19
Jacek Sienicki (1928 - 2000) | Wnętrze, 1984
Estymacja:
80,000 zł - 100,000 zł
Pominięte
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Dzikość i Ekspresja
Artysta
Jacek Sienicki (1928 - 2000)
Wymiary
146 x 97 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 146 x 97 cm, sygnowany i datowany p.d.: 'IX 84 JS',
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
„O malarstwie zawsze pisze się trudno. Słowa są zawsze abstrakcyjne w stosunku do konkretów wizualnych i każdych innych, które nie są myślą, mową. Pisanie o malarstwie jest wyłącznie opowieścią o jego odbiciu w psychice. Obrazy są zawsze gotowe na wywołanie ekspresji wrażeń u kolejnego odbiorcy. Obrazy na ogół pozostają, czekając. Interpretatorzy z czasem zawsze nikną w szarej poświacie czasu”.
Jacek Juszczyk
Jacek Sienicki jest artystą, którego twórczość często jest przywoływana przez najważniejsze instytucje związane ze sztuką w Polsce. W tym roku, pod koniec marca, jego obrazy zostaną zaprezentowane na wystawie monograficznej „Jacek Sienicki. Wszystkie te rzeczy, które muszą mieć obok siebie” w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu. Jest to pierwsza prezentacja dorobku artysty na Górnym Śląsku.
Jacek Sienicki w swojej twórczości konsekwentnie malował kilka wybranych przez siebie motywów. Wśród nich były postaci ściany domów czy też wnętrza pracowni. Ważny motyw stanowiły również elementy martwej natury takie jak ochłapy mięsa, czaszki czy usychające kwiaty. Swoje kompozycje ograniczał zazwyczaj do kilku powtarzających się przedmiotów. Jak opowiadał sam twórca: „Kwiat piękny, w rozkwicie – nie interesuje mnie. Interesuje mnie kwiat w swojej biedzie, w chorobie, w zamieraniu, w samotności, ochłap mięsa, drzewo, najzwyklejszy krajobraz, pare butelek na stole. W tych prostych tematach zdobyć się na właściwe ´przekroczenie’, by delikatnym i silnym wyjść z banału, udać się w tej rejony, w których może zrodzić się coś prawdziwego z mojego myślenia, odczuwania natury, rozumienia kondycji człowieka” (Jacek Sienicki [w:] Malarz trudnego piękna, teksty Jacek Juszczyk i Maciej Mazurek, Poznań 2001, s. nlb.).
Zaprezentowana praca stanowi przykład często podejmowanego przez malarza motywu pracowni. Skośne dachy wskazują, że była to pracownia artysty na Starym Mieście, na poddaszu. W przypadku prezentowanej pracy malarz posłużył się szeroką gamą kolorystyczną, co wyróżnia go na tle twórczości. Impastowe nałożenie farby nadaje pracy ekspresyjny i dynamiczny charakter. Niektóre z płócien noszą także znamiona bezpośredniej ingerencji w warstwę malarską – po bliższej obserwacji można dostrzec wydrapania. Przedstawione przez niego obiekty lub ludzie najczęściej balansują na granicy rozpoznawalności, figuracji oraz abstrakcji. Dla artysty ważny był spontaniczny, autentyczny charakter sztuki. Jak opowiadał w wywiadzie z Elżbietą Dzikowską: „Warsztat jest niezwykle istotny. Kształcimy się, rozwijamy, obserwujemy siebie i swoje dokonania po to, żeby lepiej sterować swoimi umiejętnościami. Ale także, żeby lepiej sterować swoimi umiejętnościami. Ale także, żeby umiało się zrezygnować z wielu rzeczy, które mogą być tylko perfekcjonizmem, żeby to, co robimy, nie stało się wyłącznie umiejętnością pozbawioną przeżycia. Matisse mówił: ‘Jeśli umiesz malować prawą ręką – weź pędzel do lewej’. W tym skrócie zawarł myśl o niebezpieczeństwie perfekcjonizmu. Malraux powiedział: ´Wody perfekcjonizmu są jednocześnie głębokie i płytkie’. Najlepszy nawet warsztat nie zastąpi autentycznego wzruszenia. Natomiast bez umiejętności przekazu, bez precyzji, najbardziej wartościowe przeżycie jest niczym” (Jacek Sienicki w rozmowie z Elżbietą Dzikowską, Artyści mówią. Wywiady z mistrzami malarstwa, Izabelin–Warszawa 2011, s. 208).
Studiował w warszawskiej ASP pod kierunkiem A. Nachta-Samborskiego; przez wiele lat był jego asystentem a następnie profesorem macierzystej uczelni. Debiutował na wystawie "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale w 1955 Uprawiał malarstwo w ograniczonej, przygaszonej palecie barw. Dążył do maksymalnej syntezy przekazu. Tematy czerpał z natury - pojedyncze rośliny, pejzaże czy z najbliższego otoczenia - np. wnętrze pracowni, mieszkania. Używając oszczędnie środków malarskich, tworzył obrazy o ogromnym bogactwie materii. Laureat Nagrody Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida w 1975, niezależnej Nagrody im. J. Cybisa w 1983 oraz nowojorskiej Nagrody Fundacji A. Jurzykowskiego w 1993
Description:
Interior, 1984
oil/canvas, 146 x 97 cm; signed and dated lower right: 'IX 84 JS', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
„O malarstwie zawsze pisze się trudno. Słowa są zawsze abstrakcyjne w stosunku do konkretów wizualnych i każdych innych, które nie są myślą, mową. Pisanie o malarstwie jest wyłącznie opowieścią o jego odbiciu w psychice. Obrazy są zawsze gotowe na wywołanie ekspresji wrażeń u kolejnego odbiorcy. Obrazy na ogół pozostają, czekając. Interpretatorzy z czasem zawsze nikną w szarej poświacie czasu”.
Jacek Juszczyk
Jacek Sienicki jest artystą, którego twórczość często jest przywoływana przez najważniejsze instytucje związane ze sztuką w Polsce. W tym roku, pod koniec marca, jego obrazy zostaną zaprezentowane na wystawie monograficznej „Jacek Sienicki. Wszystkie te rzeczy, które muszą mieć obok siebie” w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu. Jest to pierwsza prezentacja dorobku artysty na Górnym Śląsku.
Jacek Sienicki w swojej twórczości konsekwentnie malował kilka wybranych przez siebie motywów. Wśród nich były postaci ściany domów czy też wnętrza pracowni. Ważny motyw stanowiły również elementy martwej natury takie jak ochłapy mięsa, czaszki czy usychające kwiaty. Swoje kompozycje ograniczał zazwyczaj do kilku powtarzających się przedmiotów. Jak opowiadał sam twórca: „Kwiat piękny, w rozkwicie – nie interesuje mnie. Interesuje mnie kwiat w swojej biedzie, w chorobie, w zamieraniu, w samotności, ochłap mięsa, drzewo, najzwyklejszy krajobraz, pare butelek na stole. W tych prostych tematach zdobyć się na właściwe ´przekroczenie’, by delikatnym i silnym wyjść z banału, udać się w tej rejony, w których może zrodzić się coś prawdziwego z mojego myślenia, odczuwania natury, rozumienia kondycji człowieka” (Jacek Sienicki [w:] Malarz trudnego piękna, teksty Jacek Juszczyk i Maciej Mazurek, Poznań 2001, s. nlb.).
Zaprezentowana praca stanowi przykład często podejmowanego przez malarza motywu pracowni. Skośne dachy wskazują, że była to pracownia artysty na Starym Mieście, na poddaszu. W przypadku prezentowanej pracy malarz posłużył się szeroką gamą kolorystyczną, co wyróżnia go na tle twórczości. Impastowe nałożenie farby nadaje pracy ekspresyjny i dynamiczny charakter. Niektóre z płócien noszą także znamiona bezpośredniej ingerencji w warstwę malarską – po bliższej obserwacji można dostrzec wydrapania. Przedstawione przez niego obiekty lub ludzie najczęściej balansują na granicy rozpoznawalności, figuracji oraz abstrakcji. Dla artysty ważny był spontaniczny, autentyczny charakter sztuki. Jak opowiadał w wywiadzie z Elżbietą Dzikowską: „Warsztat jest niezwykle istotny. Kształcimy się, rozwijamy, obserwujemy siebie i swoje dokonania po to, żeby lepiej sterować swoimi umiejętnościami. Ale także, żeby lepiej sterować swoimi umiejętnościami. Ale także, żeby umiało się zrezygnować z wielu rzeczy, które mogą być tylko perfekcjonizmem, żeby to, co robimy, nie stało się wyłącznie umiejętnością pozbawioną przeżycia. Matisse mówił: ‘Jeśli umiesz malować prawą ręką – weź pędzel do lewej’. W tym skrócie zawarł myśl o niebezpieczeństwie perfekcjonizmu. Malraux powiedział: ´Wody perfekcjonizmu są jednocześnie głębokie i płytkie’. Najlepszy nawet warsztat nie zastąpi autentycznego wzruszenia. Natomiast bez umiejętności przekazu, bez precyzji, najbardziej wartościowe przeżycie jest niczym” (Jacek Sienicki w rozmowie z Elżbietą Dzikowską, Artyści mówią. Wywiady z mistrzami malarstwa, Izabelin–Warszawa 2011, s. 208).
Studiował w warszawskiej ASP pod kierunkiem A. Nachta-Samborskiego; przez wiele lat był jego asystentem a następnie profesorem macierzystej uczelni. Debiutował na wystawie "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale w 1955 Uprawiał malarstwo w ograniczonej, przygaszonej palecie barw. Dążył do maksymalnej syntezy przekazu. Tematy czerpał z natury - pojedyncze rośliny, pejzaże czy z najbliższego otoczenia - np. wnętrze pracowni, mieszkania. Używając oszczędnie środków malarskich, tworzył obrazy o ogromnym bogactwie materii. Laureat Nagrody Krytyki Artystycznej im. C. K. Norwida w 1975, niezależnej Nagrody im. J. Cybisa w 1983 oraz nowojorskiej Nagrody Fundacji A. Jurzykowskiego w 1993
Description:
Interior, 1984
oil/canvas, 146 x 97 cm; signed and dated lower right: 'IX 84 JS', ,
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany i datowany p.d.: 'IX 84 JS'
Proweniencja
0
Literatura
0
Wystawiany
0
