20
Hannes Beckmann | "T'ai-chi tu", 1968
Estymacja:
60,000 zł - 80,000 zł
Sprzedane
50,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Hannes Beckmann (1909 - 1977)
Wymiary
96,5 x 96,5 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno naklejone na płytę, 96,5 x 96,5 cm, sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'T'ai-chi tu | canvas on masonite | oil 1968 | Hannes Beckmann'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Hannes Beckmann to artysta niemieckiego pochodzenia urodzony w Stuttgarcie w 1909. Swoją drogę twórczą rozpoczął w szkole Bauhausu w Dachau w wieku 20 lat. Tam poznał głównych przedstawicieli malarstwa XX wieku: m.in. Josefa Albera, Paula Klee i Wassily’ego Kandinsky’ego. Mistrzowie zapoznali go z teorią koloru, kompozycji oraz ruchu w dziele plastycznym. W kolejnych latach podejmował również kursy w dziedzinie scenografii oraz fotografii. Po dramatycznych wydarzeniach II wojny światowej, które zmusiły artystę do wyemigrowania z Europy, w 1948 przybył do Stanów Zjednoczonych i osiadł w Nowym Jorku. Stary Kontynent opuścił dzięki pomocy Hilli Rebay, współzałożycielki Fundacji Salomona Guggenheima oraz dyrektorki muzeum Non-Objective Painting (jak wówczas nazywano słynną instytucję wybudowaną przez Franka Lloyda Wrighta). Dekady lat 50. i 60. były w środowisku amerykańskim szczytowym momentem rozwoju nurtu abstrakcji geometrycznej oraz wykrystalizowanego z niego op-artu. Niewątpliwie wpływ na rozwój amerykańskiej sceny artystycznej w owym okresie mieli właśni ci liczni europejscy twórcy, którzy wyemigrowali w obawie przed polityką i represjami ze strony nazistowskich Niemiec. Ze Starego Kontynentu przywieźli ze sobą doświadczenia futuryzmu oraz kubizmu, których fundament języka malarskiego stanowiła geometryzacja form. Beckmann poprzez odwołania do filozofii i duchowości w swoim malarstwie opierającym się na geometrycznych kształtach przyczynił się do stworzenia szczególnej odmiany tego kierunku, nacechowanej zarówno liryczną aurą, jak i pokładami treści, które wymagają znacznie większego zaangażowania niż wykorzystanie samego zmysłu wzroku. Udział artysty w słynnej wystawie „The Responsive Eye” w 1965 w Museum of Modern Art w Nowym Jorku potwierdził przynależność Beckmanna do nurtu op-art. Zaprezentował na niej obraz z 1964 zatytułowany „Inca”. Obok Beckmanna swoje prace pokazali wówczas między innymi tacy artyści jak Josef Albers, Julian Stańczak, Richard Anuszkiewicz czy Tadasuke Kuwayama, którego twórczość, poprzez odwołania do symboliki Wschodu w szczególny sposób koreluje z podejmowanymi przez Beckmanna zagadnieniami. Do najbardziej znanych dzieł Beckmanna z okresu amerykańskiego należą właśnie akrylowe obrazy w stylu op-art, które powstawały w jego pracowni od lat 40. Beckmann znany jest nie tylko jako malarz, lecz również fotograf – był współtwórcą kolekcji i kuratorem działu fotografii w muzeum Solomona L. Guggenheima w Nowym Jorku i wykładał w Cooper Union, na Yale i Dartmouth. W swojej pracy fotograficznej eksperymentował z solaryzacją, kontrolowanym prześwietleniem i silnymi kontrastami.
W swojej twórczości Beckmann czerpał często z repertuaru motywów filozofii Wschodu. W wielu jego kompozycjach pojawia się popularny symbol yin i yang, opisujący, w jaki sposób pozornie przeciwstawne siły mogą być kompletne, wzajemnie połączone i współzależne. Zgodnie z tą filozofią wszechświat i wszystko znajdujące się w nim jest zarówno stałe, jak i cykliczne. W tym nieskończonym cyklu równowagi siły są zastępowane przez swoje przeciwności. W prezentowanym obrazie artysta przełożył te założenia na język malarski. Kompozycję płótna tworzą geometryczne formy, które, choć wyraźnie wyodrębnione, zdają się wzajemnie, płynnie przenikać. Siedem symboli yin i yang zostało zamkniętych w jednym zbiorze – okręgu reprezentującym wszechświat. W filozofii chińskiej niebo symbolizowane jest przez okrąg, zaś ziemia poprzez kwadrat, który w przypadku prezentowanej pracy wyznacza kształt pola obrazowego płótna. Użycie niemal wyłącznie koloru fioletowego, zróżnicowanego jedynie intensywnością odcieni, również można interpretować jako połączenie dwóch fundamentalnych żywiołów – ognia i wody, reprezentowanych przez kolor czerwony i niebieski. Prezentowana praca formalnie nawiązuje w bezpośredni sposób do teorii koloru i środków artystycznych wypracowanych przez Josefa Albersa, z którym Beckmann współtworzył środowisko Bauhausu na przełomie lat 20. i 30. Hannes Beckmann
Hannes Beckmann, czesko-niemiecki malarz, fotograf i scenograf, urodził się w Stuttgarcie w 1909 roku. Początek jego twórczości nie zapowiadał, że artysta stanie się jednym z najlepiej rozpoznawalnych twórców nurtu op-art. Na przełomie lat 20. i 30. studiował w słynnej szkole artystyczno-rzemieślniczej Bauhaus, w której uczyli się m.in. Paul Klee, Vassily Kandinsky i Josef Albers. Następnie kształcił się w zakresie fotografii w Wiedniu. Po dojściu nazistów do władzy i kryminalizacji awangardowej sztuki przez hitlerowców, emigracja stała się koniecznością - szczególnie w obliczu antysemityzmu władz III Rzeszy. Po wojennej zawierusze, podczas której Beckmann wraz z żoną - dziedziczką fortuny - zbiegli z Niemiec do Pragi, artysta zamieszkał w Nowym Jorku. Do najbardziej znanych dzieł Beckmanna z okresu amerykańskiego należą akrylowe obrazy w stylu op-art, które powstawały w jego pracowni od lat 40. Mimo to dzisiaj Beckmann znany jest nie tylko jako malarz, lecz również fotograf. Beckmann był współtwórcą kolekcji i kuratorem działu fotografii w muzeum Solomona L. Guggenheima w Nowym Jorku (wówczas Museum of Non-Objective Painting) i wykładał w Cooper Union, na Yale i Dartmouth. W swojej pracy fotograficznej eksperymentował z solaryzacją, kontrolowanym prześwietleniem i silnymi kontrastami. Efekty optyczne były kluczowe również dla malarstwa Beckmanna: opierał na nich - obok studiów neurologicznych - swoją metodę twórczą. Płótno artysty - obraz z 1964 roku zatytułowany "Inca" - znalazło się na kultowej już wystawie The Responsive Eye w MoMA, w której wzięli udział najważniejsi op-artyści tego czasu, na czele z Josefem Albersem, Julianem Stańczakiem, Richardem Anuszkiewiczem i Tadasky'm.
Description:
"T'ai-chi tu", 1968
oil/canvas mounted on board, 96.5 x 96.5 cm; signed, dated and described on the reverse: 'T'ai-chi tu | canvas on masonite | oil 1968 | Hannes Beckmann', Kanegis Gallery label with the work's description on the reverse
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
Hannes Beckmann to artysta niemieckiego pochodzenia urodzony w Stuttgarcie w 1909. Swoją drogę twórczą rozpoczął w szkole Bauhausu w Dachau w wieku 20 lat. Tam poznał głównych przedstawicieli malarstwa XX wieku: m.in. Josefa Albera, Paula Klee i Wassily’ego Kandinsky’ego. Mistrzowie zapoznali go z teorią koloru, kompozycji oraz ruchu w dziele plastycznym. W kolejnych latach podejmował również kursy w dziedzinie scenografii oraz fotografii. Po dramatycznych wydarzeniach II wojny światowej, które zmusiły artystę do wyemigrowania z Europy, w 1948 przybył do Stanów Zjednoczonych i osiadł w Nowym Jorku. Stary Kontynent opuścił dzięki pomocy Hilli Rebay, współzałożycielki Fundacji Salomona Guggenheima oraz dyrektorki muzeum Non-Objective Painting (jak wówczas nazywano słynną instytucję wybudowaną przez Franka Lloyda Wrighta). Dekady lat 50. i 60. były w środowisku amerykańskim szczytowym momentem rozwoju nurtu abstrakcji geometrycznej oraz wykrystalizowanego z niego op-artu. Niewątpliwie wpływ na rozwój amerykańskiej sceny artystycznej w owym okresie mieli właśni ci liczni europejscy twórcy, którzy wyemigrowali w obawie przed polityką i represjami ze strony nazistowskich Niemiec. Ze Starego Kontynentu przywieźli ze sobą doświadczenia futuryzmu oraz kubizmu, których fundament języka malarskiego stanowiła geometryzacja form. Beckmann poprzez odwołania do filozofii i duchowości w swoim malarstwie opierającym się na geometrycznych kształtach przyczynił się do stworzenia szczególnej odmiany tego kierunku, nacechowanej zarówno liryczną aurą, jak i pokładami treści, które wymagają znacznie większego zaangażowania niż wykorzystanie samego zmysłu wzroku. Udział artysty w słynnej wystawie „The Responsive Eye” w 1965 w Museum of Modern Art w Nowym Jorku potwierdził przynależność Beckmanna do nurtu op-art. Zaprezentował na niej obraz z 1964 zatytułowany „Inca”. Obok Beckmanna swoje prace pokazali wówczas między innymi tacy artyści jak Josef Albers, Julian Stańczak, Richard Anuszkiewicz czy Tadasuke Kuwayama, którego twórczość, poprzez odwołania do symboliki Wschodu w szczególny sposób koreluje z podejmowanymi przez Beckmanna zagadnieniami. Do najbardziej znanych dzieł Beckmanna z okresu amerykańskiego należą właśnie akrylowe obrazy w stylu op-art, które powstawały w jego pracowni od lat 40. Beckmann znany jest nie tylko jako malarz, lecz również fotograf – był współtwórcą kolekcji i kuratorem działu fotografii w muzeum Solomona L. Guggenheima w Nowym Jorku i wykładał w Cooper Union, na Yale i Dartmouth. W swojej pracy fotograficznej eksperymentował z solaryzacją, kontrolowanym prześwietleniem i silnymi kontrastami.
W swojej twórczości Beckmann czerpał często z repertuaru motywów filozofii Wschodu. W wielu jego kompozycjach pojawia się popularny symbol yin i yang, opisujący, w jaki sposób pozornie przeciwstawne siły mogą być kompletne, wzajemnie połączone i współzależne. Zgodnie z tą filozofią wszechświat i wszystko znajdujące się w nim jest zarówno stałe, jak i cykliczne. W tym nieskończonym cyklu równowagi siły są zastępowane przez swoje przeciwności. W prezentowanym obrazie artysta przełożył te założenia na język malarski. Kompozycję płótna tworzą geometryczne formy, które, choć wyraźnie wyodrębnione, zdają się wzajemnie, płynnie przenikać. Siedem symboli yin i yang zostało zamkniętych w jednym zbiorze – okręgu reprezentującym wszechświat. W filozofii chińskiej niebo symbolizowane jest przez okrąg, zaś ziemia poprzez kwadrat, który w przypadku prezentowanej pracy wyznacza kształt pola obrazowego płótna. Użycie niemal wyłącznie koloru fioletowego, zróżnicowanego jedynie intensywnością odcieni, również można interpretować jako połączenie dwóch fundamentalnych żywiołów – ognia i wody, reprezentowanych przez kolor czerwony i niebieski. Prezentowana praca formalnie nawiązuje w bezpośredni sposób do teorii koloru i środków artystycznych wypracowanych przez Josefa Albersa, z którym Beckmann współtworzył środowisko Bauhausu na przełomie lat 20. i 30. Hannes Beckmann
Hannes Beckmann, czesko-niemiecki malarz, fotograf i scenograf, urodził się w Stuttgarcie w 1909 roku. Początek jego twórczości nie zapowiadał, że artysta stanie się jednym z najlepiej rozpoznawalnych twórców nurtu op-art. Na przełomie lat 20. i 30. studiował w słynnej szkole artystyczno-rzemieślniczej Bauhaus, w której uczyli się m.in. Paul Klee, Vassily Kandinsky i Josef Albers. Następnie kształcił się w zakresie fotografii w Wiedniu. Po dojściu nazistów do władzy i kryminalizacji awangardowej sztuki przez hitlerowców, emigracja stała się koniecznością - szczególnie w obliczu antysemityzmu władz III Rzeszy. Po wojennej zawierusze, podczas której Beckmann wraz z żoną - dziedziczką fortuny - zbiegli z Niemiec do Pragi, artysta zamieszkał w Nowym Jorku. Do najbardziej znanych dzieł Beckmanna z okresu amerykańskiego należą akrylowe obrazy w stylu op-art, które powstawały w jego pracowni od lat 40. Mimo to dzisiaj Beckmann znany jest nie tylko jako malarz, lecz również fotograf. Beckmann był współtwórcą kolekcji i kuratorem działu fotografii w muzeum Solomona L. Guggenheima w Nowym Jorku (wówczas Museum of Non-Objective Painting) i wykładał w Cooper Union, na Yale i Dartmouth. W swojej pracy fotograficznej eksperymentował z solaryzacją, kontrolowanym prześwietleniem i silnymi kontrastami. Efekty optyczne były kluczowe również dla malarstwa Beckmanna: opierał na nich - obok studiów neurologicznych - swoją metodę twórczą. Płótno artysty - obraz z 1964 roku zatytułowany "Inca" - znalazło się na kultowej już wystawie The Responsive Eye w MoMA, w której wzięli udział najważniejsi op-artyści tego czasu, na czele z Josefem Albersem, Julianem Stańczakiem, Richardem Anuszkiewiczem i Tadasky'm.
Description:
"T'ai-chi tu", 1968
oil/canvas mounted on board, 96.5 x 96.5 cm; signed, dated and described on the reverse: 'T'ai-chi tu | canvas on masonite | oil 1968 | Hannes Beckmann', Kanegis Gallery label with the work's description on the reverse
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Technika
olej/płótno naklejone na płytę
Sygnatura
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'T'ai-chi tu | canvas on masonite | oil 1968 | Hannes Beckmann'
Proweniencja
kolekcja instytucjonalna, Polska
Literatura
Hannes Beckmann: artist in residence, katalog wystawy, Beaumont-May Gallery, Hopkins Center, Dartmouth College, Hanover 1969, s. 12 (il.); Hannes Beckmann: Dessau - Prague - New York, Praga 2017, poz. kat. 220, s. 262 (il.)
