24
Henryk Epstein (1891 - 1944) | Pejzaż z Korsyki, 1926-1927
Estymacja:
65,000 zł - 80,000 zł
Sprzedane
60,000 zł
Aukcja na żywo
École de Paris
Artysta
Henryk Epstein (1891 - 1944)
Wymiary
46 x 61 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 46 x 61 cm, sygnowany l.d.: 'H. Epstein',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Na przestrzeni malarskiej kariery uwidacznia się głęboka fascynacja Epsteina francuskim pejzażem i prowincją. Zakochany we francuskiej wsi, osiadł na stałe pod koniec lat 30. XX wieku w Épernon (Eure-et-Loir). Z zamiłowaniem malował pejzaże Owernii, Korsyki, okolic Paryża, Prowansji czy Bretanii. Czasami jego krajobrazy ukazują umiejętność geometryzowania, zbliżając się formalnie do malarstwa Cézanne’a, innym razem przypominają pejzaże Maurice’a Vlamincka. W efekcie, w większości kompozycji pejzażowych artysty, mamy do czynienia z wyrafinowanym połączeniem Cézanne’owskich form i brył z rozwiązaniami znanymi z malarstwa fowistów.
Okresem szczególnie intensywnego rozwoju malarstwa pejzażowego Henryk Epsteina były lata 1917-1919. W pierwsze wyjazdy na malarskie plenery odbywał początkowo głównie na południe od Paryża, między innymi Saint-Cloud, Clamart, Issy-les-Moulineaux, Meudon. Powstałe podczas tych plenerów kompozycje pejzażowe cechowały się harmonijną kolorystyką oscylującą wokół metalicznych błękitów, zgaszonych zieleni oraz łososiowy różów. Już te wczesnej prace zdradzały łatwość malowania, ale i wrażliwość na kolor. Kluczowym dla rozwoju malarstwa Epstina, w tym twórczości pejzażowej, był początek lat dwudziestych. Na przestrzeni całej dekady jego malarstwo ulegało gwałtownym przemianom, na które wpływały nowo zawiązywane znajomości z marszandami, pisarzami oraz malarzami.
Był to również okres jego najbardziej intensywnych podróży. Wędrował przez owernicką wieś, południowe wybrzeże Francji, Pireneje Atlantyckie, oraz Korsykę, która porwała go swoją egzotyką. Oczywiście podczas odbywanych podróży nie ograniczał się jedynie do studiowania krajobrazu. Malował również lokalnych chłopów oraz i codzienną pracę. Jego pejzaże, wzbogacone często sztafażem, są szczere i nieskomplikowane. Jednak prosta jest jedynie tematyka. W zetknięciu z naturą i nieskażonym cywilizacją krajobrazem obudziła się w nim natura ekspresjonisty. Pojawiające się w pejzażach z tego czasu organiczne, płynne formy plam barwnych oraz częste kontrastowe zestawienia barwne, opowiadają zarówno o bogactwie obserwowanego świata, jak i głębi duchowych przeżyć samego artysty. Około 1924 roku paleta barwna Epsteina uspokaja się i przygasa. Nie pojawiają się już tak intensywne i kontrastowe zestawienia.
W 1926 roku, po śmierci swojego bliskiego przyjaciele oraz patrona Gustave’a Coquiot, Epstein wyjechał na Korsykę, która od samego początku zachwyciła go swoją egzotyką, oryginalną architekturą, będącą połączeniem wpływów liguryjskich i toskańskich, oraz krajobrazem. Liczne warowne budowle, wieże zbudowane na skalnych wybrzeżach, wioski przylepione do skalnych urwisk, schodzące wprost do morza, stanowiły dlań niewyczerpane źródło artystycznego natchnienia. Szczególnym zainteresowaniem artysty cieszyły się: zakątki półwyspu Cap Corse, stary port w Bastii czy Erbalunga. W tym krajobrazie, malarstwo Epsteina osiągnęło swój najbardziej stężony, ekspresyjny wyraz, przywodząc na myśl niektóre dzieła, jego bliskiego przyjaciela, Chaima Soutine’a.
Korsykańskie pejzaże Epsteina ekspresjonisty, stanowią pewien punkt szczytowy jego kariery. Intensywna kolorystyka nie jest jednak oderwana od realiów obserwowanego świata, nie jest wartością abstrakcyjną. Do adekwatnego opisania korsykańskiego pejzażu, posługiwał się Epstein niezwykle żywiołową linią i duktem pędzla. Waldemar George w jednym z tekstów poświęconych malarstwu Epsteina z tego okresu pisał: „Sprzeciwiając się wrodzonemu instynktowi, [Epstein] wybiera barwy monochromatyczne. Bardziej przejrzysty, bardziej płynny kolor stopniowo zastępuje linię. Nie niszczy on rysunku, lecz staje się elementem konstrukcyjnym obrazu, tworząc formę w istocie swej, w swym walorze barokową” (Waldemar George, Henryk Epstein, Le triangle, 1931, s. 9, cyt. za: Henri Epstein. Mistrzowie École de Paris, katalog wystawy, red. Artur Winiarski, Villa la Fleur, Konstancin-Jeziorna, Warszawa 2015, s. 96). Kolor zaczął przyjmować funkcję linii barwnej. Dokładnie w takim charakterze utrzymane jest prezentowany w ofercie aukcyjnej „Pejzaż korsykański”. Budulcem obrazu jest głęboki i intensywny lazur morza. Tajemnica Korsyki została zawarta już w samym dynamicznym dukcie pędzla, który wraz z intensywną barwą zyskuje ekspresyjny wymiar. Kompozycję dopełnia poszarpane skalne wybrzeże oraz sylwetki kamiennych domów stykających się z morskim brzegiem.
Uczył się malarstwa przez pewien czas w Monachium. Około 1911 roku wyjechał na stałe do Paryża, gdzie uczęszczał do jednej z pracowni artystycznych na Montparnassie. Był zaprzyjaźniony z Utrillem, Chaimem Soutinem i Amadeo Modiglianim. Wystawiał na Salonach Niezależnych (1921-23, 1925, 1928) oraz na Salonie Jesiennym w 1921 roku i Salonie Tuileryjskim w latach 1927-31. Początkowo interesował się przede wszystkim postimpresjonizmem - syntetyzmem Paula Gauguina i Ecole de Pont-Aven. Później wszedł w krąg malarzy fowistów - André Deraina, Maurice'a Vlamincka i Raoula Dufy, a także Pabla Picassa i Susanne Valadon. W obrazach z lat 1915-20 wyczuwalne są wpływy Cézanne'a i kubizmu, połączone z inspiracją fowizmem i ekspresjonizmem. W latach dwudziestych i trzydziestych Epstein coraz bardziej dynamizował formy, wprowadzał ostre kontrasty barwne i światłocieniowe, czasem stosował wyrazisty kontur. Malował przede wszystkim pejzaże, portrety, martwe natury, ale też kompozycje rodzajowe z wieśniakami, rybakami czy kobietami z półświatka. W latach 1929-31 Epstein odwiedził Bretanię - przebywał w Quiberon oraz w Concarneau - gdzie malował obrazy i akwarele z widokami portów i rybaków, a także "bretońskie" martwe natury z ekspresyjnie przedstawionymi rybami, ptakami i owocami morza.
Description:
Corsican landscaoe, 1926-1927
oil/canvas, 46 x 61 cm; signed lower left: 'H. Epstein',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
Na przestrzeni malarskiej kariery uwidacznia się głęboka fascynacja Epsteina francuskim pejzażem i prowincją. Zakochany we francuskiej wsi, osiadł na stałe pod koniec lat 30. XX wieku w Épernon (Eure-et-Loir). Z zamiłowaniem malował pejzaże Owernii, Korsyki, okolic Paryża, Prowansji czy Bretanii. Czasami jego krajobrazy ukazują umiejętność geometryzowania, zbliżając się formalnie do malarstwa Cézanne’a, innym razem przypominają pejzaże Maurice’a Vlamincka. W efekcie, w większości kompozycji pejzażowych artysty, mamy do czynienia z wyrafinowanym połączeniem Cézanne’owskich form i brył z rozwiązaniami znanymi z malarstwa fowistów.
Okresem szczególnie intensywnego rozwoju malarstwa pejzażowego Henryk Epsteina były lata 1917-1919. W pierwsze wyjazdy na malarskie plenery odbywał początkowo głównie na południe od Paryża, między innymi Saint-Cloud, Clamart, Issy-les-Moulineaux, Meudon. Powstałe podczas tych plenerów kompozycje pejzażowe cechowały się harmonijną kolorystyką oscylującą wokół metalicznych błękitów, zgaszonych zieleni oraz łososiowy różów. Już te wczesnej prace zdradzały łatwość malowania, ale i wrażliwość na kolor. Kluczowym dla rozwoju malarstwa Epstina, w tym twórczości pejzażowej, był początek lat dwudziestych. Na przestrzeni całej dekady jego malarstwo ulegało gwałtownym przemianom, na które wpływały nowo zawiązywane znajomości z marszandami, pisarzami oraz malarzami.
Był to również okres jego najbardziej intensywnych podróży. Wędrował przez owernicką wieś, południowe wybrzeże Francji, Pireneje Atlantyckie, oraz Korsykę, która porwała go swoją egzotyką. Oczywiście podczas odbywanych podróży nie ograniczał się jedynie do studiowania krajobrazu. Malował również lokalnych chłopów oraz i codzienną pracę. Jego pejzaże, wzbogacone często sztafażem, są szczere i nieskomplikowane. Jednak prosta jest jedynie tematyka. W zetknięciu z naturą i nieskażonym cywilizacją krajobrazem obudziła się w nim natura ekspresjonisty. Pojawiające się w pejzażach z tego czasu organiczne, płynne formy plam barwnych oraz częste kontrastowe zestawienia barwne, opowiadają zarówno o bogactwie obserwowanego świata, jak i głębi duchowych przeżyć samego artysty. Około 1924 roku paleta barwna Epsteina uspokaja się i przygasa. Nie pojawiają się już tak intensywne i kontrastowe zestawienia.
W 1926 roku, po śmierci swojego bliskiego przyjaciele oraz patrona Gustave’a Coquiot, Epstein wyjechał na Korsykę, która od samego początku zachwyciła go swoją egzotyką, oryginalną architekturą, będącą połączeniem wpływów liguryjskich i toskańskich, oraz krajobrazem. Liczne warowne budowle, wieże zbudowane na skalnych wybrzeżach, wioski przylepione do skalnych urwisk, schodzące wprost do morza, stanowiły dlań niewyczerpane źródło artystycznego natchnienia. Szczególnym zainteresowaniem artysty cieszyły się: zakątki półwyspu Cap Corse, stary port w Bastii czy Erbalunga. W tym krajobrazie, malarstwo Epsteina osiągnęło swój najbardziej stężony, ekspresyjny wyraz, przywodząc na myśl niektóre dzieła, jego bliskiego przyjaciela, Chaima Soutine’a.
Korsykańskie pejzaże Epsteina ekspresjonisty, stanowią pewien punkt szczytowy jego kariery. Intensywna kolorystyka nie jest jednak oderwana od realiów obserwowanego świata, nie jest wartością abstrakcyjną. Do adekwatnego opisania korsykańskiego pejzażu, posługiwał się Epstein niezwykle żywiołową linią i duktem pędzla. Waldemar George w jednym z tekstów poświęconych malarstwu Epsteina z tego okresu pisał: „Sprzeciwiając się wrodzonemu instynktowi, [Epstein] wybiera barwy monochromatyczne. Bardziej przejrzysty, bardziej płynny kolor stopniowo zastępuje linię. Nie niszczy on rysunku, lecz staje się elementem konstrukcyjnym obrazu, tworząc formę w istocie swej, w swym walorze barokową” (Waldemar George, Henryk Epstein, Le triangle, 1931, s. 9, cyt. za: Henri Epstein. Mistrzowie École de Paris, katalog wystawy, red. Artur Winiarski, Villa la Fleur, Konstancin-Jeziorna, Warszawa 2015, s. 96). Kolor zaczął przyjmować funkcję linii barwnej. Dokładnie w takim charakterze utrzymane jest prezentowany w ofercie aukcyjnej „Pejzaż korsykański”. Budulcem obrazu jest głęboki i intensywny lazur morza. Tajemnica Korsyki została zawarta już w samym dynamicznym dukcie pędzla, który wraz z intensywną barwą zyskuje ekspresyjny wymiar. Kompozycję dopełnia poszarpane skalne wybrzeże oraz sylwetki kamiennych domów stykających się z morskim brzegiem.
Uczył się malarstwa przez pewien czas w Monachium. Około 1911 roku wyjechał na stałe do Paryża, gdzie uczęszczał do jednej z pracowni artystycznych na Montparnassie. Był zaprzyjaźniony z Utrillem, Chaimem Soutinem i Amadeo Modiglianim. Wystawiał na Salonach Niezależnych (1921-23, 1925, 1928) oraz na Salonie Jesiennym w 1921 roku i Salonie Tuileryjskim w latach 1927-31. Początkowo interesował się przede wszystkim postimpresjonizmem - syntetyzmem Paula Gauguina i Ecole de Pont-Aven. Później wszedł w krąg malarzy fowistów - André Deraina, Maurice'a Vlamincka i Raoula Dufy, a także Pabla Picassa i Susanne Valadon. W obrazach z lat 1915-20 wyczuwalne są wpływy Cézanne'a i kubizmu, połączone z inspiracją fowizmem i ekspresjonizmem. W latach dwudziestych i trzydziestych Epstein coraz bardziej dynamizował formy, wprowadzał ostre kontrasty barwne i światłocieniowe, czasem stosował wyrazisty kontur. Malował przede wszystkim pejzaże, portrety, martwe natury, ale też kompozycje rodzajowe z wieśniakami, rybakami czy kobietami z półświatka. W latach 1929-31 Epstein odwiedził Bretanię - przebywał w Quiberon oraz w Concarneau - gdzie malował obrazy i akwarele z widokami portów i rybaków, a także "bretońskie" martwe natury z ekspresyjnie przedstawionymi rybami, ptakami i owocami morza.
Description:
Corsican landscaoe, 1926-1927
oil/canvas, 46 x 61 cm; signed lower left: 'H. Epstein',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Stan zachowania
0
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany l.d.: 'H. Epstein'
Proweniencja
Artcurial, Paryż, kwiecień 2016; kolekcja prywatna, Polska
Literatura
0
Wystawiany
0
