomowe, „pierwszy na świecie environment”, jak twierdzą badaczki Bożena Kowalska i Anda Rottenberg. Jak jednak zauważa Kowalska, już rok wcześniej, w ramach II Wystawy Sztuki Nowoczesnej, Fangor wraz z Zamecznikiem i Oskarem Hansenem stworzył „Kompozycję przestrzenną” rozciągającą się we wnętrzach i na placu przed gmachem Zachęty, składającą się z pomalowanych na biało i czarno płyt, które kierowały ruchem i spojrzeniem widza do środka budynku. Zainteresowanie Fangora przestrzenią (wokół) obrazu wynikało, jak sam podkreślał, ze współpracy z architektami.
W czasie okupacji studiował prywatnie u Tadeusza Pruszkowskiego i Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Uzyskał dyplom w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w 1946. Na festiwal Młodzieży i Studentów w Warszawie wraz z Henrykiem Tomaszewskim zaprojektował dekorację przestrzenną w plenerze. Odtąd prace malarskie były realizowane w relacji do przestrzeni poza obrazem - jak w słynnym “Studium przestrzeni" z 1958 roku, poprzedzającym światowe realizacje environments. Instalacje malarskie z lat 50. i 60., złożone z kolorowych kontrastujących kręgów i fal, dotykały problemów optycznych i były bliskie sztuce op-art. Ukoronowaniem tego okresu była indywidualna wystawa w Guggenheim Museum w Nowym Jorku (1970). Prowadził działalność pedagogiczną na uniwersytetach w Anglii i USA. Jego prace znajdują się w największych kolekcjach na świecie.
Description:
"B 111", 1966
oil/canvas, 72 x 72 cm; signed, dated and described on reverse: 'FANGOR | B 111 1966', Art Gallery, Dom Galerie Köln and Fibak & Program stickers on stretcher bar,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'FANGOR | B 111 1966'
Proweniencja
kolekcja Wojciecha Fibaka; kolekcja instytucjonalna, Polska
Literatura
Nowe obrazy. Kolekcja Olgi i Wojciecha Fibaków, [red.] Cezary Ślaziński, Warszawa 2010, s. 50 (il.); Wojciech Fangor. Color and Space, [red.] Magdalena Dąbrowski, Skira, Mediolan 2018, nr 102, ss. 104, 218 (il.)
