134
Sławomir Ratajski (1955) | "Błękitna Wenus", 1987
Estymacja:
50,000 zł - 70,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Dekady. Wielcy Mistrzowie XX wieku
Artysta
Sławomir Ratajski (1955)
Wymiary
170 x 110 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 170 x 110 cm, sygnowany i datowany p.d.: 'SR 87', sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'SŁAWOMIR | RATAJSKI | olej 1987 | płótno | 170 x 110 "BŁĘKITNA WENUS" oraz wskazówki montażowe
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
„Ukazanie w obrazie mego stanu emocjonalnego podczas malowania jest dla mnie bardzo ważne. To konsekwencja szczerości. Bez niej przecież nie można wydobyć prawdziwej ekspresji. Zanim zacznę malować, mam jakieś założenia, właściwie szkic przyszłej improwizacji. Wiem, o co mi chodzi, co chcę pokazać, ale dopiero wtedy, kiedy zaczynam łapać kontakt z obrazem, dogłębnie to przeżywam”.
Sławomir Ratajski
Sławomir Ratajski to jeden z najbardziej charyzmatycznych przedstawicieli nurtu Nowej Ekspresji. W obrębie tych ram twórca wypracował jednak własną oryginalną pozycję, pozostając nade wszystko artystą osobnym. Debiutował w latach 80. w warszawskim środowisku i już wtedy czynnie włączał się w ruch niezależnego życia artystycznego okresu stanu wojennego. Jak pisał Aleksander Wojciechowski o rozpoczynających wówczas artystach: „Najmłodsza generacja, kończąca studia około roku 1980, zasługuje na szczególną uwagę. Ograniczona możliwość wystaw, publikacji, wyjazdów, szerszych kontaktów z odbiorcami i krytyką – wytworzyła sytuację, w której artyści, u progu swej drogi twórczej, ‘skazani’ zostali na samodzielność. Ktoś może powiedzieć: przecież jest to podstawowy warunek każdej autentycznej twórczości! Zgoda, ale zazwyczaj samodzielność jest wynikiem dojrzałości artystycznej, zaś sama dojrzałość jest pochodną gromadzonych przez lata doświadczeń” (https:// www.slawomirratajski.pl/teksty-krytyczne/#tk13, dostęp: 2.11.2022). Malarstwo Ratajskiego nigdy nie komentowało wprost tematów publicystycznych, a raczej odwoływało się do alegorii i wewnętrznych przeżyć jednostki. Z czasem twórca stopniowo ograniczał narrację i symbolikę swych obrazów na rzecz form abstrakcyjnych, nie rezygnując z ekspresjonistycznych efektów fakturowych.
Można uznać, że Ratajski od początku drogi twórczej był radykalny w geście malarskim i wybieranych formatach. Było to rodzajem wyzwolenia i odreagowania niepokojów, które byłe wówczas przedmiotem refleksji młodego twórcy. Malował zamaszyście, szybko, z przynależną mu lekkością, jakby „wypluwał” wizje na płótno. Wybierał popularne wówczas wśród młodych artystów wielkoformatowe płótna, które zapewniały mu swobodę tworzenia. W repertuarze jego środków malarskich na pierwszy plan wysuwa się ostra kreska, łamana zwykle pod ostrym kątem i tworząca wyrazisty czarny kontur wokół plam barwnych, jednocześnie zarysowująca przedmiot czy postać ludzką. Kreska występuje także autonomicznie, stanowiąc bezpośredni wyraz stanów psychicznych autora. Warto też poświęcić kilka słów kolorystyce, będącej fundamentem tego kanonu. W malarstwie twórcy, mimo oczywistej roli nośnika emocjonalnego przekazu, zdaje się jednak schodzić na drugi plan. Ograniczona jest do zaledwie kilku podstawowych barw i wyraźnie podporządkowana kresce.
O twórczości Ratajskiego pisał Jarosław Daszkiewicz:
„Sławomir Ratajski obserwuje człowieka poddanego bezwzględnym prawom dżungli w pozornie cywilizowanym świecie, zbudowanym z dorobku całej kultury, z jej obrzędem, magią, ludyzmem i spekulacją. Umiejscawia go w czasie antropologicznym, nie fizycznym. Żyje on w jego obrazach w ‘czasie pamięci’ – jak określa to św. Augustyn.
W malarstwie Ratajskiego pojawiają się znaki-symbole, przywołujące ten ‘czas pamięci’ przy pomocy Oka Opatrzności, Drzewa Jessego, łodzi Charona czy doprowadzonego do furii Minotaura.
Artysta ukazuje dzieje zmagania się dobrego ze złem w obszarze „civitas terrena”, broniąc za św. Augustynem doskonałości stworzenia w zatrutej złą wolą przyrodzie.
Osiąga to za pomocą form zoomorficznych, kształtowanych intensywnym, dynamicznym kolorem, opartym na dużym wyczuciu akcentów dekoracyjnych. Dominują czernie, czerwienie, zielenie i brązy w różnych rozpiętościach walorowych. Barwy z ich prostą, czytelną symboliką emanują z tego pełnego filozoficznej zadumy malarstwa”. Jarosław M. Daszkiewicz, Malarstwo młodych 1980-1990, Warszawa 1995, s. 48-49
Polski artysta, dyplomata, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u prof. Haliny Chrostowskiej i prof. Jerzego Tchórzewskiego (1979). W stanie wojennym działał w ruchu kultury niezależnej. W 1986 był laureatem Brązowego Medalu na I Międzynarodowym Biennale Sztuki Azja-Europa w Ankarze. Po ukończeniu studiów tworzył dynamiczne i symboliczne malarstwo utrzymane w duchu Nowej Ekspresji. W 1987 roku podjął pracę dydaktyczną na macierzystej uczelni. Artysta prezentował swoje obrazy na ponad 20 wystawach indywidualnych a także blisko 100 ekspozycjach zbiorowych w Polsce i za granicą. M.in. na Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer (1987) oraz wystawach „Świeżo malowane” (1988) i Cóż po artyście w czasie marnym (1990) w Galerii Zachęta w Warszawie. Prace artysty znajdują się w kolekcjach prywatnych i muzealnych w Polsce, Niemczech, Hiszpanii, USA, Kanadzie, Belgii i Argentynie.
Description:
"Blue Venus", 1987
oil/canvas, 170 x 110 cm; signed and dated lower right: 'SR 87', signed, dated and described on the reverse: 'SLAWOMIR | RATAJSKI | olej 1987 | plotno | 170x110 "BLEKITNA | WENUS' and assambly tips,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
„Ukazanie w obrazie mego stanu emocjonalnego podczas malowania jest dla mnie bardzo ważne. To konsekwencja szczerości. Bez niej przecież nie można wydobyć prawdziwej ekspresji. Zanim zacznę malować, mam jakieś założenia, właściwie szkic przyszłej improwizacji. Wiem, o co mi chodzi, co chcę pokazać, ale dopiero wtedy, kiedy zaczynam łapać kontakt z obrazem, dogłębnie to przeżywam”.
Sławomir Ratajski
Sławomir Ratajski to jeden z najbardziej charyzmatycznych przedstawicieli nurtu Nowej Ekspresji. W obrębie tych ram twórca wypracował jednak własną oryginalną pozycję, pozostając nade wszystko artystą osobnym. Debiutował w latach 80. w warszawskim środowisku i już wtedy czynnie włączał się w ruch niezależnego życia artystycznego okresu stanu wojennego. Jak pisał Aleksander Wojciechowski o rozpoczynających wówczas artystach: „Najmłodsza generacja, kończąca studia około roku 1980, zasługuje na szczególną uwagę. Ograniczona możliwość wystaw, publikacji, wyjazdów, szerszych kontaktów z odbiorcami i krytyką – wytworzyła sytuację, w której artyści, u progu swej drogi twórczej, ‘skazani’ zostali na samodzielność. Ktoś może powiedzieć: przecież jest to podstawowy warunek każdej autentycznej twórczości! Zgoda, ale zazwyczaj samodzielność jest wynikiem dojrzałości artystycznej, zaś sama dojrzałość jest pochodną gromadzonych przez lata doświadczeń” (https:// www.slawomirratajski.pl/teksty-krytyczne/#tk13, dostęp: 2.11.2022). Malarstwo Ratajskiego nigdy nie komentowało wprost tematów publicystycznych, a raczej odwoływało się do alegorii i wewnętrznych przeżyć jednostki. Z czasem twórca stopniowo ograniczał narrację i symbolikę swych obrazów na rzecz form abstrakcyjnych, nie rezygnując z ekspresjonistycznych efektów fakturowych.
Można uznać, że Ratajski od początku drogi twórczej był radykalny w geście malarskim i wybieranych formatach. Było to rodzajem wyzwolenia i odreagowania niepokojów, które byłe wówczas przedmiotem refleksji młodego twórcy. Malował zamaszyście, szybko, z przynależną mu lekkością, jakby „wypluwał” wizje na płótno. Wybierał popularne wówczas wśród młodych artystów wielkoformatowe płótna, które zapewniały mu swobodę tworzenia. W repertuarze jego środków malarskich na pierwszy plan wysuwa się ostra kreska, łamana zwykle pod ostrym kątem i tworząca wyrazisty czarny kontur wokół plam barwnych, jednocześnie zarysowująca przedmiot czy postać ludzką. Kreska występuje także autonomicznie, stanowiąc bezpośredni wyraz stanów psychicznych autora. Warto też poświęcić kilka słów kolorystyce, będącej fundamentem tego kanonu. W malarstwie twórcy, mimo oczywistej roli nośnika emocjonalnego przekazu, zdaje się jednak schodzić na drugi plan. Ograniczona jest do zaledwie kilku podstawowych barw i wyraźnie podporządkowana kresce.
O twórczości Ratajskiego pisał Jarosław Daszkiewicz:
„Sławomir Ratajski obserwuje człowieka poddanego bezwzględnym prawom dżungli w pozornie cywilizowanym świecie, zbudowanym z dorobku całej kultury, z jej obrzędem, magią, ludyzmem i spekulacją. Umiejscawia go w czasie antropologicznym, nie fizycznym. Żyje on w jego obrazach w ‘czasie pamięci’ – jak określa to św. Augustyn.
W malarstwie Ratajskiego pojawiają się znaki-symbole, przywołujące ten ‘czas pamięci’ przy pomocy Oka Opatrzności, Drzewa Jessego, łodzi Charona czy doprowadzonego do furii Minotaura.
Artysta ukazuje dzieje zmagania się dobrego ze złem w obszarze „civitas terrena”, broniąc za św. Augustynem doskonałości stworzenia w zatrutej złą wolą przyrodzie.
Osiąga to za pomocą form zoomorficznych, kształtowanych intensywnym, dynamicznym kolorem, opartym na dużym wyczuciu akcentów dekoracyjnych. Dominują czernie, czerwienie, zielenie i brązy w różnych rozpiętościach walorowych. Barwy z ich prostą, czytelną symboliką emanują z tego pełnego filozoficznej zadumy malarstwa”. Jarosław M. Daszkiewicz, Malarstwo młodych 1980-1990, Warszawa 1995, s. 48-49
Polski artysta, dyplomata, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u prof. Haliny Chrostowskiej i prof. Jerzego Tchórzewskiego (1979). W stanie wojennym działał w ruchu kultury niezależnej. W 1986 był laureatem Brązowego Medalu na I Międzynarodowym Biennale Sztuki Azja-Europa w Ankarze. Po ukończeniu studiów tworzył dynamiczne i symboliczne malarstwo utrzymane w duchu Nowej Ekspresji. W 1987 roku podjął pracę dydaktyczną na macierzystej uczelni. Artysta prezentował swoje obrazy na ponad 20 wystawach indywidualnych a także blisko 100 ekspozycjach zbiorowych w Polsce i za granicą. M.in. na Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer (1987) oraz wystawach „Świeżo malowane” (1988) i Cóż po artyście w czasie marnym (1990) w Galerii Zachęta w Warszawie. Prace artysty znajdują się w kolekcjach prywatnych i muzealnych w Polsce, Niemczech, Hiszpanii, USA, Kanadzie, Belgii i Argentynie.
Description:
"Blue Venus", 1987
oil/canvas, 170 x 110 cm; signed and dated lower right: 'SR 87', signed, dated and described on the reverse: 'SLAWOMIR | RATAJSKI | olej 1987 | plotno | 170x110 "BLEKITNA | WENUS' and assambly tips,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Stan zachowania
0
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany i datowany p.d.: 'SR 87'
Proweniencja
0
Literatura
0
Wystawiany
0
