29
Stanisław Eleszkiewicz (1900 - 1963) | Grający w karty
Estymacja:
60,000 zł - 80,000 zł
Sprzedane
65,000 zł
Aukcja na żywo
École de Paris
Wymiary
50 x 65 cm
Kategoria
Opis
olej/płyta pilśniowa, 50 x 65 cm, sygnowany l.d.: 'S. Eleszkiewicz',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„[Eleszkiewicz] obserwował otoczenie, kreował bohaterów. Nazywał ich apaszami. Rysował i malował siedzących w małych knajpkach, z fajką, z lampką wina, dyskutujących, grających w kraty lub bilard. Ich wyraziste emocje podkreślał ruchliwością ciał i gestykulacją rąk o silnych, giętkich dłoniach. Fascynowali go również niezdarni, biedniejsi. Obserwował naturalność zachowań, nieskrępowaną żadnymi konwenansami. W swych kompozycjach przenosił ich niekiedy w świat własnej wyobraźni. Włóczęgów zamieniał w wędrowców, Don Kichotów, otwierał przed nimi nowe, szerokie przestrze”
Hanna Bartnicka-Górska, Eleszkiewicz: wariacje prowincjonalne w Paryżu, „Art & Bussines” 2002, nr 11, s. 26
We różnych tekstach krytycznych o Eleszkiewiczu nieodmiennie, jako patron jego artystycznych poszukiwań, przywoływany jest Paul Cézanne. Prezentowana praca ilustruje fascynację Cézanne’em w sposób bezpośredni: Eleszkiewicz podejmuje w niej temat grających w karty, zrealizowany przez francuskiego artystę w serii słynnych obrazów z lat 1893-96. Nowe rygory konstrukcji obrazu sformułowane w obrazach Cézanne’a nie stanowią jednak tutaj dla Eleszkiewicza głównego punktu odniesienia. Wizerunek ma więcej wspólnego z sztuką surrealistyczną i zawartą w niej dziwnym, niejednoznacznym nastrojem i skrywaną tajemnicą. Typowy dla Eleszkiewcza temat scenki ze speluny został rozwiązany z wielką maestrią nastroju, dyspozycji światła i cienia oraz dbałością o detal. Pochodzący z Ukrainy artysta młodzieńcze lata spędził w Warszawie. Wcześniej rozpoczął swoją edukację artystyczną w Mirogrodzie we wschodniej Ukrainie. Ciężko ranny podczas I wojny światowej opuścił Rosję. Przez trzy lata studiował w Szkole Sztuk Plastycznych w Atenach. Następnie mieszkał we Włoszech. W 1923 roku osiadł na stałe w Paryżu. Początkowo zajmował się dekoracją. Przełomowe dla jego sztuki okazało się nawiązanie kontaktu z paryskim witrażystą Jeanem Gaudinem. To właśnie tego artystę Eleszkiewicz w swojej autobiografii nazywał „mistrzem”. We wspomnieniach pisał: „[Gaudinowi] człowiekowi bardzo kulturalnemu, zawdzięczam ogromne wykształcenie artystyczne”. Niezależną pracownię malarską Eleszkiewicz otworzył w 1928 roku przy rue Vercingetorix 50. Jego obrazy sprzedawał znany paryski marszand, Max Jacob. Eleszkiewicz wystawiał w galeriach, m.in. Art du Montparnasse (1928-30) czy Drouot-Provence (1944, 1945, 1951). W latach 70. kilkukrotnie prezentowano jego dorobek w Paryżu, a później w nowojorskiej Lipert Gallery (1986).
Malarz, rysownik, projektant mozaik i witraży. Od roku 1914 uczył się w Szkole Sztuk Pięknych w Mirgorodzie. W 1918 roku wstąpił do wojska, a ciężko ranny przez pół roku przebywał w szpitalu. W latach 1919-1921 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Atenach. Następnie przez krótki czas przebywał w Neapolu i Rzymie. W roku 1923 zamieszkał na stałe w Paryżu, gdzie aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym miasta. Obracał się w kręgach bohemy tej metropolii nad Sekwaną i stał się jednym z ciekawszych reprezentantów międzynarodowego kręgu École de Paris. Malował portrety, sceny rodzajowe i kompozycje symboliczne. Ceramiką zainteresował się już podczas pobytu w Italii. Wiadomo, że już w latach 20. współpracował z paryską pracownią mozaikarską Gentil et Bourdet. Następnie działał także w warsztacie witrażowniczym Jeana Gaudina. Równocześnie zajmował się malarstwem sztalugowym, wystawiając z powodzeniem swoje prace w galeriach. Podejmował głównie tematykę społeczną, ukazując życie niższych, często wykluczonych warstw społecznych. Przedstawiał sceny z podejrzanych knajp, problem bezdomności, prostytucję, biedę. Sam dobrze znał ubogie życie pełne trosk. Eleszkiewicz wypracował swój własny, indywidualny styl, w którym znakomicie uwidocznił się zmysł twórcy witraży i mozaik. Artysta operował mocnym, czarnym konturem i stosunkowo płaską plamą barwną. Intensywna, nienaturalna kolorystyka zbliżała go do ekspresjonistów, a często wykorzystywane fantastyczne motywy, do malarstwa surrealistów.
Description:
Card players
oil/fiberboard, 50 x 65 cm; signed lower left: 'S. Eleszkiewicz',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.
„[Eleszkiewicz] obserwował otoczenie, kreował bohaterów. Nazywał ich apaszami. Rysował i malował siedzących w małych knajpkach, z fajką, z lampką wina, dyskutujących, grających w kraty lub bilard. Ich wyraziste emocje podkreślał ruchliwością ciał i gestykulacją rąk o silnych, giętkich dłoniach. Fascynowali go również niezdarni, biedniejsi. Obserwował naturalność zachowań, nieskrępowaną żadnymi konwenansami. W swych kompozycjach przenosił ich niekiedy w świat własnej wyobraźni. Włóczęgów zamieniał w wędrowców, Don Kichotów, otwierał przed nimi nowe, szerokie przestrze”
Hanna Bartnicka-Górska, Eleszkiewicz: wariacje prowincjonalne w Paryżu, „Art & Bussines” 2002, nr 11, s. 26
We różnych tekstach krytycznych o Eleszkiewiczu nieodmiennie, jako patron jego artystycznych poszukiwań, przywoływany jest Paul Cézanne. Prezentowana praca ilustruje fascynację Cézanne’em w sposób bezpośredni: Eleszkiewicz podejmuje w niej temat grających w karty, zrealizowany przez francuskiego artystę w serii słynnych obrazów z lat 1893-96. Nowe rygory konstrukcji obrazu sformułowane w obrazach Cézanne’a nie stanowią jednak tutaj dla Eleszkiewicza głównego punktu odniesienia. Wizerunek ma więcej wspólnego z sztuką surrealistyczną i zawartą w niej dziwnym, niejednoznacznym nastrojem i skrywaną tajemnicą. Typowy dla Eleszkiewcza temat scenki ze speluny został rozwiązany z wielką maestrią nastroju, dyspozycji światła i cienia oraz dbałością o detal. Pochodzący z Ukrainy artysta młodzieńcze lata spędził w Warszawie. Wcześniej rozpoczął swoją edukację artystyczną w Mirogrodzie we wschodniej Ukrainie. Ciężko ranny podczas I wojny światowej opuścił Rosję. Przez trzy lata studiował w Szkole Sztuk Plastycznych w Atenach. Następnie mieszkał we Włoszech. W 1923 roku osiadł na stałe w Paryżu. Początkowo zajmował się dekoracją. Przełomowe dla jego sztuki okazało się nawiązanie kontaktu z paryskim witrażystą Jeanem Gaudinem. To właśnie tego artystę Eleszkiewicz w swojej autobiografii nazywał „mistrzem”. We wspomnieniach pisał: „[Gaudinowi] człowiekowi bardzo kulturalnemu, zawdzięczam ogromne wykształcenie artystyczne”. Niezależną pracownię malarską Eleszkiewicz otworzył w 1928 roku przy rue Vercingetorix 50. Jego obrazy sprzedawał znany paryski marszand, Max Jacob. Eleszkiewicz wystawiał w galeriach, m.in. Art du Montparnasse (1928-30) czy Drouot-Provence (1944, 1945, 1951). W latach 70. kilkukrotnie prezentowano jego dorobek w Paryżu, a później w nowojorskiej Lipert Gallery (1986).
Malarz, rysownik, projektant mozaik i witraży. Od roku 1914 uczył się w Szkole Sztuk Pięknych w Mirgorodzie. W 1918 roku wstąpił do wojska, a ciężko ranny przez pół roku przebywał w szpitalu. W latach 1919-1921 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Atenach. Następnie przez krótki czas przebywał w Neapolu i Rzymie. W roku 1923 zamieszkał na stałe w Paryżu, gdzie aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym miasta. Obracał się w kręgach bohemy tej metropolii nad Sekwaną i stał się jednym z ciekawszych reprezentantów międzynarodowego kręgu École de Paris. Malował portrety, sceny rodzajowe i kompozycje symboliczne. Ceramiką zainteresował się już podczas pobytu w Italii. Wiadomo, że już w latach 20. współpracował z paryską pracownią mozaikarską Gentil et Bourdet. Następnie działał także w warsztacie witrażowniczym Jeana Gaudina. Równocześnie zajmował się malarstwem sztalugowym, wystawiając z powodzeniem swoje prace w galeriach. Podejmował głównie tematykę społeczną, ukazując życie niższych, często wykluczonych warstw społecznych. Przedstawiał sceny z podejrzanych knajp, problem bezdomności, prostytucję, biedę. Sam dobrze znał ubogie życie pełne trosk. Eleszkiewicz wypracował swój własny, indywidualny styl, w którym znakomicie uwidocznił się zmysł twórcy witraży i mozaik. Artysta operował mocnym, czarnym konturem i stosunkowo płaską plamą barwną. Intensywna, nienaturalna kolorystyka zbliżała go do ekspresjonistów, a często wykorzystywane fantastyczne motywy, do malarstwa surrealistów.
Description:
Card players
oil/fiberboard, 50 x 65 cm; signed lower left: 'S. Eleszkiewicz',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.
Stan zachowania
0
Technika
olej/płyta pilśniowa
Sygnatura
sygnowany l.d.: 'S. Eleszkiewicz'
Proweniencja
0
Literatura
0
Wystawiany
0
