46
Sławomir Ratajski | "Figuranci", 1985
Estymacja:
80,000 zł - 90,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Klasycy Awangardy po 1945
Artysta
Sławomir Ratajski (1955)
Wymiary
170 x 220 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 170 x 220 cm, sygnowany i datowany w kompozycji: 'RATAJSKI '85'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
NIEOKIEŁZNANA SIŁA EKSPRESJI
Sławomir Ratajski od czasów swojego debiutu w latach 80. był utożsamiany z nurtem Nowej Ekspresji, czynnie włączał się w ruch niezależnego życia artystycznego okresu stanu wojennego. Jego malarstwo jednak nie komentowało wprost tematów publicystycznych, a raczej odwoływało się do alegorii i wewnętrznych przeżyć jednostki. Można uznać, że Ratajski od początku drogi twórczej był radykalny w geście malarskim i wybieranych formatach, czego przykładem jest prezentowana w katalogu kompozycja „Figuranci” z 1985. Monumentalne płótno, które artysta zapełnił w sposób ekspresyjny, spontaniczny i pełen pasji, jest świadectwem bogatego wewnętrznego świata i nieokiełznanej siły twórczej przynależnej Ratajskiemu. W omawianym dziele temat, kolorystyka i wybór formatu są przesiąknięte emocjami. W płótnie można dostrzec także charakterystyczne dla artysty elementy takie jak: czarny kontur nadający kompozycji dramatyzmu oraz wielość dynamicznych form szczelnie wypełniających płótno i dających wrażenie gwałtownego ruchu. Ratajski malował szybko, spontanicznie, jakby „wypluwał” wizje na płótno. Było to rodzajem wyzwolenia i odreagowania niepokojów, które były wówczas przedmiotem refleksji młodego twórcy.
Obraz „Figuranci” robi wrażenie zamaszystością modelunku, idealnym dopasowaniem kolorystycznym, mocnymi kontrastami. Wielość form daje wrażenie, jakby płótno „stawało się” na oczach widzów. Bogusław Deptuła pisał o tym procesie następująco: „Dla Sławomira Ratajskiego malowanie ma wysoko zawieszoną ontologiczną poprzeczkę. Jest właściwie procesem wysoce spekulatywnym, autotroficznym i autotelicznym; ma traktować o samym malowaniu. Ma niczego nie przedstawiać, nie wyrażać, ma być czystym tworzeniem i być niejako sprawozdaniem z procesu twórczego, w czasie którego powstaje obraz niebędący celem samym w sobie, a jedynie skutkiem ubocznym całego procesu” (Bogusław Deptuła, Wiele samoistności [w:] Sławomir Ratajski. Malarstwo × 3 [kat. wyst.], ASP, Warszawa 2019, s. 55).
W malarstwie Sławomira Ratajskiego dominuje język symboli. Gdy na jego płótnach pojawią się ludzie czy zantropomorfizowane zwierzęta, zostają one ukazane w oderwaniu od swej biologicznej natury, nawet pomimo współistnienia z innymi postaciami, finalnie przekształcają się w symbole – źródła wszelkiej energii. W twórczości Ratajskiego można dostrzec charakterystyczną refleksyjność. Niejednokrotnie towarzyszyły mu stany goryczy i rozczarowania będące konsekwencją walczącej egzystencji. Sam porównuje swoją twórczość do narracji literackiej, jak wspomina w jednym z wywiadów: „Wszystko, co robię, zbliżone jest do jakiejś narracji literackiej, choć zawsze określone jest językiem nieprzetłumaczalnym na słowa. W wielu obrazach powtarzałem podobne zakodowane symbole. Jeżeli chciałem pokazać, jakiego typu dialog toczył się między figurą a materią, czy dwiema figurami, które były symbolami różnych sił, wyprowadzałem czasem z gestu jakąś figurę, stającą się, jak gdyby kolejnym słowem mego języka. Podobieństwo figur nie miało jednak służyć opowiadaniu w sensie literackim – wynikało ze sposobu mego działania w trakcie malarskiego seansu” (Sławomir Ratajski, wywiad Zbigniewa Taranienki ze Sławomirem Ratajskim do katalogu wystawy, Galeria Studio w Warszawie, 1987).
Polski artysta, dyplomata, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u prof. Haliny Chrostowskiej i prof. Jerzego Tchórzewskiego (1979). W stanie wojennym działał w ruchu kultury niezależnej. W 1986 był laureatem Brązowego Medalu na I Międzynarodowym Biennale Sztuki Azja-Europa w Ankarze. Po ukończeniu studiów tworzył dynamiczne i symboliczne malarstwo utrzymane w duchu Nowej Ekspresji. W 1987 roku podjął pracę dydaktyczną na macierzystej uczelni. Artysta prezentował swoje obrazy na ponad 20 wystawach indywidualnych a także blisko 100 ekspozycjach zbiorowych w Polsce i za granicą. M.in. na Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer (1987) oraz wystawach „Świeżo malowane” (1988) i Cóż po artyście w czasie marnym (1990) w Galerii Zachęta w Warszawie. Prace artysty znajdują się w kolekcjach prywatnych i muzealnych w Polsce, Niemczech, Hiszpanii, USA, Kanadzie, Belgii i Argentynie.
Description:
"Figures", 1985
oil/canvas, 170 x 220 cm; signed and dated within the composition: 'RATAJSKI '85', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
NIEOKIEŁZNANA SIŁA EKSPRESJI
Sławomir Ratajski od czasów swojego debiutu w latach 80. był utożsamiany z nurtem Nowej Ekspresji, czynnie włączał się w ruch niezależnego życia artystycznego okresu stanu wojennego. Jego malarstwo jednak nie komentowało wprost tematów publicystycznych, a raczej odwoływało się do alegorii i wewnętrznych przeżyć jednostki. Można uznać, że Ratajski od początku drogi twórczej był radykalny w geście malarskim i wybieranych formatach, czego przykładem jest prezentowana w katalogu kompozycja „Figuranci” z 1985. Monumentalne płótno, które artysta zapełnił w sposób ekspresyjny, spontaniczny i pełen pasji, jest świadectwem bogatego wewnętrznego świata i nieokiełznanej siły twórczej przynależnej Ratajskiemu. W omawianym dziele temat, kolorystyka i wybór formatu są przesiąknięte emocjami. W płótnie można dostrzec także charakterystyczne dla artysty elementy takie jak: czarny kontur nadający kompozycji dramatyzmu oraz wielość dynamicznych form szczelnie wypełniających płótno i dających wrażenie gwałtownego ruchu. Ratajski malował szybko, spontanicznie, jakby „wypluwał” wizje na płótno. Było to rodzajem wyzwolenia i odreagowania niepokojów, które były wówczas przedmiotem refleksji młodego twórcy.
Obraz „Figuranci” robi wrażenie zamaszystością modelunku, idealnym dopasowaniem kolorystycznym, mocnymi kontrastami. Wielość form daje wrażenie, jakby płótno „stawało się” na oczach widzów. Bogusław Deptuła pisał o tym procesie następująco: „Dla Sławomira Ratajskiego malowanie ma wysoko zawieszoną ontologiczną poprzeczkę. Jest właściwie procesem wysoce spekulatywnym, autotroficznym i autotelicznym; ma traktować o samym malowaniu. Ma niczego nie przedstawiać, nie wyrażać, ma być czystym tworzeniem i być niejako sprawozdaniem z procesu twórczego, w czasie którego powstaje obraz niebędący celem samym w sobie, a jedynie skutkiem ubocznym całego procesu” (Bogusław Deptuła, Wiele samoistności [w:] Sławomir Ratajski. Malarstwo × 3 [kat. wyst.], ASP, Warszawa 2019, s. 55).
W malarstwie Sławomira Ratajskiego dominuje język symboli. Gdy na jego płótnach pojawią się ludzie czy zantropomorfizowane zwierzęta, zostają one ukazane w oderwaniu od swej biologicznej natury, nawet pomimo współistnienia z innymi postaciami, finalnie przekształcają się w symbole – źródła wszelkiej energii. W twórczości Ratajskiego można dostrzec charakterystyczną refleksyjność. Niejednokrotnie towarzyszyły mu stany goryczy i rozczarowania będące konsekwencją walczącej egzystencji. Sam porównuje swoją twórczość do narracji literackiej, jak wspomina w jednym z wywiadów: „Wszystko, co robię, zbliżone jest do jakiejś narracji literackiej, choć zawsze określone jest językiem nieprzetłumaczalnym na słowa. W wielu obrazach powtarzałem podobne zakodowane symbole. Jeżeli chciałem pokazać, jakiego typu dialog toczył się między figurą a materią, czy dwiema figurami, które były symbolami różnych sił, wyprowadzałem czasem z gestu jakąś figurę, stającą się, jak gdyby kolejnym słowem mego języka. Podobieństwo figur nie miało jednak służyć opowiadaniu w sensie literackim – wynikało ze sposobu mego działania w trakcie malarskiego seansu” (Sławomir Ratajski, wywiad Zbigniewa Taranienki ze Sławomirem Ratajskim do katalogu wystawy, Galeria Studio w Warszawie, 1987).
Polski artysta, dyplomata, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u prof. Haliny Chrostowskiej i prof. Jerzego Tchórzewskiego (1979). W stanie wojennym działał w ruchu kultury niezależnej. W 1986 był laureatem Brązowego Medalu na I Międzynarodowym Biennale Sztuki Azja-Europa w Ankarze. Po ukończeniu studiów tworzył dynamiczne i symboliczne malarstwo utrzymane w duchu Nowej Ekspresji. W 1987 roku podjął pracę dydaktyczną na macierzystej uczelni. Artysta prezentował swoje obrazy na ponad 20 wystawach indywidualnych a także blisko 100 ekspozycjach zbiorowych w Polsce i za granicą. M.in. na Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer (1987) oraz wystawach „Świeżo malowane” (1988) i Cóż po artyście w czasie marnym (1990) w Galerii Zachęta w Warszawie. Prace artysty znajdują się w kolekcjach prywatnych i muzealnych w Polsce, Niemczech, Hiszpanii, USA, Kanadzie, Belgii i Argentynie.
Description:
"Figures", 1985
oil/canvas, 170 x 220 cm; signed and dated within the composition: 'RATAJSKI '85', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany i datowany w kompozycji: 'RATAJSKI '85'
