9
Jan Dobkowski | "Wszechbędąca", 1969
Estymacja:
35,000 zł - 50,000 zł
Sprzedane
30,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Pop-art • Popkultura • Postmodernizm
Artysta
Jan Dobkowski (1942)
Wymiary
25 x 180 cm
Kategoria
Opis
folia, plastik, 25 x 180 cm
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
„Fundamentem malarskiej wizji Dobkowskiego – jakkolwiek nie jedynym – jest niewątpliwie figura ludzka, przeważnie kobieca, wrzucona w przestrzeń nieskończoności. Zdominowany przez kobieto-matko- boginię świat pławi się w matriarchalnym żywiole, nieokiełznanym, zmysłowym, podporządkowanym witalnej grawitacji materii ożywionej, którą karmi się podczas nieustającej erotycznej uczty, sycąc swój heterotroficzny apetyt odpowiedzialny za perpetuum wiecznej odnowy”.
Jerzy Wojciechowski
OD MAGICZNEJ ŚWIADOMOŚCI DO MISTYCZNEJ WYOBRAŹNI
Po upadku doktryny Kobzdej został artystą awangardowym i eksperymentatorem, którego dzieła zachwyciły międzynarodowe gremium kolekcjonerów i specjalistów. Międzynarodowy rozgłos przyniósł Aleksandrowi Kobzdejowi sukces na V Biennale w Săo Paulo, gdzie otrzymał najważniejszą nagrodę w swojej karierze za cykl Miało to długofalowy wpływ na jego pozycję na rynku sztuki – to wtedy dostrzegł go krytyk Pierre Courtion, który stał się jednym z najważniejszych mecenasów jego dzieł. Mimo wielkiego sukcesu Kobzdeja na arenie międzynarodowej polskie środowisko artystyczne nie zaakceptowało twa Niezależna postawa Jana Dobkowskiego wyrosła na kanwie charakterystycznie demonstrowanej swobodnej potrzeby uwolnienia się od zinstytucjonalizowanego środowiska oraz rozporządzeń, którym należało się bezwzględnie podporządkować. Znaczący wpływ na opozycyjną wyobraźnię artysty miał również kryzys polityczno-gospodarczy komunizmu w latach 50. i narastająca patologia społeczna w ówczesnej Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. W latach 60. Dobkowski wyrażał nową formę aktywności, stanowiącą radykalny powrót do zasad naturalnej egzystencji będącej źródłem ludzkich uniesień i uczuć. Najwyższą subiektywną formę opisu własnych doznań artysta odkrywał w ciągu obrazów malowanych i kreślonych linią. Od 1965 obrazy Dobkowskiego wyróżniają się gładką, lśniącą powierzchnią malarską ukazującą płasko kładzione i sylwetowo traktowane plamy barwne, często zbliżone do kształtów ludzi i przedmiotów. Z czasem wypracowany przez niego syntetyzm wpłynął na ograniczenie palety do kilku czystych kolorów nakładanych jednolicie, bez różnicowania tonacji. Na czwartym roku studiów na warszawskiej ASP zaprzyjaźnił się z Jerzym „Jurrym” Zielińskim, który również podobnie jak Dobkowski wykazywał oportunistyczną postawę wobec ówczesnego akademickiego pseudoimpresjonistycznego stylu. Zwieńczeniem przyjaźni stała się wystawa obu artystów w Klubie Medyków w 1967, podczas której oficjalnie ogłosili powstanie grupy Neo-Neo-Neo (trwającej do 1970). W ramach ekspozycji można było zobaczyć m.in. pierwsze charakterystyczne obrazy Dobkowskiego o kontrastowo zestawionych barwach i sylwetowymi przedstawieniami postaci modelki, często zmultiplikowanej.
W 1968 powstał pierwszy czerwono-zielony obraz zatytułowany „Podwójna dziewczyna”, który znajduje się w zbiorach Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku. Od tego czasu znamiennym dla ówczesnej twórczości Dobkowskiego stał się cykl obrazów czerwono-zielonych, który w 1971 sięgnął ponad stu dzieł. Jak zauważa Janusz Zagrodzki: „Sztuka Dobkowskiego wyłania się z magicznej przestrzeni świadomości, z niemożliwej do jednoznacznego określenia mistycznej wyobraźni. Jest opisem takiej rzeczywistości, jaką wytwarza umysł, posługuje się akcesoriami życia, tym, co dla każdego jest w pełni zrozumiałe, ale także tym, czego jeszcze nikt nie widział, odrzucając powszechnie przywoływane, obiegowe treści” (Janusz Zagrodzki, Kreacja istnienia w sztuce Jana Dobkowskiego [w:] Jan Dobkowski, Galeria Opera, Warszawa 2016, nlb.).
Czerwono-zielone figury w kolejnych dziełach Dobkowskiego wycinano m.in. z płyty paździerzowej i umieszczano w zaśnieżonym pejzażu – działania te można było zaobserwować między innymi w akcji „Przedłużenie lata” czy też w hali fabrycznej „Polfy”, gdzie tłem dla zawieszonych, płaskich postaci artysty były maszyny. Kolejny eksperyment z budowania form w przestrzeni stanowiły figury wycięte z kolorowych płyt pleksiglasu wystawione w Bodley Gallery podczas pobytu artysty w 1972 w USA w ramach stypendium Fundacji Kościuszkowskiej. Powstała w 1969 „Wszechbędąca” jest jedną z pierwszych takich realizacji, gdzie leżąca naga kobieca postać o potężnych piersiach została rozciągnięta do formy rozwijającego się czerwonego fryzu. Wraz z jej wzrastającą długością ludzka sylwetka traci na anatomicznej jednoznaczności, rozdzielając się na cielesne detale. Tym samym postać „Wszechbędącej” ukazuje się również przed odbiorcą jako wszechobecna zjawa pełna kobiecości i cielesnego nieskrępowania. Jest ona także wyrazem najistotniejszych dla Dobkowskiego wartości: wolności tworzenia oraz współistnienia z naturą i przestrzenią. Prezentowany obraz zapoczątkował cykl dzieł, które artysta realizował przez kolejne lata zarówno w malarstwie, jak i w akcjach w przestrzeni publicznej oraz wystawienniczej. Figurami „Wszechbędącej” Dobkowski pokrył m.in. ściany restauracji w Muzeum Narodowym w Warszawie czy też klatkę schodową Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego.
Malarz i grafik. W latach 1962-68 odbył studia w ASP w Warszawie na Wydziale Malarstwa w pracowniach prof. Juliusza Studnickiego i prof. Jana Cybisa. Był współzałożycielem (wraz z Jerzym Jurrym Zielińskim) grupy "Neo-Neo" (1967-1970). Ilustrator wierszy Guillaume'a Apollinaire'a "Zwierzyniec albo świta Orfeusza" (1963). W roku 1968 Dobkowski wziął udział w wystawie "Secesja-Secesja?" w Galerii Współczesnej w Warszawie, która wywołała wielkie zainteresowanie w mediach i wśród krytyków. Po sukcesie na tej wystawie jego obrazy znalazły się na prestiżowej prezentacji "Polskie malarstwo współczesne. Źródła i poszukiwania" w Paryżu. Wkrótce też Guggenheim Museum w Nowym Jorku zakupiło do swoich zbiorów jego płótno "Podwójna dziewczyna" (1968), pierwszy czerwono-zielony obraz Dobkowskiego. Cały cykl obrazów w takiej kolorystyce powstał rok później, namalowany w ujednoliconym formacie 200 x 150 cm. Na zielonych tłach pojawiały się w różnych sytuacjach czerwone sylwety męskich i kobiecych postaci, te ostatnie najczęściej o bujnych kształtach, karykaturalnie rozrośniętych. Kobiety o wielu piersiach o formach jabłek czy gruszek miały w sobie potężny ładunek erotyzmu i zmysłowości. Niektóre formy na obrazach Dobkowskiego przemieniały się płynnie w inne, pierś kobieca stawała się dorodnym jabłkiem, serce plemnikiem, a kręgosłup i żebra organiczną, wiotką strukturą. Zieleń sugerowała naturę, żywiołową witalność, życie. Obrazy te stały się punktem wyjścia do wielu działań przestrzennych i następnych serii obrazów. W okresie stanu wojennego uczestniczył w akcjach kultury niezależnej. W 1972 roku był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. Laureat nagród, m.in.: Nagrody Krytyki im. Cypriana Kamila Norwida (1978); Nagrody im. Jana Cybisa (1994) za całokształt twórczości.
Description:
"Omnipresent", 1969
folia, plastic, 25 x 180 cm;
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
„Fundamentem malarskiej wizji Dobkowskiego – jakkolwiek nie jedynym – jest niewątpliwie figura ludzka, przeważnie kobieca, wrzucona w przestrzeń nieskończoności. Zdominowany przez kobieto-matko- boginię świat pławi się w matriarchalnym żywiole, nieokiełznanym, zmysłowym, podporządkowanym witalnej grawitacji materii ożywionej, którą karmi się podczas nieustającej erotycznej uczty, sycąc swój heterotroficzny apetyt odpowiedzialny za perpetuum wiecznej odnowy”.
Jerzy Wojciechowski
OD MAGICZNEJ ŚWIADOMOŚCI DO MISTYCZNEJ WYOBRAŹNI
Po upadku doktryny Kobzdej został artystą awangardowym i eksperymentatorem, którego dzieła zachwyciły międzynarodowe gremium kolekcjonerów i specjalistów. Międzynarodowy rozgłos przyniósł Aleksandrowi Kobzdejowi sukces na V Biennale w Săo Paulo, gdzie otrzymał najważniejszą nagrodę w swojej karierze za cykl Miało to długofalowy wpływ na jego pozycję na rynku sztuki – to wtedy dostrzegł go krytyk Pierre Courtion, który stał się jednym z najważniejszych mecenasów jego dzieł. Mimo wielkiego sukcesu Kobzdeja na arenie międzynarodowej polskie środowisko artystyczne nie zaakceptowało twa Niezależna postawa Jana Dobkowskiego wyrosła na kanwie charakterystycznie demonstrowanej swobodnej potrzeby uwolnienia się od zinstytucjonalizowanego środowiska oraz rozporządzeń, którym należało się bezwzględnie podporządkować. Znaczący wpływ na opozycyjną wyobraźnię artysty miał również kryzys polityczno-gospodarczy komunizmu w latach 50. i narastająca patologia społeczna w ówczesnej Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. W latach 60. Dobkowski wyrażał nową formę aktywności, stanowiącą radykalny powrót do zasad naturalnej egzystencji będącej źródłem ludzkich uniesień i uczuć. Najwyższą subiektywną formę opisu własnych doznań artysta odkrywał w ciągu obrazów malowanych i kreślonych linią. Od 1965 obrazy Dobkowskiego wyróżniają się gładką, lśniącą powierzchnią malarską ukazującą płasko kładzione i sylwetowo traktowane plamy barwne, często zbliżone do kształtów ludzi i przedmiotów. Z czasem wypracowany przez niego syntetyzm wpłynął na ograniczenie palety do kilku czystych kolorów nakładanych jednolicie, bez różnicowania tonacji. Na czwartym roku studiów na warszawskiej ASP zaprzyjaźnił się z Jerzym „Jurrym” Zielińskim, który również podobnie jak Dobkowski wykazywał oportunistyczną postawę wobec ówczesnego akademickiego pseudoimpresjonistycznego stylu. Zwieńczeniem przyjaźni stała się wystawa obu artystów w Klubie Medyków w 1967, podczas której oficjalnie ogłosili powstanie grupy Neo-Neo-Neo (trwającej do 1970). W ramach ekspozycji można było zobaczyć m.in. pierwsze charakterystyczne obrazy Dobkowskiego o kontrastowo zestawionych barwach i sylwetowymi przedstawieniami postaci modelki, często zmultiplikowanej.
W 1968 powstał pierwszy czerwono-zielony obraz zatytułowany „Podwójna dziewczyna”, który znajduje się w zbiorach Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku. Od tego czasu znamiennym dla ówczesnej twórczości Dobkowskiego stał się cykl obrazów czerwono-zielonych, który w 1971 sięgnął ponad stu dzieł. Jak zauważa Janusz Zagrodzki: „Sztuka Dobkowskiego wyłania się z magicznej przestrzeni świadomości, z niemożliwej do jednoznacznego określenia mistycznej wyobraźni. Jest opisem takiej rzeczywistości, jaką wytwarza umysł, posługuje się akcesoriami życia, tym, co dla każdego jest w pełni zrozumiałe, ale także tym, czego jeszcze nikt nie widział, odrzucając powszechnie przywoływane, obiegowe treści” (Janusz Zagrodzki, Kreacja istnienia w sztuce Jana Dobkowskiego [w:] Jan Dobkowski, Galeria Opera, Warszawa 2016, nlb.).
Czerwono-zielone figury w kolejnych dziełach Dobkowskiego wycinano m.in. z płyty paździerzowej i umieszczano w zaśnieżonym pejzażu – działania te można było zaobserwować między innymi w akcji „Przedłużenie lata” czy też w hali fabrycznej „Polfy”, gdzie tłem dla zawieszonych, płaskich postaci artysty były maszyny. Kolejny eksperyment z budowania form w przestrzeni stanowiły figury wycięte z kolorowych płyt pleksiglasu wystawione w Bodley Gallery podczas pobytu artysty w 1972 w USA w ramach stypendium Fundacji Kościuszkowskiej. Powstała w 1969 „Wszechbędąca” jest jedną z pierwszych takich realizacji, gdzie leżąca naga kobieca postać o potężnych piersiach została rozciągnięta do formy rozwijającego się czerwonego fryzu. Wraz z jej wzrastającą długością ludzka sylwetka traci na anatomicznej jednoznaczności, rozdzielając się na cielesne detale. Tym samym postać „Wszechbędącej” ukazuje się również przed odbiorcą jako wszechobecna zjawa pełna kobiecości i cielesnego nieskrępowania. Jest ona także wyrazem najistotniejszych dla Dobkowskiego wartości: wolności tworzenia oraz współistnienia z naturą i przestrzenią. Prezentowany obraz zapoczątkował cykl dzieł, które artysta realizował przez kolejne lata zarówno w malarstwie, jak i w akcjach w przestrzeni publicznej oraz wystawienniczej. Figurami „Wszechbędącej” Dobkowski pokrył m.in. ściany restauracji w Muzeum Narodowym w Warszawie czy też klatkę schodową Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego.
Malarz i grafik. W latach 1962-68 odbył studia w ASP w Warszawie na Wydziale Malarstwa w pracowniach prof. Juliusza Studnickiego i prof. Jana Cybisa. Był współzałożycielem (wraz z Jerzym Jurrym Zielińskim) grupy "Neo-Neo" (1967-1970). Ilustrator wierszy Guillaume'a Apollinaire'a "Zwierzyniec albo świta Orfeusza" (1963). W roku 1968 Dobkowski wziął udział w wystawie "Secesja-Secesja?" w Galerii Współczesnej w Warszawie, która wywołała wielkie zainteresowanie w mediach i wśród krytyków. Po sukcesie na tej wystawie jego obrazy znalazły się na prestiżowej prezentacji "Polskie malarstwo współczesne. Źródła i poszukiwania" w Paryżu. Wkrótce też Guggenheim Museum w Nowym Jorku zakupiło do swoich zbiorów jego płótno "Podwójna dziewczyna" (1968), pierwszy czerwono-zielony obraz Dobkowskiego. Cały cykl obrazów w takiej kolorystyce powstał rok później, namalowany w ujednoliconym formacie 200 x 150 cm. Na zielonych tłach pojawiały się w różnych sytuacjach czerwone sylwety męskich i kobiecych postaci, te ostatnie najczęściej o bujnych kształtach, karykaturalnie rozrośniętych. Kobiety o wielu piersiach o formach jabłek czy gruszek miały w sobie potężny ładunek erotyzmu i zmysłowości. Niektóre formy na obrazach Dobkowskiego przemieniały się płynnie w inne, pierś kobieca stawała się dorodnym jabłkiem, serce plemnikiem, a kręgosłup i żebra organiczną, wiotką strukturą. Zieleń sugerowała naturę, żywiołową witalność, życie. Obrazy te stały się punktem wyjścia do wielu działań przestrzennych i następnych serii obrazów. W okresie stanu wojennego uczestniczył w akcjach kultury niezależnej. W 1972 roku był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. Laureat nagród, m.in.: Nagrody Krytyki im. Cypriana Kamila Norwida (1978); Nagrody im. Jana Cybisa (1994) za całokształt twórczości.
Description:
"Omnipresent", 1969
folia, plastic, 25 x 180 cm;
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
folia, plastik
