83
Kazimierz Teofil Pochwalski | Portret Bolesława Kotkowskiego, 1927
Estymacja:
14,000 zł - 18,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Art Outlet. Sztuka Dawna
Wymiary
78 x 84,5 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 78 x 84,5 cm, sygnowany i datowany l.d.: 'Kaz. Pochwalski | 1927.',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Boleslaw Kotkowski żył w latach 1892-1944. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę zrobił spektakularną karierę w łódzkim biznesie. Jako jeden z nielicznych wielkich przedsiębiorców pochodzenia polskiego aktywnie uczestniczył w rozwoju rodzimego przemysłu. Stworzył najnowocześniejsze w Polsce zakłady graficzne pod nazwą „Bolesław Kotkowski i Spółka” w Pałacyku Meyerhoffa w Łodzi. Był założycielem czteroosobowego komitetu ocalenia publicznego w Łodzi, zabezpieczającego miasto w żywność i opał po objęciu władzy przez okupanta. Po rozpoczęciu wojny ukrywał się w Warszawie, gdzie zginął przysypany gruzami podczas powstania warszawskiego.
Pochwalski mieszkał po I wojnie światowej w Krakowie, jednak nadal otrzymywał intratne zamówienia publiczne. Artysta sportretował Kotkowskiego w 1927, u kresu swojej malarskiej kariery, lecz w okresie prosperity przedsiębiorcy. Na horyzontalnie zorientowanym płótnie przedstawił modela w popiersiu, swobodnie siedzącego na drewnianym krześle z szerokim oparciem. Postać została ujęta na tle dekoracyjnej tkaniny. Granat stroju Kotkowskiego, dyskretnego i eleganckiego garnituru, przełamuje złoto łańcuszka zegara oraz czerwień krawata. Twarz modela, oświetlona niby światłem reflektora, stanowi dominantę całego przedstawienia. Pochwalski stworzył portret szykowny, lecz również przenikliwy psychologicznie.
Pochodził z krakowskiej rodziny malarzy. Był synem Józefa Pochwalskiego. Studiował w latach 1871-78 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, w której zetknął się m.in. z Janem Matejką. Przyjaźnił się z Antonim Piotrowski, Jackiem Malczewskim i Leonem Wyczółkowskim. Kształcił się także w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, gdzie do około 1882 roku przebywał w pracowni Alexandra Wagnera. Naukę ukończył nagrodzony brązowym medalem. Utrzymywał ścisłe kontakty z polską kolonią artystyczną. W tym czasie wiele podróżował. Do Krakowa powrócił w 1881 roku. Otworzył tam wówczas wraz z Antonim Piotrowskim pracownię malarską przy ulicy Wolskiej (obecnie Piłsudskiego). Na krótki czas wyjechał do Paryża, gdzie przebywał z Piotrowskim od zimy 1883, do lata 1883 roku. W latach 1883-92 znowu mieszkał i tworzył w Krakowie. Brał czynny udział w życiu kulturalnym miasta i udzielał się w licznych stowarzyszeniach. Malował liczne portrety reprezentacyjne, które przyniosły mu sławę i uznanie. W II połowie lat 80. odbył długą podróż przez Grecję, Turcję i Włochy, podczas której towarzyszył mu Henryk Sienkiewicz. W kolejnych latach wyprawiał się na liczne egzotyczne wędrówki, a także nawiązał pierwsze kontakty z dworem cesarskim w Wiedniu.
W 1891 roku wystawiał swoje prace na ekspozycji wiedeńskiego Künstlerhausu, gdzie zebrał bardzo przychylne opinie krytyki. To wydarzenie zaowocowało zaproszeniem go na dwór cesarski, gdzie malarz przedstawiony został samemu Franciszkowi Józefowi I. Rok później osiedlił się nad Dunajem i pozostawał tam aż do roku 1919. Był członkiem wielu ugrupowań artystycznych na terenie Wiednia i profesorem tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Otrzymywał liczne zlecenia na portrety reprezentacyjne, w tym wizerunki przedstawicieli rodu Habsburgów. Pochwalski powrócił na stałe do Krakowa latem 1919 roku. Do końca życia malował oficjalne portrety dostojników państwowych i arystokracji.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Boleslaw Kotkowski żył w latach 1892-1944. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę zrobił spektakularną karierę w łódzkim biznesie. Jako jeden z nielicznych wielkich przedsiębiorców pochodzenia polskiego aktywnie uczestniczył w rozwoju rodzimego przemysłu. Stworzył najnowocześniejsze w Polsce zakłady graficzne pod nazwą „Bolesław Kotkowski i Spółka” w Pałacyku Meyerhoffa w Łodzi. Był założycielem czteroosobowego komitetu ocalenia publicznego w Łodzi, zabezpieczającego miasto w żywność i opał po objęciu władzy przez okupanta. Po rozpoczęciu wojny ukrywał się w Warszawie, gdzie zginął przysypany gruzami podczas powstania warszawskiego.
Pochwalski mieszkał po I wojnie światowej w Krakowie, jednak nadal otrzymywał intratne zamówienia publiczne. Artysta sportretował Kotkowskiego w 1927, u kresu swojej malarskiej kariery, lecz w okresie prosperity przedsiębiorcy. Na horyzontalnie zorientowanym płótnie przedstawił modela w popiersiu, swobodnie siedzącego na drewnianym krześle z szerokim oparciem. Postać została ujęta na tle dekoracyjnej tkaniny. Granat stroju Kotkowskiego, dyskretnego i eleganckiego garnituru, przełamuje złoto łańcuszka zegara oraz czerwień krawata. Twarz modela, oświetlona niby światłem reflektora, stanowi dominantę całego przedstawienia. Pochwalski stworzył portret szykowny, lecz również przenikliwy psychologicznie.
Pochodził z krakowskiej rodziny malarzy. Był synem Józefa Pochwalskiego. Studiował w latach 1871-78 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, w której zetknął się m.in. z Janem Matejką. Przyjaźnił się z Antonim Piotrowski, Jackiem Malczewskim i Leonem Wyczółkowskim. Kształcił się także w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, gdzie do około 1882 roku przebywał w pracowni Alexandra Wagnera. Naukę ukończył nagrodzony brązowym medalem. Utrzymywał ścisłe kontakty z polską kolonią artystyczną. W tym czasie wiele podróżował. Do Krakowa powrócił w 1881 roku. Otworzył tam wówczas wraz z Antonim Piotrowskim pracownię malarską przy ulicy Wolskiej (obecnie Piłsudskiego). Na krótki czas wyjechał do Paryża, gdzie przebywał z Piotrowskim od zimy 1883, do lata 1883 roku. W latach 1883-92 znowu mieszkał i tworzył w Krakowie. Brał czynny udział w życiu kulturalnym miasta i udzielał się w licznych stowarzyszeniach. Malował liczne portrety reprezentacyjne, które przyniosły mu sławę i uznanie. W II połowie lat 80. odbył długą podróż przez Grecję, Turcję i Włochy, podczas której towarzyszył mu Henryk Sienkiewicz. W kolejnych latach wyprawiał się na liczne egzotyczne wędrówki, a także nawiązał pierwsze kontakty z dworem cesarskim w Wiedniu.
W 1891 roku wystawiał swoje prace na ekspozycji wiedeńskiego Künstlerhausu, gdzie zebrał bardzo przychylne opinie krytyki. To wydarzenie zaowocowało zaproszeniem go na dwór cesarski, gdzie malarz przedstawiony został samemu Franciszkowi Józefowi I. Rok później osiedlił się nad Dunajem i pozostawał tam aż do roku 1919. Był członkiem wielu ugrupowań artystycznych na terenie Wiednia i profesorem tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. Otrzymywał liczne zlecenia na portrety reprezentacyjne, w tym wizerunki przedstawicieli rodu Habsburgów. Pochwalski powrócił na stałe do Krakowa latem 1919 roku. Do końca życia malował oficjalne portrety dostojników państwowych i arystokracji.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany i datowany l.d.: 'Kaz. Pochwalski | 1927.'
Proweniencja
kolekcja spadkobierców portretowanego, Polska
Literatura
0
Wystawiany
0
