10
Ryszard Winiarski | "Gra nr 7" (Maszyna do obliczania rzutów kostką), lata 70. XX w.
Estymacja:
800,000 zł - 1,200,000 zł
Sprzedane
720,000 zł
Aukcja na żywo
Rzeźba i Formy Przestrzenne
Artysta
Ryszard Winiarski (1936 - 2006)
Wymiary
5 x 100 x 100 cm (wymiary największej pracy)
Kategoria
Opis
instalacja, 5 x 100 x 100 cm (wymiary największej pracy), gra planszowa dla 2 lub więcej graczy:
Maszyna do obliczania rzutów kostką złożona z 10 elementów: 3 postumentów, 3
taboretów, pudełka na elementy gry, planszy do gry, ruletki, wskaźnika ruletki.
W pudełku z elementami gry instytucja w języku niemieckim i piony.
Wymiary poszczególnych elementów:
pudełko na piony: 24 x 24 x 24 cm
postument czarny: 62 x 30 x 30 cm
postument na element ruletki: 105 x 30 x 30 cm
postument na planszę: 30 x 104 x 104 cm
plansza: 5 x 100 x 100 cm
ruletka: 4 x 20 x 20 cm
wskaźnik ruletki: 2 x 17 x 2,5 cm
trzy taborety z czarnym siedziskiem x 3: 45 x 41 x 41 cm (wymiary jednego elementu)
trzy siedziska taboretu: 6 x 39 x 39 cm (wymiary jednego elementu)
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Gry Ryszarda Winiarskiego stanowią jeden z najlepszych przykładów performatywnej instalacji artystycznej w sztuce współczesnej. Od momentu powstania jego pierwszych obrazów z serii „Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych” w 1965 artysta opierał swoją twórczość na dwóch podstawach: geometrii i przypadku (mechanizmów losowych). Na początku kompozycje wizualnie były stosunkowo proste i polegały na zapełnieniu powierzchni kompozycji białymi i czarnymi kwadracikami. O układzie decydował rzut monetą. Reszka mogła oznaczać biel, a orzeł – czerń. W zależności od strony, na którą upadła moneta, pole kwadratu zamalowywane było na wybrany kolor.
W ten oto sposób to przypadek decydował o ostatecznej formie obrazu. Z czasem układy stały się dużo bardziej skomplikowane. Winiarski zaczął wprowadzać trzeci wymiar, elementy lustrzane, jak również zmieniał metodę generującą przypadek – z monety na kości do gry albo tablicę liczb przypadkowych. Kostki do gry odpowiedników liczb, które można wykorzystać dla wzbogacenia powstającego obrazu. Zakładając na przykład, że liczby od jednego do czterech oznaczają kolor czarny, a tylko pięć i sześć to biel, w rezultacie, najprawdopodobniej, uzyskana zostanie przewaga czerni nad bielą.
Obiegowa opinia o sztuce Ryszarda Winiarskiego definiuje ją jako pozbawiony emocji obiektywizm. Tym, co poprzedzało proces twórczy, było jasne wytyczenie zasad, według których powstawało dzieło. Były to „reguły gry” mające decydujące znaczenie dla realizacji. Przystępując do budowania rysunku, obrazu czy obiektu przestrzennego, artysta w pierwszej kolejności ustalał zasady, według których chciał postępować, swoiste „reguły gry”, aby „zaprosić prostą zasadę liczbowego porządku do udziału w realizacji” (Ryszard Winiarski, Spojrzenie na twórczość, [w:] Bożena Kowalska, W poszukiwaniu ładu – artyści o sztuce, Warszawa 2001, s. 167). Zacytowany powyżej fragment wypowiedzi Winiarskiego sugeruje inną interpretację. Przypadek nie stanowi li tylko metody pracy, sposobu realizacji celu czy „opisu”. Jest on de facto aktywnym uczestnikiem gry prowadzonej przez artystę. Przypadek jest „zapraszany” przez Winiarskiego do udziału w prowadzonym działaniu. W rezultacie namalowanie obrazu przestaje być punktem finalnym, a stanowi tylko objaw jednego z etapów przebiegu swoistego performance’u.
Dla performatywnego aspektu dzieł Ryszarda Winiarskiego ważnym rozwinięciem stały się realizacje powstające po 1972, bezpośrednio angażujące odbiorców. Wiosną 1972 Winiarski przekształcił jedną z sal Galerii Współczesnej w Warszawie w „salon gier” towarzyszący wystawie jego dzieł. Widzowie mogli aktywnie uczestniczyć w rozgrywkach, które zaproponował im artysta. Efektem toczącej się rozgrywki były czarno-białe lub kolorowe układy elementów zapisywane na planszach. Za każdym razem rezultat wizualny się różnił, gdyż powstał wskutek odmiennego przebiegu gry odbywającej się według ściśle określonych przez artystę reguł. Artysta, analizując wystawę z 1972, pisał: „było to ważne doświadczenie w moich wówczas ośmioletnich zmaganiach ze sztuką systemu i przypadku. Gry w uproszczonej, a zarazem uogólnionej postaci ukazywały zasadę mojego postępowania wobec wszystkich innych prac. Ujawniały one po raz pierwszy w dobitny sposób to, co kryło się za każdym obrazem czy formą przestrzenną” (Ryszard Winiarski, Forum, „Projekt” 1978, nr 5, s. 50).
Studiował na Politechnice i w ASP w Warszawie. W 1965 roku powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie użył jako podstawowej jednostki struktury czarny i biały kwadrat, a ich układ wynikał z przypadku. W 1966 otrzymał nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m. in. w Teatrze Polskim w Warszawie. Od 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał ok. 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971).
Description:
“Game No. 7” (The Dice Rolls Calculator), lata 70. XX w.
installation, 5 x 100 x 100 cm (dimensions of the biggest work); , Board game for 2 or more players
The Dice Roll Calculator consist of 10 elements: 3 pedestals, 3 stools, the box for pawns, the board, the roulette, the pointer.
Instruction in German.
Dimensions of each element:
the box for pawns: 24 x 24 x 24 cm
the black pedestal: 62 x 30 x 30 cm
the roulette pedestal: 105 x 30 x 30 cm
the board pedestal: 30 x 104 x 104 cm
the board: 5 x 100 x 100 cm
the roulette: 4 x 20 x 20 cm
the pointer: 2 x 17 x 2,5 cm
3 stools: 45 x 41 x 41 cm (each)
3 cushions: 6 x 39 x 39 cm (each),
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Maszyna do obliczania rzutów kostką złożona z 10 elementów: 3 postumentów, 3
taboretów, pudełka na elementy gry, planszy do gry, ruletki, wskaźnika ruletki.
W pudełku z elementami gry instytucja w języku niemieckim i piony.
Wymiary poszczególnych elementów:
pudełko na piony: 24 x 24 x 24 cm
postument czarny: 62 x 30 x 30 cm
postument na element ruletki: 105 x 30 x 30 cm
postument na planszę: 30 x 104 x 104 cm
plansza: 5 x 100 x 100 cm
ruletka: 4 x 20 x 20 cm
wskaźnik ruletki: 2 x 17 x 2,5 cm
trzy taborety z czarnym siedziskiem x 3: 45 x 41 x 41 cm (wymiary jednego elementu)
trzy siedziska taboretu: 6 x 39 x 39 cm (wymiary jednego elementu)
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Gry Ryszarda Winiarskiego stanowią jeden z najlepszych przykładów performatywnej instalacji artystycznej w sztuce współczesnej. Od momentu powstania jego pierwszych obrazów z serii „Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych” w 1965 artysta opierał swoją twórczość na dwóch podstawach: geometrii i przypadku (mechanizmów losowych). Na początku kompozycje wizualnie były stosunkowo proste i polegały na zapełnieniu powierzchni kompozycji białymi i czarnymi kwadracikami. O układzie decydował rzut monetą. Reszka mogła oznaczać biel, a orzeł – czerń. W zależności od strony, na którą upadła moneta, pole kwadratu zamalowywane było na wybrany kolor.
W ten oto sposób to przypadek decydował o ostatecznej formie obrazu. Z czasem układy stały się dużo bardziej skomplikowane. Winiarski zaczął wprowadzać trzeci wymiar, elementy lustrzane, jak również zmieniał metodę generującą przypadek – z monety na kości do gry albo tablicę liczb przypadkowych. Kostki do gry odpowiedników liczb, które można wykorzystać dla wzbogacenia powstającego obrazu. Zakładając na przykład, że liczby od jednego do czterech oznaczają kolor czarny, a tylko pięć i sześć to biel, w rezultacie, najprawdopodobniej, uzyskana zostanie przewaga czerni nad bielą.
Obiegowa opinia o sztuce Ryszarda Winiarskiego definiuje ją jako pozbawiony emocji obiektywizm. Tym, co poprzedzało proces twórczy, było jasne wytyczenie zasad, według których powstawało dzieło. Były to „reguły gry” mające decydujące znaczenie dla realizacji. Przystępując do budowania rysunku, obrazu czy obiektu przestrzennego, artysta w pierwszej kolejności ustalał zasady, według których chciał postępować, swoiste „reguły gry”, aby „zaprosić prostą zasadę liczbowego porządku do udziału w realizacji” (Ryszard Winiarski, Spojrzenie na twórczość, [w:] Bożena Kowalska, W poszukiwaniu ładu – artyści o sztuce, Warszawa 2001, s. 167). Zacytowany powyżej fragment wypowiedzi Winiarskiego sugeruje inną interpretację. Przypadek nie stanowi li tylko metody pracy, sposobu realizacji celu czy „opisu”. Jest on de facto aktywnym uczestnikiem gry prowadzonej przez artystę. Przypadek jest „zapraszany” przez Winiarskiego do udziału w prowadzonym działaniu. W rezultacie namalowanie obrazu przestaje być punktem finalnym, a stanowi tylko objaw jednego z etapów przebiegu swoistego performance’u.
Dla performatywnego aspektu dzieł Ryszarda Winiarskiego ważnym rozwinięciem stały się realizacje powstające po 1972, bezpośrednio angażujące odbiorców. Wiosną 1972 Winiarski przekształcił jedną z sal Galerii Współczesnej w Warszawie w „salon gier” towarzyszący wystawie jego dzieł. Widzowie mogli aktywnie uczestniczyć w rozgrywkach, które zaproponował im artysta. Efektem toczącej się rozgrywki były czarno-białe lub kolorowe układy elementów zapisywane na planszach. Za każdym razem rezultat wizualny się różnił, gdyż powstał wskutek odmiennego przebiegu gry odbywającej się według ściśle określonych przez artystę reguł. Artysta, analizując wystawę z 1972, pisał: „było to ważne doświadczenie w moich wówczas ośmioletnich zmaganiach ze sztuką systemu i przypadku. Gry w uproszczonej, a zarazem uogólnionej postaci ukazywały zasadę mojego postępowania wobec wszystkich innych prac. Ujawniały one po raz pierwszy w dobitny sposób to, co kryło się za każdym obrazem czy formą przestrzenną” (Ryszard Winiarski, Forum, „Projekt” 1978, nr 5, s. 50).
Studiował na Politechnice i w ASP w Warszawie. W 1965 roku powstały pierwsze obrazy z serii "Próby wizualnej prezentacji rozkładów statystycznych", gdzie użył jako podstawowej jednostki struktury czarny i biały kwadrat, a ich układ wynikał z przypadku. W 1966 otrzymał nagrodę na Sympozjum Artystów i Naukowców w Puławach. W latach 1967-77 tworzył scenografie m. in. w Teatrze Polskim w Warszawie. Od 1976 rozpoczął działalność w "Salonach Gry", do których wprowadzał przypadkowych uczestników. Po 1980 powstały formy przestrzenne - tzw. geometria w stanie napięcia. Ważniejsze realizacje przestrzenne to: Goriucken 1976, projekt dla Hamburga z 1980, udział w Kunststrasse Rhon w 1986. Miał ok. 50 wystaw indywidualnych; ważniejsze wystawy zbiorowe to: Biennale w Sao Paulo (1969), Biennale Konstruktywizmu w Norymberdze (1969 i 1971).
Description:
“Game No. 7” (The Dice Rolls Calculator), lata 70. XX w.
installation, 5 x 100 x 100 cm (dimensions of the biggest work); , Board game for 2 or more players
The Dice Roll Calculator consist of 10 elements: 3 pedestals, 3 stools, the box for pawns, the board, the roulette, the pointer.
Instruction in German.
Dimensions of each element:
the box for pawns: 24 x 24 x 24 cm
the black pedestal: 62 x 30 x 30 cm
the roulette pedestal: 105 x 30 x 30 cm
the board pedestal: 30 x 104 x 104 cm
the board: 5 x 100 x 100 cm
the roulette: 4 x 20 x 20 cm
the pointer: 2 x 17 x 2,5 cm
3 stools: 45 x 41 x 41 cm (each)
3 cushions: 6 x 39 x 39 cm (each),
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
instalacja
Proweniencja
kolekcja prywatna, Łódź
Wystawiany
Konstrukcja w procesie, Łódź 1981; Spotkanie „Konstrukcja w procesie”, Monachium 1986; Kunststation Kleinsassen, Fulda 1986
