59 x 15 x 14,5 cm

brąz patynowany, 59 x 15 x 14,5 cm, sygnowany i numerowany na podstawie: 'Ch.Orloff 2/8', na podstawie stempel odlewni: "SUSSE FP"
edycja: 2/8

Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.


Chana Orloff urodziła się 12 lipca 1888 w Konstantynówce, małym miasteczku na Ukrainie. Była ósmym z dziewięciorga dzieci. W 1905 wraz z całą rodziną uciekając przed pogromami Żydów w Imperium Carskim, wyemigrowała do Palestyny. Pięć lat później, jako dwudziestolatka, Chana udała się do Paryża, gdzie po rocznej praktyce w domu mody Paquin zaczęła uczęszczać do École des Arts Décoratifs oraz Académie Marie Vassilieff. Szybko weszła w krąg artystycznej bohemy Montparnasse’u, poznała i zaprzyjaźniła się między innymi z Pablem Picassem, Tsuguharu Foujitą, Guillaumem Apollinaire’em czy Amadeo Modiglianim. W 1913, tworząc pod silnym wpływem kubizmu, Orloff po raz pierwszy wzięła udział w paryskim Salonie Jesiennym.
W 1916 artystka wyszła za mąż za Ary’ego Justmana, urodzonego w Warszawie poetę polskiego pochodzenia. W tym samym roku odbyła się również ważna wystawa jej dzieł w Galerii Bernheim-Jeune w Paryżu. Jej prace zostały pokazane wśród dzieł fowistów: Henri Matisse’a, Georgesa Rouaulta i Keesa van Dongena. W tym czasie związała się ponadto z awangardowym pismem zatytułowanym „SIC” (z podtytułem „Sons Idées Couleurs, Formes”), istniejącym od stycznia 1916 do grudnia 1919, kierowanym przez poetę Pierre’a Alberta-Birota. Wydany przez „SIC” zbiór poezji i tekstów „Pensées poétiques” Ary’ego Justmana w 1916 został wzbogacony przez fotografie rzeźb, ryciny oraz rysunki artystki.
Prace Orloff są wymieniane wraz z twórczością artystów, którzy brali udział w największych przewrotach XX-wiecznej awangardy. Artystka była zakochana w nowoczesności i twórczej wolności. Zasłynęła głównie jako rzeźbiarka. Pierwszymi dziełami, którymi zyskała rozpoznawalność, były stworzone w latach 1914-16, prace takie jak „Monsieur Kolpaktchy” czy „Portret mężczyzny (Comte Polonais?)”. Dostrzegalna jest w nich wyraźna geometryczna fragmentacja. Oba portrety, choć całkowicie reprezentatywne, zgodnie z zasadami kubizmu są uformowane z rozbitych i ponownie scalonych form i kształtów. Eksperymenty w zakresie kubistycznej stylistyki są widoczne również między innymi w „Ewie” z 1916, przedstawiającej nienaturalnie wydłużoną kobiecą sylwetkę z rękoma uniesionymi ponad głową, której anatomia została zredukowana do czysto geometrycznych kształtów.
Orloff tworzyła w drewnie, kamieniu, marmurze, brązie oraz cemencie. Jednak w swojej twórczości nie ograniczała się jedynie do rzeźby. Począwszy od końca drugiej dekady XX wieku Orloff stał się wziętą portrecistką paryskiej elity. Wizerunki tworzyła również w grafice i rysunku. Dążyła do uchwycenia fizycznych cech portretowanego, a także charakteru oraz osobowości. Posługiwała się jednak już nowoczesną, uproszczoną i syntetyczną formą, inspirowaną w dużej mierze zarówno popularnym w tamtym okresie prymitywizmem, jak i wspomnianym wcześniej kubizmem. Słynną serią portretów, którą zyskały rozgłos i uznanie, była przygotowana w 1919 teka drzeworytów zatytułowana „Bois gravés de Chana Orloff”, zawierająca jedenaście portretów postaci z jej bliskiego kręgu znajomych i przyjaciół. Wówczas jej styl ewoluował ku formom bardziej indywidualnym i ekspresyjnym. Wizerunki charakteryzuje niezwykła ekspresja przy jednoczesnej prostocie środków. Od 1919 do 1923 pracowała również nad kolejną teką drzeworytów zatytułowaną „Figures d’aujourd’hui” zawierającą 41 portretów najważniejszych artystów i krytyków epoki, w tym między innymi Jeana Cocteau, Maxa Jacoba, André Salmona, Pabla Picassa, Georgesa Braque’a, André Deraina, Natalii Gontcharowej, Mojżesza Kislinga, Fernanda Légera czy Alexandra Archipenki. Każdemu z portretów towarzyszyły teksty autorstwa Jeana Pellerina i Gastona Picarda. „Figures d’aujourd’hui” dokumentują punkt zwrotny w twórczości Chany Orloff, oznaczający całkowitą integrację jej odkryć w dziedzinie drzeworytu oraz rzeźby.
W 1919 mąż artystki, który w trakcie I Wojny Światowej wstąpił do Amerykańskiego Czerwonego Krzyża, zmarł na grypę hiszpankę, pozostawiając Chanę i ich syna samych. Artystka poświęciła się wówczas całkowicie wychowaniu ich syna oraz swojej sztuce. Był to czas jej najbardziej intensywnych poszukiwań artystycznych. Z tego roku pochodzi również forma, z której wykonano odlew „Tancerki” prezentowanej w ofercie aukcji. Artystka wykorzystała w niej kubistyczne środki wyrazu do ukazania poetyckiej sylwetki młodej kobiety. Jest to kubistycznie uproszczona wertykalna kompozycja, zbliżająca się do stylistyki art déco. Tancerka została wyobrażona w syntetyczny sposób, pozbawiona anatomicznych szczegółów. Rzeźba charakteryzuje się perfekcyjnym operowaniem formą, harmonią kształtów i linii, szeroką i gładko polerowaną płaszczyzną. Forma rzeźby jest rytmiczna i dekoracyjna. Sylwetka została zdynamizowana przez ukazanie w delikatnym ruchu, z lewą nogą wysuniętą do przodu.
Okresem jej artystycznych sukcesów i uznania były lata dwudzieste. W 1925 otrzymała obywatelstwo francuskie i Legię Honorową oraz została członkiem Salonu Jesiennego. Wystawiała w Paryżu, Amsterdamie i Nowym Jorku. Otworzyła swoją pracownię w wybudowanej dla niej przez Auguste’a Perreta „Willi Seurat” w Paryżu.

Rzeźbiarka, reprezentantka École de Paris. W 1905 roku wyemigrowała z rodziną z Ukrainy do Palestyny.Tam zaczęła się interesować szyciem i tkaniem. W 1910 roku wyjechała do Francji, aby rozwijać swój talent. W 1911 roku dostała się do Ecole Nationale des Arts décoratifs. Uczyła się także rzeźby Académie Russe, prywatnej pracowni prowadzonej przez rosyjską artystkę Marie Vassilieff. W ten sposób stała się członkinią bohemy artystycznej Montparnasse'u, przyjaźniła się m.in. z Amedeo Modiglianim, Pablem Picassem czy Markiem Chagallem. Uprawiała rzeźbę w duchu prymitywizującego modernizmu i kubizmu, w latach 20. XX wieku tworzyła także teki drzeworytów. Wówczas jej styl ewoluował ku formom bardziej osobistym i ekspresyjnym. W latach 20. stała się portrecistką paryskiej elity, wchodząc w krąg towarzyski Nathalie Clifford Barney. Wielokrotnie wystawiała na paryskich salonach, a także wystawach zagranicznych. Początek okupacji Francji spędziła w Paryżu, tworząc “sculpture de poche” - rzeźby kieszonkowe. W 1942 roku uciekła do Szwajcarii, gdzie mieszkała w Genewie. Po wojnie zrealizowała liczne zamówienia rzeźbiarskie w Izraelu.

Description:
"Dancer" ("Danseuse"), 1919
patinated bronze, 59 x 15 x 14.5 cm; signed and numbered on the base: 'Ch.Orloff 2/8', based on foundry stamp: "SUSSE FP"
edition: 2/8,

Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
- To this lot we apply 'artist's resale right' ('droit de suite') fee. Royalties are calculated using a sliding scale of percentages of the hammer price.

brąz patynowany

sygnowany i numerowany na podstawie: 'Ch.Orloff 2/8'