81 x 37 x 45 cm

Zakopiańskie Warsztaty Wzorowe. Spółdzielnia Przemysłu Ludowego i Artystycznego w Zakopanem
drewno, 81 x 37 x 45 cm,

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.


W Zakopanem zrodziła się idea tworzenia pięknych, oryginalnych mebli, ponieważ „tu, jak nigdzie indziej, ludzie czują i rozumieją drewno, a miłość do tego surowca, a także umiejętność posługiwania się nim dla wydobycia zeń najcenniejszych form, każdy góral ma we krwi”.
(Teresa Kuczyńska, Pamiątka z Polski. Szkice o współczesnej polskiej sztuce użytkowej i ludowej, Warszawa 1978, s. 83).

Działalność Zakopiańskich Warsztatów Wzorcowych miała na celu łączenie założeń artystycznych z programem gospodarczym i socjalnym zmierzającym do przyspieszenia ogólnego rozwoju regionu Podhala. Zakopiańskie Warsztaty Wzorcowe (w skrócie ZWW) powołano jako spółdzielnię rękodzieła 28 grudnia 1947. Założone zostały przez 24 członków z inicjatywy grupy ludzi nauki i kultury, artystów plastyków i twórców ludowych. Ideą założycieli było zerwanie z tandetą pamiątkarstwa zakopiańskiego i „tyrolszczyzną”, oparcie się na najlepszych wzorach i tradycji wytwórczych Podhala (Roman Gmurczyk, Organizacja cepeliowska w latach 1949-2014. Fakty i ludzie, Warszawa 2014, s. 180-184, Magdalena Sarkowicz, Zakopiańskie Warsztaty Wzorcowe, „Podtatrze”, 1978, zima, s. 18-23).
Tworzono przedmioty w stylu zakopiańskim, pełnowartościowe artystycznie, noszące znamiona regionalizmu podhalańskiego. O walorach artystycznych decydowało Biuro Nadzoru i Estetyki przy Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Pierwszego sierpnia 1949 Zakopiańskie Warsztaty Wzorcowe zostały włączone do powołanej tydzień wcześniej Spółdzielczo-Państwowej Centrali Przemysłu Ludowego i Artystycznego. Branżowa struktura wytwórczości była nastawiona na wyroby: tkackie i hafciarskie, z drewna (meble i galanterię drewnianą) oraz ze skóry. ZWW podjęła wytwórczość w zakresie sztuki użytkowej, rzemiosła artystycznego i pamiątkarstwa. Każdego roku powstawały dziesiątki wzorów inspirowanych motywami podhalańskimi.

Ze spółdzielnią współpracowali wybitni projektanci. Jednym z takich artystów był plastyk, rzeźbiarz, projektant mebli Józef Kulon (1927-1998). Pochodził z Zakopanego, był absolwentem Liceum i Technikum Plastycznego im. Antoniego Kenara w Zakopanem i Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W ZWW mógł rozwijać gałęzie sztuki ludowej, żywej jeszcze w regionie, adaptował do swoich projektów charakterystyczne techniki i tworzywa. Projektował meble o charakterze rustykalnym, swobodnie nawiązujące do stylu zakopiańskiego. W latach 50. XX wieku jego stylizowane meble z litego drewna były eksportowane do Republiki Federalnej Niemiec, potem do Stanów Zjednoczonych, Holandii, Belgii, Anglii, a nawet Japonii. W 2007 spółdzielnia została rozwiązana, ale do dziś projekty ZWW są poszukiwane przez kolekcjonerów, wyróżniają się dobrym wzorem, wykorzystaniem naturalnych materiałów i rzemieślniczym wykonaniem (Julia Mohelicka, Zakopiańskie Warsztaty Wzorcowe – działalność wytwórcza pierwszej na Podhalu spółdzielni artystycznej, [w:] Artifex Novus, nr 5, 2021, s. 188-199).

od spodu na nogach i siedzisku ślady kleju, jeden z klinów łączących oparcie z siedziskiem uszkodzony

drewno