15
Sławomir Ratajski (1955) | "Polski jeździec", 1987
Estymacja:
60,000 zł - 80,000 zł
Sprzedane
70,000 zł
Aukcja na żywo
Sztuka Współczesna. Dzikość i Ekspresja
Artysta
Sławomir Ratajski (1955)
Wymiary
170 x 110 cm
Kategoria
Opis
olej/płótno, 170 x 110 cm, sygnowany i datowany p.d.: ''87 | RATAJSKI', sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'SŁAWOMIR | RATAJSKI | olej 1987 | 170x110 "IGRASZKI | WOJENNE" | "JEŹDZIEC POLSKI"'
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
REFLEKSYJNY OUTSIDER
Sławomir Ratajski w latach 1987-2009 pracował na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie, gdzie do 1997 był asystentem i współpracownikiem profesora Jerzego Tchórzewskiego. W tym okresie powstał prezentowany obraz zatytułowany „Polski jeździec”, który ukazuje charakterystyczne dla Ratajskiego ekspresjonistyczne podejście do płaszczyzny obrazu. Myślenie to artysta wyprowadzał z czysto abstrakcyjnego znaku, gdzie napięcie jest oparte na geście malarskim. Z czasem Ratajski zaczął wprowadzać figurę ludzką, wpisując ją szczelnie w pola swych kompozycji gęstwiną dynamicznie splątanych organicznych sylwetek. Obrazy te charakteryzowały się ostrą kolorystyką i dodatkowymi podkreśleniami form za pomocą czarnego konturu. We wczesnych realizacjach postać ludzka była uproszczona, a z czasem nabierała bardziej rozbudowaną formę. W „Polskim jeźdźcu” główną postacią jest człowiek współistniejący z tworzącą go materią i pozostający z nią w dialogu. Ratajski szczególne znaczenie nadaje również zastosowanej gamie barwnej – krzyk kojarzy z czerwienią, milczenie z błękitem, czerń z zagrożeniem. W efekcie ukazana figura ludzka może być interpretowana jako krzycząca postać, pozbawiona wolności, niemająca możliwości oddania głosu w geście protestu. Artysta zwraca również uwagę na samą płaszczyznę obrazu i jej duży format umożliwiający naturalną swobodę malowania. Na ową malarskość zwraca uwagę Jan Stanisław Wojciechowski: „To, co ‘uderzające’ w spotkaniu z obrazami Ratajskiego, kiedyś, a zwłaszcza dziś, to ostentacyjna malarskość. Rozumiem przez to intensywną paradę barw rozprowadzaną mocnym gestem, w którym czuje się nie całkiem jeszcze zastygłą decyzją artysty, choć zbladł już ślad ruchu ręki i właściwie nie ma pędzla. Farba płynie niejednokrotnie siłami grawitacji. Choć kolor i płaszczyzna płótna, limitowana swym ograniczonym wymiarem, żyje swym własnym, autonomicznym życiem przedmiotu sztuki (nieco inaczej w pracowni, jeszcze inaczej w przestrzeniach galerii), a dynamika farby zdaje się powodowana jest siłami natury, to tli się jeszcze w obrazie ślad obecności twórcy” (Jan Stanisław Wojciechowski, Malarstwo Sławomira Ratajskiego. Na krawędzi fenomenologicznej partycypacji i greckiej racjonalności dystansu [w:] Sławomir Ratajski. Malarstwo x3, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 2019, s. 50).
Choć Ratajski tworzył w nurcie nowego ekspresjonizmu lat 80., to jego twórczość była odmienna od ówczesnych tendencji w polskiej sztuce. Przede wszystkim jego działania wyróżniał język symboli. Ukazany na płótnach człowiek w kontekście oderwania od swej biologicznej natury, nawet pomimo współistnienia z innymi postaciami, finalnie przekształca się w symbol – źródło wszelkiej energii. Niejednokrotnie towarzyszyły tu stany goryczy i rozczarowania będące konsekwencją walczącej egzystencji. W twórczości Ratajskiego można dostrzec charakterystyczną refleksyjność. Sam porównuje swoją twórczość do narracji literackiej, jak wspomina w jednym z wywiadów: „Wszystko, co robię, zbliżone jest do jakiejś narracji literackiej, choć zawsze określone jest językiem nieprzetłumaczalnym na słowa. W wielu obrazach powtarzałem podobne zakodowane symbole. Jeżeli chciałem pokazać, jakiego typu dialog toczył się między figurą a materią, czy dwiema figurami, które były symbolami różnych sił, wyprowadzałem czasem z gestu jakąś figurę, stającą się, jak gdyby kolejnym słowem mego języka. Podobieństwo figur nie miało jednak służyć opowiadaniu w sensie literackim – wynikało ze sposobu mego działania w trakcie malarskiego seansu” (Sławomir Ratajski, wywiad Zbigniewa Taranienko ze Sławomirem Ratajskim do katalogu wystawy, Galeria Studio w Warszawie, 1987).
Bohaterem malarstwa Ratajskiego jest człowiek poddany rygorom obrzędowości i tradycji, świadomy istnienia wyższego, symbolicznego porządku. Umieszczony w ramach kompozycji w przestrzeni pozahistorycznej jest dla artysty narzędziem do eksploracji przestrzeni mitu. Dodatkowo Ratajski eksploruje pierwotne stany człowieczeństwa poprzez surowy, uproszczony świat zoomorficznych form o ekspresyjnej manierze i dynamicznych zestawieniach kolorystycznych. Jednocześnie wybór wielkoformatowego płótna i podobrazia intensyfikuje przekaz, malarstwo artysty mówi silnym głosem o sprawach istotnych.
Polski artysta, dyplomata, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u prof. Haliny Chrostowskiej i prof. Jerzego Tchórzewskiego (1979). W stanie wojennym działał w ruchu kultury niezależnej. W 1986 był laureatem Brązowego Medalu na I Międzynarodowym Biennale Sztuki Azja-Europa w Ankarze. Po ukończeniu studiów tworzył dynamiczne i symboliczne malarstwo utrzymane w duchu Nowej Ekspresji. W 1987 roku podjął pracę dydaktyczną na macierzystej uczelni. Artysta prezentował swoje obrazy na ponad 20 wystawach indywidualnych a także blisko 100 ekspozycjach zbiorowych w Polsce i za granicą. M.in. na Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer (1987) oraz wystawach „Świeżo malowane” (1988) i Cóż po artyście w czasie marnym (1990) w Galerii Zachęta w Warszawie. Prace artysty znajdują się w kolekcjach prywatnych i muzealnych w Polsce, Niemczech, Hiszpanii, USA, Kanadzie, Belgii i Argentynie.
Description:
"Polish rider", 1987
oil/canvas, 170 x 110 cm; signed and dated lower right: '87 | RATAJSKI', signed, dated and described on the reverse: 'SLAWOMIR | RATAJSKI | olej 1987 | 170x110 "IGRASZKI | WOJENNE" | "JEZDZIEC POLSKI"',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 20%.
REFLEKSYJNY OUTSIDER
Sławomir Ratajski w latach 1987-2009 pracował na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie, gdzie do 1997 był asystentem i współpracownikiem profesora Jerzego Tchórzewskiego. W tym okresie powstał prezentowany obraz zatytułowany „Polski jeździec”, który ukazuje charakterystyczne dla Ratajskiego ekspresjonistyczne podejście do płaszczyzny obrazu. Myślenie to artysta wyprowadzał z czysto abstrakcyjnego znaku, gdzie napięcie jest oparte na geście malarskim. Z czasem Ratajski zaczął wprowadzać figurę ludzką, wpisując ją szczelnie w pola swych kompozycji gęstwiną dynamicznie splątanych organicznych sylwetek. Obrazy te charakteryzowały się ostrą kolorystyką i dodatkowymi podkreśleniami form za pomocą czarnego konturu. We wczesnych realizacjach postać ludzka była uproszczona, a z czasem nabierała bardziej rozbudowaną formę. W „Polskim jeźdźcu” główną postacią jest człowiek współistniejący z tworzącą go materią i pozostający z nią w dialogu. Ratajski szczególne znaczenie nadaje również zastosowanej gamie barwnej – krzyk kojarzy z czerwienią, milczenie z błękitem, czerń z zagrożeniem. W efekcie ukazana figura ludzka może być interpretowana jako krzycząca postać, pozbawiona wolności, niemająca możliwości oddania głosu w geście protestu. Artysta zwraca również uwagę na samą płaszczyznę obrazu i jej duży format umożliwiający naturalną swobodę malowania. Na ową malarskość zwraca uwagę Jan Stanisław Wojciechowski: „To, co ‘uderzające’ w spotkaniu z obrazami Ratajskiego, kiedyś, a zwłaszcza dziś, to ostentacyjna malarskość. Rozumiem przez to intensywną paradę barw rozprowadzaną mocnym gestem, w którym czuje się nie całkiem jeszcze zastygłą decyzją artysty, choć zbladł już ślad ruchu ręki i właściwie nie ma pędzla. Farba płynie niejednokrotnie siłami grawitacji. Choć kolor i płaszczyzna płótna, limitowana swym ograniczonym wymiarem, żyje swym własnym, autonomicznym życiem przedmiotu sztuki (nieco inaczej w pracowni, jeszcze inaczej w przestrzeniach galerii), a dynamika farby zdaje się powodowana jest siłami natury, to tli się jeszcze w obrazie ślad obecności twórcy” (Jan Stanisław Wojciechowski, Malarstwo Sławomira Ratajskiego. Na krawędzi fenomenologicznej partycypacji i greckiej racjonalności dystansu [w:] Sławomir Ratajski. Malarstwo x3, Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie, Warszawa 2019, s. 50).
Choć Ratajski tworzył w nurcie nowego ekspresjonizmu lat 80., to jego twórczość była odmienna od ówczesnych tendencji w polskiej sztuce. Przede wszystkim jego działania wyróżniał język symboli. Ukazany na płótnach człowiek w kontekście oderwania od swej biologicznej natury, nawet pomimo współistnienia z innymi postaciami, finalnie przekształca się w symbol – źródło wszelkiej energii. Niejednokrotnie towarzyszyły tu stany goryczy i rozczarowania będące konsekwencją walczącej egzystencji. W twórczości Ratajskiego można dostrzec charakterystyczną refleksyjność. Sam porównuje swoją twórczość do narracji literackiej, jak wspomina w jednym z wywiadów: „Wszystko, co robię, zbliżone jest do jakiejś narracji literackiej, choć zawsze określone jest językiem nieprzetłumaczalnym na słowa. W wielu obrazach powtarzałem podobne zakodowane symbole. Jeżeli chciałem pokazać, jakiego typu dialog toczył się między figurą a materią, czy dwiema figurami, które były symbolami różnych sił, wyprowadzałem czasem z gestu jakąś figurę, stającą się, jak gdyby kolejnym słowem mego języka. Podobieństwo figur nie miało jednak służyć opowiadaniu w sensie literackim – wynikało ze sposobu mego działania w trakcie malarskiego seansu” (Sławomir Ratajski, wywiad Zbigniewa Taranienko ze Sławomirem Ratajskim do katalogu wystawy, Galeria Studio w Warszawie, 1987).
Bohaterem malarstwa Ratajskiego jest człowiek poddany rygorom obrzędowości i tradycji, świadomy istnienia wyższego, symbolicznego porządku. Umieszczony w ramach kompozycji w przestrzeni pozahistorycznej jest dla artysty narzędziem do eksploracji przestrzeni mitu. Dodatkowo Ratajski eksploruje pierwotne stany człowieczeństwa poprzez surowy, uproszczony świat zoomorficznych form o ekspresyjnej manierze i dynamicznych zestawieniach kolorystycznych. Jednocześnie wybór wielkoformatowego płótna i podobrazia intensyfikuje przekaz, malarstwo artysty mówi silnym głosem o sprawach istotnych.
Polski artysta, dyplomata, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u prof. Haliny Chrostowskiej i prof. Jerzego Tchórzewskiego (1979). W stanie wojennym działał w ruchu kultury niezależnej. W 1986 był laureatem Brązowego Medalu na I Międzynarodowym Biennale Sztuki Azja-Europa w Ankarze. Po ukończeniu studiów tworzył dynamiczne i symboliczne malarstwo utrzymane w duchu Nowej Ekspresji. W 1987 roku podjął pracę dydaktyczną na macierzystej uczelni. Artysta prezentował swoje obrazy na ponad 20 wystawach indywidualnych a także blisko 100 ekspozycjach zbiorowych w Polsce i za granicą. M.in. na Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer (1987) oraz wystawach „Świeżo malowane” (1988) i Cóż po artyście w czasie marnym (1990) w Galerii Zachęta w Warszawie. Prace artysty znajdują się w kolekcjach prywatnych i muzealnych w Polsce, Niemczech, Hiszpanii, USA, Kanadzie, Belgii i Argentynie.
Description:
"Polish rider", 1987
oil/canvas, 170 x 110 cm; signed and dated lower right: '87 | RATAJSKI', signed, dated and described on the reverse: 'SLAWOMIR | RATAJSKI | olej 1987 | 170x110 "IGRASZKI | WOJENNE" | "JEZDZIEC POLSKI"',
Additional Charge Details
- In addition to the hammer price, the successful bidder agrees to pay us a buyer's premium on the hammer price of each lot sold. On all lots we charge 20 % of the hammer price.
Technika
olej/płótno
Sygnatura
sygnowany i datowany p.d.: ''87 | RATAJSKI'
Proweniencja
0
Literatura
0
Wystawiany
0
