5
Magdalena Moskwa | "Portret II", 1998
Estymacja:
65,000 zł - 80,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Nowe Pokolenie po 1989
Artysta
Magdalena Moskwa (1967)
Wymiary
81 x 65 cm
Kategoria
Opis
technika mieszana/płótno, 81 x 65 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'PORTRET II 1998r | MAGDALENA MOSKWA | 65x81 cm | TECHNIKA MIESZANA | ADRES: ul. ŚW. JERZEGO 10/12 m22 | ŁÓDŹ-POLESIE | M MOSKWA - ŁÓDŹ | I 1998'',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Bazując na skłonności człowieka do empatycznego odbioru wizerunków, chcę doprowadzić do sytuacji, w której widz zacznie odbierać obraz swoim ciałem na zasadzie cielesnego współodczuwania. Chcę, żeby oglądający, patrząc na te obrazy, zidentyfikował się i odczuł pulsującą obecność swojego ciała, zadał sobie pytanie o jego sens i o jego kres. Konfrontując się z świadomością kruchości i nieuniknionej śmierci ciała, lękiem, odrazą, osamotnieniem, cały czas próbuję pokazać, że życie samo w sobie jest piękne – piękne, aż do krwi”.
Magdalena Moskwa
Twórczość Magdaleny Moskwy odwołuje się do podmiotowości człowieka, a także do kwestii egzystencjalnych, poprzez wykorzystanie wizerunku ciała jako rodzaju medium. Jej prace odnoszą się do intymnych, osobistych przeżyć, stanowiąc jednocześnie uniwersalną opowieść o człowieku – jego samotności, zagubieniu oraz poczuciu pustki. W swojej twórczości artystka korzysta z cech charakterystycznych dla portretów kobiecych, obecnych od stuleci w sztuce. Przekształca je w błyskotliwy sposób. Dzięki tym zabiegom, zamiast portretów we wnętrzach, ukazuje portrety wewnętrzne. Dzieła Moskwy niekiedy kojarzą się z rzeźbami Aliny Szapocznikow. Artystki łączy przede wszystkim zainteresowanie kobiecą cielesnością. Rzeźbiarka często wykonywała kompozycje, których główne elementy stanowiły usta bądź piersi. Również w dziełach Moskwy kobiecość postaci jest wielce wyrazista. Moskwa poprzez swoją twórczość uwrażliwia publiczność na globalne problemy psychologiczne i społeczne. Nie rozwiązuje problemów, którymi się zajmuje. Uwidacznia rany, lecz ich nie opatruje. Ironicznie traktuje dawne i obecne wizerunki kobiet. Smutne postaci namalowane przez Moskwę, o zaczerwienionych od łez powiekach i posiniaczonych policzkach pozbawione są majestatu. Mają cechy ofiar, które smutno patrzą przed siebie. Dzieła Moskwy są manifestem skierowanym przeciw agresji i hipokryzji. Na prezentowanym podczas aukcji dziele widnieje postać kobiety. To, co skupia wzrok widza to krzyżyk na szyi sportretowanej. Nie jest to tradycyjny łańcuszek, ale raczej różaniec z cierniami, które wbijają się w skórę. Co najbardziej zdumiewa, to fakt, iż ofiara nawet nie próbuje ściągnąć przedmiotu tortur ze swojego karku. Zdaje się być całkowicie pogodzona za swym męczeńskim losem. Jej blada cera praktycznie zlewa się z bielą zasłon. Kobieta dosłownie wtopiła się we wnętrze, w którym bytuje. Malarze z minionych epok wielokrotnie przedstawiali kobiety w domowych pieleszach. De facto nie miały one wstępu do innych przestrzeni .Przez większość swego jestestwa tkwiły pośród czterech ścian, odizolowane od edukacji i kariery zawodowej, sztuki czy polityki. Ich życie koncentrowało się na tym, co prywatne. Jeszcze na przełomie XIX i XX wieku o równości płci nie było mowy. Istniały dwa kodeksy obyczajowe: jeden pisany przez mężczyzn dla mężczyzn (liberalny) oraz drugi ułożony dla kobiet (bardzo surowy). Zupełnie inna była pozycja w społeczeństwie starej panny i kawalera. Ta pierwsza postrzegana była jako osoba zgorzkniała, śmieszna, oddająca się dewocji, niegodna szacunku. Tymczasem słowo kawaler nie posiadało tak pejoratywnego ładunku. Kodeks obyczajowy pozwalał nieżonatemu mężczyźnie bywać na salonach, balach, zalecać się do kobiet, a nawet chadzać do domów publicznych. Często prowadzili przyjemne życie birbanta, utracjusza i łamacza damskich serc. Różnice w statusie społecznym kawalerów i starych panien widać doskonale na dawnych obrazach, rysunkach i rycinach. Niezamężne kobiety przedstawiane są jako pozbawione urody matrony, często w otoczeniu piesków, kotków i kanarków – jedynych kompanów.
Prace Magdaleny Moskwy również przedstawiają kobiety w bardzo specyficzny sposób. Często zestawia ona umęczone życiem twarze kobiet z topornymi ciałami. Tak jak w przypadku prezentowanego „Portretu II” - ukazana kobieta nie ma łabędziej szyi, lecz masywny kark. Jej piersi są nieproporcjonalnie duże i ciężkie. Malarka prezentuje jeden z głównych atrybutów kobiecości w taki sposób, że przestaje on budzić jakiekolwiek pożądanie. Niezgrabny tors utrzymuje w jednolitej tonacji. Kontrastuje z nią dekoracyjne tło, przyciągające uwagę intensywnymi barwami. Artystka zestawia liryzm odpychającą brzydotą. Delikatność haftowanej zasłonki z grubymi rysami niewiasty. Wszystko to sprawia, że dzieła Magdaleny Moskwy są niepowtarzalne i niebywale intrygujące.
Studiowała w PWSSP w Łodzi. Dyplom obroniła w 1996 z malarstwa u prof. M. Wagnera i w pracowni druku dekoracyjnego prof. M. Zielińskiej. W 1995 otrzymała II nagrodę w Konkursie im. Wł. Strzemińskiego. Zajmuje się malarstwem i projektowaniem ubrań unikatowych. Należy do stowarzyszenia artystów św. Jerzego w Łodzi. Najczęściej posługuje się bardzo tradycyjnymi środkami wyrazu. W ciągu roku powstaje zaledwie kilka obrazów, co związane jest z wymagającą czasu techniką malowania na desce, z użyciem naturalnych gruntów, laserunków i werniksu. Na płótnach artystki próżno szukać śladów eksperymentów, spontanicznej ekspresji czy swobodnego gestu. Zarówno w obrazach, jak i w „ubraniach” każdy element kompozycji, każdy zastosowany zabieg formalny służy budowaniu znaczenia. Wszystkie motywy przedstawień są starannie wystudiowane, przemyślane i znaczące. Istotna dla interpretacji tych obrazów symbolika kryje się w detalu: wiernie oddanych czarnych koronkach, ozdobnych obrożach niebezpiecznie wbijających się w szyje noszących je kobiet, splątanych łodygach roślin, dłoniach o czarnych paznokciach, przezroczystych źrenicach oczu pozbawionych rzęs.
Description:
"Portret II", 1998
mixed media/canvas, 81 x 65 cm; sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'PORTRET II 1998r | MAGDALENA MOSKWA | 65x81 cm | TECHNIKA MIESZANA | ADRES: ul. SW. JERZEGO 10/12 m22 | LODz-POLESIE | M MOSKWA - LODz | I 1998'', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„Bazując na skłonności człowieka do empatycznego odbioru wizerunków, chcę doprowadzić do sytuacji, w której widz zacznie odbierać obraz swoim ciałem na zasadzie cielesnego współodczuwania. Chcę, żeby oglądający, patrząc na te obrazy, zidentyfikował się i odczuł pulsującą obecność swojego ciała, zadał sobie pytanie o jego sens i o jego kres. Konfrontując się z świadomością kruchości i nieuniknionej śmierci ciała, lękiem, odrazą, osamotnieniem, cały czas próbuję pokazać, że życie samo w sobie jest piękne – piękne, aż do krwi”.
Magdalena Moskwa
Twórczość Magdaleny Moskwy odwołuje się do podmiotowości człowieka, a także do kwestii egzystencjalnych, poprzez wykorzystanie wizerunku ciała jako rodzaju medium. Jej prace odnoszą się do intymnych, osobistych przeżyć, stanowiąc jednocześnie uniwersalną opowieść o człowieku – jego samotności, zagubieniu oraz poczuciu pustki. W swojej twórczości artystka korzysta z cech charakterystycznych dla portretów kobiecych, obecnych od stuleci w sztuce. Przekształca je w błyskotliwy sposób. Dzięki tym zabiegom, zamiast portretów we wnętrzach, ukazuje portrety wewnętrzne. Dzieła Moskwy niekiedy kojarzą się z rzeźbami Aliny Szapocznikow. Artystki łączy przede wszystkim zainteresowanie kobiecą cielesnością. Rzeźbiarka często wykonywała kompozycje, których główne elementy stanowiły usta bądź piersi. Również w dziełach Moskwy kobiecość postaci jest wielce wyrazista. Moskwa poprzez swoją twórczość uwrażliwia publiczność na globalne problemy psychologiczne i społeczne. Nie rozwiązuje problemów, którymi się zajmuje. Uwidacznia rany, lecz ich nie opatruje. Ironicznie traktuje dawne i obecne wizerunki kobiet. Smutne postaci namalowane przez Moskwę, o zaczerwienionych od łez powiekach i posiniaczonych policzkach pozbawione są majestatu. Mają cechy ofiar, które smutno patrzą przed siebie. Dzieła Moskwy są manifestem skierowanym przeciw agresji i hipokryzji. Na prezentowanym podczas aukcji dziele widnieje postać kobiety. To, co skupia wzrok widza to krzyżyk na szyi sportretowanej. Nie jest to tradycyjny łańcuszek, ale raczej różaniec z cierniami, które wbijają się w skórę. Co najbardziej zdumiewa, to fakt, iż ofiara nawet nie próbuje ściągnąć przedmiotu tortur ze swojego karku. Zdaje się być całkowicie pogodzona za swym męczeńskim losem. Jej blada cera praktycznie zlewa się z bielą zasłon. Kobieta dosłownie wtopiła się we wnętrze, w którym bytuje. Malarze z minionych epok wielokrotnie przedstawiali kobiety w domowych pieleszach. De facto nie miały one wstępu do innych przestrzeni .Przez większość swego jestestwa tkwiły pośród czterech ścian, odizolowane od edukacji i kariery zawodowej, sztuki czy polityki. Ich życie koncentrowało się na tym, co prywatne. Jeszcze na przełomie XIX i XX wieku o równości płci nie było mowy. Istniały dwa kodeksy obyczajowe: jeden pisany przez mężczyzn dla mężczyzn (liberalny) oraz drugi ułożony dla kobiet (bardzo surowy). Zupełnie inna była pozycja w społeczeństwie starej panny i kawalera. Ta pierwsza postrzegana była jako osoba zgorzkniała, śmieszna, oddająca się dewocji, niegodna szacunku. Tymczasem słowo kawaler nie posiadało tak pejoratywnego ładunku. Kodeks obyczajowy pozwalał nieżonatemu mężczyźnie bywać na salonach, balach, zalecać się do kobiet, a nawet chadzać do domów publicznych. Często prowadzili przyjemne życie birbanta, utracjusza i łamacza damskich serc. Różnice w statusie społecznym kawalerów i starych panien widać doskonale na dawnych obrazach, rysunkach i rycinach. Niezamężne kobiety przedstawiane są jako pozbawione urody matrony, często w otoczeniu piesków, kotków i kanarków – jedynych kompanów.
Prace Magdaleny Moskwy również przedstawiają kobiety w bardzo specyficzny sposób. Często zestawia ona umęczone życiem twarze kobiet z topornymi ciałami. Tak jak w przypadku prezentowanego „Portretu II” - ukazana kobieta nie ma łabędziej szyi, lecz masywny kark. Jej piersi są nieproporcjonalnie duże i ciężkie. Malarka prezentuje jeden z głównych atrybutów kobiecości w taki sposób, że przestaje on budzić jakiekolwiek pożądanie. Niezgrabny tors utrzymuje w jednolitej tonacji. Kontrastuje z nią dekoracyjne tło, przyciągające uwagę intensywnymi barwami. Artystka zestawia liryzm odpychającą brzydotą. Delikatność haftowanej zasłonki z grubymi rysami niewiasty. Wszystko to sprawia, że dzieła Magdaleny Moskwy są niepowtarzalne i niebywale intrygujące.
Studiowała w PWSSP w Łodzi. Dyplom obroniła w 1996 z malarstwa u prof. M. Wagnera i w pracowni druku dekoracyjnego prof. M. Zielińskiej. W 1995 otrzymała II nagrodę w Konkursie im. Wł. Strzemińskiego. Zajmuje się malarstwem i projektowaniem ubrań unikatowych. Należy do stowarzyszenia artystów św. Jerzego w Łodzi. Najczęściej posługuje się bardzo tradycyjnymi środkami wyrazu. W ciągu roku powstaje zaledwie kilka obrazów, co związane jest z wymagającą czasu techniką malowania na desce, z użyciem naturalnych gruntów, laserunków i werniksu. Na płótnach artystki próżno szukać śladów eksperymentów, spontanicznej ekspresji czy swobodnego gestu. Zarówno w obrazach, jak i w „ubraniach” każdy element kompozycji, każdy zastosowany zabieg formalny służy budowaniu znaczenia. Wszystkie motywy przedstawień są starannie wystudiowane, przemyślane i znaczące. Istotna dla interpretacji tych obrazów symbolika kryje się w detalu: wiernie oddanych czarnych koronkach, ozdobnych obrożach niebezpiecznie wbijających się w szyje noszących je kobiet, splątanych łodygach roślin, dłoniach o czarnych paznokciach, przezroczystych źrenicach oczu pozbawionych rzęs.
Description:
"Portret II", 1998
mixed media/canvas, 81 x 65 cm; sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'PORTRET II 1998r | MAGDALENA MOSKWA | 65x81 cm | TECHNIKA MIESZANA | ADRES: ul. SW. JERZEGO 10/12 m22 | LODz-POLESIE | M MOSKWA - LODz | I 1998'', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
technika mieszana/płótno
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'PORTRET II 1998r | MAGDALENA MOSKWA | 65x81 cm | TECHNIKA MIESZANA | ADRES: ul. ŚW. JERZEGO 10/12 m22 | ŁÓDŹ-POLESIE | M MOSKWA - ŁÓDŹ | I 1998''
Literatura
Agnieszka Rayzacher, Katarzyna Świeżak, Najgroźniejsze pędzle, Muzeum Narodowe w Warszawie, 2005
