103
Ryszard Winiarski | "Komplikacja w penetracji obszaru urbanistycznego w zmiennej losowej", 1973
Estymacja:
250,000 zł - 450,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Op-Art i Abstrakcja Geometryczna
Artysta
Ryszard Winiarski (1936 - 2006)
Wymiary
100 x 100 cm
Kategoria
Opis
akryl/płótno, 100 x 100 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'KOMPLIKACJA | W PENETRACJI OBSZARU | URBANISTYCZNEGO | W ZMIENNEJ LOSOWEJ | Winiarski | 1973',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Cała moja twórczość, od dzisiaj, z grubsza biorąc, jest budowana na tych dwóch obiektywnych mechanizmach, na porządku i przypadku. Porządkiem nazywam te doświadczenia, które są przypisane ciągom liczbowym, przypadkiem zaś te, w których uruchomiony został taki czy inny mechanizm losowy”.
Ryszard Winiarski
W PROCESIE LOSOWOŚCI
Koncepcja prac Ryszarda Winiarskiego opiera się na rachunku prawdopodobieństwa, który jest wykorzystywany w sposób nowatorski, burzący zastane reguły i kryteria w sztuce. Procesualność działań artysty miała znamiona konceptualizmu, a każdy z jego obiektów był dokładnie zaprogramowany. Jednocześnie Winiarski swoimi artystycznymi przetworzeniami przyjmował postawę filozofa poszukującego odbicia obrazu wszelkiej rzeczywistości od makrodo mikrokosmosu, poprzez życie człowieka i oddziałującą na niego przyrodę. Główną zasadą rzeczywistości było dla artysty współdziałanie programu i przypadku.
Oryginalne i niezwykłe w swym zamyśle i przesłaniu prace Winiarskiego przyniosły mu szczególne uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą. Brał udział w wiodących wystawach, m.in. Międzynarodowym Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971), Biennale w São Paulo (1969). Współtworzył międzynarodową grupę „Arbeitskreis”, a w latach 70. jego nazwisko wymieniano wśród najważniejszych nazwisk współczesnych twórców polskich obok Fangora, Stażewskiego, Opałki i Abakanowicz. Prezentowane dzieło opiera się na praktyce Winiarskiego, wypracowanej już podczas studiów na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie szczególnie oddziaływały na niego zdjęcia poświęcone związkom sztuki i nauki prowadzone przez prof. Mieczysława Porębskiego. Efektem tej fascynacji była jego praca dyplomowa „Zdarzenie – informacja – obraz”, gdzie po raz pierwszy światło dzienne ujrzała jego teoria programowania obrazów i zrealizowane na jej podstawie serie dzieł zatytułowane „Próba wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych”. Dzieła Winiarskiego z jednej strony są plastycznym ujęciem procesu losowości, a z drugiej strony eliminują ograniczają ich przypadkowy odbiór do minimum.
W 1966 Winiarski swoją metodologię tworzenia obrazów zaprezentował podczas I Sympozjum Naukowców i Artystów w Puławach, organizowanego przez Jerzego Ludwińskiego. Szczególnie popularyzowana tu idea powiązania idei sztuki z technologią, nauką i przemysłem odnalazła odpowiedź w metodologii Winiarskiego, opartej na opracowaniu problematyki losowości, odpowiadającej na ówczesną potrzebę integrowania sztuki z innymi dziedzinami życia oraz czynienia jej narzędziem badawczym. Artysta, opowiadając o motywacjach w obraniu określonego procesu twórczego, zwraca uwagę na świadomość konieczności: „Uważałem, że mogę do sztuki wnieść coś innego, ważnego, jeśli zaproponuję analityczną i formalną postawę wobec jej przedmiotu. Chodziło mi o podjęcie skutecznej próby wyzbycia się mistyfikacji i zdania się na coś innego niż własne widzimisię. Alternatywą były procesy obiektywne i chęć wprowadzenia ich na teren sztuki. Takim procesem obiektywnym może być zwyczajne odliczanie. 1, 2, 3, 4, 5, ale także 1, 3, 5, 7 lub 2, 4, 6. Spróbuj wyobrazić sobie, jak wiele kombinacji może powstać na terenie samego liczenia i jak wiele doświadczeń można przeprowadzić, opierając się jedynie na tym – w końcu obiektywnym wobec sztuki, wobec widzimisię, wobec humoru, wobec nostalgii, wobec behawioru, wobec wrażliwości – procesie” (Ryszard Winiarski w wywiadzie z Jerzym Olkiem, Porządek przypadku, czyli o Winiarskim [w:] Ryszard Winiarski, Prace z lat 1973-1974, kat. wyst., Galeria Polskiego Domu Aukcyjnego „Sztuka”, Kraków 2002, s. 19).
Studiował na Politechnice i w ASP w Warszawie. W 1965 roku powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie użył jako podstawowej jednostki struktury czarny i biały kwadrat, a ich układ wynikał z przypadku. W 1966 otrzymał nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m. in. w Teatrze Polskim w Warszawie. Od 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał ok. 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971).
Description:
"Complication in the penetration of an urban area in a random variable", 1973
acrylic/canvas, 100 x 100 cm; signed, dated and described on the reverse: 'KOMPLIKACJA | W PENETRACJI OBSZARU | URBANISTYCZNEGO | W ZMIENNEJ LOSOWEJ | Winiarski | 1973', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Cała moja twórczość, od dzisiaj, z grubsza biorąc, jest budowana na tych dwóch obiektywnych mechanizmach, na porządku i przypadku. Porządkiem nazywam te doświadczenia, które są przypisane ciągom liczbowym, przypadkiem zaś te, w których uruchomiony został taki czy inny mechanizm losowy”.
Ryszard Winiarski
W PROCESIE LOSOWOŚCI
Koncepcja prac Ryszarda Winiarskiego opiera się na rachunku prawdopodobieństwa, który jest wykorzystywany w sposób nowatorski, burzący zastane reguły i kryteria w sztuce. Procesualność działań artysty miała znamiona konceptualizmu, a każdy z jego obiektów był dokładnie zaprogramowany. Jednocześnie Winiarski swoimi artystycznymi przetworzeniami przyjmował postawę filozofa poszukującego odbicia obrazu wszelkiej rzeczywistości od makrodo mikrokosmosu, poprzez życie człowieka i oddziałującą na niego przyrodę. Główną zasadą rzeczywistości było dla artysty współdziałanie programu i przypadku.
Oryginalne i niezwykłe w swym zamyśle i przesłaniu prace Winiarskiego przyniosły mu szczególne uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą. Brał udział w wiodących wystawach, m.in. Międzynarodowym Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971), Biennale w São Paulo (1969). Współtworzył międzynarodową grupę „Arbeitskreis”, a w latach 70. jego nazwisko wymieniano wśród najważniejszych nazwisk współczesnych twórców polskich obok Fangora, Stażewskiego, Opałki i Abakanowicz. Prezentowane dzieło opiera się na praktyce Winiarskiego, wypracowanej już podczas studiów na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie szczególnie oddziaływały na niego zdjęcia poświęcone związkom sztuki i nauki prowadzone przez prof. Mieczysława Porębskiego. Efektem tej fascynacji była jego praca dyplomowa „Zdarzenie – informacja – obraz”, gdzie po raz pierwszy światło dzienne ujrzała jego teoria programowania obrazów i zrealizowane na jej podstawie serie dzieł zatytułowane „Próba wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych”. Dzieła Winiarskiego z jednej strony są plastycznym ujęciem procesu losowości, a z drugiej strony eliminują ograniczają ich przypadkowy odbiór do minimum.
W 1966 Winiarski swoją metodologię tworzenia obrazów zaprezentował podczas I Sympozjum Naukowców i Artystów w Puławach, organizowanego przez Jerzego Ludwińskiego. Szczególnie popularyzowana tu idea powiązania idei sztuki z technologią, nauką i przemysłem odnalazła odpowiedź w metodologii Winiarskiego, opartej na opracowaniu problematyki losowości, odpowiadającej na ówczesną potrzebę integrowania sztuki z innymi dziedzinami życia oraz czynienia jej narzędziem badawczym. Artysta, opowiadając o motywacjach w obraniu określonego procesu twórczego, zwraca uwagę na świadomość konieczności: „Uważałem, że mogę do sztuki wnieść coś innego, ważnego, jeśli zaproponuję analityczną i formalną postawę wobec jej przedmiotu. Chodziło mi o podjęcie skutecznej próby wyzbycia się mistyfikacji i zdania się na coś innego niż własne widzimisię. Alternatywą były procesy obiektywne i chęć wprowadzenia ich na teren sztuki. Takim procesem obiektywnym może być zwyczajne odliczanie. 1, 2, 3, 4, 5, ale także 1, 3, 5, 7 lub 2, 4, 6. Spróbuj wyobrazić sobie, jak wiele kombinacji może powstać na terenie samego liczenia i jak wiele doświadczeń można przeprowadzić, opierając się jedynie na tym – w końcu obiektywnym wobec sztuki, wobec widzimisię, wobec humoru, wobec nostalgii, wobec behawioru, wobec wrażliwości – procesie” (Ryszard Winiarski w wywiadzie z Jerzym Olkiem, Porządek przypadku, czyli o Winiarskim [w:] Ryszard Winiarski, Prace z lat 1973-1974, kat. wyst., Galeria Polskiego Domu Aukcyjnego „Sztuka”, Kraków 2002, s. 19).
Studiował na Politechnice i w ASP w Warszawie. W 1965 roku powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie użył jako podstawowej jednostki struktury czarny i biały kwadrat, a ich układ wynikał z przypadku. W 1966 otrzymał nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m. in. w Teatrze Polskim w Warszawie. Od 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał ok. 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971).
Description:
"Complication in the penetration of an urban area in a random variable", 1973
acrylic/canvas, 100 x 100 cm; signed, dated and described on the reverse: 'KOMPLIKACJA | W PENETRACJI OBSZARU | URBANISTYCZNEGO | W ZMIENNEJ LOSOWEJ | Winiarski | 1973', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
akryl/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'KOMPLIKACJA | W PENETRACJI OBSZARU | URBANISTYCZNEGO | W ZMIENNEJ LOSOWEJ | Winiarski | 1973'
